บทย่อ
ถึงนักอ่าน เป็นนิยายเก่านำมาพิสูจน์อักษร ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาค่ะ หัวใจและคอมเมนต์เป็นกำลังใจที่ดีให้กับเทียนมากค่ะ น้อมรับทุกคำติชม ดูแลสุขภาพพร้อมกับอ่านนิยายเทียนไปด้วยนะ รัก แสงเทียน พฤษภาคม 2566
บทนำ
‘คุณแม่จะต้องดีขึ้นนะคะ เชื่อเพชร…’ หญิงสาวหน้าตาสวยหวาน แต่รูปร่างเธอช่างอวบอิ่ม เธอที่สวมชุดกาวน์สีขาวสะอาดตา กำลังเอ่ยให้กำลังใจ มารดาของแฟนหนุ่มที่เป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้าย…
เธอเป็นหมอสูตินรีแพทย์ หรือ หมอที่ดูแลเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ โรคของระบบสืบพันธุ์ของเพศหญิง ได้แก่โรค ติดเชื้อ, เนื้องอก, มะเร็งของอวัยวะสืบพันธุ์เพศหญิง, โรคเกี่ยวกับประจำเดือน, การคุมกำเนิด, ฮอร์โมนผิดปกติ เธอสามารถตรวจโรคพวกนี้ได้ทั้งหมด
เธอเจอท่านตอนที่มารักษาตัว เนื่องจากเจอก้อนเนื้อที่บริเวณปากมดลูก…เมื่อปีที่แล้ว และรักษากันต่อเนื่องยาวนานมาเกือบปี และเธอก็ได้รู้จักกับลูกชายท่าน คือ สรพงษ์ หรือ อั๋น
‘แม่รู้...ว่าคงอยู่อีกไม่นาน เงินทองที่อั๋นหามาได้ ฉายแสงแต่ละครั้งก็แทบจะไม่พออยู่แล้ว...ไหนจะหนี้สินที่พ่อเขาทิ้งไว้ให้อีก ฮึกกก’ เธอลูบหลังมือหญิงชรา และส่งยิ้มให้ท่าน
‘จะต้องใช้เงินอีกเท่าไร...เพชรยินดีที่จะช่วยคุณอั๋น และคุณแม่ค่ะ เรื่องการรักษาปล่อยให้เป็นหน้าที่เพชรนะคะ’ หญิงสูงอายุตรงหน้าปล่อยโฮออกมา ก่อนจะดึงร่างอวบอิ่มของคุณหมอสาวไปกอดไว้ เธอรู้สึกดีใจเหลือเกิน ที่ลูกชายได้แฟนดี ๆ แบบหมอกิ่งเพชร
ตั้งแต่ที่เธอมารักษาตัวกับคุณหมอ เธอมั่นใจว่าหมอกิ่งเพชร เป็นคนจิตใจดี น่ารัก ถึงแม้เธอจะอวบ ๆ ไปหน่อย แต่ใบหน้าก็สะสวย ผิวพรรณดี ชาติตระกูลก็ดี และเธอก็ไม่ได้ถือตัวอะไรเลย
ด้วยความใกล้ชิดที่ดูแลกันมาตั้งแต่แรกเริ่ม จากก้อนเนื้อ จนตอนนี้เปลี่ยนเป็นมะเร็งแล้ว เธอจึงแนะนำให้ลูกชายลองจีบคุณหมอดู...และบ้านเราก็มาประสบปัญหาทางการเงิน ก็ได้คุณหมอเนี่ยแหละ! ที่ช่วยเรื่องค่ารักษาพยาบาล และก็มีหยิบยืมมาตามประสาคนรัก
แต่เธอไม่ได้หลอกคุณหมอนะ...เธอจะให้ลูกชายแต่งงานกับคุณหมอจริง ๆ เรานัดคุยกันหลายครั้งแล้ว แต่ดูเหมือนทางบ้านคุณหมอจะไม่ยอม ให้คุณหมอได้คบกับคนธรรมดาอย่างลูกชายเธอ…
‘หมอแต่งงานกับอั๋นนะ...แม่คงอยู่อีกไม่นานแล้ว’ กิ่งเพชรชะงักมือที่กำลังเช็ดตัวให้กับมารดาแฟนหนุ่ม
เธอนึกไปถึงตอนที่พาแฟนหนุ่มไปเจอพ่อกับพี่ชายเมื่ออาทิตย์ก่อน ทันทีที่เขาสองคนรู้ว่าเธอนัดเขามาทำอะไรกัน ทั้งคู่เดินออกจากร้านอาหารทันที!!
‘อย่ามาทำนิสัยเสียแบบนี้อีก! แกหลอกฉันกับพ่อไปเจอมันทำไม!’ ทันทีที่ถึงบ้าน พี่ชายเธอตวาดเสียงดังลั่นคฤหาสน์!
‘เพราะเขาไม่มีเงิน ไม่มีหน้าตาในสังคมแบบเราใช่ไหมคะ! พ่อกับพี่ภูถึงรังเกียจเขานักหนา!!’
‘ไม่ใช่ฉันรังเกียจที่มันจน!! แต่ฉันไม่ชอบผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอย่างมัน!’
‘อั๋นเขาแค่ยืมเงินค่ะ เขากำลังเดือดร้อน!’
‘เพชร!! แกอย่าโง่ไปหน่อยเลย เป็นถึงหมอ!! อย่าให้มันหลอกเอาง่าย ๆ! อาหารดี ๆ สักมื้อ มีไหมที่มันเป็นคนออก! อย่าให้ฉันต้องพูด!!’
‘ก็อั๋นเขาไม่มีเงิน...พี่ภูจะอะไรกับเขานักหนา!’
‘พ่อจะไม่พูดอะไรนะเพชร แต่จนกว่าฉันจะตาย...แกอย่าได้หวังจะลงเอยกับมัน’ เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาเสียงเย็น เธอมองหน้าบิดาน้ำตาไหลริน!
‘จำคำฉันไว้!! แกจะต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าเพราะผู้ชายเจ้าชู้อย่างมัน!!’
‘ไม่มีทาง! อั๋นไม่มีวันนอกใจเพชรหรอก!’ เธอตวาดพี่ชายออกไปอย่างไม่ยอมแพ้!
‘ลืมตาให้กว้าง ๆ กิ่งเพชร...คนเป็นแฟนกัน ถ้าแกว่างมันจะต้องรีบมารับแกสิ! แต่นอกจากแกจะนั่งดื่มไวน์ที่เคาน์เตอร์บาร์ที่บ้านแล้ว แกเคยออกไปมองโลกข้างนอกกับแฟนแกบ้างไหม?’
‘..........’ พี่ชายเธอยกยิ้ม
‘แกลองคิดให้ดี ๆ อาทิตย์หนึ่ง แกดูแลแม่มันที่โรงพยาบาลทุกวัน...มันเคยโผล่หัวมาหาแม่มันบ้างไหม? มาก็ตอนแกเข้าห้องผ่าตัด หรือติดเวร...ส่วนวันที่แกว่าง มันไม่เคยว่างเลย แต่พอมันจะเอาเงิน...มันก็พาแกไปทานอาหารหรู ๆ แล้วแกก็เป็นคนจ่าย!!’
‘..........’ เธอกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ
‘หลายเดือนที่ผ่านมาฉันทนมามากแล้ว! พ่ออยากจะทนก็ทนไป! ผมไม่ทนแล้ว!!’ ดวงตากลมจ้องมองพี่ชายอย่างตัดพ้อ...น้อยครั้งที่พี่ภูจะว่าเธอเสียงดังแบบนี้
‘พอได้แล้วภู...เพชรขึ้นบ้านไป’ เธอลุกขึ้น ก่อนจะหมุนตัวเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน
‘ที่พูดเพราะฉันหวังดีกับแก...รอแม่มันตายเถอะ! แกอย่ามาน้ำตาเช็ดหัวเข่า!’