บทนำ

‘คุณแม่จะต้องดีขึ้นนะคะ เชื่อเพชร…’ หญิงสาวหน้าตาสวยหวาน แต่รูปร่างเธอช่างอวบอิ่ม เธอที่สวมชุดกาวน์สีขาวสะอาดตา กำลังเอ่ยให้กำลังใจ มารดาของแฟนหนุ่มที่เป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้าย…

เธอเป็นหมอสูตินรีแพทย์ หรือ หมอที่ดูแลเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ โรคของระบบสืบพันธุ์ของเพศหญิง ได้แก่โรค ติดเชื้อ, เนื้องอก, มะเร็งของอวัยวะสืบพันธุ์เพศหญิง, โรคเกี่ยวกับประจำเดือน, การคุมกำเนิด, ฮอร์โมนผิดปกติ เธอสามารถตรวจโรคพวกนี้ได้ทั้งหมด

เธอเจอท่านตอนที่มารักษาตัว เนื่องจากเจอก้อนเนื้อที่บริเวณปากมดลูก…เมื่อปีที่แล้ว และรักษากันต่อเนื่องยาวนานมาเกือบปี และเธอก็ได้รู้จักกับลูกชายท่าน คือ สรพงษ์ หรือ อั๋น 

‘แม่รู้...ว่าคงอยู่อีกไม่นาน เงินทองที่อั๋นหามาได้ ฉายแสงแต่ละครั้งก็แทบจะไม่พออยู่แล้ว...ไหนจะหนี้สินที่พ่อเขาทิ้งไว้ให้อีก ฮึกกก’ เธอลูบหลังมือหญิงชรา และส่งยิ้มให้ท่าน

‘จะต้องใช้เงินอีกเท่าไร...เพชรยินดีที่จะช่วยคุณอั๋น และคุณแม่ค่ะ เรื่องการรักษาปล่อยให้เป็นหน้าที่เพชรนะคะ’ หญิงสูงอายุตรงหน้าปล่อยโฮออกมา ก่อนจะดึงร่างอวบอิ่มของคุณหมอสาวไปกอดไว้ เธอรู้สึกดีใจเหลือเกิน ที่ลูกชายได้แฟนดี ๆ แบบหมอกิ่งเพชร

ตั้งแต่ที่เธอมารักษาตัวกับคุณหมอ เธอมั่นใจว่าหมอกิ่งเพชร เป็นคนจิตใจดี น่ารัก ถึงแม้เธอจะอวบ ๆ ไปหน่อย แต่ใบหน้าก็สะสวย ผิวพรรณดี ชาติตระกูลก็ดี และเธอก็ไม่ได้ถือตัวอะไรเลย 

ด้วยความใกล้ชิดที่ดูแลกันมาตั้งแต่แรกเริ่ม จากก้อนเนื้อ จนตอนนี้เปลี่ยนเป็นมะเร็งแล้ว เธอจึงแนะนำให้ลูกชายลองจีบคุณหมอดู...และบ้านเราก็มาประสบปัญหาทางการเงิน ก็ได้คุณหมอเนี่ยแหละ! ที่ช่วยเรื่องค่ารักษาพยาบาล และก็มีหยิบยืมมาตามประสาคนรัก

แต่เธอไม่ได้หลอกคุณหมอนะ...เธอจะให้ลูกชายแต่งงานกับคุณหมอจริง ๆ เรานัดคุยกันหลายครั้งแล้ว แต่ดูเหมือนทางบ้านคุณหมอจะไม่ยอม ให้คุณหมอได้คบกับคนธรรมดาอย่างลูกชายเธอ…

‘หมอแต่งงานกับอั๋นนะ...แม่คงอยู่อีกไม่นานแล้ว’ กิ่งเพชรชะงักมือที่กำลังเช็ดตัวให้กับมารดาแฟนหนุ่ม

เธอนึกไปถึงตอนที่พาแฟนหนุ่มไปเจอพ่อกับพี่ชายเมื่ออาทิตย์ก่อน ทันทีที่เขาสองคนรู้ว่าเธอนัดเขามาทำอะไรกัน ทั้งคู่เดินออกจากร้านอาหารทันที!!

‘อย่ามาทำนิสัยเสียแบบนี้อีก! แกหลอกฉันกับพ่อไปเจอมันทำไม!’ ทันทีที่ถึงบ้าน พี่ชายเธอตวาดเสียงดังลั่นคฤหาสน์! 

‘เพราะเขาไม่มีเงิน ไม่มีหน้าตาในสังคมแบบเราใช่ไหมคะ! พ่อกับพี่ภูถึงรังเกียจเขานักหนา!!’

‘ไม่ใช่ฉันรังเกียจที่มันจน!! แต่ฉันไม่ชอบผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอย่างมัน!’

‘อั๋นเขาแค่ยืมเงินค่ะ เขากำลังเดือดร้อน!’

‘เพชร!! แกอย่าโง่ไปหน่อยเลย เป็นถึงหมอ!! อย่าให้มันหลอกเอาง่าย ๆ! อาหารดี ๆ สักมื้อ มีไหมที่มันเป็นคนออก! อย่าให้ฉันต้องพูด!!’ 

‘ก็อั๋นเขาไม่มีเงิน...พี่ภูจะอะไรกับเขานักหนา!’

‘พ่อจะไม่พูดอะไรนะเพชร แต่จนกว่าฉันจะตาย...แกอย่าได้หวังจะลงเอยกับมัน’ เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาเสียงเย็น เธอมองหน้าบิดาน้ำตาไหลริน!

‘จำคำฉันไว้!! แกจะต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าเพราะผู้ชายเจ้าชู้อย่างมัน!!’

‘ไม่มีทาง! อั๋นไม่มีวันนอกใจเพชรหรอก!’ เธอตวาดพี่ชายออกไปอย่างไม่ยอมแพ้!

‘ลืมตาให้กว้าง ๆ กิ่งเพชร...คนเป็นแฟนกัน ถ้าแกว่างมันจะต้องรีบมารับแกสิ! แต่นอกจากแกจะนั่งดื่มไวน์ที่เคาน์เตอร์บาร์ที่บ้านแล้ว แกเคยออกไปมองโลกข้างนอกกับแฟนแกบ้างไหม?’

‘..........’  พี่ชายเธอยกยิ้ม 

‘แกลองคิดให้ดี ๆ อาทิตย์หนึ่ง แกดูแลแม่มันที่โรงพยาบาลทุกวัน...มันเคยโผล่หัวมาหาแม่มันบ้างไหม? มาก็ตอนแกเข้าห้องผ่าตัด หรือติดเวร...ส่วนวันที่แกว่าง มันไม่เคยว่างเลย แต่พอมันจะเอาเงิน...มันก็พาแกไปทานอาหารหรู ๆ แล้วแกก็เป็นคนจ่าย!!’ 

‘..........’ เธอกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ

‘หลายเดือนที่ผ่านมาฉันทนมามากแล้ว! พ่ออยากจะทนก็ทนไป! ผมไม่ทนแล้ว!!’ ดวงตากลมจ้องมองพี่ชายอย่างตัดพ้อ...น้อยครั้งที่พี่ภูจะว่าเธอเสียงดังแบบนี้ 

‘พอได้แล้วภู...เพชรขึ้นบ้านไป’ เธอลุกขึ้น ก่อนจะหมุนตัวเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน

‘ที่พูดเพราะฉันหวังดีกับแก...รอแม่มันตายเถอะ! แกอย่ามาน้ำตาเช็ดหัวเข่า!’