ตอนที่ 3

“ฉันไหวแพนดี้ ไม่เป็นไร” เกิร์ลยิ้มบางให้แพนดี้

“รักคนที่เขารักเราดีกว่าเกิร์ล” แพนดี้ฉีกยิ้มให้กำลังเพื่อน

“แพนดี้ หมายถึง พี่โซล พี่ชายนายเซนนะเหรอ”

“ใช่ พี่น้องคู่นี้หน้าตาคล้ายกันแต่นิสัยต่างกัน พี่โซลนิสัยดีก่าเป็นร้อยเท่า แถมเป็นคณะกรรมการนักเรียนอีก”

“พีชเป็นรองประธานนักเรียนแถมเป็นหัวหน้าห้อง”

“ก็ใช่ แต่ว่าพีชไม่สนใจเกิร์ลเลย มีแต่ความเป็นเพื่อนให้ ตัดใจดีกว่านะเกิร์ล บางทีพีชอาจมีแฟนอยู่แล้ว”

“เป็นเพื่อนดีกว่าไม่เป็นอะไรเลยไม่ใช่เหรอ” เกิร์ลก้มหน้าคิดสักพักจาเดินเข้ามายืนตรงหน้าทั้งคู่

“คุยอะไรกัน คุยด้วยได้ไหม”

“คุยเรื่อยเปื่อยนะจา” เกิร์ลยิ้มบางมองหน้าแพนดี้

“ปัญหาหัวใจหรือเปล่า ปรึกษาฉันได้นะ” จาชวนคุยได้สำเร็จ

“ไม่ใช่เรื่องนั้นจริงๆ เนอะแพนดี้” เกิร์ลตอบปัดเหล่มองพีชเก็บของลุกขึ้นถือหนังสือของตัวเองไว้มือซ้าย ส่วนอีกอีกมือวางหนังสือไว้ตรงหน้าจา

“หมดเวลาแล้วพักได้ ขึ้นเรียนบ่ายโมงเจอกันที่โรงยิม” พีชมองหน้าบอกจาก่อนหันไปบอกเกิร์ล “ฝากดูแลเพื่อนใหม่ พาไปเปลี่ยนชุดพละด้ยนะเกิร์ล”

“ได้เลยพีช” แค่เขาพูดกับเธอไม่ว่าเรื่องอะไรทำใจเธอฟูได้ทั้งนั้น จายิ้มกรุ้มกริ่มหลังพีชเดินออกไป

“ไอ้เรื่องชายสองหญิงหนึ่งรักสาวเศร้า ปรึกษาได้นะ ฉันช่วยให้สมหวังได้” เกิร์ลเงยหน้ามองจาเดินรอบห้องแล้วหันมายิ้มด้วยความชอบใจทำให้อมยิ้มตามไม่ได้

ระหว่างทางมาถึงห้องอาหารสามสาวเดินคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ เพื่อสร้างคงามสนิทต้องชะงักหยุดยืนมองพีชยืนคุยกับผู้หญิงวัยยี่สิบ ลูกครึ่งจีนฝรั่งเศส สวมชุดดำของแม่ชี ความสูงพอกับชายหนุ่ม

“ซิสเตอร์” จาเรียกทันทีวิ่งเข้ามาหาหญิงสาว ทำให้ทั้งคู่ละสายตาจากกันมองมาทางจาทันที

“จามจุรี ว้าว มาได้สักที ไม่ได้ไปรับขวัญเลย ขอโทษด้วย”

“ไม่เป็นไรค่ะ สิ่งที่ซิสเตอร์มอบให้ต้องขอบคุณจริงๆ”

“ยินดีเช่นกัน ดีใจที่เธอยอมมาเรียนที่นี่”

“ซิสเตอร์มาทำอะไรที่นี่คะ”

“มาเยี่ยมผู้อำนวยการ แล้วก็น้องชายด้วย”

น้องชายทำงานที่นี่หรือคะ” จามองหน้าก่อนเหล่มองพีชยืนแตะสันจมูกอมยิ้ม

“โนววว เรียนต่างหาก จำได้ไหมที่เล่าให้ฟังว่ามีน้องชายสองคน”

“จำได้ มั้งคะ” ยิ้มแห้งพร้อมเกาหัวพยายามนึก

“คนกลางเรียนเกรดสิบสอง ส่วนคนเล็กเรียนเกรดสิบเอ็ด”

“เกรดสิบเอ็ดชั้นเดียวกับหนูห้องไหนคะ”

“ห้องเอ” พีชแทรกทำให้จาหันมอง

“รู้ได้ไง”

“นี่ไงพีช น้องชาย” คำเฉลยทำจาอึ้งค้าง

“ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ตั้งนานแล้ว”

“ไม่เห็นบอกเลย”

“ไม่ได้ถามสักหน่อย” พีชยิ้มเจ้าเล่ห์

“เอาไว้เจอกันนะจามจุรี ถ้าว่างจากสตรีจะมาเยี่ยมใหม่ ตั้งใจเรียนนะคนเก่ง”

“บ่าย บายค่ะซิสเตอร์” จายกมือโบกลามองหญิงสาวเข้ามาโอบกอดก่อนเดินจากไปจาหันมามองพีชถือหนังสือ

“จ้องแบบนี้ ระวังท้อง”

“คนไม่ใช่ปลา”

“อยากเป็นปลาไหมล่ะ” พีชเดินเลี่ยงไปอาคารธุรการอยู่ใกล้ๆ กับห้องกรรมการนักเรียน จายืนมองอย่างพูดไม่ออกจนเกิร์ลกับแพนดี้เดินเข้ามายืนข้างๆ

“ไปกินข้าวกันเถอะ” แพนดี้จูงมือจากับเกิร์ลไปที่ห้องอาหาร

พีชเปิดประตูห้องกรรมการนักเรียนเดินเข้ามาด้านในพร้อมปิดประตู กวาดสายตามองรอบห้องมีนักเรียนชายสี่คนนั่งกินพิซซ่าอยู่ที่โต๊ะกรรมการนักเรียน หนึ่งในมีนักเรียนเกรดสิบเอ็ดห้องเอชื่อเซนนั่งอยู่ด้วยชายตาเหล่มองพีชเดินเข้ามาที่โต๊ะรองประธานนักเรียน

“ไม่กินข้าวหรือไงคุณชายพีช หัวหน้าห้องและท่านรอง” เซนทำเสียงทะเล้นพิซซ่าเกือบหลุดมือเมื่อพีชวางหนังสือถอดแว่นมาเช็ดพร้อมนั่งลงที่เก้าอี้

“โอ่ะ บอกแล้วไงว่าห้ามถอดแว่นใจจะละลาย” เมจิก ชายหนุ่มอิตาลีครึ่งไทยหมุนเก้าอี้ทำท่าจับหน้าอกยกมือห้ามฟีล เขาเป็นหนึ่งในคณะกรรมการนักเรียนเกรดสิบสอง พีชถึงกับส่ายหน้า

“เกินไปพี่” พีชตอบเมจิกหัวเราะชอบใจก่อนหันมามองเซนที่กำลังกินเอร็ดอร่อย “ไงคุณชายเซน เดี๋ยวนี้เป็นกรรมการตั้งแต่เมื่อไหร่ถึกล้าเข้ามาในห้องนี้”

“ใครจะกล้า เข้ามาบุกรุกถิ่นอีวิลแอคพราย” เซนตอบกลับมองพีชกลับเช่นกัน

“เหรอ ไอ้ตัวร้าย” กราฟนั่งทำงานอยู่โต๊ะขวาสุดหมุนเก้าอี้ปลดเนกไทจับผิดเซน ที่โดนรุมหาทางออกแทบไม่เจอจนมีทางออกโผล่มาหน้าประตูพร้อมกันสี่คน นำทีมโดยประธานนักเรียนที่เดินเข้ามา พร้อมถือปลอกแขนขนาดฝ่ามือสีแดงมีอักษรติดอยู่ที่ปลอกเห็นชัดเจนสีขาวจำนวนแปดอันวางไว้ที่โต๊ะประธานคนสุดท้ายที่เข้าห้องคือโซล เขาปิดประตูตามหลัง เซนรีบกระโดดไปหาโซลที่โต๊ะริมขวาตรงข้ามกับโต๊ะของพีช

“โซล เย็นนี้รอกลับบ้านด้วย ขี้เกียจไปกับพวกไอ้วานมัน” เซนยืนพูดคุยกับโซลที่นั่งลงเก้าอี้หมุนเหลือบมองน้องชาย

“ได้ๆ แต่นายต้องรอชั้นหนึ่งชั่วโมง ปิดโรงเรียนก่อน”

“ตกลง ไปละ อีวิลแอคพรายบวกสารวัตรนักเรียน” เซนทิ้งท้าย กราฟแทบจะปารองเท้าหนังสุดแพงของเขาตามหลังไปแต่เซนปิดประตูซะก่อน หลังจากตัวก่อกวนไปแล้วทุกคนประจำโต๊ะตำแหน่งหมุนโต๊ะหันหน้าเข้าหาประธานใหญ่ ซึ่งก็คือนายคีน พี่ชายแท้ๆ ของพีชนั่นเอง

“ฉันได้ปลอกแขนกรรมการนักเรียนแล้ว ต่อไปนี้เราต้องเข้มงวด ตรวจทั้งตอนเช้า กลางวันและหลังเลิกเรียน ช่วงนี้สิ่งเสพติดชุกชุมนักเรียนติดกันมาก มั่วสุมทุกเรื่องทะเลาะวิวาท ทำลายข้าวของทรัพย์สินโรงเรียน ถ้ากรรมการนักเรียนเจอต้องจับเข้าห้องปกครองทั้งสิ้น ไม่มีข้อยกเว้นและอีกเรื่องพวกนายจะได้ปลอกแขนของกรรมการตามตำแหน่งของตัวเองเพื่อทุกคนจะได้แยกออกที่สำคัญ กรรมการนักเรียนต้องทำเป็นแบบอย่างที่ดี ใครแหกกฎเหล็กละก็ชั้นไม่ปล่อยไว้แน่นอน อีวิลแอคพราย” คีนสบตาทุกคนที่จ้องมองกันนิ่งเงียบ หยิบปลอกแขนส่งต่อกันตามชื่อตำแหน่งที่ปลอกแขน รวมทั้งคีนที่หยิบปลอกแขนประธานนักเรียนขึ้นมาสวมติดเข็มกลัดเข้าแขนเสื้อ