รักวัยใสหัวใจว้าวุ่น ภาค1

ณ โรงเรียนนานาชาติ นักเรียนชายเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแขนยาว ผูกไทดำ กางเกงขายาวลายสก็อตสีน้ำตาลเข้ม ส่วนนักเรียนหญิงเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแขนสั้น กระโปรงกลีบใหญ่ลายสก็อตสีน้ำตาลอ่อน จัดสอนตั้งแต่เกรดเจ็ดถึงสิบสอง เสียงอาจารย์ประกาศไมค์เรียกร้องความสนใจจากนักเรียนได้ดี

ห้องเกรดสิบเอ็ดเป็นห้องเรียนดีที่สุดในชั้นเรียน เรียกได้ว่ามีแต่หัวกะทิคัดสรรรวมตัวกันอยู่ห้องเดียวดั่งลูกรักของผู้อำนวยการเรื่องหน้าตาทางสังคมศึกษาและเป็นห้องที่รั้นที่สุดเช่นกัน

“ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้จะมีเด็กใหม่เข้ามา เป็นเด็กทุนซะด้วยน่าจะยากจนสุดๆ เห็นทีต้องรับน้องสักหน่อย เข้ากลางคันอกต่างหาก ท่าจะมีปัญหาหนัก หน้าตาคงไม่ต้องพูดถึง” เซน หนุ่มสุดเข้มเรียกได้ว่าหล่อเข้าตาสาวแต่นิสัยตรงข้ามสุดขั้วตั้งตนเป็นหวหน้าแก๊งเฮโรอีน การแหกกฎคือเรื่องที่เขาถนัดและไม่มีอาจารย์คนไหนจับได้แม้ครั้งเดียว

“จัดไป” เหล่าลูกน้องลูกเบ้รับคำเข้าใจให้ท้ายทำอาจารย์ผู้สอนหันมองระอาใจ

สาวน้อยหน้าสวยผมลอนผิวขาวใสลุคคุณหนูดูดีทุกอณูขุมขนหันมองเซนยืนเหยียบโต๊ะ

“ช่วยเงียบหน่อยได้ไหมเพื่อนเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่มีมารยาก็ช่วยมีสมองหน่อย”

“ไม่ทำตามมีอะไรปะ อย่ามายุ่งดีกว่า เชิญนั่งเรียนปัญญาอ่อนไปเถอะ”

“ฉันขอแค่ให้นายช่วยเงียบแค่นั้นเอง ทำตัวเหมือนไม่มีสั่งสอน”

“เกิร์ลอย่าไปยุ่งเลย ปล่อยไปเถอะ พูดไปก็เท่านั้น” แพนดี้ สาวร่างท้วมหน้าตาจิ้มลิ้มจับแขนเพื่อนที่กำลังต่อปากต่อคำที่ไม่มีวันสิ้นสุด

“ใช่ ยัยเกิร์ล เพื่อนเธอสั่งนะหัดฟังซะบ้าง พ่อแม่ส่งมาเรียนก็เรียนไปเถอะ ยัยปัญญาอ่อน” เซนยังคงสวนกลับอย่างเจ็บแสบเหล่มองแพนดี้เล็กน้อยไร้ซึ่งความสลด

“นายไม่มีสิทธิ์มาว่าเพื่อน ไปเรียนมารยาทซะบ้างนะ” เกิร์ลลุกขึ้นประชันหน้าเซน

“อย่าแส่หาเรื่อง นั่งลงไปซะ” เสียงตะคอกแข็งกร้าวของชายหนุ่มทำให้มีคนทุบโต๊ะ ความเงียบสงบกลับมาอีกครั้ง ทุกสายตามองเจ้ของฝ่ามือ หลังห้องรีบลดตัวนั่งลงมีระเบียบทันที เกิร์ลเอียงหน้ามองพีช ชายหน้าขรึม ผิวขาวสวมแว่นแต่งกายเรียบร้อยแต่ไม่เชยหลุดโลก

“เซน เงียบซะ เกิร์ลนั่งลง เรียนต่อได้” พีชนั่งลงมองเซนค่อยๆ ลงจากโต๊ะมานั่งที่เช่นเดียวกับเกิร์ล สายตาแน่นิ่งเหล่มองเป็นระยะสร้างบรรยากาศเย็นยะเยือกได้ไม่น้อย

เวลาเดียวกันที่โรงเรียนนารีวิทยาคม นักเรียนดีเด่นบางส่วนเดินเก็บป้ายกิจกรรมอย่างขยัน มีแต่นักเรียนบางกลุ่มที่นั่งสุมหัวแอบหลบที่ห้องวิทย์

“จา แกไปแล้วอย่าลืมโทรมาบ้านนะเว้ย ไอ้แป้งมันคิดถึง” กิ๊ฟกอดจานั่งเช็ดหน้ากับทิชชูเปียก ใบหน้าสะอาดหมดจด ตาโตสีน้ำตาล ผมหน้าม้าม้วนขึ้นเปิดหน้าผาก หน้าคล้ายตุ๊กตาของเธอทำให้ไม่ต้องแต่งเติมอะไรมากนัก

“ไอ้กิ๊ฟ แกคิดถึงมันก็บอกไปตรงๆ ไม่ต้องอ้างฉันหรอก แต่ฉันคิดถึงแกนะจา” แป้งตบไหล่จาเบาๆ

“โอ๋ ๆๆๆ เด็กน้อยอย่าร้องนะ เดี๋ยวหาข้าวให้กิน” ลูบหัวเพื่อนอย่างยียวน

“ไอ้บ้า คนกำลังซีเรียส ตลกกินแล้ว” กิ๊ฟปัดมือจาออกเดินหนีการแหย่ของเพื่อน

มาแล้ววววว

เสียงสูงดังเข้ามาแต่ไกลของสาวแว่น มัดเปียสองข้าง พร้อมโน๊ตบุ๊ควิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น

“ฉันไปหาข้อมูลโรงเรียนที่จาจะไปมา ดูนี่” แก้มเปิดโน๊ดบุ๊ควางไว้บนโต๊ะ ทุกคนรีบกรูเข้ามามุงดูทันที เลื่อนหน้าจออ่านข้อมูลโรงเรียน

“ดูผู้ชายคนนั้นดิ หล่อมาก ไอ้จา แกเข้าไปติดต่อคนนี้ให้หน่อย ฉันจะรอ” กิ๊ฟเอามือปิดปากลูบหน้าจออย่างชื่นชม

“ชุดนักเรียนสวยเนอะ ผู้ชายที่นั่นก็ดูมีราศี หล่อ คุณหนูทุกคน รวยทั้งนั้นเลย แกเข้าไปจะไม่เป็นกาในฝูงหงส์เหรอ” แก้มมองหน้าเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

“พ่อแม่พวกนั้นรวยมหาศาลต่างจากเราเหมือนอยู่คนละโลก” แป้งเท้าเอวมองหน้าจาที่ยังคงแน่นิ่ง

“ก็น่าสนุกดี” คำตอบของจาทำเพื่อนเป็นห่วงมากกว่าเดิมจนกระทั่งมีสาวหมวยสามคนเดินเข้ามามองด้วยสายตาชิงชัง จาถึงกับเลิกคิ้วเบื่อหน่าย

“มาทำไม ใครจุดธูปเชิญ”

“ไม่ได้อยากมาต่อปากต่อคำกับเศษฝุ่นอย่างหล่อนหรอก สิ่งที่หล่อนทำไม่ดีกับฉันไว้ จะอโหสิกรรมให้แล้วกัน โชคดีละ ได้ยินว่าโรงเรียนนั่นแพงใช่ย่อย มีแต่พกชนชั้นยกระดับ ระวังจะถูกรังแกนะยะ ฉันมาเตือนด้วยความหวังดี เดี๋ยวจะไม่ได้อยู่ต่อปากต่อคำกัน มีอะไรให้ช่วยโทรมาแล้วกัน ดูแลตัวเองด้วยนังตัวแสบ” เชอรี่พูดไปยกเล็บมาดูไปให้เพื่อนที่อยู่ข้างๆ วางเบอร์มือถือไว้บนโต๊ะ

“แหม จะมาลาก็หัดพูดดีซะบ้าง กลัวเหงาปากละสิไม่มีใครเถียงทะเลาะด้วย” จาเข้ามายืนกอดอกเผชิญหน้ากับเชอรี่

“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่มาส่งสัมภเวสี ยังไงก็ระวังตัวไว้ก็ดี เบอร์จำใส่กะโหลกไว้ด้วย ไม่มีสมองก็เมมไว้ เชอะ” เชิดใส่หันหลังกลับเดินออกไปพร้อมเพื่อน จายิ้มบางเก็บเบอร์มาเมมใส่มือถือ

“อีโก้เยอะจริง จะมาลาก็พูดดีๆ” แป้งส่ายหน้าเหนื่อยหน่าย

“นั่นแหละยัยเชอรี่ คู่กัดมหาภัยของไอ้จา อยู่ด้วยกันตีกันตลอด พอวันสุดท้ายกลับมีความห่วงใยซะงั้น แอบจิ้นอยู่เหมือนกันนะ ธงแดงมาก” กิ๊ฟเข้ามากอดคอจา

“พรุ่งนี้ไม่ได้เจอกันแล้ว โชคดีนะจา เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป หาหนุ่มมาให้ด้วยนะ” สามสาวเข้ามากอดกันอวยพรอำลาส่งเพื่อน มีเพียงแต่คำว่าโชคดี

**************************