ตอนที่ 2

วันใหม่ในโรงเรียนใหม่ที่ดูอึดอัดใจสำหรับเด็กใหม่อย่างเธอ ชุดนานาชาติสร้างความดูดีดั่งการอัพเกรด ผมปล่อยยาวลอนหยิกเล็กน้อยมัดรวบเดินตามอาจารย์ฝ่ายปกครองถึงห้องเอเกรดสิบเอ็ด รอยยิ้มของอาจารย์ส่งยิ้มให้เธอก่อนเดินจากไป ขาค่อยๆ ก้าวอย่างตื่นเต้น

ปึก โครม ซ่า…

ว๊ายยยย

จาถูกชนชิดริมประตูจากสาวร่างท้วมที่รีบวิ่งเข้าห้องตัดหน้าเธอกลายเป็นโดนถังน้ำครอบหัว อาจารย์รีบวิ่งเข้ามาช่วยถังออกจากศีรษะแพนดี้ เกิร์ลลุกขึ้นมองค้อนพวกด้านหลังที่กำลังทำหน้าเซ็งผิดหวังรับน้องผิดคน แพนดี้ยืนยิ้มแห้งอย่างฝืนทนจนเกิร์ลพาออกไปเปลี่ยนชุด

“เธอคือเด็กใหม่ใช่ไหม” อาจารย์สาวเอ่ยทักจาที่ยืนมองนิ่ง

“ค่ะ”

“เข้ามาจ๊ะ” เดินนำเข้าห้อง จากวาดสายตามองรอบห้องก่อนหยุดสายตาที่กลุ่มด้านหลังจ้องมองเธอเช่นกันทำให้รู้ทันที่เป้าหมายแท้จริงคืออะไรจึงทำไม่สนใจไล่สายตาไปเจอสายตาแสนดึงดูดทำให้ใจหวั่นไหวของชายหนุ่มริมหน้าต่าง เขาพิงโต๊ะจับเนกไทขยับแว่นตา

“น่าเบื่อจริง ยัยแพนด้าจะรีบเข้ามาทำไมวะ อดดูอะไรสนุกๆ” เซนเอะอะโวยวายทำหน้าไม่สบอารมณ์ จายืนเอามือจับชายเสื้อเหลือบมองเซนช้าๆ

“เอาละ แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยจ๊ะ” อาจารย์ตัดบทผายมือเชิญ

“ชื่อจามจุรี เหมวิกรณ์ ชื่อเล่น จา ย้ายมาจากโรงเรียนสตรีนารีวิทยาคมค่ะ”

“ย้ายมากลางคันทำไม โรงเรียนเก่าบ้านนอกของเธอเขี่ยทิ้งหรือไง หรืออยากอัพค่าตัวเอง” เซนตะโกนโผงผางมองหน้าจาซึ่งเธอมองประชันเช่นกัน

“สาเหตุที่ฉันมาเรียนที่นี่กลางคันเพราะเอาเท้าไปกระแทกปากผู้ชายปากมากที่ชอบหาเรื่อง ทำตัวกร่างแบบหน้าตัวเมียมาค่ะ” จบประโยคด้วยรอยยิ้มหวานทำทั้งห้องเงียบกริบ

“ยัยเป๋อ” เซนลุกพรวดชี้หน้าเธออย่างไม่พอใจ

“ว่าไง นายเอ๋อ” การสวนกลับของจาทำห้องเงียบกว่าเดิม

“เดี๋ยวรู้ผล”

“หนูไปนั่งก่อนนะคะอาจารย์ เดี๋ยวเท้ามันแกว่งไปโดนปากใคร” จาทำไม่สนใจหันบอกอาจารย์สาวยืนเงอะงันทำตัวไม่ถูกได้แต่ผายมือเชิญ จาก้าวเข้าไปหาที่นั่งว่าง พีชหยิบหนังสือเรียนที่วางบนเก้าอี้ข้างๆ ออกราวกับชี้เป้าเชื้อเชิญ จาจึงไปนั่งแทนที่เหล่มองพีชเอียงหน้ามองเธอสร้างความประหม่าไม่น้อย

“ผ้าเช็ดหน้าไหม” พีชยื่นผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินมาตรงหน้าเธอ

“ไม่เป็นไร” เธอยิ้มแห้งสบตาเขาเล็กน้อยยกมือจับหน้าอกสัมผัสใจเต้นแรง

“เหงื่อแตกขนาดนี้ร้อนเหรอ” พีชกระเถิบเข้ามาใกล้พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จาเบิกตาโตตกใจผงะ

“ระ ร้อนที่ไหนเล่า แอร์ก็เปิด” จาปาดเหงื่อหันหน้าหนี

“ผมรู้ว่าจาตื่นเต้น” พีชกลับมาเปิดหนังสือตั้งไว้ตรงกลางเพราะโต๊ะติดกันแบ่งปันหนังสือเรียน ขยับแว่นตามองกระดาน

“รู้จักชื่อฉันได้ไง”

“บอกเมื่อกี้ ผมเป็นหัวหน้าห้องต้องจำนักเรียนในห้องทุกคน ไม่เห็นจะแปลก จาอยู่โรงเรียนหญิงล้วนไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายสินะ ผมเข้าใจ” พีชหยิบปากกาจดตามอาจารย์

“ไม่มีได้ไง พ่อฉันไง” คำตอบของจาทำพีชชะงักวางปากกา

“นั่นสินะ พ่อก็เป็นผู้ชาย ผมลืมคิดไป แต่นอกจากพ่อจาก็ผ่านมาเยอะเหมือนกัน”

“ฉันไม่เคยมีแฟน”

“เดินผ่าน เลือกได้ด้วยหรือ” จาอึ้งกิมกี่มองพีชตาปริบไม่คิดว่าเขาจะยียวนเป็น

“ฉันคงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ที่หนุ่มแว่นเป็นคนเรียบร้อย ห้องนี้ไม่ใช่น่าจะกวนเข้ากึ๋น”

“ถือว่าเป็นคำชม ขอบคุณครับ” พีชรับคำแต่จายิ้มแห้งมองกระดานฟังอาจารย์สอนจนกระทั่งมีบางอย่างปาโดนหัว จามองก้อนกระดาษจึงหยิบมาคลี่เปิดอ่าน

“ยัยเป๋อ หึ” จากำกระดาษเหลียวหลังมองไปทางเซนก่อนเอ่ยช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ “อ้าย…เอ๋อ”

“นี่เธอ!” ของขึ้นทันทีจนทุกคนหันมอง เซนเดินหน้าตั้งมาทุบโต๊ะ พีชชำเลืองมองเซนกับจาสลับกัน

“อะไรของนาย ฉันท่องภาษาจีนอยู่ อ้ายเอ๋อ ไม่ใช่ไอ้เอ๋อ” ยิ่งเอ่ยยิ่งเน้นคำเงยหน้าจ้องเซน พีชอมยิ้มขยับแว่นตา เซนเริ่มเก็บสีหน้าเก็บอารมณ์ไม่อยู่เดินเตะโต๊ะกลับไปนั่งที่ จายิ้มชอบใจก่อนหันมาเจอสายตาพีช

“ร้ายใช่ย่อย”

“ก็น่าจะพอกัน” จาเลิกคิ้วอมยิ้มมองพีชจดตามอาจารย์ต่อ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา…

เกิร์ลจูงมือแพนดี้เข้ามานั่งที่เก้าอี้ในห้อง สายตาเกิร์ลจ้องเขม็งเซนอยู่ตลอดเวลา แต่เซนไม่สนใจจ้องเล่นงานจาท่าเดียว จาเหล่มองโต๊ะข้างๆ ที่เป็นโต๊ะของเกิร์ล ทั้งสองมองหน้ากันอย่างแปลกใจ ท่าทีเกิร์ลชะงักไปนิดเมื่อเห็นจานั่งข้างพีช ส่วนเอาแต่มองแพนดี้ที่รับเคราะห์แทนตน

“ดีจ๊ะ ฉันชื่อเกิร์ล ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ฉันชื่อจา ยินดีที่รู้จักแต่เพื่อนเธอ..”

“ไม่เป็นไร พวกไร้มารยาทแถมมีอิทธิพล ใครจะขัดได้” เกิร์ลกัดฟันมองเซน

“อันที่จริงคนที่โดนต้องเป็นฉัน”

“ไม่ว่าใครก็ไม่สมควรโดน กลางวันนี้จามานั่งกินข้าวด้วยกันสิ ปกตินั่งอยู่กับแพนดี้สองคน”

“ได้ แน่นอนอยู่แล้ว” จายิ้มกว้างแต่มองแพนดี้ใส่ชุดพละ

อาจารย์หนุ่มสุดเนียบสวมสูทเดินหอบหนังสือหลายเล่มพร้อมผู้ช่วยแบกหนังสือมาตั้งโต๊ะ จามองนักเรียนชายคนแรกหน้าตาดีด้วยความสนใจหัวใจพองโต

“ว้าว อาหารตาอาหารใจ เจอแล้ว หล่อจัง” ถึงกับเผลอหลุดปากก่อนชะงักเมื่อเซนถีบโต๊ะติดผนังทำลายฝันกลางวันของเธอ

“เล่มใหญ่เป็นบทกวี ขอให้ทุกคนกลับไปท่องจำเดือนหน้าสอบข้อเขียน ส่วนเล่มเล็กเก็บไว้ชั่วโมงหน้าอย่าลืมเอามาไม่งั้นโดนหักคะแนน เหลืออีกยี่สิบนาที ตามสบายแต่อย่าเสียงดัง” อาจารย์กล่าวจบเดินอ้อมไปนั่งโต๊ะหน้าชั้นเรียนเปิดสมุดตรวจงานต่อ จาเปิดหนังสืออ่านดูแต่สายตาเหล่มองเซนนั่งฟุบหลับ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้า จาลุกขึ้นช้าๆ พีชเริ่มชำเลืองมองพลางหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเพลงต่อหูฟังสาวน้อยหยิบหนังสือปึกหนายกขึ้นสูงเหนือหัว ค่อยๆ เหล่มองอาจารย์ที่ไม่สนใจ เกิร์ลกับแพนดี้เริ่มมองจาเช่นกัน สองมือปล่อยหนังสือร่วงหลุด

ปึก!