บทที่ 5 นัดน้องสาวไว้แล้ว

“แม่แค่นี้ก่อนนะ ไอ้ไมเคิลมันอาละวาดอีกแล้ว” หลังจากสิ้นเสียงของดาริกาสายก็ตัดไป ป้าสายใจเลื่อนสายตามองดูบ้านเช่าหลังเก่ารอบ ๆ อย่างสะอิดสะเอียนใจเต็มประดา

“อีกไม่นานหรอก ฉันก็จะมีบ้านหลังใหญ่เท่าคฤหาสน์ บอกลาอีบ้านสัปะลังเคนี้ได้เลย” หญิงวัยกลางคนเบ้ปากแล้วคิดฝันไปถึง ความสุขสบายในอนาคต ก่อนเสียงของเพื่อนบ้านจะเรียกอยู่ด้านหน้า

“อีสายใจ ใครวะหน้าคุ้น ๆ ใช่ผัวเก่าอีดาไหม ที่เดินออกไปเมื่อกี้นี้”

“ใช่ ๆ นั่นอารัณย์ไง แกจำได้ไหมล่ะ โอย! ตอนนี้นะรวยอย่าบอกใครล่ะ” ป้าสายใจออกลีลา วาดลวดลายประกอบพลางคุยฟุ้ง

“เอ่อ...แล้วเขามาทำไม ก็อีดามันมีผัวใหม่ไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ใคร ใครมีผัวใหม่ เจ้อย่าพูดมั่วนะ ฉันตบปากแตกนะ อีดามันแค่ไปเมืองนอกเท่านั้นเอง นี่! เดี๋ยวมันก็กลับมาแล้ว ผัวมันมาตามแล้วนี่ไง”

“อ้าว อีสายก็ไหนเอ็งว่าผัวใหม่อีดามันเป็นเศรษฐีเมืองนอกไงวะ ก็เป็นเพื่อนของผัวอียุรีไม่ใช่เหรอ เอ็งนี่ยังไง พูดจาวกไปวนมาให้สับสน”

“เรื่องผัวใหม่น่ะ อีดาไม่มีหรอก ครอบครัวอียุรีก็ย้ายไปต่างจังหวัดกันหมดแล้ว พวกเอ็งทั้งหลายจะรู้อะไร เลิกพูดถึงเรื่องนี้กันได้แล้วนะ” ป้าสายใจปัดมือไปมาทำท่าไม่ยอมรับ ในขณะที่เพื่อนบ้านต่างพากันสับสนในคำพูดกลับไปกลับมาของป้าสายใจ

ในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง เด็กหญิงตัวเล็กนั่งเล่นอยู่คนเดียวท่ามกลางความสนุกสนานของบรรดาเพื่อน ๆ เธอไม่สนใจคนรอบข้าง เอาแต่นั่งก้มหน้า เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจบางอย่างครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา

“น้องไอริณทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้คะ” ครูพี่เลี้ยงเดินมา แล้วย่อตัวลงถามเด็กหญิงอย่างเป็นห่วง หลังจากไม่ยอมเข้ากลุ่มเพื่อน เอาแต่นั่งเหม่อลอยอยู่ที่สนามเด็กเล่น

“ครูนับดาว ไอริณจะถูกคุณครูจินตนาทำโทษไหมคะ” น้ำเสียงของเด็กหญิงแผ่วเบาจนครูพี่เลี้ยงนึกสงสาร

“เรื่องอะไรคะ”

“ถ้าไอริณบอกแล้ว ครูนับดาวจะว่าไอริณไหมคะ” ครูพี่เลี้ยงยิ้มพลางส่ายศีรษะไปมา

“คุณครูสัญญาว่าจะไม่ดุ ถ้าไอริณพูดความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงไม่ยอมไปเล่นกับเพื่อน ๆ” เมื่อเห็นดังนั้นเด็กหญิงตัวเล็กทำท่าลังเลครู่หนึ่ง ก่อนเปิดกระเป๋าแล้วหยิบสมุดขึ้นมา

“ไอริณไม่ได้ทำการบ้านมาค่ะ” คำตอบของไอริณทำให้ครูนับดาว ปล่อยยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู พลางยกมือลูบศีรษะ

“เรื่องแค่นี้เองค่ะ แต่ไอริณบอกเหตุผลให้ครูนับดาวฟังได้ไหมคะ ว่าทำไมน้องถึงไม่ได้ทำการบ้าน” นับดาวหญิงสาวอายุยี่สิบสาม เข้าทำงานที่สถาบันแห่งนี้ได้เพียงปีเดียวเท่านั้น เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวรูปร่างเล็ก พร้อมใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเสมอ

“ไอริณอยากให้คุณพ่อสอน แต่คุณพ่อไม่มีเวลาค่ะ”

“อย่างนี้นี่เอง ไม่เป็นไรนะคะ ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ให้ครูนับดาวสอนแทนดีไหมคะ” เด็กหญิงไอริณยิ้มกว้างดีใจ ก่อนเปิดสมุดเล่มเล็กขึ้นมา ความจริงแล้วการบ้านไม่มีอะไรมาก เพียงแค่ฝึกหัดเขียนตัวอักษรไม่กี่ตัวเท่านั้น ครูนับดาวนั่งมองอยู่ใกล้ ๆ เพื่อให้กำลังใจ แล้วดูพัฒนาการของเด็กหญิงไอริณอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าของเธอน่ารักราวกับตุ๊กตาที่มีชีวิต นับดาวเผลอปล่อยยิ้มออกมาอยู่หลายครั้ง ในช่วงเวลาไม่กี่นาที

“เสร็จแล้วค่ะ” เด็กหญิงไอริณพูดพร้อมชูสมุดส่งให้ ก่อนยิ้มกว้าง

“ไอริณทำเก่งไหมคะ” เธอถามคุณครูนับดาว พร้อมตั้งหน้าตั้งตารอคำชมอย่างลุ้นระทึก นับดาวแกล้งนึกอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นเป็นจังหวะจึงตอบรับด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“เก่งค่ะ เก่งที่สุด”

“ไอริณเขียนสวยไหมคะ” เด็กหญิงถามต่ออีก

“สวยค่ะ สวยที่สุด”

“เย้ ๆ ๆ ๆ” เด็กหญิงลุกขึ้นปรบมือดีใจพลางหมุนไปรอบ ๆ นับดาวทอดสายตามองเธอพร้อมรอยยิ้ม ความจริงแล้ว เด็กวัยนี้จะรู้สึกอบอุ่นและมีกำลังใจ หากมีคนเห็นถึงความตั้งใจ และเอ่ยชมเขาเพียงนิดเท่านั้นเอง

นับดาวมองดูความดีใจของไอริณอย่างมีความสุข เธอชอบอยู่กับเด็กเป็นชีวิตจิตใจ อาชีพนี้จึงเป็นอาชีพที่ใฝ่ฝันเป็นอย่างมาก แม้ครอบครัวไม่จะเห็นด้วยก็ตามที ก่อนเสียงมือถือของนับดาวจะดังขึ้น

“น้องไอริณ รอครูนับดาวตรงนี้นะคะ”

“ค่ะ” เด็กหญิงทำตาแป๋ว พร้อมรับปาก ก่อนนับดาวจะเดินออกมารับโทรศัพท์จากทางบ้าน

“ค่ะ พี่เจนภพ”

“เย็นนี้ เดี๋ยวพี่ไปรับที่ทำงานนะ” น้ำเสียงของพี่ชายแสนดี ทำทีมีพิรุธ

“มีอะไรเหรอคะ”

“เปล่า แค่ชวนไปกินข้าว” เขาทำเสียงใสราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนหญิงสาวจะขมวดคิ้วแปลกใจ

“คิดยังไงคะ ถึงมาชวนน้อง ปกติชวนแต่สาว ๆ” นับดาวพูดเบียด

“เอาน่าอย่าพูดมาก ห้าโมงเจอกันที่หน้าโรงเรียน” พูดจบเจนภพจึงตัดสายน้องสาวทิ้งในทันที พลางหันกลับมาหาเพื่อนสนิท ที่ง่วนอยู่กับงานกองหนาตรงหน้า

“เป็นไง! ฉันนัดน้องสาวไว้แล้ว ยัยนับดาวเป็นเด็กดี นิสัยน่ารัก ฉันหวงของฉันอย่างกับอะไรดี ที่ยอมยกให้นายก็นับว่าใจดีอย่างมาก” เจนภพใช้เวลาเกลี้ยกล่อมเพื่อนรักอยู่นานหลายชั่วโมง

“ฉันไม่ได้ขอ” อารัณย์ตอบพลางจดจ่ออยู่กับหน้าคอมฯ ไม่มีท่าทีสนใจสิ่งที่เจนภพพูดแม้แต่น้อย เพราะเขาเอาแต่พ่นเรื่องการเริ่มต้นใหม่ของอารัณย์ จนทำให้ชายหนุ่มเอือมระอาเต็มทน