กินมันเข้าไป

“ฉันไม่กิน!! ปล่อยฉันออกไปจากที่นี้นะ”

คนตัวเล็กเริ่มโว้ยวายเสียงดังด้วยความโมโห น้ำเสียงของหญิงดูเกลี้ยวกราด ดุดัน และกล้าหาญมากที่กล้าต่อปากต่อเถียงท้าทายอำนาจมืดกับปีศาจอย่างเขา

“กรี๊ด!! มะ..ไม่!!”

มือใหญ่เอื้อมมาบีบเข้าที่แก้มสวยอย่างรุนแรง ก่อนจะใช้มืออีกข้างจับอาหารขึ้นมายัดใส่ปากเรียวสวยอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง

“กินดีๆไม่ชอบใช่ไหม เธอชอบความรุนแรงแบบนี้ก็ไม่บอกนะอเล็กซ่า”

“อือ!! แหวะ!!”

“กินเข้าไป”

ร่างเล็กพยายามดิ้นตะกุกตะกักไปมาด้วยความเจ็บปวด หัวใจดวงน้อยเต้นเร็วเหมือนจะทะลุออกมา มือเล็กพยายามปัดป่ายแขนแกร่ง เพื่อหวังจะหลุดพ้นออกจากกรงเล็บของเขาได้เร็วขึ้น

“โอ้ย!!”

ความเจ็บปวดจากแรงบีบที่ทรมานจวนจะหักกระดูกกรามให้แตกสลายคามือ หญิงสาวอาศัยจังหวะที่โดมินิคพยายามใช้มือหนายัดอาหารเข้าปากเธอ กัดฟันคมฝังเข้าที่นิ้วแกร่งอย่างแรงจนเขารีบปล่อยมือออกจากแก้มเธอทันที

เพียะ!!

เส้นอารมณ์ของโดมิินิคขาดฉับพลัน ฉุดให้เกิดอารมณ์โทสะฉุนเฉียวมากขึ้น ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะกระแทกเข้ากัับแก้มสวยเสียงดังลั่นห้อง บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ภายในห้องมองหน้ากันเลิ่กลั่กๆ หญิงสาวล้มหน้าคะมำลงไปกองอยู่ที่พื้น พลางยกมือเล็กที่สั่นเครือลูบที่แก้มด้วยความเจ็บปวดปนเคล้ากับน้ำตาที่ไหลรินในเวลาเดียวกัน

ยิ่งเธอแสดงออกถึงความเจ็บปวดมากเท่าไหร่ ยิ่งกระตุ้นความต้องการของชายหนุ่มให้พุ่งสูงมากขึ้นด้วยความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นภายในใจอย่างน่าประหลาด อาจจะเป็นเพราะเขาเองก็หลงไหลในใบหน้าและเรือนร่างของหญิงสาวอยู่แล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอในงานนิทรรศการ

“มานี่!!”

มือใหญ่เพียงข้างเดียวกดลงที่ท้ายทอยของคนตัวเล็กอย่างรุนแรง เหวี่ยงยกเธอให้ลุกขึ้นจากพื้นและเดินตามเขาออกมาข้างนอกอย่างรวดเร็ว พร้อมหันไปตวาดเหล่าลูกน้องคนสนิท

“ไม่ต้องตามมา ยัยนี้ฉันจัดการได้”

เหล่าบอดี้การ์ดต่างยืนก้มศีรษะลงเล็กน้อย ก่อนจะม้วนตัวเดินจากหน้าประตูห้องไปในทันที

“อือ ปะ..ปล่อยนะ”

“ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอทนฉันได้แค่ไหน”

ปัง!!

ประตูห้องนอนรับแขกขนาดใหญ่ถูกเปิดออก ด้วยแรงถีบเพียงเล็กน้อยของปีศาจ ก่อนที่ร่างเล็กจะปลิวลอยละลิ่วไปกับแรงมหาศาล กระเด็นกระดอนไปตกอยู่ที่ข้างเตียงนอนอย่างทุลักทุเล

“อือ!! ฉันเจ็บนะ!!”

เท้ายาวรีบตรงมายังร่างสาวที่พยายามลุกขึ้นจากพื้น อย่างทุลักทุเล เขาออกแรงเพียงเล็กน้อยจับร่างเธอกดให้นอนลงบนเตียงใหญ่ อเล็กซ่าตกใจสุดขีดพยายามยกกำปั้นเล็กทุบกระหน่ำฟาดเข้าที่หน้าอกของชายหนุ่ม พร้อมกับดิ้นขลุกขลักไปมาอยู่ภายใต้ร่างสูงอย่างยากลำบาก

“อย่าเข้ามานะ!!”

“ผู้หญิงอย่างเธอ…หึ!!…อย่างพยายามดิ้นให้มันเหนื่อยเลย”

คำพูดและแววตาที่คอยเย้ยหยัน มันทำให้อเล็กซ่ารู้สึกจุกอกเล็กน้อย แต่ไม่มีเวลาให้เธอต้องมาคิดเรื่องแบบนี้มากนัก ตอนนี้เธอควรหาทางออกจากกรงเล็กของปีศาจให้ได้เสียก่อน

“นี่ปล่อยนะ”

“โอ้ย!!”

คนร่างใหญ่ถูกเท้าเรียวเล็กถีบเขาที่กึ่งกลางลำตัวร้องดังลั่นดิ้นพล่านตกลงไปอยู่ที่ปลายเตียง แต่ด้วยความเจ็บปวดเพียงน้อยนิด ฉุดให้โดมิินิคตะเกียกตะกายขึ้นมา คล่อมตัวหญิงสาวเอาไว้ทันก่อนที่เธอจะลุกหนี พลางก้มหน้าเลื่อนปากหนาไล่ซุกไซ้ศอกคอขาวเนียน ดอมดมกลิ่นหอมจากกายสาวที่อ่อนละมุนอย่างลุ่มหลง แต่ไม่วายขบเม้มเป็นรอยแดงตีตราฝากไว้ที่ลำคอยาวของเธอ

เรี่ยวแรงที่ยังเหลืออยู่น้อยของคนร่างเล็ก เธอยังคงสู้ไม่ถอยพยายามดิ้นใช้แรงที่เหลือต่อต้านไม่ยอมให้โดมินิคกระทำอยู่ฝ่ายเดียว

“ได้!! ชอบความรุนแรงใช่ไหม”

ร่างใหญ่รีบลุกขึ้นจากร่างเล็ก กระโดดลงจากเตียงและไปหยุดอยู่ที่โต๊ะขนาดใหญ่ข้างหัวเตียง เป็นจังหวะให้อเล็กซ่าพยายามลุกขึ้นและวิ่งหนี แต่เธอต้องหยุดชะงักเพราะประตูที่โดมินิคถีบเข้ามาเมื่อกี้มันดันเปิดไม่ออก เธอรีบหันหน้ามามองเขาที่ตอนนี้ภายในมือของปีศาจร้ายถืออะไรบางอย่างที่ทำให้เธอตื่นตะหนกจนแทบล้มลงกับพื้น

“ยอมแพ้สะดีๆ อเล็กซ่าเธอหนีฉันไม่พ้นหรอ”

ร่างใหญ่ก้าวเท้าแค่สองสามก้าวก็ถึงตัวหญิงสาวที่กำลังจะก้าวเท้าวิ่งหนี เขาออกแรงเหวี่ยงเธอลงไปนอนกับเตียงนุ่นอีกครั้ง ก่อนจะใช้กุญแจมือล็อคข้อมือน้อยทั้งสองข้างของเธอเอาไว้บนหัวเตียง

“กรี๊ด!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้บ้า ไอ้ชั่ว…”

โดมินิคไม่ปล่อยให้อเล็กซ่าพ่นคำด่าทอตนอยู่เพียงฝ่ายเดียว เขากดใบหน้าสวยรูปไข่ลงด้วยฝ่ามือทั้งสองข้างก่อนจะก้มหน้าลงมากดริมฝีปากของตัวเองลงที่เรียวปากสวยเอิบอิ่ม

ปากสวยที่ไม่เคยผ่านการจูบเชิงชู้สาวมาก่อนแม้แต่ครั้งเดียว พยายามดึงดันดิ้นไปมาด้วยความตื่นตะหนกตกใจสุดขีด สมองเริ่มขาวโพลนอีกครั้ง ดวงตาเบิกกว้างพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงหางตาทั้งสองข้างอย่างพรั่งพรู

“อือ!!”

ร่างใหญ่เริ่มขยับริมฝีปากตะโบมจูบเรียวปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อของเธออย่างเร้าร้อน แรงบดขยี้ที่รุนแรงเกินที่ อเล็กซ่าจะต่อต้านไหว ทำให้ได้กลิ่นคาวเลือดอ่อนๆ ลอยคลุ้งออกมา เขาพยายามสอดลิ้นหนาอุ่นเข้าสู่โพรงนุ่มนิ่ม แต่ทว่าคนร่างบางรีบเม้มปากเข้าหากันเพื่อไม่ให้ลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาลุกล้ำในโพรงปากนุ่มได้

“อเล็กซ่า!! เธอรู้ไหมว่าเธอน่าเอาแค่ไหน”

หญิงสาวตกตะลึงและตื่นเต้นกับคำพูดหยาบคายที่หลุดออกจากปากของคนร่างโต เธอเผลอเผยอปากค้างเป็นจังหวะให้เขาสอดลิ้นร้อนสอดแทรกตวาดไปมาคลอเคลียชิมน้ำหวานภายในโพรงปากอย่างตะกละตะกลาม จนเธอเริ่มลมหายใจติดขัดเขาจึงยอมอ่อนโยนลง

“อืม หวานมากอเล็กซ่า”

เขาละริมฝีปากออก และลุกขึ้นจากการคล่อมร่างเธอ พยายามถอดเสื้อของตนเองออกแล้วโยนลงข้างเตียงทันที เมื่อไร้เสื้อปกปิดความแข็งแกร่ง จึงเผยให้เห็นร่างกายที่กำยำและสมบูรณ์แบบจนน่าหลงไหลต่อหน้าต่อตาร่างบางที่นอนตัวสั่นเครืออยู่บนเตียง

“จะ…ทำอะไรอะ…ไม่..ไม่นะ”

ถึงแม้ว่าในใจจะต่อต้านเข้าแต่เธอก็ไม่สามารถห้ามสายตาตัวเองให้หยุดจับจ้องอยู่ที่เนินหน้าอกแกร่งและซิกแพคขาวจั๊วของเขาแทบไม่ได้ ดวงตากลมโตเปิดกว้างไม่ยอมกระพริบ ในใจเต้นสั่นรั่วเหมือนกลองมโหรีแทบจะช็อคตายอยู่ตรงหน้าเมื่อเห็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบของปีศาจร้าย

“เธอชอบมันไม่ใช่หรอ”

“ไม่…ไม่!!ฉันไม่ได้ชอบ ปล่อยฉันนะ”

“ปล่อยก็โง่นะสิสาวน้อย”

สิ้นเสียงทุ่มต่ำเขายืนขึ้นบนเตียงและรีบถอดกางเกงตัวเองออกจนไม่หลงเหลืออะไรไว้ปกปิดความเป็นชายที่มันตั้งผงาดอยู่ตรงหน้าอเล็กซ่า

หญิงสาวได้แต่กลืนน้ำลายลงคออยากยากลำบาก รู้สึกถึงริมฝีปากที่แห้งผาด ร้อนวูบวาบที่ท้องน้อยและสันหลังอย่างน่ากลัว หัวใจเต้นสั่นรุนแรงมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าจนแทบจะกระเด็นออกมาจากร่างสาวในทันที

“อือไม่..ไม่!! ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลย”

น้ำตาที่ไหลรินยิ่งเพิ่มความรุ่นแรงมากขึ้นเธอร้องไห้โฮต่อหน้าโดมินิค ที่ตอนนี้ได้แต่ยืนกระตุกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจที่เห็นเธอหวาดกลัวอย่างทรมาน

“เอาสิ!! ร้องให้ดังๆเลย เวลาที่ฉันกระแทกมันเข้าไปขอให้ร้องมันดังๆแบบนี้ด้วยนะ”

เขาตวาดเสียงดังจนอเล็กซ่าชะงักตัวสั่นเครือ ร่างใหญ่ไม่รอช้ารีบโดดขึ้นเตียงนอน โน้มตัวพยายามลูบไล้มือหนาลงบนเรียวขาสวยที่มีเพียงการเกงยีนส์ขายาวปกปิดมันเอาไว้

“ไม่!!…ไม่!! อย่างทำแบบนี้ขอร้อง”

“หึ!!”

ใบหน้าที่หล่อคมคาย นัยน์ตาสีเขียวเข้มมองต่ำลง บวกกับเรียวปากหนาที่น่าดึงดูดของเขายิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ทว่าไม่ได้ทำให้อเล็กซ่าหลงไหลมันได้เลยในเวลานี้ เธอกลัวเขาจนตัวสั่นไปหมดจนแทบจะบ้าตายทันที