บทที่ 3.1 ขัดใจแม่

แสงสว่างจากเทียนไขแกะสลักแท่งสีขาวที่ตั้งตรงอยู่บนเชิงเทียนคลาสสิกส่องแสงนวลกระทบใบหน้าคมเข้มที่นั่งจิบไวน์ชั้นดีราคาแพง ดวงตาคู่สวยสีเทาเข้มมองโลมไล้ใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เรียวปากแดงเด่นยิ้มอย่างพึงพอใจที่เห็นสายตาเขาไม่ลดละจากเธอเลย

“คืนนี้คุณมีอะไรมาเซอร์ไพรส์หยาดหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน

“ไม่มีครับ” เสียงทุ้มตอบเพียงสั้นๆ ทำให้หญิงสาวผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็รู้จักวิธีแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างดี ร่างระหงเดินโยกย้ายทิ้งสะโพกกลมอวดความสวยงามเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม มือเรียวคลอเคลียใบหน้าที่คมเข้มหล่อเหลา ราวกับเฉยชมความหล่อของเขา

“ไม่มีจริงหรือคะ หยาดคิดว่าคุณยังติดค้างอะไรหยาดไว้ซะอีก” หยาดฝนพยายามพูดเตือนความทรงจำของชายหนุ่มที่เคยให้สัญญาเอาไว้

“เตือนความจำให้ผมหน่อยสิ”

“คริคริ ได้สิคะ” หญิงสาวกระซิบเบาๆ ก่อนจะขบติ่งหูเขาเล่น เรียวปากสวยเลื่อนพรมจูบที่โหนกแก้มสากไล่ลงมาจนถึงปลายคางที่เชิดขึ้นรับสัมผัสนุ่มนวลนั้น ปากหนารีบฉกปากแดงเด่นก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจ มือยาวรัดรอบเอวบางอรชรดึงร่างเธอให้เข้ามาแนบชิดร่างกำยำของเขา

“อืม ใจเย็นๆ สิคะคุณการ”

“จะรออะไรอยู่ล่ะ ฮืม” ชายหนุ่มไม่สนใจคำเตือนของแม่สาวเนื้อแน่น เขาจับตัวเธอนั่งลงบนตักที่แข็งแรง โน้มลำคอให้ปากเบียดเสียดปากของเขา ลิ้นเรียวหนารัดรึงดูดดื่มน้ำหวานกันพัลวัน

“อืม อย่าขี้โกงสิคะการ”

“เอาไว้เสร็จธุระเมื่อไหร่ค่อยว่ากันนะ” ชายหนุ่มคว้าอกอิ่มลูบไล้ก่อนจะเริ่มบีบเคล้นสร้างอารมณ์ให้หญิงสาวจนเธอส่งเสียงครางเบาๆ ออกมา กระโปรงตัวจิ๋วไม่อาจปกปิดเนื้อขาขาวของเธอได้มือหนาเริ่มสำรวจความนุ่มนวล ลิ้นอุ่นยังคงตวัดรัดแลกรสกันอย่างดูดดื่ม

“ติ๊ด ติ๊ด” ปราการขยับตัวออกจากหญิงสาวเมื่อโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงของเขาสั่นเป็นครั้งที่สาม

“ใครโทรคะการ” เจ้าของโทรศัพท์มองดูเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอ คิ้วหนาขมวดเป็นปมก่อนจะตัดสินใจปล่อยให้เสียงเรียกเข้าดังอยู่อย่างนั้น ชายหนุ่มหันกลับมาสนใจแม่กวางสาวเนื้อขาวอวบของเขาต่อ หญิงสาวรู้งานเธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด เผยความนวลเนียนของร่างกายเย้ายวนสายตาของชายหนุ่ม เขายิ้มมุมปกอย่างพึงพอใจที่หญิงสาวใจถึงขนาดนี้ ปราการอดใจไม่ไหวรีบคว้าร่างบางอรชรเข้ามาแนบอกกว้าง ชายหนุ่มโน้มลงบดเบียดริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอรอรับสัมผัสของเขา ลิ้นหนาตวัดรัดปลายลิ้นหวานอย่างช่ำชอง หยาดฝนรีบรับเกลียวลิ้นเกี่ยวเอาไหนแน่นแลกรสกันอย่างถึงพริกถึงขิง แรงดูดทำให้ร่างบางซ่านสยิวขนลุกชูชัน มือหนาเลื่อนคว้าทรวงอกอวบที่ชูเชิดท้าทายแรงสวาทของเขา ชายหนุ่มบีบเคล้นอกสวยอย่างเมามันจนร่างบางสะท้านเอนเอียงต่อต้านมือเขา

“การค่ะ อืม” มือเรียวเกี่ยวลำคอหนาที่เลื่อนต่ำลงทุกที ลำตัวของหญิงสาวแอ่นสูงขึ้นรับสัมผัสความสะท้าน เมื่อความเป็นชายที่อัดอั้นอยู่ภายในพร้อมทำหน้าที่แล้ว ปราการก็ควานหาเครื่องคุ้มภัยที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาสวมใส่เพื่อความมั่นใจในเกมกาม หยาดฝนบิดร่างกายส่ายหาแก่นกายชายที่เหยียดแข็งแรง หญิงสาวซู้ดปากเป็นระยะ

“การขา หยาดไม่ไหวแล้วค่ะ” เสียงกระเซ้าเร่งเร้าให้ชายหนุ่มช่วยปลดปล่อยความเสียวซ่านให้เธอกระตุ้นเอวหนาให้ออกแรงหนักขึ้น จนร่างบางร่อนเอวสะโพกตามเขามาติดๆ

“อืม” หญิงสาวแทบจะทานทนไม่ไหวอยากจะปลดปล่อยความหนักหน่วงออกมาเต็มที แต่ด้วยสิ่งที่ชายหนุ่มสวมใส่ปกป้องร่างกายเอาไว้ทำให้ความสะท้านลดน้อยลง

“แรงอีกนิดค่ะ...การขา” ชายหนุ่มเร่งจังหวะไม่ยั้งตามคำขอ เสียงสูดลมเข้าออกทางปากดังเป็นจังหวะเมื่อเขาเร่งรัดดึงดันร่างกายตัวเองให้กระแทกใส่หญิงสาว ไม่นานร่างสวยก็กระตุกแอ่นร่างกายหนักหน่วง

“อืม เก่งจังเลยค่ะการ”

“อืม” ชายหนุ่มครางเสียงแหบพร่า ใบหน้าบิดเบี้ยวร่างกายท่อนล่างออกแรงเร่งจังหวะเต็มกำลัง เมื่อเห็นเส้นชัยอยู่แค่เอื้อม ร่างหนาล้มตัวทับร่างบางหอบหายใจเหนื่อยล้า

“หยาดรักคุณค่ะการ จุ๊บ” หญิงสาวจูบแก้มสากของเขา แต่ชายหนุ่มก็ทำเหมือนไม่ใส่ใจ เขาลุกออกจากร่างอรชรที่นอนเปลือยเปล่ามองดูการกระทำของเขา เสื้อผ้าถูกจับใส่อย่างลวกๆ ก่อนที่เขาจะหยิบธนบัตรจำนวนหนึ่งวางบนโต๊ะ

“กลับเองนะ” พูดจบเขาก็เดินออกไปจากให้โดยไม่หันกลับมาสนใจหญิงสาวอีกเลย