บทที่ 4 หน้าอกอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของฉันมีมลทินซะแล้ว 1

รถยนต์สีดำคันหรู เคลื่อนตัวเข้าไปจอดยังสถานที่จอดรถใต้คอนโด ซึ่งมักจะเป็นที่ประจำของเขาไปแล้ว หลังจากดับเครื่องยนต์ เขาก็หันไปมองสำรวจบริเวณที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับที่ตอนนี้มีเจ้าของร่างเล็กเมาหลับอยู่

ดูยัย ตัวเล็กนี่สิ ปกติเวลาอยู่กับเขาชอบทำท่าราวกับแม่เสื้อร้าย ทว่าไม่รู้ทำไมถึงได้ใจกล้าไปเมาอยู่ที่ร้านเหล้าแบบนั้นถึงจะมีแต่คนที่รู้จักกันดีหรือรู้จักกันมานานแล้ว ยังไงลองได้เหล้าเขาปากไปแล้วไม่มีใครไว้ใจได้ทั้งนั้น

อีกอย่างไม่รู้ใครเขาสอนในยัยตัวเล็กนี้แต่ตัวแบบนี้ ใส่เดรสสีดำสายเดียวแบบนี้ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนผิวขาวจัดแบบนี้ได้ยังไง

ยัยนี่ไม่รู้หรือไงว่าสีดำตัดกับผิวตัวเองได้ดีแค่ไหน

แล้วไอ้เสื้อคลุมสีขาวที่บางจนแทบไม่ได้ใส่แบบนี้ยังควรเรียกว่าเสื้อได้อีกเหรอ บางขนาดนี้ก็เหมือนกับไม่ได้ใส่อะไรเลย

"หวายถึงคอนโดแล้วนะ เราเดินเองไหวไหม" เป้เอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เดินมาเปิดประตูฝั่งที่ร่างบางนั่งอยู่ และก้มลงเขย่าที่ไหล่เล็กเบาๆ

"อือ" ร่างบางขยับตัวอย่างรำคาญ ทว่ากลับไม่มีทีท่าว่าดวงตากลมสวยที่มักจะฉายแววซุกซนจะลืมตาขึ้นแม้สักนิด

ในเมื่อไร้คำตอบจากคนตัวเล็ก เป้จึงคิดจะอุ้มร่างบางขึ้นไปข้างบน เขาก้มตัวลงไปเพื่อปลดสายเบลท์นิรภัยให้คนไม่ได้สติ ทว่าดูเหมือนว่าสายเบลท์จะเกิดปัญหาขึ้น เพราะอยู่ดีๆมันก็ดึงไม่ออกเสียอย่างนั้น

ไม่รู้ว่าสายเบลท์มันติดอะไรอยู่รึเปล่า ด้วยความสงสัยเขาจึงโน้มตัวลงก้มลงไปดูที่เบลท์เจ้าปัญหานั่นและพยายามใช้แรงดึงมันออกมา แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม จนเขาเริ่มจะหมดความอดทน ไอ้มือเจ้ากำก็ไว้กว่าความคิด

เขาจัดการดึงสายให้กว้างขึ้นหมายจะจับตัวหวายที่ยังหลับอยู่ให้ขยับตัวมาด้านข้างให้เขาสามารถมองเห็นที่ล็อกเบลท์ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

อาจเป็นเพราะก้มๆเงยๆอยู่สักพักแล้วยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเขาจึงจะหันมาของความช่วยเหลือจาก รปภ.ประจำคอนโดแทน

เขาจึงปล่อยมือออกจากสายเบลท์อย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปนำโทรศัพท์มาโทรเรียก รปภ.คอนโดให้มาช่วย

แต่ใครล่ะจะคิดว่าพอเขาปล่อยมืออกจากสายเบลท์ เจ้าสายเบลท์เจ้าปัญหาก็จะหลุดออกทันที

และเมื่อมันหลุดออกแล้วเจ้าสายเบลท์ก็เด้งออกทันทีพร้อมกับตัวล็อกของมัน เป้รีบร้อนหมายจะคว้าตัวล็อกเอาไว้ให้ได้เพราะว่าหากว่าตัวล็อกนี้กระแทกใส่หวายที่กำลังหลับไม่ได้สติคงไม่ใช่เรื่องดีนัก

ทว่าใครมันจะไปคิดเล่าว่าคิดจะคว้าตัวล็อกกับคว้าไปโดนอย่างอื่น ด้วยเสียเต็มมือ

หมับ!!! อกอวบอิ่มถูกเขาคว้าไว้เต็มมือ

ชิบหายแล้วมึงไอ้เป้

“กรี๊ดดดดดดดดดด!!! ไอ้พี่เป้ทำอะไรหวายอ่ะ”

นั่นไงความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกต่ออย่างแท้จริง เขาเรียกเธอตั้งนานแม่ตัวดีกับไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา แต่กับเลือกตื่นเอาตอนนี้ สบายผมต่อจากนี่น่ะ หรือครับแน่นอนว่าถูกตบอย่างเต็มแรงไปหนึ่งทีเต็มๆเล่นเอาหน้าหันไปตามแรงตบเลยทีเดียว

โชคดีหน่อยที่ยังไม่ถึงขั้นฟันหักหรือเลือดกบปาก...

[บันทึก: หวาย]

ปัง!!!

เธอเผลอปิดประตูห้องพักเสียงดังสนั่น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าตอนนี้เธอกำลังโมโหทั้งตัวเองและไอ้พี่เป้อยู่

หวายโมโหที่ตัวเองเผลอหลับไปจริงๆ ทั้งที่ตั้งใจว่าหลับจากหลอก ยัยน้องหวานนั่นเสร็จ และจะแกล้งเมาติดรถพี่เป้กลับมาด้วยหลังจากนั้นก็จะเดินลงจากรถแบบนางร้ายในละครให้ไอ้พี่เป้ที่โดนหลอกเหมือนกันรู้สึกเจ็บ ใจเสียหน่อย

แต่นี้อะไรของเธอกัน อยู่ๆก็ดันเผลอหลับไปจริงแล้ว แล้วยังโดนไอ้พี่ เป้นั้นขย้ำหน้าอกอีก คิดแล้วเธอก็โมโห โมโหๆๆๆๆๆๆ

หน้าอกอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของฉันมีมลทินซะแล้ว แถมยังเกิดจากไอ้พี่เป้อีก ตอนอยู่ที่ร้านเหล้าก็ทำเป็นมาพูดดี อันตรายอย่างนั้น อย่างนี้ ทั้งที่ตัว เขาเองนั่นแหละที่เรียกว่าอันตรายที่แท้จริง

แล้วไหนกระเป๋าสะพายที่เธอพกไปด้วยละ ทั้งกระเป๋าเงินทั้ง โทรศัพท์ก็อยู่ในนั้นหมด ต้องตกอยู่ในรถไอ้พี่เป้แน่ๆเลย

เวรกรรมของอิหวายจริงๆ

ทั้งที่ตั้งใจจะหลบหน้าพี่เป้ไปสักสองสามวันแต่นี่กลับทิ้งสมบัติไว้กับเขาอีก แล้วอย่างนี้ฉันจะหลบยังไงกัน

คิดไปคิดมาเธอก็ได้แต่ยืนทึ้งหัวตัวเองไปมาแก้เครียด ทว่าดูเหมือนจะเครียดไปก็เท่านั้นแล้ว เมื่อกริ่งที่หน้าห้องดังขึ้น

กริ่งๆๆ

และแน่นอนว่าไม่ต้องดูก็รู้ว่าใครเป็นคนกดกริ่ง แขกที่จะมาเยือนในเวลาเกือบตีสองจะเป็นใครได้อีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้พี่เป้ที่อยู่ห้องตรงข้าม

[จบบันทึก : หวาย]