chapter 3 สายตาคู่นั้นที่คอยมองฉัน

3

“คุณ”

วินซ์ปรับเสียงให้นุ่มนวลที่สุดเรียกผู้หญิงที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอด แต่เธอกลับไม่มีท่าทีจะลืมตาตื่นขึ้นมาเลย สงสัยเมื่อคืนจะแต่งนิยายจนดึกอีกแล้ว เพราะกว่าเขาจะเข้ามานอนก็พบว่าเธอนอนหลับไปแล้วจึงได้ทีสวมกอดเข้าให้ ก็ให้มันรู้ไปสิว่าถ้าโดนกอดทุกคืนแบบนี้จะไม่หวั่นไหวบ้างน่ะ

“ฟรังก์ ฟรังก์ครับ” เขากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อยจนเจ้าของชื่อค่อยๆ ขยับตัวเหมือนแอร์ที่เปิดไว้จะหนาวเธอจึงขยับตัวเข้าซุกไซ้กับอกของเขา

“ตื่นก่อน”

“อือออ” หญิงสาวครางก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตา เธอกะพริบตาสองสามครั้งเหมือนต้องการเรียกสติก่อนจะถอนหายใจแล้วปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง พลิกตัวไปอีกฝั่ง “อะไรอีกล่ะเนี่ย”

เธอพึมพำ คิ้วขมวดมุนก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

“เลิกทำแบบนี้สักทีเถอะ ขนลุกจะแย่”

หน็อย! วินซ์กัดฟันขบอารมณ์คุกรุ่น แต่ก็ยอมแย้มยิ้มที่ดูอิดโรย นั่นทำให้ฟรังก์เห็นถึงความผิดปกติ

“ผมปวดท้อง… หายาให้กินหน่อย”

น้ำเสียงออดอ้อนทำให้เธอตื่นเต็มตา

“ยังไม่หายอีกเหรอ” ฟรังก์ทำอย่างเป็นห่วง

“อือ” วินซ์พยักหน้าหงึกๆ แสร้งทำทีลูบท้องซึ่งไม่ใช่การโกหกเพื่อเอาใจ แต่เขารู้สึกท้องอืดมาหลายวันแล้ว จนป่านนี้ก็ยังไม่หายเลยจึงใช้อาการป่วยข้อนี้แหละมาออดอ้อนหญิงสาว

ฟรังก์เห็นท่าไม่ดีจึงฉุดแขนเขาให้ลุกตามมายังห้องนั่งเล่น แล้วรื้อหาขวดยาธาตุน้ำขาวที่ซื้อเอาไว้เมื่อวานเผื่อฉุกเฉิน พอเจอแล้วก็ยื่นให้เขา แต่วินซ์กลับเบะปากทันที

“ไม่เอายาน้ำ มีแบบเม็ดมั้ย”

“ไม่มี ปวดท้องกินยานี่แหละหายแน่นอน มันจะเข้าไปเคลือบกระเพาะบรรเทาอาการ เร็วๆ ดื่มเข้าไป”

“ไม่เอา” วินซ์ทำท่าจะเบือนหน้าหนี แต่ฟรังก์กลับจับแก้มแล้วดันให้หันมามองหน้ากัน พอวินซ์ได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล คิ้วเรียวที่ขมวดเข้าหากันเหมือนกำลังดุทางสายตา ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบ

“ไหนว่าปวดท้องไง” เสียงที่เปล่งออกมาติดงอแงเล็กน้อยเมื่อเขายังคงนิ่งอยู่

น่ารัก… นั่นเป็นคำที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขาทันทีที่เห็นใบหน้านั้น แต่วินาทีถัดมาก็คิดว่าตัวเองคงบ้าไปแล้ว

“วินซ์…” หญิงสาวเรียกขณะที่ชายหนุ่มยังเงียบ

“…” เขาเกลียดยาน้ำที่สุด แต่รู้ตัวอีกทีก็เผลออ้าปากรับยาในช้อนโต๊ะ ยารสเย็นสบายค่อยๆ ไหลเข้ามาก่อนจะกลืนมันลงคออย่างยากลำบาก รอยยิ้มสดใสปรากฎขึ้นบนใบหน้าเหมือนจะบอกว่า ‘เก่งมากวินซ์’ ทำให้เขารู้สึกหน้ามืด

“แค่นี่เอ…อุ๊บ”

หน้ามืด…จนเผลอโน้มหน้าลงครอบครองริมฝีปากนั้นดูดเม้มเบาๆ แล้วเพิ่มแรงขยับให้มากขึ้น ตอนแรกเธอก็มีท่าทีขัดขืนแต่ด้วยความเอาแต่ใจของเขาก็ทำให้เธอไม่อาจสู้แรงได้ ทันทีที่ริมฝีปากนั้นเผลอเผยอขึ้นด้วยความตกใจ เขาก็ลอดเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปาก กระหวัดกับลิ้นของฟรังก์ทำให้รสชาติเย็นจากยาธาตุน้ำขาวเปลี่ยนเป็นรสหวานอย่างไม่น่าเชื่อ ฝ่ามือใหญ่กระชับล็อกต้นคอไว้ไม่ให้เธอถอยหนี แม้จะยังเจ็บมุมปากอยู่บ้างแต่คราวนี้เขาไม่คิดจะผละออก ยังคงดื่มด่ำกับริมฝีปากบางนั้นอย่างหลงใหล ด้วยความแนบชิดจนลมหายใจรดกัน จมูดบดเบียด เขาขยับเปลี่ยนมุมซ้ายบ้างขวาบ้าง จากตอนแรกที่เหมือนจะขัดขืนก็เป็นโอนอ่อนทำเขาพอใจเร่งจังหวะให้มากขึ้นจนกระทั่งหญิงสาวเริ่มหายใจติดขัด เขาดูดเม้มริมฝีปากล่างก่อนจะยอมผละออกแต่ยังใกล้จนปลายจมูกชิดกัน ลมหายใจปัดเป่าริมฝีปากบนของกันและกัน

“วินซ์…” เขาลืมตาก่อนจะเหลือบลงมามองแววตาของหญิงสาวที่มองเขาเปลี่ยนไปจากเดิม… ไม่เชิงหลงรักแต่ก็ไม่ได้รังเกียจ วูบหนึ่งมันเต็มไปด้วยความสงสัยเหมือนไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน อ่า… อยู่ๆ เขาก็ไม่รู้จักตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนี้ช่างแปลกใหม่…ไม่คุ้นเคยเลย

“ก็อยากน่ารักเองทำไมล่ะ”

เขาหยักยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอาการที่เหมือนต้องการพูดอะไรสักอย่างแต่ทำได้เพียงแค่อ้าปากพะงาบๆ

“ออกไปหาอะไรกินกันดีมั้ย”

“ฮะ?!” ฟรังก์ร้องเหมือนได้ยินอะไรผิดแปลกไป

“ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ เราจะออกไปข้างนอกกัน”

คงจะเป็นเพราะยาธาตุน้ำขาวที่เพิ่งกลืนลงท้องแน่ๆ ตอนนี้ถึงได้รู้สึกสบายท้องเอามากๆ ราวกับว่ามีตัวอะไรบินอยู่ในท้องเลย

ฟรังก์ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ตัวเก่งออกมาจากห้องโดยการแต่งหน้าบางๆ แต่มันก็ยังดูซีดเป็นนางหน้าจืดแน่ๆ วินซ์ถึงได้มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยหน้าตาแปลกๆ แบบนี้ แต่ก็ช่างประไรแค่ออกไปข้างนอกเอง จะสวยอะไรนักหนาล่ะ แต่ก็อดใจเต้นไม่ได้ที่ถูกสายตาคู่นั้นจับจ้อง ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไรทำตัวแปลกๆ มาตั้งแต่เมื่อวานล่ะ เล่นเอาขนแขนสแตนด์อัพหมดเลยด้วยความที่เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน คบกันมาเกือบสามปีก็จริง แต่ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะมองเธอเป็นผู้หญิง เอาแต่จิกหัวใช้ตลอด ขนาดไม่สบายยังต้องลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้คุณผู้ชายทานเลย โอ๊ย แล้ววันดีคืนดีก็ดันมาทำท่ารักใคร่กันซะเต็มประดา โอ๊ย อกอีแป้นจะแตก

“ไม่มีชุดอื่นแล้วเหรอ เพื่อนเธอแต่ละคนก็สวยๆ ทั้งนั้น แต่ทำไม…” ‘เธอถึงได้จืดชืดขนาดนี้ฟรังก์’ อ่ะต่อประโยคให้เลย ก็หน้าตาเขามันบอกแบบนั้นจริงๆ ฟรังก์แค่ไหวไหล่อย่างไม่แยแส มันก็จริงอย่างที่เขาว่านั้นแหละ เพื่อนเธอแต่ละคนแต่งตัวสวยมาก แล้วพวกนั้นก็คะยั้นคะยอให้แต่งตัวสวยๆ ด้วย แต่เธอปฏิเสธเพราะไม่อยากทำแบบนั้น

“จะไม่ไปก็ได้นะ ฉันจะได้กลับไปแต่งนิยายต่อ” ฟรังก์เตรียมหมุนตัวกลับเข้าห้องนอน แต่วินซ์ฉวยข้อมือเธอเอาไว้ให้หันกลับมาแล้วฉีกยิ้มกว้าง

“งั้นไปช็อปปิ้งกัน”

ฮะ!?

เธอยังไม่ทันได้โต้แย้งอะไรเลยเขาก็กึ่งลากกึ่งจูงเธอมาหยุดยืนหน้ารถยนต์ BMW M4 CSL สีฟ้าหม่นข้างอพาร์ทเม้น ฟรังก์ถึงกับกะพริบตาปริบๆ กำลังจะถามเลยว่ามายืนหน้ารถใคร แต่ทันทีที่เขากดปลดล็อกแล้วไฟหน้ากะพริบแวบหนึ่งก็เป็นตัวยืนยันได้ดีเลยว่านี่รถเขา ก็พอรู้อยู่แหละว่าเขามีรถยนต์คันหนึ่งแต่ด้วยความที่เขาไม่เคยช่วยเธอจ่ายตังค์ค่าอะไรเลย มีแต่เธอที่เป็นคนจ่ายแถมไม่เคยเห็นเขาทำงาน ก็เผลอคิดว่ามันคงรถญี่ปุ่นถูกๆ สักคัน แต่พอเห็นว่าเป็นรถยุโรปแพงระยิบคันนี้แล้วก็เผลอกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่งเลย

…นี่คงไม่ได้ไปกู้เงินนอกระบบมาซื้อใช่มั้ย

3

“คุณ”

วินซ์ปรับเสียงให้นุ่มนวลที่สุดเรียกผู้หญิงที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอด แต่เธอกลับไม่มีท่าทีจะลืมตาตื่นขึ้นมาเลย สงสัยเมื่อคืนจะแต่งนิยายจนดึกอีกแล้ว เพราะกว่าเขาจะเข้ามานอนก็พบว่าเธอนอนหลับไปแล้วจึงได้ทีสวมกอดเข้าให้ ก็ให้มันรู้ไปสิว่าถ้าโดนกอดทุกคืนแบบนี้จะไม่หวั่นไหวบ้างน่ะ

“ฟรังก์ ฟรังก์ครับ” เขากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อยจนเจ้าของชื่อค่อยๆ ขยับตัวเหมือนแอร์ที่เปิดไว้จะหนาวเธอจึงขยับตัวเข้าซุกไซ้กับอกของเขา

“ตื่นก่อน”

“อือออ” หญิงสาวครางก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตา เธอกะพริบตาสองสามครั้งเหมือนต้องการเรียกสติก่อนจะถอนหายใจแล้วปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง พลิกตัวไปอีกฝั่ง “อะไรอีกล่ะเนี่ย”

เธอพึมพำ คิ้วขมวดมุนก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

“เลิกทำแบบนี้สักทีเถอะ ขนลุกจะแย่”

หน็อย! วินซ์กัดฟันขบอารมณ์คุกรุ่น แต่ก็ยอมแย้มยิ้มที่ดูอิดโรย นั่นทำให้ฟรังก์เห็นถึงความผิดปกติ

“ผมปวดท้อง… หายาให้กินหน่อย”

น้ำเสียงออดอ้อนทำให้เธอตื่นเต็มตา

“ยังไม่หายอีกเหรอ” ฟรังก์ทำอย่างเป็นห่วง

“อือ” วินซ์พยักหน้าหงึกๆ แสร้งทำทีลูบท้องซึ่งไม่ใช่การโกหกเพื่อเอาใจ แต่เขารู้สึกท้องอืดมาหลายวันแล้ว จนป่านนี้ก็ยังไม่หายเลยจึงใช้อาการป่วยข้อนี้แหละมาออดอ้อนหญิงสาว

ฟรังก์เห็นท่าไม่ดีจึงฉุดแขนเขาให้ลุกตามมายังห้องนั่งเล่น แล้วรื้อหาขวดยาธาตุน้ำขาวที่ซื้อเอาไว้เมื่อวานเผื่อฉุกเฉิน พอเจอแล้วก็ยื่นให้เขา แต่วินซ์กลับเบะปากทันที

“ไม่เอายาน้ำ มีแบบเม็ดมั้ย”

“ไม่มี ปวดท้องกินยานี่แหละหายแน่นอน มันจะเข้าไปเคลือบกระเพาะบรรเทาอาการ เร็วๆ ดื่มเข้าไป”

“ไม่เอา” วินซ์ทำท่าจะเบือนหน้าหนี แต่ฟรังก์กลับจับแก้มแล้วดันให้หันมามองหน้ากัน พอวินซ์ได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล คิ้วเรียวที่ขมวดเข้าหากันเหมือนกำลังดุทางสายตา ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบ

“ไหนว่าปวดท้องไง” เสียงที่เปล่งออกมาติดงอแงเล็กน้อยเมื่อเขายังคงนิ่งอยู่

น่ารัก… นั่นเป็นคำที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขาทันทีที่เห็นใบหน้านั้น แต่วินาทีถัดมาก็คิดว่าตัวเองคงบ้าไปแล้ว

“วินซ์…” หญิงสาวเรียกขณะที่ชายหนุ่มยังเงียบ

“…” เขาเกลียดยาน้ำที่สุด แต่รู้ตัวอีกทีก็เผลออ้าปากรับยาในช้อนโต๊ะ ยารสเย็นสบายค่อยๆ ไหลเข้ามาก่อนจะกลืนมันลงคออย่างยากลำบาก รอยยิ้มสดใสปรากฎขึ้นบนใบหน้าเหมือนจะบอกว่า ‘เก่งมากวินซ์’ ทำให้เขารู้สึกหน้ามืด

“แค่นี่เอ…อุ๊บ”

หน้ามืด…จนเผลอโน้มหน้าลงครอบครองริมฝีปากนั้นดูดเม้มเบาๆ แล้วเพิ่มแรงขยับให้มากขึ้น ตอนแรกเธอก็มีท่าทีขัดขืนแต่ด้วยความเอาแต่ใจของเขาก็ทำให้เธอไม่อาจสู้แรงได้ ทันทีที่ริมฝีปากนั้นเผลอเผยอขึ้นด้วยความตกใจ เขาก็ลอดเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปาก กระหวัดกับลิ้นของฟรังก์ทำให้รสชาติเย็นจากยาธาตุน้ำขาวเปลี่ยนเป็นรสหวานอย่างไม่น่าเชื่อ ฝ่ามือใหญ่กระชับล็อกต้นคอไว้ไม่ให้เธอถอยหนี แม้จะยังเจ็บมุมปากอยู่บ้างแต่คราวนี้เขาไม่คิดจะผละออก ยังคงดื่มด่ำกับริมฝีปากบางนั้นอย่างหลงใหล ด้วยความแนบชิดจนลมหายใจรดกัน จมูดบดเบียด เขาขยับเปลี่ยนมุมซ้ายบ้างขวาบ้าง จากตอนแรกที่เหมือนจะขัดขืนก็เป็นโอนอ่อนทำเขาพอใจเร่งจังหวะให้มากขึ้นจนกระทั่งหญิงสาวเริ่มหายใจติดขัด เขาดูดเม้มริมฝีปากล่างก่อนจะยอมผละออกแต่ยังใกล้จนปลายจมูกชิดกัน ลมหายใจปัดเป่าริมฝีปากบนของกันและกัน

“วินซ์…” เขาลืมตาก่อนจะเหลือบลงมามองแววตาของหญิงสาวที่มองเขาเปลี่ยนไปจากเดิม… ไม่เชิงหลงรักแต่ก็ไม่ได้รังเกียจ วูบหนึ่งมันเต็มไปด้วยความสงสัยเหมือนไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน อ่า… อยู่ๆ เขาก็ไม่รู้จักตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนี้ช่างแปลกใหม่…ไม่คุ้นเคยเลย

“ก็อยากน่ารักเองทำไมล่ะ”

เขาหยักยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอาการที่เหมือนต้องการพูดอะไรสักอย่างแต่ทำได้เพียงแค่อ้าปากพะงาบๆ

“ออกไปหาอะไรกินกันดีมั้ย”

“ฮะ?!” ฟรังก์ร้องเหมือนได้ยินอะไรผิดแปลกไป

“ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ เราจะออกไปข้างนอกกัน”

คงจะเป็นเพราะยาธาตุน้ำขาวที่เพิ่งกลืนลงท้องแน่ๆ ตอนนี้ถึงได้รู้สึกสบายท้องเอามากๆ ราวกับว่ามีตัวอะไรบินอยู่ในท้องเลย

ฟรังก์ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ตัวเก่งออกมาจากห้องโดยการแต่งหน้าบางๆ แต่มันก็ยังดูซีดเป็นนางหน้าจืดแน่ๆ วินซ์ถึงได้มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยหน้าตาแปลกๆ แบบนี้ แต่ก็ช่างประไรแค่ออกไปข้างนอกเอง จะสวยอะไรนักหนาล่ะ แต่ก็อดใจเต้นไม่ได้ที่ถูกสายตาคู่นั้นจับจ้อง ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไรทำตัวแปลกๆ มาตั้งแต่เมื่อวานล่ะ เล่นเอาขนแขนสแตนด์อัพหมดเลยด้วยความที่เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน คบกันมาเกือบสามปีก็จริง แต่ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะมองเธอเป็นผู้หญิง เอาแต่จิกหัวใช้ตลอด ขนาดไม่สบายยังต้องลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้คุณผู้ชายทานเลย โอ๊ย แล้ววันดีคืนดีก็ดันมาทำท่ารักใคร่กันซะเต็มประดา โอ๊ย อกอีแป้นจะแตก

“ไม่มีชุดอื่นแล้วเหรอ เพื่อนเธอแต่ละคนก็สวยๆ ทั้งนั้น แต่ทำไม…” ‘เธอถึงได้จืดชืดขนาดนี้ฟรังก์’ อ่ะต่อประโยคให้เลย ก็หน้าตาเขามันบอกแบบนั้นจริงๆ ฟรังก์แค่ไหวไหล่อย่างไม่แยแส มันก็จริงอย่างที่เขาว่านั้นแหละ เพื่อนเธอแต่ละคนแต่งตัวสวยมาก แล้วพวกนั้นก็คะยั้นคะยอให้แต่งตัวสวยๆ ด้วย แต่เธอปฏิเสธเพราะไม่อยากทำแบบนั้น

“จะไม่ไปก็ได้นะ ฉันจะได้กลับไปแต่งนิยายต่อ” ฟรังก์เตรียมหมุนตัวกลับเข้าห้องนอน แต่วินซ์ฉวยข้อมือเธอเอาไว้ให้หันกลับมาแล้วฉีกยิ้มกว้าง

“งั้นไปช็อปปิ้งกัน”

ฮะ!?

เธอยังไม่ทันได้โต้แย้งอะไรเลยเขาก็กึ่งลากกึ่งจูงเธอมาหยุดยืนหน้ารถยนต์ BMW M4 CSL สีฟ้าหม่นข้างอพาร์ทเม้น ฟรังก์ถึงกับกะพริบตาปริบๆ กำลังจะถามเลยว่ามายืนหน้ารถใคร แต่ทันทีที่เขากดปลดล็อกแล้วไฟหน้ากะพริบแวบหนึ่งก็เป็นตัวยืนยันได้ดีเลยว่านี่รถเขา ก็พอรู้อยู่แหละว่าเขามีรถยนต์คันหนึ่งแต่ด้วยความที่เขาไม่เคยช่วยเธอจ่ายตังค์ค่าอะไรเลย มีแต่เธอที่เป็นคนจ่ายแถมไม่เคยเห็นเขาทำงาน ก็เผลอคิดว่ามันคงรถญี่ปุ่นถูกๆ สักคัน แต่พอเห็นว่าเป็นรถยุโรปแพงระยิบคันนี้แล้วก็เผลอกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่งเลย

…นี่คงไม่ได้ไปกู้เงินนอกระบบมาซื้อใช่มั้ย