บทที่ 8 อาหญิงน้อยแห่งเทพีไอซิส (2/3)

รอบด้านของเส้นทางสีทองนี้ นัซย่ามองไม่พบสิ่งใด มีเพียงเส้นทางสีทองสว่างนวลตาทอดยาว เธอไม่รู้ว่าต้องเดินอีกไกลแค่ไหนเพราะยังมองไม่เห็นปลายทาง แต่เธอก็เชื่อว่าต้องไกลไม่น้อยเพราะเธอกำลังย้อนคืนเวลาถึงแปดพันกว่าปีเพื่อหวนคืนสู่จุดเริ่มต้นแห่งประวัติศาสตร์อียิปต์โบราณที่ยังไม่มีกระทั่งราชวงศ์ที่หนึ่ง นั่นเพราะราชวงศ์ที่หนึ่งเริ่มขึ้นเมื่อฟาโรห์เมเนสรวมอียิปต์ได้สำเร็จและก้าวขึ้นครองบัลลังก์แห่งอียิปต์ ดินแดนสองแผ่นดิน

นัยน์ตาของนัซย่าค่อยๆ หรี่ลงคล้ายจะหลับโดยไม่รู้ตัว เพียงไม่นานดวงตาสีฟ้าคู่สวยก็ปิดสนิท ร่างบอบบางล้มลงอยู่ในอ้อมพระกรของเทพีไอซิส

“หลับสักพักเถิด นีตโฮเทป อีกไม่นานเจ้าจะเข้าสู่ห้วงเวลาแห่งฟาโรห์แล้ว” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยขึ้นคล้ายกล่อมให้นัซย่าหลับสนิท หากนามที่เรียกขานกลับมิใช่ ‘นัซย่า’ แต่เป็น ‘นีตโฮเทป’ ! !

เส้นทางสีทองรอบด้านพลันแปรเปลี่ยนกลายเป็นเส้นแสงสีทองที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจนเห็นเพียงประกายแสงสีทองพุ่งผ่านหลายพันหมื่นเส้นสาย การเดินทางย้อนกาลเวลาอย่างแท้จริงได้เริ่มขึ้นแล้ว

บ่ายวันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์รายวัน Al Ahram ของรัฐบาลอียิปต์ หนังสือพิมพ์รายวันยักษ์ใหญ่ของเอกชนอย่าง Al-Masry Al-Youm, Al Dostor, Youm 7, Albawaba และ Al Wafd รวมทั้งสำนักข่าวทั่วโลกต่างพาดหัวข่าวการหายสาบสูญไปอย่างลึกลับและไร้ร่องรอยของ ดร.นัซย่า มิคาอิลอฟ นักโบราณคดีสาวสวยวัย 25 ปี

เนื้อหาของข่าวระบุว่า ดร.นัซย่า มิคาอิลอฟ หายสาบสูญจากห้องพัก ทรัพย์สินทุกอย่างก็สูญหายไปด้วย ในห้องไม่มีร่องรอยการต่อสู้ขัดขืนใดๆ เสมือนว่า ดร.นัซย่าหายตัวไปเฉยๆ

ศาสตราจารย์ฮาฟิซ หัวหน้าทีมสำรวจคนใหม่เชื่อว่า ดร.นัซย่า มิคาอิลอฟ ถูกอาถรรพณ์ของคำสาปฟาโรห์ เธอจึงหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย

หากไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่ารูปสลักฟาโรห์เมเนสที่ตั้งอยู่ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติของอียิปต์ยิ้มกว้างกว่าเดิม ! !

อียิปต์บน ริมฝั่งแม่น้ำไนล์ กรุงธีบส์

“มาเดินเล่นริมแม่น้ำไนล์ค่อยดีขึ้นหรือไม่เจ้าคะ ท่านพ่อ” หญิงสาวหน้าตาคมขำนางหนึ่งเอ่ยถาม

“ดีขึ้น ลมแม่น้ำเย็นสบาย ค่อยหายเหนื่อย แล้วเจ้าล่ะ เมริท”

“ดีขึ้นมากเจ้าค่ะ เวลานี้ข้าเป็นห่วงก็เพียงอาการประชวรของเจ้าชายเมเนส อุ๊บ ! ไม่ใช่สิ เจ้าชายนาร์เมอร์ ไม่รู้ว่าทรงประชวรเป็นอะไร ทั้งๆ ที่องค์ฟาโรห์ทรงเปลี่ยนพระนามเจ้าชายจาก ‘เมเนส’ เป็น ‘นาร์เมอร์’ ตามคำแนะนำของสังฆราชโฮรันแล้วแท้ๆ แต่ไม่เห็นพระอาการจะดีขึ้นเลย”

“ท่านเซเปส หัวหน้าแพทย์หลวงก็แทบหมดทางรักษา ได้แต่พยายามประคองพระอาการไว้ หากรักษาเจ้าชายนาร์เมอร์ไม่ได้ เจ้าชายเฮเซ็ทคงดีพระทัยจนแทบจัดงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาททันทีที่เจ้าชายนาร์เมอร์ทิวงคต” ประโยคท้ายของเมริทเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“กล่าวให้เบาหน่อย เมริท เดี๋ยวมีใครได้ยินเข้า” แพทย์หลวงเซเตมปรามบุตรสาว

“เจ้าค่ะ” เมริทรับคำด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“ตั้งแต่เจ้าชายนาร์เมอร์เริ่มประชวรจนตอนนี้ก็เกือบจะสองเดือนแล้ว ข้าก็ได้แต่ไปสักการะองค์เทพีไอซิสที่มหาวิหารเฮคคาทุกวันเพื่อขอให้องค์เทพีช่วยให้เจ้าชายหายประชวร ก่อนจะตามท่านพ่อเข้าวังไปช่วยดูแลเจ้าชาย” เมริทเล่าให้ฟัง

“ดีแล้ว เวลานี้พวกเราได้แต่หวังพึ่งปาฏิหาริย์เท่านั้น เฮ้อ ! นี่ถ้าองค์เทพีไอซิสประทานพรให้เจ้าชายนาร์เมอร์หายประชวรได้ในไม่กี่วันนี้ก็จะดีมากจริงๆ พ่อไม่อยากให้องค์เทพอะนิวบิสมารับดวงพระวิญญาณของเจ้าชายไปเลย อียิปต์บนของเราไม่มีใครเหมาะสมขึ้นเป็นกษัตริย์แทนองค์ฟาโรห์เซิร์คได้เท่าเจ้าชายนาร์เมอร์อีกแล้ว”

“เซเตม”

“เซเตม”

“อุ๊ย ! ท่านพ่อหยุดเดินทำไมเจ้าคะ” เมริททักถามขึ้นเมื่อจู่ๆ บิดาก็หยุดยืนนิ่งกับที่ พร้อมกับนิ่งฟังอะไรบางอย่างและเหลียวมองไปรอบๆ

“เมริท เจ้าได้ยินใครเรียกพ่อหรือไม่” แพทย์หลวงเซเตมถามขึ้น

“ไม่มีนี่เจ้าคะ นี่พวกเราอยู่กันสองคนเอง” เมริทแย้ง

“เซเตม”

“เซเตม”

“เจ้าไม่ได้ยินจริงๆ รึ เมริท” แพทย์หลวงเซเตมถามย้ำ

เมริทส่ายหน้าว่านางไม่ได้ยินอะไรเลย

“มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกพ่อ แต่พ่อไม่เห็นใครเลยแถวนี้”

เมริทเบิ่งตากว้างอย่างประหลาดใจ

“เซเตม มาทางนี้”

เสียงผู้หญิงปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง

“ท่านพ่อ มีคนเรียกท่านจริงๆ ด้วย” เมริทเอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ ครั้งนี้นางได้ยินชัดเจน

“มีคนเรียกให้พ่อเดินไปที่ไหนสักที่”

“นั่นสิเจ้าคะ แต่ไปไหนล่ะ”

“เจ้าเห็นแสงนั่นหรือไม่ ไปที่แสงนั่น”

เสียงผู้หญิงคนเดิมดังขึ้นให้แพทย์หลวงเซเตมและเมริทได้ยินอีกครั้ง พวกเขาทั้งสองกวาดสายตามองหาอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้จึงได้เห็นดวงแสงสีขาวสว่างนวลตาที่ริมฝั่งแม่น้ำไนล์ใกล้ๆ กอต้นกกที่ขึ้นอยู่ริมฝั่ง แพทย์หลวงเซเตมและเมริทรีบเดินตรงไปหาดวงแสงนั้นจึงได้พบเห็นร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งนอนตะแคงหันหลังให้กับพวกเขา

แพทย์หลวงเซเตมและเมริทตะลึงงันกับผู้หญิงตรงหน้า เพราะนางมีผมสีทองสุกปลั่งเปล่งประกายดุจทองคำ สวมใส่เสื้อผ้าสีดำเข้ารูปรับกับเรือนร่างที่มองเห็นเพียงเส้นสายของรูปร่างอันงดงามยิ่งกว่าสตรีนางใด

ทันใดนั้นพวกเขาก็มองเห็นร่างของสตรีอีกนางปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน รอบกายของสตรีนางนี้มีรัศมีสีขาวสว่างนวลตา นางแต่งกายดุจราชินีอียิปต์ ศีรษะทรงศิราภรณ์แผ่นสุริยะที่อยู่ระหว่างเขาวัว

“เทพีไอซิส ! !”

แพทย์หลวงเซเตมและเมริทอุทานออกมาอย่างจดจำได้แม่นยำก่อนจะรีบทรุดนั่งลงทันที พวกเขาค้อมกายและก้มศีรษะคารวะอย่างรวดเร็ว เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจึงได้เห็นเทพีไอซิสแย้มสรวลอย่างนุ่มนวล

“องค์เทพีมีพระประสงค์ใดพ่ะย่ะค่ะ” แพทย์หลวงเซเตมถามอย่างปลื้มปิติที่จะได้รับใช้เทพเจ้า คาดไม่ถึงว่าตนเองถึงกับมีโอกาสได้เข้าเฝ้าเทพเจ้าอย่างใกล้ชิดเช่นนี้

“เมริท เจ้าขอพรจากเราไม่ใช่รึ” องค์เทพีทอดเสียงถามอย่างเอ็นดู

เมริทมึนงงไปชั่วขณะก่อนจะนึกขึ้นได้อย่างรวดเร็ว

“เพคะ ข้าขอพร ขอให้เจ้าชายนาร์เมอร์หายประชวร” เมริทตอบอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น