บทที่ 5 ภารกิจใหม่ที่คาดไม่ถึง (2/3)

“ไม่ใช่หรอก เขาเป็นมนุษย์ แต่ผู้ที่ได้เป็นฟาโรห์ทุกพระองค์ล้วนมีบุญบารมีมากพอจึงได้ดำรงตำแหน่งนี้ เมื่อเป็นฟาโรห์ ฟาโรห์ทุกองค์จะถูกนับเป็นบุตรชายของข้าและโอไซริส” เทพีไอซิสอธิบายให้เธอฟังอย่างชัดเจน

นัซย่าพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ถ้าถามว่าฉันเจออะไรแปลกๆ หรือไม่ ตอบได้ว่าเจอค่ะ ฉันได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งกระซิบที่ข้างหูฉัน เขาพูดว่า ‘ดีใจจริงๆ ที่เจ้าชมข้า และยังมองข้าด้วยสายตาเช่นนี้ไม่เปลี่ยน’ และอีกประโยคที่เขาพูดกับฉันคือ ‘ข้าไม่มี ข้ามีแค่เจ้าผู้เดียวเท่านั้น นัซย่า’ เป็นสองประโยคที่ฉันจำได้แม่นเลยล่ะค่ะ จนตอนนี้ก็ยังสงสัยว่าเสียงใคร”

“อีกเรื่องที่ฉันประหลาดใจก็คือ ฉันอ่านอักษรไฮโรกลิฟิคได้คล่องจนน่าเหลือเชื่อ เหมือนกับฉันอ่านภาษารัสเซียและภาษาอังกฤษเลยล่ะค่ะ”

“ทั้งหมดที่เจ้าบอกมา นั่นล่ะ ลูกชายของข้า ฟาโรห์เมเนส”

นัซย่าอ้าปากค้างอย่างตกใจ นี่เธอเจอผีหลอกกลางวันแสกๆ ? !

“เขาไม่ใช่ผีอย่างที่เจ้าคิดหรอก นัซย่า เสียงของเขาที่เจ้าได้ยินคือจิตวิญญาณของเขาที่เฝ้ารอเจ้ามาตลอดแปดพันกว่าปี”

“หมายความว่าไงคะ ฉันไม่เข้าใจ ฉันกับเขาไม่มีทางรู้จักกันได้เลยนะคะ เขาจะมารอฉันทำไม” นัซย่าถามออกไปทันที

“เรื่องนี้ต้องบอกว่าเขาฝันเห็นเจ้ามาตั้งแต่เขาอายุได้สิบห้าปี เขาหลงรักเจ้าตั้งแต่แรกเห็นในฝัน ยิ่งนานวันยิ่งรักฝังใจลึกซึ้งอย่างไม่มีทางไถ่ถอน เขาเริ่มฝันถึงเจ้าขณะที่เจ้ามีอายุเพียงสิบสองปี เขาฝันถึงเจ้าเรื่อยมาและมองเห็นเจ้าค่อยๆ เติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวผู้งดงามเพียบพร้อม เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร เขาทราบเพียงว่าเจ้ามีนามว่า ‘นัซย่า’ หญิงสาวที่อยู่ในหัวใจของเขาตลอดมา”

“เขาพูดถึงฉันมั้ยคะ” อะไรบางอย่างทำให้เธอถามออกไป

“พูดสิ เขาพูดว่า ‘นัซย่าที่รัก เจ้าอยู่ที่ใด ข้าจะพบเจ้าได้อย่างไร’ นี่เป็นคำพูดที่เขากล่าวบ่อยครั้งที่สุด”

คำพูดนี้ทำให้นัซย่านิ่งอึ้ง นี่เป็นคำพูดที่เธอได้ยินในฝันบ่อยครั้งที่สุดเช่นกัน และตอนนี้เธอก็นึกออกแล้วว่าเสียงผู้ชายที่กระซิบข้างหูเธอในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติของอียิปต์นั้น แท้จริงแล้วเป็นเสียงเดียวกับที่เธอได้ยินในความฝัน หากแต่ตอนนั้นเธอไม่ทันสังเกต

ในฝันนั้น เธอมองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวแปลกๆ แทบทุกคืนตั้งแต่เธออายุครบสิบห้าปี เมื่อไปค้นข้อมูลจึงพบว่านี่เป็นเครื่องแต่งกายของฟาโรห์แห่งอียิปต์โบราณ ยุคสมัยอันห่างไกลจนเธอหมดความสนใจที่จะไปค้นคว้าเรื่องราวของมัน เธอสนใจเพียงผู้ชายในฝันที่เธอฝันถึงบ่อยๆ เท่านั้นว่าเขาเป็นใคร

ยามที่เธอฝันและได้ยินผู้ชายคนนั้นเรียกหาเธอ เธอตอบเขาไปว่า ‘ฉันอยู่นี่ อยู่ตรงนี้’ เขาได้ยินเสียงของเธอแต่เขาหาเธอไม่พบ เธอมองเห็นเขาเดินหาเธออย่างร้อนรนกระวนกระวาย แต่ไม่ว่าจะหาอย่างไร ทุกแห่งมีเพียงความว่างเปล่า ได้แต่มองเขายืนนิ่งอย่างเดียวดาย สัมผัสและรับรู้ได้ถึงความโศกเศร้าหม่นหมองที่เอ่อล้นออกมาจากใจของเขาจนทำให้ใจเธอเจ็บไปหมด เธอผูกพันกับเขาโดยไม่รู้ตัว แม้เธอจะไม่เคยมองเห็นใบหน้าของเขาในความฝันเลยสักครั้ง มีแต่เขาเท่านั้นที่เป็นฝ่ายเห็นเธอ

เป็นไปได้อย่างไรที่ฟาโรห์ผู้เกรียงไกรฝันถึงเธอ และเธอก็ฝันถึงเขา ดูไม่มีความเป็นไปได้เลยสักนิด

“เป็นไปได้อย่างไรที่เขาฝันถึงเจ้าน่ะรึ เรื่องนี้เจ้าต้องไปทูลถามเทพีนีต พระมารดาแห่งปวงเทพแล้วล่ะว่า ไฉนจึงทรงให้ราชินีคู่บัลลังก์ของเขาถือกำเนิดห่างไกลจากเขาถึงแปดพันกว่าปี” เทพีไอซิสเอ่ยขึ้นราวกับรู้ใจเธอ

“ราชินีคู่บัลลังก์?”

“ใช่ เจ้าคือราชินีคู่บัลลังก์ของเขา ราชินีนัซย่า และที่น่าแปลกก็คือนาม ‘นัซย่า’ ในภาษารัสเซียของเจ้ามีความหมายว่า ‘การฟื้นคืนชีพ’ ซึ่งตรงกับความเชื่อของอียิปต์เรา”

นัซย่านิ่งเงียบงัน เป็นเพราะเหตุนี้ใช่หรือไม่ เธอจึงไม่เคยสนใจหรือถูกใจผู้ชายคนไหนเลย ทุกคนเป็นได้เพียงเพื่อนหรือเพื่อนสนิทเท่านั้น คล้ายว่าเธอรอใครสักคนมาตลอด เหมือนว่าจะรอเพียงเขาที่เธอฝันถึงเสมอมา

“แต่เขามีราชินีชื่อ ‘นีตโฮเทป’ นี่คะ ไม่ใช่นัซย่าเสียหน่อย” เธอแย้งออกมา

“เจ้าคือราชินีของเขา นัซย่า” เทพโอไซริสบอกออกมา

นัซย่าอ้าปากคล้ายจะถามอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายก็หุบปากลง สีหน้าครุ่นคิดอย่างไม่แน่ใจ

“ที่เจ้าอ่านอักษรไฮโรกลิฟิคได้อย่างรวดเร็วก็เป็นเพราะจิตวิญญาณของเขาช่วยให้เจ้าอ่านมันได้” เทพีไอซิสบอกเธอ นี่คือคำตอบอีกข้อที่เธอสงสัย

“แล้วจะให้ฉันช่วยเรื่องอะไรคะ” นัซย่าถามออกมาหลังจากนั่งคิดเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง

“ช่วยให้เขารวมสองแผ่นดินแห่งอียิปต์ได้สำเร็จ”

คำตอบนี้ทำให้นัซย่าอ้าปากค้างไปครู่หนึ่งก่อนจะหลุดปากอย่างรวดเร็ว

“จะให้ฉันเอาอะไรไปช่วยเขาคะ ฉันไม่ได้มีความสามารถอะไรเลยที่จะช่วยเขาได้ เขารวมอียิปต์บนและล่างได้ด้วยความสามารถของเขาเองนะคะ”

“ไม่ใช่หรอก เขารวมได้เพราะเจ้าช่วยเหลือ หากเจ้าไม่กลับไปช่วยเขา อียิปต์จะไม่สามารถรวมเป็นหนึ่งได้ เมื่อรวมไม่ได้ ประวัติศาสตร์ยุคต่อจากเขาจะไม่เกิดขึ้น จะไม่มีทุตโมสที่สาม ไม่มีรามีเซสที่สอง ไม่มีอะไรเลยที่เจ้ารู้จัก เพราะอียิปต์ที่ไม่อาจรวมกันได้นั้นจะแตกฉานซ่านเซ็นไปอยู่ใต้อำนาจของชนชาติอื่น”

“ในยุคของเจ้าจะไม่ได้เห็นปิรามิดแห่งคูฟู ไม่มีหุบผากษัตริย์และหุบผาราชินี ไม่มีวิหารคาร์นัค ไม่มีวิหารอาบูซิมเบล โบราณวัตถุและโบราณสถานต่างๆ จะไม่หลงเหลือมาจนถึงปัจจุบัน ไม่มีอะไรทั้งสิ้น อียิปต์โบราณจะสาบสูญไปจากยุคสมัยของเจ้า หลงเหลือเพียงบันทึกอันแสนสั้นไม่เกินสองบรรทัดในหน้าประวัติศาสตร์ที่บอกเล่าเพียงว่าอาณาจักรอียิปต์โบราณที่ก่อกำเนิดเมื่อ 4500-3110 ปีก่อนคริสตกาลถูกชนชาติที่แข็งแกร่งกว่ากลืนหายไปหมดสิ้น”

นัซย่าต้องนิ่งอึ้งไป เรื่องราวร้ายแรงเกินกว่าจะคาดคิด

“คุณใช้คำว่า ‘กลับไปช่วย’ นี่หมายความว่าอย่างไรคะ” เธอฉุกคิดขึ้นมาได้ เพราะเวลานี้ฟาโรห์เมเนสย่อมไม่มีพระชนม์ชีพแล้ว เธอจะไปช่วยเขาได้อย่างไร

“พวกเราทั้งสี่จะย้อนทวนกระแสแห่งกาลเวลาให้เจ้า เจ้าจะได้หวนคืนปลายยุคก่อนจะเข้าสู่สมัยต้นราชวงศ์ของอียิปต์โบราณ”

เป็นคำตอบที่นัซย่าไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยิน เรื่องการย้อนเวลากลับสู่อดีตเป็นเรื่องที่มวลมนุษยชาติค้นคว้ามาเนิ่นนานหากไม่มีเค้าลางว่าจะประสบความสำเร็จ แต่ตอนนี้เธอจะได้ย้อนกลับไปสู่ยุคโบราณอย่างไม่น่าเชื่อ