บทที่ 10 รู้จักวิถีชีวิตชาวไอยคุปต์ (1/3)

นัซย่ารีบสำรวจตนเองและก็พบว่าไม่มีอะไรหายไป ดาบเลเซอร์และปืนพกเลเซอร์ยังคงเหน็บอยู่ที่เอวทั้งสองข้าง กำไลที่เทพโอไซริสให้มาก็ยังอยู่ หยิบดาบและปืนเลเซอร์ออกมาสำรวจก็พบว่ามันยังใช้การได้เป็นปกติ เธอต้องยิ้มออกมาอย่างโล่งอก อย่างน้อยอาวุธบางอย่างก็ใช้ได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงยุ่งยากไม่น้อย

เธอเลิกผ้าห่มออก หยิบรองเท้ามาสวมใส่ก่อนจะเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นที่ยังคงนอนหลับอยู่ เธอนั่งลงข้างๆ และสะกิดปลุก ชั่วครู่หญิงสาวคนนั้นจึงตื่นขึ้น มองเห็นนัยน์ตาดำขลับเบิ่งกว้างและอ้าปากค้างอย่างตกใจชั่วครู่ก่อนจะเป็นปกติ ผู้หญิงคนนี้รีบลุกขึ้นมานั่งทันที

“ท่านนัซย่า”

ผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อเธอออกมา ทั้งยังคุกเข่าและหมอบลงต่อหน้าเธอเพื่อแสดงความเคารพเช่นที่กระทำต่อเทพเจ้า

นัซย่าตะลึงไปชั่วครู่ก่อนจะออกปากถามทันที

“คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไงคะ”

“องค์เทพีไอซิสบอกเอาไว้เพคะ” เมริทรีบกล่าวอย่างสำรวมเรียบร้อย นางเข้าใจดีว่าอาหญิงน้อยแห่งเทพีไอซิสย่อมเป็นเทพองค์หนึ่ง

“พูดกับฉันธรรมดาเถอะค่ะ พูดแบบนี้ ฉันทำตัวไม่ถูก” นัซย่าตอบกลับอย่างกระอักกระอ่วน

“จะดีเหรอเพคะ”

“ดีค่ะ ดีแน่นอน” นัซย่ายืนยันหนักแน่น

“ก็ได้เพคะ เอ๊ย เจ้าค่ะ”

หญิงสาวตรงหน้าดูจะลำบากไม่น้อยกับการพูดจากับเธอ

“เธอชื่ออะไร ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย”

“ข้าชื่อ เมริท เจ้าค่ะ เป็นบุตรสาวของแพทย์หลวงเซเตม”

นัซย่าเบิ่งตาขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ

“แพทย์หลวง?”

“เจ้าค่ะ”

“แล้วที่นี่คือที่ไหน แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

“ที่นี่เป็นบ้านของท่านพ่อกับข้าเจ้าค่ะ ข้ากับท่านพ่อพบท่านนัซย่าที่ริมฝั่งแม่น้ำไนล์ เวลานั้นข้ากับท่านพ่อไปเดินเล่นแถวนั้น เทพีไอซิสปรากฏองค์ที่นั่นและฝากท่านไว้กับข้าและท่านพ่อ องค์เทพีบอกว่าท่านจะช่วยให้เจ้าชายหายประชวรและทำให้ความหวังของอียิปต์บนเป็นจริง”

นัซย่าสะดุดหูทันทีก่อนจะถามออกมา “เจ้าชายหายประชวร? เจ้าชายไหน?”

“เจ้าชายนาร์เมอร์เจ้าค่ะ”

“แล้วเจ้าชายเมเนสล่ะ” เธอหลุดปากถามต่อทันที เพราะเธอมีภารกิจที่ต้องช่วยให้เจ้าชายเมเนสรวมอียิปต์บนและอียิปต์ล่างให้สำเร็จ

“องค์เดียวกันเจ้าค่ะ เจ้าชายเริ่มประชวรเมื่อเกือบสองเดือนก่อน รักษาอย่างไรก็ไม่หาย พระอาการมีแต่ทรงกับทรุด สังฆราชโฮรันแห่งมหาวิหารเฮคคาบอกว่าวิธีที่จะช่วยให้เจ้าชายหายประชวรได้ จะต้องเปลี่ยนพระนามให้เจ้าชายเสียใหม่ องค์ฟาโรห์จึงพระราชทานพระนามใหม่ให้เจ้าชายว่า ‘นาร์เมอร์’ ส่วนพระนาม ‘เมเนส’ นั้นก็ให้ลบออกจากการจารึกเพื่อไม่ให้พระนามนั้นเกิดผลร้ายกับเจ้าชายได้ ทำให้ตามที่ต่างๆ แทบจะไม่หลงเหลือพระนาม ‘เมเนส’ เจ้าค่ะ”

คราวนี้นัซย่าจึงกระจ่างแล้วว่าเหตุใดในยุคของเธอ พระนาม ‘เมเนส’ จึงพบเห็นได้น้อยเสียจนทำให้นักประวัติศาสตร์และนักโบราณคดีคลางแคลงใจว่าฟาโรห์เมเนสมีตัวตนจริงหรือไม่ หรือเป็นเพียงเรื่องแต่งขึ้นมา นั่นเพราะมีการเปลี่ยนพระนามให้เจ้าชายในภายหลังเพื่อรักษาพระอาการประชวร จารึกต่างๆ ในสมัยก่อนราชวงศ์จึงแทบไม่หลงเหลือพระนาม ‘เมเนส’ ในปัจจุบัน มีเพียง ‘นาร์เมอร์’ เท่านั้นที่ชัดเจนตลอดมา

งั้นต่อไปนี้ฉันก็ต้องเรียกเจ้าชายนาร์เมอร์สินะ นัซย่าคิดในใจ

“แล้วอาการประชวรของเจ้าชายนาร์เมอร์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง” เธอถามต่อ

“ท่านนัซย่าอย่าเพิ่งกังวลเรื่องนี้เลยเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านแก้ปัญหาตัวท่านเองก่อนเถิด” เมริทบอกด้วยสีหน้าท่าทีกลุ้มใจ

นัซย่ามีสีหน้ามึนงงทันที “ปัญหาอะไร?”

“ท่านนัซย่ามีผมสีทอง ผิวขาว แล้วยังตาสีฟ้า ต่างจากพวกเราชาวอียิปต์อย่างสิ้นเชิง ถ้าท่านยังเป็นเช่นนี้ ข้ากับท่านพ่อคงต้องให้ท่านอยู่แต่ในบ้าน เรื่องนี้ท่านจะทำอย่างไรเจ้าคะ” เมริทเอ่ยถึงปัญหาเร่งด่วนเฉพาะหน้าออกมา

นัซย่าจึงเพิ่งนึกขึ้นได้เช่นกัน คิ้วเรียวขมวดมุ่น นัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยทอแววครุ่นคิด ครู่หนึ่งค่อยเอ่ยออกมา

“ฉันต้องย้อมสีผม เปลี่ยนสีผิว ส่วนตาต้องใส่คอนแทคเลนส์”

“เอ่อ...อะไรเลนส์นะเจ้าคะ” เมริทถามอย่างไม่แน่ใจ

“อย่าสนใจเลย ฉันขอเสื้อผ้าเธอสักชุดสิ เสื้อผ้าฉันตอนนี้มันใช้ที่นี่ไม่ได้”

“ท่านนัซย่ารอในห้องนี้นะเจ้าคะ ห้ามออกไป ประเดี๋ยวพวกทาสจะเห็นท่าน”

นัซย่าพยักหน้าตกลงอย่างว่าง่าย เมริทลุกออกไปจากห้อง ครู่หนึ่งก็กลับมาพร้อมเสื้อผ้าสีสวยอ่อนที่ตัดเย็บจากผ้าลินิน

“ท่านนัซย่า มาที่หลังฉากกั้นนี้เจ้าค่ะ จะได้เปลี่ยนเสื้อผ้า” เมริทบอกก่อนจะเดินนำเธอไปที่หลังฉากบังตา

นัซย่าแตะที่หัวเข็มขัด เสื้อผ้าและรองเท้าที่สวมก็เลือนหายไป เมริทมองตาค้างอย่างตกตะลึงก่อนจะสูดลมหายใจลึกเมื่อมองเห็นร่างเปลือยเปล่าของนัซย่าเต็มตา

นั่นเพราะที่นางเห็น เป็นเรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งงดงามยั่วยวนใจบุรุษอย่างที่สุด ผิวพรรณทั่วร่างของนัซย่าเปล่งปลั่งราวต้องแสงอรุณยามเช้า ทั้งยังขาวผ่องเนียนละเอียดจนแทบจะเป็นสีชมพูไปทั้งตัว ทรวงอกอวบอิ่มขนาดใหญ่ตั้งเต้าชูชันท้าทายให้บุรุษสัมผัสเล้าโลม ยอดอกสีชมพูเข้มชวนให้อยากขบเม้มไล้เลีย เอวคอดเพียงหยิบมือ หน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมันส่วนเกิน สะโพกผายกว้าง แก้มก้นกลมกลึง เนินสวรรค์ด้านล่างอวบนูนขาวผ่องละมุนตา ขาเรียวสวยเบียดชิด

งดงามเหลือเกิน งดงามอะไรอย่างนี้ หากข้าเป็นบุรุษล่ะก็ ข้าไม่ปล่อยท่านนัซย่าไปแน่ เมริทนึกในใจ

มือขาวผ่องของนัซย่าแตะลงที่กำไลทองคำที่สวมอยู่ พริบตาในมือของเธอปรากฏของสองสิ่ง เธอก้มมองอยู่ครู่หนึ่งก็ยื่นหลอดขนาดใหญ่ให้เมริท

“ใช้ของในหลอดนี้ย้อมผมให้ฉันหน่อยค่ะ เมริทแค่หักส่วนปลายของหลอดนี้ออก แล้วบีบมันออกมา จะมีของหนืดๆ สีดำ เอาของนั้นทาลงบนผมของฉันค่ะ” นัซย่าบอกก่อนจะนั่งลงเพื่อให้เมริทย้อมผมให้ทั้งๆ ที่ยังเปลือยอยู่