รักจำเป็น_EP.2.1

พัด

ผมนั่งดูประวัติส่วนตัวของคนในตระกูล ‘พิมพ์อักษร’ พี่สาวคนโตที่ผมจะแต่งงานด้วยเปรี้ยวเยี่ยวราด ประวัตินี่โชกโชนมาก แล้วผมไปเจอตออีกอย่างหนึ่งคือ เธออยู่กินกับผู้ชายคนหนึ่งในกรุงเทพฯ แล้ว ซึ่งผู้ชายคนนั้น คือแฟนของน้องสาวเธอเอง!

ผมนั่งดูรูป น้องสาวคนเล็กที่พ่อกับแม่ชอบ เธอไม่สูงเท่าพี่สาวคนโต ผิวขาวจั๊วะ หน้าเล็กนิดหนึ่ง หน้าผากไม่กว้างมาก คิ้วได้รูป จมูกรับกับหน้า ปากเล็ก รวม ๆ ก็น่ารักจิ้มลิ้ม

อายุ 25 ปี ไม่เคยออกไปไหน? อยู่แต่ในเกาะ ช่วยพ่อทำกิจการ ดำน้ำได้ เก็บรังนกได้ ขับเรือได้ ผมทึ่งมาก...เรียนจบวิทยาศาสตร์ทางทะเล

ผมหัวเราะจบมาเธอจะเพาะปลาขายเหรอ 5555 ผมว่าถ้าจะแต่ง...แต่งกับคนนี้ไม่ดีกว่าเหรอวะ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

“แม่ครับ...”

“ว่าไงลูก...”

“แม่รู้จักมาหยาไหมครับ?” แม่ผมหันมามองขณะที่มือกำลังปอกผลไม้อยู่

“ถามทำไม?” แม่ผมยิ้มให้รอยยิ้มนี้ถึงว่าพ่อหลงนักหลงหนา

“ก็ถามดูครับ” ผมพูดและหยิบผลไม้เข้าปากก่อนจะนั่งลงข้างแม่และนอนหนุนตัก

“คุณป้าขาาาาาา” ผมมองหน้าแม่ที่อมยิ้มอยู่ก่อนจะผงกหัวขึ้นมาดูบุคคลที่มาใหม่

หญิงสาวผมดำขลับมัดเปียสองข้างหลวม ๆ บนหัวมีหมวกสานสีน้ำตาลอ่อน สวมเสื้อแขนตุ๊กตาสีขาว กระโปรงผ้าพลิ้วสีเดียวกับเสื้อวิ่งกระหืดกระหอบในมือถือตะกร้าใบใหญ่เข้ามา

“อุ๊ย...ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าคุณป้ามีแขก คุณลุงบอกให้วิ่งมาได้เลย คิก ๆ” เธอยกมือไหว้ย่อ ก่อนจะหัวเราะให้กับแม่ผม แม่ผมตบเบาะข้างตัว ผมชันตัวลุกขึ้นมานั่ง เธอเดินมานั่งตรงข้ามก่อนจะมองหน้าผมและยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะ” เธอไม่ได้นั่งข้างแม่ผมแต่นั่งตรงข้ามผมแทน ผมรับไหว้เธอ แต่เธอไม่สนใจผม กลับนั่งลงที่พื้นและคลานเข้าไปกอดเอวแม่ผมไว้

“หิวจังเลยค่ะ” เธอเงยหน้าบอกแม่ผมท่านวางมีดปอกผลไม้ ผมยิ้มเล็ก ๆ ยัยเด็กนี่อยู่เป็นนะ

“แล้วในตะกร้านั่นอะไร...ฮื้ม”

“แตงโมค่ะ หยาลองตัดกิ่งเองมันโตด้วยนะคะ คุณป้าจะได้ชิมเป็นคนแรกของเกาะเลยค่ะ!” แม่ผมหัวเราะก่อนจะโอบกอดและลูบแขนเธอ ผมอมยิ้มเล็กน้อยเด็กคนนี้สดใสจริง ๆ ในรูปว่าน่ารักแล้วตัวจริงน่ารักกว่ามาก

“ป้าจะดีใจหรือเสียใจดี...นี่แล้วทำไมไม่ใส่แขนยาวกว่านี้ล่ะลูก อากาศมันร้อนนะ ขับเรือมาเองหรือ”

“ค่ะ ขับเอง ก็อยากจะผิวแทน ๆ ไงคะ แต่ไม่แทนสักที” ผมหัวเราะออกมา

“ผู้หญิงมีแต่อยากขาว ทำไมถึงอยากผิวแทนล่ะ?” เธอขมวดคิ้วก่อนจะมองหน้าแม่ผม

“คุณป้าเราเข้าครัวกันดีไหมคะ มาหยาหิวมากค่ะ จะกินคุณป้าได้ทั้งตัวแล้ววว” เพล้ง!! เสียงหน้าผมเอง เธอไม่ตอบผมเมินไปเลย!

แม่ผมหัวเราะออกมาก่อนจะจูงมือเธอเข้าครัวไป ผมเกาหัว ทำไมเธอถึงทำเหมือนไม่ค่อยชอบผม

ผมไม่เคยไปทำอะไรให้เธอนี่นา ผมเดินตามเข้าไป แม่ผมกำลังผัดอะไรไม่รู้ในกระทะ เธอยืนกอดแม่ผมซ้อนหลังไว้ หืมมม อ้อนดีจริง ๆ

“ยืนแบบนั้นแม่พี่จะทำกับข้าวถนัดเหรอ?” เงียบไม่ตอบ ผมเลยเดินเข้าไปยืนข้างหน้าแม่และมองหน้าเธอ ห้องครัวตกแต่งใหม่ เตาแก๊สจะอยู่ตรงกลางห้อง เราสามารถยืนทั้งสองฝั่งได้เลย

“ทำไมไม่พูดกับพี่...พี่พูดกับเราอยู่นะ” ผมเอ่ยถามเธอวางคางบนไหล่แม่ผม และช้อนสายตาขึ้นมามองผม ส่วนมือก็ยังกอดเอวแม่ผมอยู่

ดวงตาดำขลับนั้น...ยามสบตาเหมือนวิญญาณผมจะหลุดออกจากร่าง

“คุณป้าบอกว่าไม่ให้คุยกับคนเจ้าชู้ค่ะ!” เพล้ง! รอบสองผมหัวเราะออกมา