รักจำเป็น

45.0K · จบแล้ว
นามปากกา แสงเทียน
40
บท
8.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

“ท่ามกลางความรุนแรงในการช่วงชิง ธุรกิจรังนกที่มักนองเลือดอยู่เสมอ... ครอบครัวเธอต้องมาพึ่งใบบุญครอบครัวเขา ความรักที่เกิดจากการคลุมถุงชน ของสองครอบครัว ‘ธุรกิจสีเลือด’ เพื่อรวบรวมกิจการสัมปทานรังนกนางแอ่น ความใกล้ชิดสนิทสนมของหนุ่มสาว ที่จะทลายกำแพงหัวใจไปพร้อมกัน” แนะนำตัวละคร ภคพงษ์ ณ สมุทร หรือ ใบพัด ชายหนุ่มวัย 32 ปี ผิวขาวเหลือง ชายหนุ่มชาวใต้ เจ้าของสัมปทานรังนกรุ่นที่ 5 ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดตรังชายฝั่งทะเลใต้ ชายหนุ่มหน้าตาดี ผู้รักสันโดษ สุขุม ใจเย็น เก่ง และโดดเด่น ความสูง 185 ซม. สถานะโสด มัณฑนา พิมพ์อักษร หรือมาหยา หญิงสาวแรกรุ่น วัย 25 ปี ผิวขาว ลูกสาวคนเล็กของเจ้าของสัมปทานรังนกเกาะถัดไปชายฝั่งทะเลเหนือ หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ผิวขาว ส่วนสูง 165 ซม. เธอผู้ไม่เคยมีปากเสียงใด ๆ พ่อแม่สั่งให้ทำอะไรก็ทำ เธอมีแฟนอยู่คนหนึ่ง...คบกันตั้งแต่สมัยเรียน มีแพลนว่าจะแต่งงานกัน แต่พ่อแม่กลับให้เธอต้องมาแต่งกับอีกคน ผู้ชายที่แฟนเธอ...สู้อะไรเขาไม่ได้เลย

นิยายรักโรแมนติกรักหวานๆโรแมนติก18+นิยายปัจจุบันนิยายรัก

รักจำเป็น_บทนำ1

บนหมู่เกาะจ. ตรังที่มีถ้ำนกนางแอ่นมาทำรัง เป็นกิจการสัมปทานที่ใหญ่และมีอิทธิพลที่สุดในแถบนี้ ครอบครัว ณ สมุทร มีลูกชาย 3 คน คนโต ชื่อใบพัด วัย 32 ปี ยังไม่มีครอบครัว

และอีก 2 คน เป็นฝาแฝดห่างกับเขา 10 ปี ด้วยพ่อแม่มีลูกหลงและกำลังศึกษาอยู่ที่เมืองนอก นายหัวด้วยวัย 60 ปี ตอนนี้เจ็บออด ๆ แอด ๆ จึงยกกิจการทั้งหมดให้กับลูกชายคนโตให้มาสืบสานกิจการต่อจากเขา

‘พัด’ ผู้ซึ่งเตรียมตัวอยู่ตลอด...เขาจะอาศัยอยู่ที่เกาะช่วงที่จะต้องเก็บรังนกเท่านั้น นอกนั้นเขาจะอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ ซะส่วนใหญ่

การเก็บรังนก เก็บได้ปีละไม่เกิน 3 ครั้ง ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ประมาณปลายเดือนกุมภาพันธ์หรือต้นมีนาคมเรื่อยไปจนถึงเดือนเมษายน

คนเก็บรังนกจะต้องเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ มีความชำนาญ และกำหนดการเก็บรังนกให้เหมาะสมกับระยะเวลา คือในการเก็บครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ต้องให้แล้วเสร็จก่อนที่แม่นกจะวางไข่ และหากนกวางไข่แล้ว นกจะไม่ทำรังอีกในปีนั้น

หลังจากนั้นจะปล่อยให้นกทำรังฟักไข่ และรอจนกว่าลูกนกจะบินออกจากรังไปหมดแล้ว จึงจะทำการเก็บอีกครั้งหนึ่ง เพื่อเป็นการเพิ่มประชากรนก

แต่ตอนนี้เขาต้องรีบบินกลับเกาะ เพราะแม่โทรมาบอกว่าพ่อทรุดเข้าโรงพยาบาล

พัด

#ร้านกาฟิว

“วันนี้ไม่ดื่มเหรอ? แล้วเป็นไรหน้าเครียด” ไอ้ฟิวเอ่ยถาม ผมนั่งทิ้งตัวอยู่บนโซฟาในห้องทำงานมัน

“พ่อไม่ค่อยดีวะ...อยากกลับคืนนี้เลย แต่แม่บอกให้ไปเช้า”

“เออ...อย่าคิดมาก พ่อแข็งแรงก็ตามแม่บอกแหละ ทำหน้าดี ๆ หน่อยสิวะ” ผมพยักหน้า ปกติพ่อแข็งแรงมาก ท่านยังขับเรือ ปีนเก็บรังนกเอง ออกกำลังกาย เตะตะกร้อกับพวกเด็ก ๆ บนเกาะ

แต่ทำไมแม่ถึงบอกว่าพ่อป่วยหนัก ผมลงมากรุงเทพฯ เดือนที่แล้ว ก่อนมาพ่อยังดี ๆ อยู่เลย โทรคุยก็ยังโอเค