ตอนที่ 7. ร่องรอยแห่งความรู้สึก

แสงแดดในยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ความรู้สึกอบอุ่นและผูกพันโอบล้อมร่างของทั้งสองไว้แน่น ราวกับเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งและไม่อาจลืมเลือน

หลังจากความสุขสมผ่านพ้นไป ร่างกายของทั้งสองยังคงแนบชิดกันอยู่บนเตียงกว้าง ลมหายใจแผ่วเบา หัวใจยังคงเต้นในจังหวะที่ประสานกัน แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านบางเบา ลูบไล้ผิวกายที่เปลือเปล่าของพวกเธออย่างอ่อนโยน

พะพายเป็นฝ่ายลืมตาขึ้นก่อน เธอเงยหน้ามองน้ำรินที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยหวานในยามหลับนั้นดูสงบและผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด ความรู้สึกอบอุ่นและอ่อนโยนท่วมท้นหัวใจของพะพาย เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบไล้แก้มเนียนของน้ำรินเบาๆ

น้ำรินรู้สึกถึงสัมผัสที่แผ่วเบา ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ดวงตาคมสบกับดวงตาของพะพายที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเธอ

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ..." พะพายเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ..." น้ำรินตอบกลับมาด้วยเสียงที่ยังคงแหบพร่าเล็กน้อย

สายตาของทั้งสองประสานกันอีกครั้ง ความทรงจำของค่ำคืนที่ผ่านมาไหลวนอยู่ในความคิด ความรู้สึกวาบหวามและความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ภายใน ทำให้ทั้งสองโน้มตัวเข้าหากันอีกครั้งอย่างเงียบๆ

ริมฝีปากของพะพายเป็นฝ่ายเริ่มต้น สัมผัสกับริมฝีปากของน้ำรินอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ ทวีความลึกซึ้งขึ้น น้ำรินตอบรับจูบนั้นอย่างเต็มใจ มือเรียวลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของพะพาย สัมผัสถึงความอบอุ่นและอ่อนนุ่มของผิวกาย

"อื้อ..."

เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาจากลำคอของพะพาย เมื่อริมฝีปากของน้ำรินเคลื่อนลงมามอบจูบที่แสนหวานให้กับเนินอกของเธอ

"รู้สึกดีไหมคะ"

น้ำรินกระซิบถามชิดริมหูของพะพาย ลมหายใจอุ่นร้อนทำให้พะพายรู้สึกซ่านไปทั่วร่าง

"มากค่ะ..."

พะพายตอบกลับมาด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย เธอใช้มือโอบกระชับศีรษะของน้ำรินไว้แน่น

การเคลื่อนไหวของร่างกายเริ่มสอดประสานกันอย่างเป็นธรรมชาติ ความปรารถนาที่คุ้นเคยแต่กลับลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิมนำทางพวกเธอ เสียงครางหวานของพะพายดังประสานกับเสียงหอบหายใจแผ่วเบาของน้ำริน ราวกับเป็นเพลงรักที่ขับกล่อมสองร่างที่แนบชิดกัน

แสงแดดยามเช้าสีทองส่องลอดหน้าต่างเข้ามา จับภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าสองร่างที่กำลังมอบความรักให้แก่กันอย่างดูดดื่ม

พะพายรู้สึกถึงความอบอุ่นและคุ้นเคยจากสัมผัสของน้ำริน ความเขินอายในตอนแรกจางหายไป เหลือไว้เพียงความปรารถนาที่โหมกระหน่ำและความรู้สึกเสน่หาที่ท่วมท้นหัวใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตากับน้ำริน ดวงตาคู่สวยฉ่ำเยิ้มไปด้วยความรักใคร่

น้ำรินเองก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวพะพาย ความเกร็งและความไม่มั่นใจเมื่อคืนนี้หายไป เหลือไว้เพียงความอ่อนหวานและความเร่าร้อนที่ตอบสนองต่อสัมผัสของเธออย่างเต็มที่ มือเรียวลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของพะพายอย่างทะนุถนอม สัมผัสถึงความโค้งเว้าและผิวเนียนละเอียดที่เธอหลงใหล

"พะพาย..."

น้ำรินกระซิบเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยเสียงที่แหบพร่าเต็มไปด้วยอารมณ์

"คะ...น้ำริน..."

พะพายตอบกลับมาด้วยเสียงที่สั่นเครือไม่แพ้กัน เธอใช้มือโอบกระชับแผ่นหลังของน้ำรินไว้แน่น ตอบสนองต่อทุกสัมผัสด้วยความปรารถนาที่เพิ่มมากขึ้น

จังหวะการเคลื่อนไหวเริ่มเร่งเร้าขึ้น แต่ยังคงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความใส่ใจ มือของทั้งสองลูบไล้และสัมผัสกันอย่างไม่หยุดหย่อน ราวกับต้องการสำรวจและจดจำทุกรายละเอียดของร่างกายอีกฝ่าย เสียงครางหวานและเสียงหอบหายใจดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ สะท้อนถึงความรู้สึกที่พุ่งสูงขึ้น

พะพายรู้สึกถึงความสุขสมที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย ความรู้สึกวาบหวามแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู เธอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของน้ำรินอย่างควบคุมไม่ได้ ปล่อยเสียงครางหวานออกมาอย่างไม่อาย

น้ำรินเองก็รู้สึกถึงการตอบสนองของพะพาย ความปรารถนาในใจเธอพลุ่งพล่าน เธอโน้มตัวลงจูบพะพายอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากแนบชิดกันอย่างแนบแน่น ลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างเร่าร้อน แลกเปลี่ยนความรู้สึกและความปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ภายใน

"อื้อ...น้ำริน...ฉัน..."

พะพายพยายามเปล่งเสียงพูดออกมา แต่ก็ถูกกลืนหายไปกับจูบที่เร่าร้อน

"ไม่ต้องพูดอะไรค่ะ...แค่รู้สึก..."

น้ำรินกระซิบตอบระหว่างจูบ สัมผัสที่ลึกซึ้งและเร่าร้อนยิ่งกว่าเดิมนำพาพวกเธอไปสู่จุดหมายเดียวกัน

การสัมผัสลูบไล้เริ่มเร่าร้อนขึ้น มือของทั้งสองเคลื่อนไหวไปทั่วร่างกายของอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล สัมผัสถึงทุกส่วนสัดที่ทำให้เกิดความรู้สึกวาบหวาม

น้ำรินค่อยๆ เคลื่อนตัวลงเล็กน้อย ริมฝีปากของเธอแตะลงบนเนินอกอิ่มของพะพายอย่างอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงต่ำไปตามหน้าท้องแบนราบ สร้างความรู้สึกเสียวซ่านที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นภายในร่างกายของพะพาย เสียงครางหวานเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะการใช้ลิ้นเลียละเลียดอย่างตั้งใจ

“น้ำริน... อืม...”

พะพายขยุ้มผมบนศีรษะของน้ำรินเบาๆ ปล่อยเสียงครางหวานในลำคอ เมื่อรับรู้ถึงความตั้งใจของอีกฝ่าย เธอยกสะโพกขึ้นเปิดเปลือยความปรารถนาของตัวเองอย่างเต็มที่

ขณะที่ลิ้นร้อนชื้นของน้ำริน เริ่มปรนเปรอความอ่อนหวานของกลีบกุหลาบสาวอย่างช้าๆ สร้างความรู้สึกเสียวซ่านที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นภายในร่างกายของพะพาย เสียงครางหวานเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะการเลียละเลียดที่เริ่มชำนาญที่ละน้อย เน้นตรงจุดหวามไหวของร่างกายขาวนวล การเกร็งกระตุกแรงๆ ผสานกับเสียงสูดปาก ทำให้รู้ว่าทำได้โดนใจถูกจุด

“อร๊าย...”

ในที่สุดกุหลาบสาวก็ปลดปล่อยน้ำหวานออกมา พร้อมเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมของพะพาย หญิงสาวหอบหายใจกระเส่าใช้มือโอบประคองใบหน้าของน้ำรินเอาไว้ ก้มลงไปจุมพิตอย่างเร่าร้อน

ในขณะเดียวกัน พะพายก็ผลักให้น้ำรินนอนลง แล้วลูบไล้ไปตามเรือนร่างของน้ำรินอย่างเร่าร้อน มือเรียวของเธอสัมผัสทุกส่วนสัดที่ทำให้เกิดความปรารถนา ก่อนจะเคลื่อนลงต่ำไปสัมผัสกับความอ่อนไหวของน้ำรินบ้าง

“พะพาย...จ๋า”

น้ำรินส่งเสียงครางต่ำในลำคอ เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่แสนเร่าร้อนจากปลายลิ้นของอีกฝ่าย พะพายเงยหน้าขึ้นสบตากับเธอ ดวงตาคมเต็มไปด้วยความรักใคร่และความปรารถนาที่ร้อนแรง

ทั้งสองมอบความสุขให้แก่กันและกันอย่างเต็มที่ สัมผัสที่นุ่มนวลแต่เร่าร้อน เสียงครางหวานและเสียงหอบหายใจดังประสานกันอย่างต่อเนื่อง ความรู้สึกวาบหวามทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะทนไม่ไหว

"น้ำริน..." พะพายเอ่ยชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักใคร่

"คะ...พะพาย..." น้ำรินตอบกลับมาด้วยเสียงที่แหบพร่า

ในที่สุด ร่างกายของทั้งสองก็กระตุกเกร็งอีกครั้ง ปล่อยเสียงครางหวานออกมาพร้อมกัน ความรู้สึกสุขสมแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ราวกับคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งอย่างรุนแรง ความรักใคร่และความผูกพันโอบล้อมพวกเธอไว้แน่นเหนียว

หลังจากความสุขสมอีกครั้ง ทั้งสองนอนพักเหนื่อยอยู่บนเตียงสักครู่ ก่อนที่พะพายจะเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้ม

"ไปอาบน้ำด้วยกันไหมคะ"

"ค่ะ..." น้ำรินยิ้มตอบอย่างเขินอาย

ทั้งสองลุกขึ้นจากเตียง เดินเคียงข้างกันไปยังห้องน้ำ แสงแดดยามเช้าส่องให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าที่งดงาม ผิวกายแนบชิดกัน สัมผัสถึงความอบอุ่นและความรู้สึกผูกพัน

ในห้องน้ำ ไอน้ำอุ่นลอยคลุ้ง ทั้งสองช่วยกันเปิดน้ำฝักบัว อุณหภูมิที่พอเหมาะทำให้รู้สึกสบายตัว พะพายใช้มือลูบไล้แชมพูลงบนผมนุ่มสลวยของน้ำรินอย่างอ่อนโยน ในขณะที่น้ำรินก็ใช้สบู่ถูตามแผ่นหลังเนียนละเอียดของพะพาย

"เมื่อคืน...มันเหมือนฝันเลยนะคะ"

พะพายเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาขณะที่น้ำไหลชะล้างฟองสบู่ออกจากผมของน้ำริน

น้ำรินเงยหน้าขึ้นมองพะพายด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรู้สึก

"สำหรับฉัน...มันคือความจริงที่สวยงามที่สุดค่ะ"

สายตาของทั้งสองสบกันภายใต้สายน้ำอุ่น ความรู้สึกรักใคร่และผูกพันแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ราวกับว่าค่ำคืนที่ผ่านมาเป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่พิเศษและลึกซึ้งในชีวิตของพวกเธอ

///