5 ฉันจะจีบเธอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

“อุ้ย!” ความไม่ทันได้ระวัง ทำให้ร่างเปียกปอนจากการเล่นน้ำสระมาหมาดๆ แทบจะเทกองลงไปกับพื้น เมื่อชนกับเข้ากับร่างหนึ่ง ที่ตั้งตระหง่านอยู่ราวกับเป็นภูผาหิน

“ขอโทษค่ะ” รีบดีดตัวออกห่าง เพราะกลัวว่าจะนำความเปียกน้ำไปสู่ผู้อื่น

“ระวัง” สุ้มเสียงทำนองทุ้ม เชิงเตือน ทำเอารจนาสะดุด ร่างชาวาบ เงยหน้าหันขวับแทบจะทันที

ไม่ใช่ใครที่ไหน...ชายที่ไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้กันทั้งจังหวัดนั่นเอง!

“มาหาพ่อเหรอคะ?” เธอถามพร้อมถอยหลังหนึ่งก้าว ความหล่อเหลาที่เหมือนเคลือบยาพิษเอาไว้ทั้งร่างนั้น เตือนให้ผู้คนถอยออกห่างเขาได้กันหมด

ด้วยกิตติศัพท์ที่สร้างสะสมมาตั้งแต่ชั้นตระกูล

“เปล่า” เขาตอบอย่างใจเย็น พร้อมขยับเท้าตามเรือนร่างอวบ ที่สูงเพียงแค่ไหล่เขาเท่านั้น

ความสูงสง่าในชุดสีดำสนิทของ ทรงยศ ทรัพย์ทวี เสริมให้เขาดูน่าเกรงขาม...น่าเกรงขามเกินไปด้วยซ้ำสำหรับคนที่ไม่เคยคิดว่าจะเข้าใกล้คนอย่างเขามาทั้งชีวิตอย่างรจนา

ถ้าเปรียบสุรกานต์เหมือนจรกา ทรงยศเองก็คงไม่ต่างจากผีห่าซาตาน กิตติศัพท์เลื่องลือเกี่ยวกับธุรกิจผิดกฎหมายของเขา ทำให้เธอยิ่งนึกรังเกียจ

“แล้วมาหาใครคะ?” ตัดสินใจหยุดก้าว ถามเสียงแข็งออกไป เมื่อเขายิ่งตามติด นั่นแหละร่างสูงถึงได้มายืนประชิด เกือบใกล้

“คนที่อยู่ตรงหน้านี่แหละ” เขาทอดเสียงอ่อน พร้อมไปยังใบหน้าอวบอูมของเธอ ที่มีชั้นเหนียงย้วยออกมาชัด อย่างพิจารณา

“เป็นสาวโสดเต็มตัวแล้ว หนุ่มๆ จะมาหาบ้างก็ไม่น่าใช่เรื่องผิด” หญิงสาวย่นคิ้วเข้า

“สาวโสดเต็มบ้านเต็มเมือง ไปหามาหมดแล้วเหรอคะ?”

“ไม่มีเหลือแล้ว เกลี้ยง” เขาว่าติดไปทางขำ แบบไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจ

หากไม่ได้รู้จักกับเขามาตั้งแต่ไหนแต่ไร รจนาก็คงจะยอมรับอย่างหน้าตาเฉยได้เลยว่า ชายตรงหน้า...รูปงามเพียงใด

ทรงยศสูงพอๆ กับปรเมศ ร่างสมส่วนของเขา ดูแข็งแรงเพราะออกกำลังกายเป็นประจำ แต่ผิวพรรณขาวสะอาด ไม่ได้ดูกร้านหรือสีแทนเหมือนกับฝ่ายนั้น

เครื่องหน้าเรียวได้สัดส่วน คมคร้าม สันกรามนูนชัด จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักได้รูป เรียวบาง...มีเพียงแววตาและสันคิ้วที่โก่งคดเล็กน้อยนั่น ที่ทำให้เขาดูเป็นเหมือนตัวอิจฉา

แต่ทว่าก็แสดงออกด้วยความเรียบเฉยเจืออยู่เป็นนิจ

ใครๆ ก็ต่างเรียกเขาว่า ‘เสี่ย’

‘เสี่ยยศ’ ผู้ที่ขึ้นตำแหน่งต่อจากบิดาทันทีที่ได้ถูกลอบฆ่า ธุรกิจผิดกฎหมายของเขาเติบโตและยิ่งใหญ่เหนือกฎหมาย เหมือนเป็นมาเฟียย่อมๆ ในหนังจีน โดยเฉพาะช่วงที่บิดาของเขาได้เสียชีวิตลง

เขาดูจริงจังและตั้งใจดูแล สืบทอดอย่างเข้มงวดมากขึ้น ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเขาอายุได้เพียง 15 ปี

“อายุเท่าไหร่แล้ว” เขาเอ่ยขึ้น ทำลายความคิดในหัวของคนที่จ้องหน้าเขาแบบไม่วางตาอยู่

รจนากะพริบตาเล็กน้อย

“ยี่สิบห้าค่ะ” เธอตอบไปตามตรง พร้อมสังเกตกิริยาของเขา การที่คนอย่างเสี่ยทรงยศ จะมาหาผู้หญิงสักคน คงจะไม่ใช่เพราะพิศวาสอย่างเดียวแน่

การจะตัดเยื่อใยไปเลย ก็คงจะดูไร้ประโยชน์และไม่รอบคอบเสียเหลือเกิน

“นึกว่าสิบห้า” มุมปากบางหลุบลึกเล็กน้อยเชิงขัน ปราดมองร่างเปียกปอนของเธอ ที่แม้เสื้อผ้าจะลีบลู่แต่ก็ไม่ได้เห็นสัดส่วนน่ามองเลยสักหน่อย

“อ๋อ หน้าเด็ก...” เธอทำเป็นเอามือจับหน้าตัวเองเหมือนภาคภูมิใจนักหนา แบบประชดใส่เขา

“หมายถึงปัญญาน่ะ” แล้วก็ต้องสะดุดกึกใหญ่ เบรกเอียด

“เข้าเรื่องมาเถอะค่ะ เข้าเรื่องมาได้แล้ว มาหารจนาทำไม?” คนที่มีชื่อเล่นและชื่อจริงเป็นชื่อเดียวกัน เรียกแทนตัวเองไปแบบนั้นตามปกติ ทั้งๆ ที่ไม่เคยคุยกับคนอย่างเขามาก่อน

“ฉันจะจีบเธอ”

“ฮะ!?” รจนาสั่นศีรษะไปมา เชิงไม่เชื่อหูตัวเอง

“ฉันจะจีบเธอ ฟังไม่ผิดหรอก” เขาย้ำให้ฟังอีกครั้งด้วยทีท่าสงบ และไม่มีแววเล่นเลยสักหน่อย

“เดี๋ยวนะคะ? สภาพแบบนี้ก็ยังจะจีบอยู่เหรอคะ?” เรื่อง Beauty standard ที่เธอเคยพูดถึงเอาไว้ ดูเหมือนจะกำลังถูกลบหลู่อยู่กลายๆ

“รู้ตัวด้วยเหรอว่าอยู่ในสภาพแบบไหน”

“อ้าว...มาว่ากันซะได้” เธอหน้ามุ่ยเข้า มองหน้าเขาเชิงไม่เข้าใจ

“ถ้ารู้ตัว แล้วทำไมถึงปล่อยตัว” หญิงสาวหรี่ตาเข้า พยายามที่จะสังเกตความเป็นเขาและฟังน้ำเสียงไปด้วย

วิญญาณนักสังเกตและทดลองอยู่เป็นนิจ สิงวูบเข้ามาในกาย อันนี้ก็น่าสนใจ...น่าสนใจมากๆ

“ก็ไม่รู้สิคะ...รู้ตัวอีกที ก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว”

“ฉันจะจีบเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” คนที่เคยถูกคนจีบมาตลอด แม้ว่าจะมีคู่หมั้นอยู่แล้วเอียงคอไปมา

“เดี๋ยวนะ ทุกครั้งที่ไปจีบผู้หญิง...พูดแบบนี้หมดเลยรึเปล่า?”

“ฉันไม่เคยจีบใคร”

“ฮะ! แล้วมาจีบรจนาเนี่ยนะ?” ตอนนี้หญิงสาวอยากจะหาไม้อะไรก็ได้มาทะลวงหูตัวเอง

“ฉันมาบอกแค่นี้แหละ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ” แล้วเขาก็หมุนร่างจากไป พร้อมกับขบวนลูกน้องที่ยืนอยู่อย่างกับขบวนเสด็จ

ปล่อยให้รจนา...ยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าบ้าน

“มาบอกว่าจะจีบแค่นี้เนี่ยนะ?” เกาหัวแกรกๆ ไปหลายที แต่ก็ยังนึกไม่ออก ว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร!