บทที่ 5 วิตามินหรือยาปลุก NC

บทที่ 5

วิตามินหรือยาปลุก.... NC

“ขอโทษนะรัน ที่พี่หาไม่เจอ พี่ขอโทษ”

“ช่างมันเถอะรันเหนื่อยจังเลยไปหาวิตามินดื่มเพิ่มความสดชื่นดีกว่า พี่พอร์ชจะไปด้วยกันไหมคะ”

“ไม่ละ รันไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะหาอีกสักพัก ของนั้นมันสำคัญกับรันมากพี่รู้”

ฉันเดินออกมา พี่พอร์ชพูดเสียงเรียบ เป็นอะไรของเขานะ ช่างเถอะไปเอาเกลือแร่ในคลังยาดีกว่า ลืมบอกไปอีกแล้วใช่ไหมว่าบ้านหลังนี้มีคลังยาส่วนตัวนะ พอหยิบวิตามินมาแล้วฉันก็เข้าไปในห้องครัว

“แค่ครึ่งซองก็พอ จริงสิเอาไปเผื่อพี่พลอยดีกว่า สงสัยเพิ่งออกกำลังกายเสร็จ”

ฉันดื่มวิตามินทีเดียวหมดแก้ว ฉันว่ามันรสชาติแปลก ๆ อยู่นะ

“รัน มาทำอะไรในครัวจ๊ะ”

“พอดีรันรู้สึกไม่ค่อยสดชื่น เลยไปเอาวิตามิน ในคลังยามาละลายน้ำดื่ม พี่พลอยเอาไหมคะ”

“ดีเหมือนกัน พี่ก็พึ่งออกกำลังกายมาได้กินสักแก้วคงสดชื่นขึ้น”

“นี้ค่ะ รันเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว”

ฉันยื่นแก้วให้พี่พลอย พี่พลอยดื่มไป ครึ่งแก้วก็มีสีหน้าสงสัย

“รันพี่ว่ารสชาติมันแปลก ๆ นะ หมดอายุหรือเปล่า ไหนพี่ขอดูซองหน่อยสิ”

“แต่พี่พลอยก็กินไปครึ่งแก้วแล้วนะคะ”

ฉันยื่นซองวิตามินให้พี่พลอย

“เฮ้ย รัน นี่มันไม่ใช่วิตามิน”

“อ้าว แล้วมันคืออะไรเหรอคะ”

“ยาปลุกเซ็กส์!!! ชนิดรุนแรง”

“พี่พลอยยังกินแค่ครึ่งแก้ว แต่รันนะ หมดแก้ว เลยค่ะ!!” T-T

งานเข้าแล้วไง พารันเฮ้ย ฉันกลับพี่พลอยคิดหาวิธี แต่ยามันก็เริ่มออกฤทธิ์แล้ว พี่พลอยเลยให้ฉันอยู่ในห้องส่วนพี่พลอยจะไปเอายาแก้ พี่พอร์ช อย่าพึ่งเข้าห้องมาตอนนี้นะคะ

พอร์ช

ผมยังคงหาสร้อยนั้นต่อไป สร้อยที่ไอ้วินเป็นคนซื้อให้พารัน นี้แหละคือสาเหตุที่ทำให้ผมโมโห พารันเห็นสร้อยนั้นดีกว่าผม แต่ที่ผมเสียใจที่สุดคือเมื่อคืนพารันบอกว่าเกลียดผม ผมเลยคิดว่าถ้าหาสร้อยเวรตะลัยนี้ให้เธอได้ เธอคงจะเลิกเกลียดผมสักที

“ไปอาบน้ำก่อนละกัน”

ผมเดินเข้าไปในห้องพบแต่ความเงียบ แต่พอมองไปที่เตียงก็พบพารันที่สภาพเปลือย ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น

“รัน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมอยู่ในสภาพแบบนี้”

ผมเริ่มใจคอไม่ดี เพราะเธอนอนนิ่ง ผมเลยวิ่งเข้าไปดูเธอ ผมพยุงเธอ เมื่อเธอเห็นว่าเป็นผมเธอก็จับมือผมไปวางไว้บนหน้าอกของเธอ

“พี่พอร์ช รันไม่ไหวแล้ว ช่วยรันนะคะ”

ทำไมพารันถึงยั่วยวนผมแบบนี้มันเกิดอะไรขึ้น มือของพารันตอนนี้ ลูบไล้ช่วงร่างผม ที่ตอนนี้กำลังจะตื่นตัว

“เกิดอะไรขึ้นพารัน”

“รันควบคุมตัวเองไม่ได้พี่พอร์ช รันกินยาปลุกเซ็กส์พี่พลอยกำลังไปเอายาแก้”

พารันพูดขึ้น เหมือนเธอจะมีสติอยู่น้อยนิด ไม่ได้ผมจะได้ตัวพารันแบบที่เธอไม่ยินยอมแบบนี้ไม่ได้ ผมลุกขึ้นจากเตียงทันที ยัยพลอย เมื่อจะมาวะ ไปเอายาแก้โลกไหนเนี้ย ผมลืมบอกไปใช่ไหมว่า ผลิตยาแก้พิษหลายชนิด รวมไปถึง ยาปลุกเวรตะลัยนี้ด้วย

“พี่พอร์ช ช่วยรันด้วย รันต้องการ”

พารันที่นอนอยู่บนเตียงสงสายตายั่วยวนผม

“รัน พี่ไม่อยากได้เราด้วยวิธีแบบนี้ ทนอีกหน่อยนะ”

“พี่พอร์ช รันต้องการพี่ พี่พอร์ชไม่ต้องการรันเหรอ”

“รัน พี่..............”

ใช่ว่าผมไม่ต้องการเธอ ผมนะต้องการมาก ๆ แต่ผมไม่อยากย่ำยีเธอในตอนที่เธอไม่มีสติแบบนี้

“ขอร้องละค่ะ พี่พอร์ช รันทรมาน รันอยากโดน นะคะพี่พอร์ช”

“.............”

พารันบิดกายไปมาอย่างยั่วยวน ไม่ไอ้พอร์ช ทนไว้ทนไว้ พารันลุกขึ้นจากเตียงแล้ว มาจับที่หน้าผม

สายตาของพารันดูจริงจังมาก เธอเริ่มมีสติแล้วสินะ

“ขอให้คนที่ช่วยรัน เป็นพี่พอร์ชได้ไหมคะ”

พูดจบพารันก็ผลักผมลงไปที่เตียง แล้วมาคร่อมที่ร่างของผม เธอจูบผมอยากนิ่มนวล หมดแล้วครับ ความอดทนทั้งหมดมันพังลงมาแล้ว

พารันพลักผมลงที่เตียงเธอจัดการถอดเสื้อผ้าผมออกจนหมด เธอทับตัวผมและจูบผมอย่างดูดดื่ม

“รันต้องการพี่พอร์ชค่ะ”

เสียงของรันดูยั่วยวนให้ผมสนองความต้องการให้เธอ ตอนนี้รันดูไม่ใช่รันคนเมื่อเช้าอีกแล้ว เธอดูร้อนแรง นั้นก็น่าจะเพราะยาปลุก นั้นด้วย ผมพลิกตัวให้รันอยู่ข้างล่างของผม

“ไม่ต้องกลัวนะรัน พี่จะไม่ให้รันทรมานอีกแล้ว”

ผมก้มหน้าลง ให้จมูกซุกไซ้แถวใบหูลงมาทั่วลำคอไซ้ไปที่แก้ม ส่วนมือก็บีบคลึงหน้าอก กระเปาะเล็ก ๆ ของเธอ รันบิดตัวด้วยความเสียวซ่าน

“อะ อะ อ๊า......พี่พอร์ช.......รันเสียว.....”

ผมค่อย ๆ ลากลิ้นลงมาขบดุนที่หน้าอกคู่งามของรัน ขาว ขาวอะไรอย่างนี้ตอนนี้น้ำหวานจากดอกไม้ไหลออกมาเหมือนบอกว่า เธอพร้อมแล้ว ผมค่อย ๆ แยกขาของเธอออก และเข้าไปชิมน้ำหวาน

“อ่า อ๊า....อย่าทำแบบนี้ มันเสียว....พี่พอร์ช....อย่าทรมานรันอีกเลย..อ๊า..”

ผมรู้ว่ารันพร้อมแล้ว เลยเอาแท่งเหล็กจ่อที่ดอกไม้ของพารัน ผมค่อย ๆ ดันมันเข้าไป มันแน่นมากเลย

“โอ๊ะ โอ๊ย เจ็บ ซี๊ด......”

“อย่าเกร็งนะคนดี เดี๋ยวความเจ็บมันจะผ่านไปแล้ว”

ผมพูดข้าง ๆ หูพารันก่อนที่จะขยับเขยื้อนแท่งเหล็กเข้าไปจนสุดทาง ผมรู้สึกเจ็บและทรมาน เพราะข้างในมันบีบรัดแท่งเหล็กของผม

“ซี๊ด...คับ..แน่นดีเหลือเกิน ซี๊ด...”

ผมเผลอครางออกไป เอาละผมควรจะเริ่มเกมได้แล้ว ผมค่อย ๆ ขยับเข้าออกช้า ๆ เพราะสงสารรันที่ยังไม่เคย ดูตอนนี้รันจะไม่ค่อยเจ็บแล้ว ผมเลยขยับแท่งเหล็กเข้าออกเร็วขึ้น

พับ พับ พับ พับ

“อะ อะ อ๊า....รัน เสียว...ซี๊ด”

“ซี๊ด...คนดี...พี่ต้องการเธอ...อ๊า”

พับ พับ พับ พับ

พับ พับ

เสียงเนื้อกระทบกันดังทั่วห้อง มันยิ่งสร้างอารมณ์ให้ผมกับพารัน มากขึ้นดูพารันจะถูกใจมาก ๆ

“อ๊า....เสียว...เสียวเหลือเกิน...”

พับ พับ พับ พับ พับ

พารันครางออกมาอย่าถูกใจ

“เปลี่ยนท่านะที่รัก”

ผมพลิกร่างของพารันให้ขึ้นไปอยู่ด้านบนแทน พารันดูเขินอาย

“พี่พอร์ช อย่าทำแบบนี้สิคะ รันอายนะ”

“ไม่ต้องอายหรอกนะคนดี พี่จะสอนเอง”

ผมค่อย ๆ ยกสะโพก รันขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ไม่นานพารันก็ทำเองได้

“อะ อะ อ๊า...ท่านี้เข้าลึกดีจังเลยค่ะ”

“อ๊า..รันคนดีของพี่เก่งจริง ๆ ซี๊ด...”

พารันเร่งจังหวะ เร็วขึ้นเรื่อย ๆ นั้นยิ่งทำให้ผมเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ผมเฝ้าชมว่าเธอเก่งไม่ขาดปาก

พับ พับ พับ พับ

“อะ อะ อ๊า...คนดีของพี่แรงอีก แรงกว่านี้อีก ใช่ต้องอย่างนั้น ซี๊ด.”

พับ พับ พับ พับ

“อะ อะ อ๊า อย่าสิคะมันเสียว ซี๊ด อะ อะอ๊า.....”

ผมใช้มือบีบคลึง หน้าอกของพารันนั้นยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอเป็นอย่างมาก ยิ่งฟังเสียงพารันครางออกมามันยิ่งทำให้ผมได้อารมณ์

พับ พับ พับ

“อะ อะ อะ อ๊า...ไม่ไหวแล้วค่ะ จะออก......แล้ว.....ซี๊ด”

“ใจเย็นสิคนดี อย่าพึ่งทิ้งกันไปก่อน...ซี๊ด...ซี๊ด..”

ผมจัดการพลิกร่างรันให้อยู่ด้านล่างเหมือนเดิม แล้วจัดการ ขยับแท่งเหล็กเข้าออกเร็ว ๆ

“จะออกแล้ว....จะออกแล้ว..ค่ะ...อะ อะ อ๊า”

“พี่ก็ไม่ไหวแล้ว จะออกแล้ว...ซี๊ด..”

พับ พับ พับ พับ

“ออกแล้ว ออกแล้ว อะ...อะ...อ๊า.”

ทั้งผมและพารันไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์พร้อมกัน ผมนอนหงายกับเตียง มองไปที่แท่งเหล็ก ที่มีลาวาขาวไหลออกมาเป็นจำนวนมาก แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพารัน

กำลังจัดการดูเลียแท่งเหล็กของผมอยู่

“อ๊า....คนดี...พี่มีความสุขเหลือเกิน..ซี๊ด”

ตอนนี้แท่งเหล็กของผมชี้โด่ ตรงหน้าของรัน รันอมมันอย่างไม่รังเกียจ ยิ่งมองมันยิ่งทำให้ผม มีอารมณ์ ผมไม่เคยคิดเลยว่าพารันจะมาอมแท่งเหล็กของผมแบบนี้ เสียว เสียวเหลือเกินไม่ไหวแล้ว ผมจับหัวพารัน กดขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

พับ พับ พับ พับ พับ

“ซี๊ด..คนดี ทำไมถึงเก่งแบบนี้..อะ อะ อ๊า..”

พับ พับ พับ พับ พับ

“พี่จะไม่ไหวแล้วนะ จะออกแล้ว....ซี๊ด...ออกแล้ว..”

ผมฉีดน้ำเข้าไปในปากของรันเต็ม ๆ รันอมน้ำนั้นแก้มปริ แล้วกลืนลงไปอย่างรวดเร็ว รันยิ้มให้ผม

“พี่พอร์ชมีความสุข รันก็ดีใจนะคะ”

“พี่รักรันนะ”

“รันก็รักพี่พอร์ชค่ะ”

หลังจากนั้นผมกลับพารันก็ต่อกันอีก กว่าจะได้นอนก็ตี 3 ก็นะ อดนอนแต่ได้แบบนี้ผมก็ยอมนะ พารันทำให้ผมมีความสุขมาก ตอนนี้พารันเป็นของผมแล้ว ผมจะไม่ยอมยกรันให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น เมียพอร์ชใครอย่าแตะ!!