บทที่ 4 จะทนไม่ไหวแล้ว

มาเฟียร้าย(แอล)..พ่ายรัก

จะไม่ไหวแล้ว..

ชายหนุ่มเห็นดังนั้น เขาพยายามจะดึงตัวออกมาแต่ความรู้สึกที่สัมผัสกันทำให้เขาใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ..

"อึมเป็นบ้าเลย"

พรีมายาเอื้อมมือคว้าคอมากอดเหมือนหมอนข้างโดยไม่รู้ตัวใบหน้าเนียนนุ่มซบลงตรงซอกคอของเขาลมหายใจรดต้นคอยิ่งทำให้เร้าอารมณ์มากยิ่งขึ้น..

''ร้อนอ่ะ..ถอดให้หน่อยนะ"..@___@

ผิวของเธอช่างขาวเนียว ริมฝีปากไม่ซีดจาง คางรับกับใบหน้า แก้มใสชมพูระเรื่ออาจจะด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรืออะไรก็ตามแต่ทำให้ เขายิ่งรู้สึกหลงไหลดูน่ารัก..

"เมื่อก่อนฉันไม่เคยยอมนายสักครั้งตอนนี้เรามาลองกันนะ"พรีมายาละเมอบ่นพรึมพรำ..อ..ลอง...ลองอะไร"เสียงทุ่มเอ่ยถาม

"นะ นะ นะ "เธอยังคงพึมพำ

ย้อนไปตอนที่ พรีมายาคบกับ วศิน แฟนเก่า เขาและเธอ เจอกันครั้งแรก...ตอนมหาวิทยาลัยปี 1 ก่อนหน้านั้นพรีมายาไม่เคยมีแฟน...เลยไม่มีประสบการณ์ อาจจะมีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาวนเวียน เข้ามาจีบเธอแต่เธอบอาจจะด้วยความที่เธอรูปร่าง หน้าตาดี..กระนั้นเธอไม่ได้สานสัมพันธ์เพราะยังไม่เจอคนที่ถูกใจแถมยังไม่เข้าใจในความรักสักเท่าไหร่นัก

เมื่มีโอกาสที่ วศินและเธอได้อยู่ร่วมกัน ทุกครั้งที่ วศินขอมีอะไรด้วย ..พรีมายาจะบอกว่าไม่พร้อม ต้องแต่งงานกันก่อน เธอไม่เคยยอมให้อคินและปฏิเสธ วศินตลอด

แม้ วศินเคยจะพยายามขืนใจเธอหลายครั้งแต่เธอก็รอดมาได้ทุกครั้งเพราะกลัวท้องยังเรียนไม่จบ.. วศินเลยแอบไปคบสาวที่มหาวิทยาลัยเดียวกันชื่อใบเฟิร์น เรียนอยู่คณะเดียวกันโดยที่พรีมายาไม่รู้มาก่อน...

ด้วยความที่ไว้ใจ.. จนกระทั้งวันลอยกระทง พรีมายากะจะไปเซอร์ไพร้ชวนอคินไปลอยกระทง....ในคืนนั้นเธอกลับไปเจอภาพบาดตาบาดใจร้ายแรงที่สุดในชีวิตที่ช็อคแทบก้าวขาไม่ออก...เธอเห็นอคิน นอนอยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้องคอนโดที่เธอเคยมานอนอยู่บ่อยๆ...คืนนั้นเขาและเธอทะเลาะกันหนักมากจนกระทั่งทั้งตกลงเลิกกัน... พรีมายาเสียใจเป็นอย่างมาก

วศิน อ้างเหตุผลว่า ที่เขานอกใจเธอจนกระทั้งไปมีอะไรกับคนอื่นเพราะ เธอไม่เคยยอมเขาเลยสักครั้ง ..!!เขายกเธอไว้บนหอ้งโดยไม่แตะต้องเธอ....

พรีมายาจึงมีปมในใจมาตลอด โดยเข้าใจว่าเหตุผล ...ที่เลิกกันเพราะ เรื่องนี้ที่เธอไม่ยอมนอนกับเขา...จึงเป็นสาเหตุที่ตอนนี้เธอเมาหลุดโลก ความเมาอาจจะทำให้เธอลืมความเจ็บปวดได้ และที่เธอเพ้อครั้งนี้มาจากปมจุดนี้ของเธอเข้าใจว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือแฟนเก่าของเธอ ที่ชื่อ อคิน อาจจะด้วย ฤทธ์ยา / แอลแอลกอฮอล์หรืออะไรก็ตามแต่ประกอบกัน ที่เธอดื่มเข้าไปก็เป็นได้ จึงทำให้ไม่ได้สติ

....................................กลับมาที่ พรีมายาและแอล......................

"ไม่อยาก ลองเหรอ??? ""หึ...มามะ ที่ยัก...??(มามะ ที่รักเธอพูดไม่ชัด) เธอยังเพ้อไม่หยุด

"ไม่รักกันแล้วเหรอ"

"มะ มะ ไม่รัก รักอะไรของคุณ..."แอลเริ่มพูดติดๆขัดๆสงสัย กับคำพูดของพรีมายา

"ผู้หญิง คนนั้นมันดีกว่าฉันใช่มั้ย??"ยังบ่นพึมพำไม่หยุด

............"ไหน??"

"ไม่มี..ผู้หญิงคนใหน..อะไรของคุณเมามาก คุณนอนเถอะ"

แอลดึงผ้าห่มสีขาวผืนนุ่มมาปิดร่างบางของเธอไว้....เขาพยายามหักห้ามใจเบือนหน้าออกขณะกำลังจะลุกขึ้นนั้น..พรีมายากลับฉุดดึงรั้งคว้าตัวร่างหนาของไว้ทับบนร่างบางเธอไว้....ลมหายใจร้อนแผ่วเบาที่รินรดกันอยู่ตรงหน้า ร่างหนาและร่างบางมีเพียงผ้าห่มสีขาวผืนนุ่มที่กั้นเนื้อเนินอก เสียดสีร่างของเขายิ่งทำให้ใจยิ่งหวั่นใหว

ใจเต้นเร็วรัวยิ่งกว่ากลอง....แบบนี้มัน.....@__@....."ฮือ....จะไม่ไหวแล้วนะ"

"คุณชวนเองนะแล้วอย่ามาโวยวายทีหลัง"

"อยากลองใช่มั้ย..ถ้าต่อไปนี้...ไม่หยุดแล้วนะ?"เขาก้มลงกระซิบข้างหูพรีมายา

"อึม'" จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ เธอตอบตกลงอย่างหน้าไม่อาย

เมื่อชายหนุ่มและสาวสวยอยู่ตรงหน้าร่วมเตียงเดียวกัน ยากเกินจะห้ามใจไหว แถมสองมือเล็กเรียวของหญิงสาวกอดคอเขาไว้ไม่ยอมปล่อย ใบหน้าของเขาก้มต่ำลง...ลมหายใจรินรดเข้าไกล้กันเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนกระทั่งปากกระจับของเขา ประกบที่ริมฝีปากอันบางนุ่มสีชมพูน่าจูบของเธอเข้า....

โปรดติดตามตอนต่อไป...เป็นไงกันบ้างคะ ถูกใจกันมั้ยคะ