บทที่ 3 ปรากฏตัว

มาเฟียร้าย(แอล)..พ่ายรัก

ปรากฏตัว

แต่..

ทันใดนั้นพรีมายาเริ่มรู้สึกมึนหัวอยากจะอ้วก"แกช้านมึนมากแบบนี้เรียกเมามั้ย ฉันอยากไปห้องน้ำ" หญิงสาวเริ่มหน้ามึนมือสวยถูกยกกุมศีรษะ

"ได้..เดี๋ยวฉันพาไปไหวมั้ย "แยมมี่ซึ่งก็อยู่ในอาการมึนไม่ต่างกันกับพรีมายา

หนุ่มเพลย์บอยได้ยินดังนั้นจึงอาสาพาไปเอง "เดี๋ยวผมดูแลให้เองนะครับไม่ต้องห่วง"

มือหนาร่างใหญ่ พยายามพยุ่งร่างบางของพรีมายา

แต่พรีมายาปัดมือออก.."ฉันไปเองค่ะ" แต่หนุ่มเพลย์บอยก็ยังไม่ละความพยายามจะคว้าร่างบางนี้ไว้

..........

แอลที่มองอยู่ไกลๆ เห็นดังนั้นแล้ว ..ทนไม่ไหว.."เฮ้ย!!มึงจะทำอะไรผู้หญิง"

"แล้วมึงยุ่งอะไรด้วย..??หนุ่มเพลย์บอยโต้กลับทันทีด้วยความฉุนเฉียว

"กูเห็นมึงมอมเหล้า 2 คนนี้มาสักพักละ"

"มอมอะไร ก็ดื่มธรรมดาไม่ต้องยุ่งน่า"

แอลมองไปที่พรีมายา หน้าแดงก่ำอยู่ข้างๆ ยกมือปิดปากเหมือนจะอ้วกดูท่าน่าจะไม่ไหว ถ้าปล่อยไปแบบนี้

"ไม่ยุ่งไม่ได้เว้ย..รู้มั้ยนี่เด็กใคร" มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงเข้ม

"มึงเป็นใครมากร่างแถวนี้"

แยมมี่ดูท่าไม่ดี พยายามรวบรวมสติ ถามพรีมายา

"ไหวมั้ยแก"รีบถามด้วยความเป็นห่วง

"วะ ไหว..แต่จะอ้วก"พลางยกมือมาปิดปาก..

"บอสครับจัดการ เลยมั้ยครับ"

มาเฟียหนุ่ม พยักหน้า ..

บอดิการ์ดคว้าแขน 2 หนุ่มเพลย์บอยนั้นออกไปด้านนอก แยมมี่เห็นดังนั้น กลัวว่า หนุ่มเพลย์บอยนั้นจะถูกลากไปฆ่า

จึงรีบวิ่งตามออกไป..

"พรีมายารอฉันอยู่ตรงนี้นี้นะ แกไหวใช่มั้ย เดี๋ยวฉันมาแปบนึง" แล้วแยมมี่ก็วิ่งตามบอดิการ์ดที่ลากหนุ่มเพลย์บอยออกไป

พรีมายา พยักหน้า แบบสลึมสะลือ...พลันเดินโซซัดโซเซ ไปห้องน้ำ โดยมีแอลประคองเธออยู่

"นี่คุณเมาขนาดนี้เลยเหรอ"

"อุฟฟ ..." พอถึงทางเข้าห้องน้ำวิ่งแทบไม่ทันวิ่งเข้าไปอ้วก...หลังจากเดินเซ ออกมามือน้อยกุมขมับ แต่แปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกมึนหัวเพียงอย่างเดียวแต่กลับรู้สึกร้อนลุ่ม ในร่างกายอีกด้วย พรีมายาเพิ่งสัมผัสได้ว่า สงสัยการดื่มเหล้าจนเมาเป็นแบบนี้นี่เอง..ต่อไปฉันควรจะดื่มมันอีกมั้ย ทำไมเห็นคนอื่นดื่มแอลกอฮอร์ แล้วดูสนุกกันจัง..ได้แต่คิดในใจกับตัวเอง

ใบหน้าสวยหันมอง ..ชายหนุ่มผิวขาวจมูกโด่ง สูงโปร่ง นัยน์ตาสีน้ำตาล ดูอบอุ่น อยู่ตรงหน้ามองมาที่เธอ..แต่เธอยืนไม่ไหว แล้วจู่ๆสายตาก็พล่าเบลอและมึนหัว หน้ามืดฟุบลงตรงหน้าของแอล แทบคว้าไว้ไม่ทัน...

แอลมองร่างสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า...

"คุณ...คุณ...คุณ..เอ๊าทำยังไงดีแล้วบ้านช่องอยู่ที่ใหนเนี่ย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้"ชายหนุ่มพร่ำบ่นกับตัวเอง

"เอาไงดีวะ"

แอลจัดการเหตุการณ์ไม่ถูกไม่เคยมีผู้หญิงคนใหนที่ต้องดูแลแบบนี้ ส่วนแยมมี่เพื่อนของหล่อนก็ไม่รู้ไปใหน.. จะทิ้งหล่อนไว้แบบนี้ก็เกรงว่าจะเกิดอันตราย ผู้หญิงตัวคนเดียว ฉับพลันจึงตัดสินใจ ...

"เอาวะ"เขาก้มตัวลงไปอุ้มร่างบางของเธอ ถึงร่างเธอจะบางแต่ เกาะอกสีดำรัดทำให้เนินอกชัดขาวนวล เขาพยายามจะไม่มองแต่ก็อดใจไม่ไหวมือไม้สั่นกับภาพสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า..

พรีมายายังคงหลับไหลไม่ได้สติ ...

เขาหยิบกุญแจรถกดปุ่มปลดล๊อก เปิดประตูอุ้มเธอมานั่งบนรถสปอร์ตสีแดงสด ..แล้วขึ้นขับพลางสตาร์เครื่อง รถเปิดประทุนเคลื่อนตัว ก่อนออกสู่ถนนสายหลักุม่งตรงไปยังเซฟเฮ้าส์สุดหรูของเขา ..

เขาอุ้มเธอไปวางลงที่ห้องนอนนุ่มในห้องของเขา..ถอดรองเท้าเธอออก แล้วไปหยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเธอให้ คิดไม่ถึงระดับมาเฟียอย่างเขาต้องมาทำอะไรให้คนแปลกหน้า แบบนี้

"ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ทั้งที่เธอเพิ่งทิ้งฉันไปหาคนอื่นแท้ๆ..หึ"

พรีมายาเริ่ม รู้สึกตัวตาปรือๆบ่นพรึมพร่ำ "มึนหัว.. ร้อนจัง" ..และยังอยู่ในอาการเมาเสียงอู้อี้ในลำคอ..

แอลเปิดแอร์ให้เธอเย็นฉ่ำ แล้วห่มผ้าให้เธอ แต่เธอดันถีบมันออก .."ร้อนอ่ะ..."

"แอล"ตาเบิกกว้าง ยังคงอึ้ง ถลึงตามองที่เธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงของเขาส่งผลให้ชุดเกาะอกของเธอถลกขึ้นมา

ดวงตาคมกริบจ้องมองเนินสามเหลี่ยมอวบอูมผ่านลูกไม้สีดำตัวบาง ...เขาพยายามสูดลมหายใจดึงผ้าห่มผืนนุ่มมาปิดร่างของเธอไว้ ..ขณะที่ดึงผ้าห่มเธอถีบออกโดนตัวแอลทำให้ร่างของแอลล้ม หน้าประกบที่เนินอกสวยๆของเธอ อย่างช่วยไม่ได้

โปรดติดตามตอนต่อไป..เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยะคะ