Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
เสียงของริมฝีปากที่กำลังถูกดูดกลืน ลิ้มรสความหวานล้ำจากริมฝีปากกันและกันยังคงดังขึ้นอยู่ในห้องพักโรงแรมสุดหรู ลมหายใจของหญิงสาวบางจังหวะก็ขาดห้วงไปเนื่องจากรสจูบแสนเร่าร้อน “ให้หยุดแค่นี้ไหม?” เสียงนุ่มกระซิบถาม "ถ้าเธอให้ หยุด ฉันก็จะหยุดแล้วพาเธอไปส่งที่บ้านตอนนี้" คำถามนี้ช่างตอบยากยิ่งนัก ในขณะที่พรีมายากำลังเคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตที่วาบหวามกรอบใบหน้าคมคายของแอลก็ผละออกก่อน เลยทำให้พรีมายาต้องปรือตาขึ้นมาด้วยความงุนงง เสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวอีกครั้งด้วยความใส่ใจ แววตาของเขาเปลี่ยนไปจนพรีมายาเองยังสามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกภายในที่อีกฝ่ายมี แต่ตอนนี้สติของเธอนั้นเริ่มเลือนลางจนแทบจะประมวลผลอะไรไม่ได้อีก สัญชาตญาณถูกใช้เป็นสิ่งนำทาง ไม่สนใจความถูกผิด สิ่งเดียวที่อยู่ในห้วงความคิดของเธอตอนนี้ก็คือ เธอต้องการเขา “ไม่… ฉันต้องการคุณ คุณแอล…” น้ำเสียงหวานเอื้อนเอ่ยบอกถึงความต้องการของตน ดวงตาคู่สวยเองก็ยังจดจ้องลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีเข้มตรงหน้า สื่ออารมณ์ว่าเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้วตอนนี้ เมื่อเป็นดังนั้นแอลจึงไม่รีรออะไรอีกต่อไป รีมฝีปากหยักรีบเข้าประกบครอบครองเรียวปากนุ่มชุ่มชื้นของหญิงสาวด้วยความโหยหา แรงอารมณ์แห่งความปราถนาพุ่งสูงขึ้นจนใบหน้าของชายหนุ่มขึ้นสีแดง ไม่ต่างจากดวงหน้าหวานที่ตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่า แดงกว่าลูกมะเขือเทศ หัวใจของทั้งคู่เต้นสูบฉีดในขณะที่เสื้อผ้าหรูหราที่ใส่อยู่ในครั้งแรกก็ค่อยๆ ถูกปลดเปลื้องออกไปทีละชิ้น มือหนาสอดฝ่ามืออุ่นเข้าไปใต้สาบกระโปรงเพื่อรั้งกางเกงในตัวจิ๋วของเธอออกมาก่อนที่มันจะถูกชายหนุ่มโยนออกไปอีกทางอย่างไม่สนใจ โชคชะตาเล่นตลก...เธอดันไม่รุ้ตัวว่าหนุ่มที่เธอ เผลอแอบมีอะไรด้วย อันที่จริงเป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธอ ที่ตามทวงหนี้อยู่ตลอด..แต่เธอไม่เคยเห็นหน้า ฟินกันแบบจุกๆ @__@ มาลุ้นความรักของ พรีมายา กับ แอล มาเฟียหนุ่ม สุดเย็นชา ดูซิจะกลายเป็นทาสแมวผู้ยอมความได้หรือไม่ คำเตือน..**ภาพและเนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น**
ตอนที่ 1 เดินเกมส์รุก
มาเฟียร้ายพ่ายรัก
ตอนที่ 1 เดินเกมส์รุก
พรีมายาหญิงสาวนัยน์ตาหวาน ผิวขาวตัวเล็ก พูดมาก โมโหง่าย ไม่ทำอะไรใครก่อน ไม่ยอมคน..โกรธง่ายหายเร็ว
แต่ตอนนี้เธอเรียนจบแล้ว แถมยังจบความรักแรกตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยกับวศินแฟนคนแรกของเธอ... เธอจมอยู่แต่กลับความทุกข์มานาน...
ส่วนพ่อของเธอเป็นหนี้รอบด้าน จนกระทั้งมาเฟียคอยมาตามถึงที่บ้าน แต่พ่อของเธอก็ปกป้องเธอคอยกีดกัน
ทุกวิถีทางไม่ให้เธอได้เจอกับพวกมาเฟียร้ายพวกนี้ ซึ่งเพราะพ่อเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอและหวังให้เธอมีชีวิตที่ดี...
แยมมี่เพื่อนสาวคนสนิทของพรีมายา..มีนิสัย รักสนุก ใครอยู่ไกล้เป็นต้องมีรอยยิ้ม ชอบแต่งตัว มีฐานะ .. แต่บ้าผู้ชาย รอบกายของแยมมี่มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาให้เธอขย้ำอยู่ไม่ขาดสาย ...
เมื่อพรีมายาเดินทางไปหาแยมมี่ที่คอนโด....แยมมี่สังเกตุเห็นพรีมายา นั่งเงียบ..หงอยๆหน้าซี๊ดผากราวกับซากดึกดำบรรพ์ เธอจึงถามถึงต้นสายปลายเหตุ กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น...
"มึง...ที่นั่งอยู่เยี่ยซากศพ หรือ ฟรอสซิล ทำไมถึงซี๊ด ได้ขนาดนี้."เพื่อนสาวเอ่ยถามด้วยความฉงน..
"ก็....ฉันเลิกกับวศินแล้ว...มันบอกว่าฉันไม่ยอมมันเว้ย...."พรีมายาพูดด้วยเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้
"โอ้ยยย......!!!!!!!!!!มึง กูนึกว่าอุกกาบาดจากดาวอังคารร่วงใส่บ้านมึง ถึงได้ดูทุกข์ขนาดนี้"..พยายามพูดให้เธอผ่อนคลายขึ้น...
"แค่ผู้ชายคนเดียวแกจะไปซีเรียสทำใหม่ หาใหม่เยอะแยะ พอๆจบ ถ้าจะมานั่งเป็นซากศพฟอสซิลแบบนี้กลับไปเลย"..
"ฮือ..."พรีมายา ร้องไห้ พลันโผเข้ากอดแยมมี่....
"ครึ่งนึงของชีวิตที่แกเคยทำหล่นหายไป...ไม่เป็นไรเพื่อน..ฉันจะช่วยแกเอง..ฉัน จะสอนจริตมารยาหญิง ให้แกเอง...แล้วฉันจะแปลงโฉมให้สวยปิ๊งเลยดีมั้ย" ...พูดจบยกนิ้วขึ้นมาดีด กลางอากาศ
แยมมี่พิถีพิถันคัดสรรค์เลือกเสื้อผ้าอาภรณ์ล้ำสมัยในตู้ของเขาราวกับร้านขายเสื้อผ้าขนาดใหญ่จัดการเปลี่ยนโฉมลงรองพื้นแต่งหน้าลงอายแชร์โดว์สีทองให้ดูเป็นประกายเขียนขอบตาชัด ปัดมาสคาร่าให้ดูดวงตากลมโต..ม้วนลอนทำผม ให้เพื่อนของเขาอย่างใส่ใจ...หากชายหนุ่มใดที่ได้เห็นเป็นต้องหลงไหลเป็นแน่แท้..
โชคดีที่พรีมายา สีผิวโทนเย็น ความชมพู ๆ โทนเย็นเวลาใส่พวกเครื่องประดับสีเงิน ๆ แล้วจะช่วยขับผิวเธอให้ผ่องขึ้นไปอีก..
"ป่ะ..ฉันจะพาแกไปคลับ VIP แห่งใหม่.. ไปทดสอบฝีมือที่ฉันสอนแกซิจะได้เรื่องแค่ใหน..ฉันจะนั่งดูแกห่างๆ แกไปนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว"พูดพลางจัดทรงผมลอนของเธอให้ดูเข้ารูปไปด้วย
"ฉะ ฉันเนี่ยนะ"...
"เออ..ก็สอนให้แล้วไง ทำตามอย่างที่บอก.."ใช้มือผลักไหล่พรีมายาไปเบาๆพลางพยักหน้า...
เมื่อเธอไปนั่งคนเดียวที่บาร์ ที่แยมมี่บอก...พรีมายาเหลือบเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่องเลยทีเดียว สูงยาว คมเข้ม...
"เอาวะ..คนนี้แหล่ะ"
พรีมายาพยายามสะกดความรู้สึกมองดวงตาคู่คมเฉียบของชายหนุ่มหล่อที่เล็งไว้ผู้อยู่ห่างจากบาร์ หน้าเคาน์เตอร์ที่เธอนั่งอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนหน้านี้..หล่อนคิดว่าหน้าตาดีแล้ว ยังสังเกดุเห็นว่านัยน์ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลและอบอุ่น..หากวินาทีนี้เปลี่ยนเป็นดำขลับมีเสน่ห์ นั่นรวมถึงการจ้องมอง มายังใบหน้าของเธอไม่วางสายตาด้วยเช่นกัน..
"ทำไมใจสั่นจัง"
อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าการปรากฎตัวของเธอในครั้งนี้ไม่ผิดจังหวะแน่นอนศอกหนึ่งข้างพร้อมวางคางได้รูปลงบนหลังมือ เผยรอยยิ้มน้อยๆส่งไปให้อีกฝ่าย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ ชายหนุ่มผู้อยู่ท่ามกลางเสียงเพลงจะส่งยิ้มตอบกลับ
เขายกแก้วขึ้นชนกลางอากาศเป็นการทักทายเธอเช่นกัน
ช่วงทำนองเลงแผ่วลง บทเพลงจังหวะ เพลงป๊อบ บรรเลงอย่างต่อเนื่อง
กระซิบบอกชายหนุ่มให้ลุกจากโซฟาสีแดงนั่น..เดินมานั่ง บาร์ ข้างๆเธอ
"จะรังเกียจไหมถ้าผมจะเลี้ยงค็อกเทลคุณสักแก้ว"
ไม่น่ารังเกียจหรอก...เป็นการทักทายที่น่าสนใจ..บ่งบอกถึงนิสัยเจนจัดเรื่องผู้หญิงของเขาได้อย่างได้เป็นอย่างดี..
"ได้สิคะ"พรีมายาตอบรับทันควัน โดยไม่ละต่อแววตาดุจพญาอินทรีของอีกฝ่าย..
"ถ้าคุณไม่แอบใส่สารอย่างอื่นเข้าไป..ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะคะ"
ดวงตาคู่คมเป็นประกายยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
..
โปรดติดตามตอนต่อไป ..