ตอนที่ 8 ขอเลยนะ NC

เมื่อเข้ามาในบ้าน พลอยลดากวาดสายตามองรอบบ้านเพราะเป็นคนชอบเก็บรายละเอียดแล้วเห็นรูปภาพตั้งอยู่บนเปียโนเป็นภาพเด็กผู้ชายยืนสวมหมวกยีราฟยืนอยู่ตรงกลางหญิงชายสองคน

“รูปคุณกับพ่อแม่เหรอ?”

“เดี๋ยวเล่าให้ฟังไปทำอย่างอื่นกันเถอะ” เจตภพรีบร้อนไม่ไหวจะทนรีบคว้ามือเธอแล้วดึงให้เดินตามขึ้นไปยังห้องชั้นบนทันที

ภายในบ้านห้องนอนกว้าง

พลอยลดาเดินเข้ามาในห้องยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวก็ถูกรวบกายกอดรัดประกบปากจูบเธออย่างเร่าร้อน เปลือกตาสวยหลับตาพริ้มตอบโต้เขาด้วยรสจูบหอมหวานพลางเคลื่อนมือลูบไล้แผ่นหลังแกร่งเสียงหายใจหอบผสาน ต่างปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่สวมใส่ให้ร่างกายเปลือยเปล่าภายในหนึ่งนาที กายหนาบดเบียดลากมือไล้เรือนร่างเนียนนุ่มลื่นยิ่งกระตุ้นความพลุ่งพล่านเลือดในกายสูบฉีดจนหน้าแดง มือเรียวค่อย ๆ ลูบไล้แผ่นหลังกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างหลงใหล เท้าเรียวก้าวถอยตามแรงเบียดดันไปยังเตียงนอน เขาถอนจูบอ้อยอิ่งแล้วผลักเธอหงายลงบนเตียงนุ่มเด้งกวาดมองเรือนร่างขาวเนียนเย้ายวนแล้วโผคร่อมกายสาวจูบซับลำคอเรียวอ่อนละมุนละเมียดละไมพรมจูบกายสาวทีละน้อย กายบางบิดเร้าสะท้านปล่อยให้เขาลิ้มชิมเรือนร่างราวหิวกระหาย

“อื้อห์...” เสียงครางน้อย ๆ ในลำคอสาวช่างหวานจับใจชายหนุ่มให้ร้อนรุ่ม ริมฝีปากอุ่นครอบครองหน้าอกอวบอิ่มไว้ในอุ้งปากชื้นดูดซับกวัดลิ้นเพลิดเพลินอยากจะปลดเปลื้องอารมณ์คุกรุ่นภายในตัวเธอออกมาให้หายอยาก

“ขอเลยนะ ทนไม่ไหวแล้ว” เสียงทุ้มแหบพร่าแลบลิ้นเลียขอบปากสายตาคมหื่นกระหาย พลอยลดาใจเต้นรัวกลืนน้ำลายลำบากพยักหน้าเบา ๆ เป็นการตอบรับความต้องอัดอั้นจองเขา เรียวขาขาวยกชันขึ้นรอรับอาวุธลับอุ่นเข้ามาในกายสาว

“อ๊าห์... สองเสียงครางผสานอิ่มเอมสุขแทบไม่ต้องเล้าโลมให้เสียเวลา เจตภพโถมทับจูบหน้าสวยค่อย ๆ เคลื่อนอาวุธลับที่ถูกโอบล้อมด้วยเนื้อสาวในตัวเธอทีละนิด ๆ กรามแข็งขบกัดเสียวซ่านอดทนความกระสันไม่ไหวเร่งเคลื่อนไหวเข้าหาจาบจ้วงและหนักหน่วงขึ้นคนใต้ร่างเด้งไหวผมยาวสยายยุ่งเหยิง

ความดุเดือดที่ถาโถมเข้ามาเปี่ยมด้วยไฟราคะสุมกายเขาและเธอโหยหาซึ่งกันและกันโหมสาดใส่อย่างบ้าคลั่งไม่ออมแรงพลอยลดานอนแอ่นเร้าเย้ายวนหลงไปกับความร้อนจนอยากเป็นผู้เดินเกมเองบ้าง กายบางยันตัวขึ้นลูบไล้ใบหน้าหล่อคมคายแล้วกดจูบริมฝีปากหนาอย่างมันเขี้ยวแล้วค่อย ๆดันกายหนานอนลงบนที่นอน

“ยังไงเอ่ย?”

“ฉันอยากขี่นาย” เสียงหวานแหบแห้งเขยิบกายขึ้นคร่อมคนตัวโตให้อยู่ใต้อาณัติ เจตภพยิ้มร่าชอบใจบีบคลำหน้าอกอิ่มแล้วมองเรือนร่างบางอกอึ๋มเอวคอดสะโพกกลมกลึงพลิ้วไหวบนตัวเขาอย่างเมามัน

“ลึกมากเลย...” หน้าสวยหงายขึ้นเผยอปากครางกระเส่าส่งสายตาเว้าวอนเคลื่อนไหวเย้ายวนแล้วยื่นมือเล็กประสานกับมือหนาช่วยดันตัวส่งเสริมกายบางให้บดขยี้อาวุธลับไม่รู้เหนื่อยสะโพกแกร่งเด้งเข้าหาเป็นจังหวะกระตุ้นให้รสสวาทยิ่งเร่าร้อนขึ้นทวีคูณ

“อดอยากมาแบบนานยัง ขี่แรงชะมัด” กายหนาสะท้านกระสันยิ่งมองยิ่งมันเขี้ยว

“หลายปี...” ริมฝีปากบางเผยอครางกระเส่าแอ่นกายเร้าเย้ายวน

“โห งั้นขย่มเต็มที่เลย ผมได้หมด” กายหนายันตัวนั่งโอบเอวคอดแล้วโน้มลงซุกไซ้หน้าอกขาวอวบอิ่มที่กำลังกระเพื่อมไหว เสียงหายใจหอบผสานครางระงมภายในห้องร้อนระอุเพราะไม่ทันได้เปิดแอร์ก็เดินเครื่องกันเลย เม็ดเหงื่อผุดบนหน้าสวย สองกายเคลือบด้วยเหงื่อตอบสนองกันทุกท่วงท่าและปะทุขึ้นทุกครั้งที่หายเหนื่อยจุดไฟโหมติดกันต่อเนื่องผ้าปูที่นอนขยุ้มชุ่มเหงื่อจนกว่าถุงยางอนามัยในกล่องจะหมด.....

พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าทดแทนด้วยแสงของดวงจันทร์

ภายในห้องนอนกว้างบนพื้นมีถุงอนามัยสามชิ้น

พลอยลดานอนคว่ำอ่อนเพลียอยู่บนที่นอนนุ่มผ้าปูสีครามขยุกขยุยแผ่นหลังขาวเนียนถูกรบกวนด้วยริมฝีปากหนาจูบซับแต่งแต้มรอยแดงทั่วกายสาวด้วยการจูบฟัดลากไล้หิวกระหายแสดงถึงการผ่านศึกหนักโดยเฉพาะหน้าอกอิ่ม

“ถุงยางหมดถือว่าจบเกม” พลอยลดาผงกผมยุ่งเหยิงหันเหล่คนหิวที่ยังไม่เลิกแทะเล็มกัดกินตัวเธอ

“ผมมีสำรองอีกหลายกล่อง”

“อื้อห์.....ฉันยังไม่อยากตายคาเตียง” เสียงหวานอ่อนระทวยซบหน้าลงหมอนเหนื่อยล้า วงแขนแกร่งโอบล้อมเรือนร่างเล็กโน้มลงเลาะเล็มแก้มเนียนอย่างย่ามใจ

“ผมหยุดได้นะ ถ้าพลอยสัญญาว่าจะมาที่นี่อีก”

“ไหนว่าเป็นคนเบื่อง่าย สามครั้งแล้วยังพอเหรอ”

“แล้วพลอยพอไหมล่ะ” เขาเอ่ยถามยอกย้อนเพราะรู้ว่าเธอยังต้องการเขาอยู่ พลอยลดาเลี่ยงที่จะไม่ตอบแล้วค่อย ๆ พลิกกายหันมามองใบหน้าคมคายราวเทพบุตรกำลังมองเธอตาหวานเยิ้ม

“คุณเรียกฉันว่าพลอย ใครอนุญาตไม่ทราบ”

“ผมอนุญาตตัวเอง แนบเนื้อขนาดนี้สนิทกันได้แล้วมั้ง” เขายิ้มกรุ้มกริ่มหลบตาลงมองหน้าอกนุ่มนิ่มถูกเบียดทับด้วยกายกำยำของเขา

“ไม่อยากสนิท บอกแล้วว่าไม่ชอบผูกพัน”

“ก็แค่เรียกชื่อกันไม่ได้รั้งให้เป็นเมียสักหน่อย”

“งั้นก็ได้แต่ระหว่างแค่เซ็กซ์นะห้ามหวังเกินกว่านั้น” เสียงหวานเน้นหนักถึงความสัมพันธ์

“โอเค ผมชอบนะไม่มีสถานะไม่ต้องผูกมัดถือว่าเราสองคนมีเป้าหมายตรงกัน” เขาผละห่างยักคิ้วหลิ่วตาถูกใจกับการไม่แสดงความเป็นเจ้าของซึ่งกันและกันแต่นั่นกลับทำให้พลอยลดานิ่งงันเจ็บแปลบกับความต้องการของตัวเองแปลก ๆ

“ลุกไหวไหมผมสั่งอาหารมารออยู่ที่โต๊ะ” กายหนาเหยียดยืนสวมชุดคลุมแล้วยื่นชุดคลุมอีกชุดให้เธอรับไว้สวมใส่

“รีบกินให้อิ่มจะได้มีแรงลุยต่อ”

“ฉันจะกลับบ้านย่ะ”

“กลับได้ไง พลอยยังไม่ได้สัญญาว่าจะมาที่นี่อีก”

“เวิ่นเว้อ” พลอยลดาสวมเสื้อคลุมก้าวลงจากเตียงขาแข้งสั่นฝืนเดินไปยังโต๊ะวางอาหารอย่างอ่อนแรง เจตภพอมยิ้มขำท่าเดินอ้าขาออกกว้าง

“เสียน้ำหลายรอบป๊อดเลยเหรอ”

“ก็ได้มาก็มาไม่มีอะไรต้องกลัว” หน้าสวยหันขวับรับคำทันทีที่ได้ยินคำหยามจากปากเขา

“รอบหน้าใช้ถุงยางไม่หมดสองกล่องไม่ให้กลับนะครับคนสวย” เขาเชยคางมนเขี่ยเล่นพร้อมกับหัวเราะชอบใจรู้จุดหากถูกท้าทายเธอจะไม่ยอมปล่อยผ่าน

“มีเซ็กซ์นะไม่ได้วิ่งมาราธอน” พลอยลดาปัดมือเขาแล้วเหล่มองหงุดหงิด เจตภพหัวเราะร่วนชอบใจเพราะเธอเป็นคนแบบนี้เขาถึงได้ชอบแหย่เล่นสนุกดี.......