มาเฟียคนนี้...อยากได้คุณ

เจตภพ ลูกชายคนเดียวผู้มีอิทธิพลชื่อดัง ผิวเข้มใบหน้าหล่อคมคายสายตาดุดัน นิสัยโผงผางอยากได้ต้องได้ เจ้าชู้ชอบบริหารเสน่ห์ไม่แต่งงานไม่มีเมีย เสน่ห์เหลือล้นปราบมาทุกรายยกเว้นพลอยลดาที่ไล่ตะเพิดซึ่งเขายังหน้าทนเพื่อได้แอ้มเธอแค่ครั้งเดียว

พลอยลดา สาวสวยหุ่นเพรียวบางอดีตนางแบบและหมอ เธอหมดอนาคตเพราะถูกกล่าวหาว่าอกตัญญู

หญิงสาวรักสันโดษชอบอยู่คนเดียวไม่ชอบสุงสิงกับใคร ทว่าชีวิตสงบสุขไม่เป็นดั่งหวังหลังจากพบเจอเจตภพที่มาก่อกวนจนน่ารำคาญ

ตอนที่ 1 ผมไม่ติด

คาเฟ่เล็ก ๆ ในสวนผลไม้ร่มรื่นล้อมด้วยคูน้ำมีศาลาและระเบียงนั่งชื่นชมธรรมชาติ

ภายในห้องครัวเย็นสำหรับทำขนมมีเสียงเพลงคลอเบา ๆ

พลอยลดาหญิงสาวร่างบางผิวขาวเนียนใบหน้าสวยหวานละมุนมีเพียงรอยยิ้มนั้นที่ไม่ใช่ใครก็จะมีโอกาสเห็น หญิงสาวสวยทำขนมอร่อยจนขายดิบขายดีเป็นเจ้าของคาเฟ่ผู้ชื่นชอบการทำขนมเบเกอรี่ กำลังยืนตกแต่งชิ้นมินิเค้กด้วยช็อกโกแลตลายฉลุตัดกับผลไม้รสเปรี้ยวอย่างเบามืออยู่ภายในครัวเย็นหลังร้าน

“ติ๊ด ติ๊ด” เสียงข้อความดังขึ้นทำหญิงสาวชะงักเหลือบไปมองข้อความที่ขึ้นบนหน้าจอสมาร์ตโฟน

“เหยี่ยวโฉบด่วน” เพียงแค่อ่านประโยคนั้น พลอยลดารีบถอดถุงมือยางสีดำสำหรับทำขนมออกแล้วรีบหยิบกระเป๋าสะพายข้างเก็บสมาร์ตโฟนเเดินไปเปิดกระจกเล็ก ๆ ที่คั่นกลางระหว่างหน้าเคาน์เตอร์ร้านกับครัวเย็น

“มีงานด่วนดูแลร้านด้วยนะ”

“จ้ะพลอย” ผู้จัดการร้านและพนักงานหันมาตอบรับคำสั่งเจ้าของร้าน พลอยลดาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วรีบปิดกระจกเดินออกไปทางหลังร้านตรงไปคร่อมบิ๊กไบค์สวมหมวกกันน็อกแล้วรีบขี่ออกไปจากคาเฟ่ต์ทันที

โกดังลับท่ามกลางทุ่งนาและต้นตาลสูงห่างไกลจากบ้านคนพักอาศัย

รถตู้สามคันแล่นเข้าผ่านประตูรั้วที่เปิดรอรับเข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงหน้าโกดังชายฉกรรจ์นับสิบกรูกันลงมาจากรถมีเจ้าหน้าที่สองคนกำลังเข็นรถเข็นมารับผู้ป่วยจากรถตู้เป็นชายหนุ่มสูงใหญ่ผิวเข้มใบหน้าคมคายขมวดคิ้วข่มความเจ็บหน้าท้องซ้ายที่ถูกยิงเลือดซึมเปื้อนเสื้อเชิ้ตสีขาวร่องรอยกระสุนทะลุเป็นรู

พลอยลดาทำความสะอาดร่างกายสวมชุดสครับแมสและถุงมือเตรียมพร้อมเข้าผ่าตัด เธอรับจ้างดูแลรักษาให้กับผู้มีอิทธิพลและมาเฟียแบบลับ ๆ เพราะบุคคลเหล่านี้ไม่เข้ารักษาในโรงพยาบาลเพื่อไม่ให้มีประวัติการรักษาบาดแผลใด ๆ ให้ฝ่ายตรงข้ามสืบรู้ถึงอาการบาดเจ็บ

เจตภพดมยาสลบเคลิ้มปรือตาสะลึมสะลือใกล้หลับสายตาคมมองคนสวมชุดสีฟ้าอ่อนเดินมาใกล้แม้จะสวมแมสแต่ก็เห็นดวงตาหวานขอบตาบวมนิดๆ รับกับขนตางอนที่ไม่ได้เสริมเติมแต่งเป็นภาพสุดท้ายที่เขาเห็นและจมลึกลงไปในความฝัน จนกระทั่งฟื้นขึ้นมาบนเตียงนอนนุ่มแสงแดดรอดผ่านกระจกอุณหภูมิภายในห้องเย็นเฉียบ

“ดีขึ้นไหมเจต” เสียงกังวานจากชายสูงวัยใบหน้าเคร่งขรึมดูมีอำนาจแม้จะนั่งเฉย ๆ เขาคือจิรภาสพ่อผู้มีอิทธิพลกว้างขวางของเจตภพ

“ครับพ่อ” เจตภพตอบพ่อด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“แกดีขึ้นก็ดี พ่อจะกลับไปสะสางเรื่องเมื่อคืน”

“รู้ตัวคนสั่งแล้วเหรอครับ?”

“อื้ม พ่อจะเคลียเองแกพักเถอะหายดีแล้วค่อยว่ากัน” พ่อลุกขึ้นวางฝ่ามือหนาบนหัวของลูกชายนั่นคือการแสดงความรักที่มากที่สุดของพ่อแล้วเดินออกไปจากห้องพัก เจตภพมองตามพ่อจนประตูห้องปิดสนิทเขาค่อย ๆ เขยิบกายขึ้นนั่งพิงหัวนอนแล้วเอื้อมหยิบน้ำมาดื่มดับกระหายถึงแม้จะเป็นลูกผู้มีอิทธิพลแต่เขาก็ต้องพึ่งตัวเองและเอาตัวรอดให้ได้เสมอเพราะพ่อไม่เลี้ยงแบบประคบประหงมและไม่มีเวลาสั่งสอนเลี้ยงดูเท่าที่ควร

เจตภพเอนกายนอนลงอีกครั้งแล้วคล้อยหลับมารู้ตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงเปิดประตูมีหญิงสาวสวมแมสผิวขาวตัวสูงเพรียวสวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนรองเท้าผ้าใบทะมัดทะแมงเดินเข้ามาในห้อง เพียงแค่เห็นดวงตาหวานเขาก็จะได้ว่าเธอคือคนผ่ากระสุนให้กับเขาเมื่อคืน

“ขอดูแผลหน่อยนะคะ” พูดจบพลอยลดาก็เปิดชายเสื้อของเขาขึ้นเพื่อดูบาดแผลและการอักเสบจากการเย็บแผล

“มีอาการปวดตึงรอบ ๆ แผลไหม?”

“นิดหน่อย” สายตาคมจ้องมองหญิงสาวผิวขาวตัวเล็กน่าทะนุถนอมตาเป็นมัน หน้าสวยมองไปทางเหยือกที่น้ำลดลง

“ดื่มน้ำแล้วได้ขับถ่ายบ้างหรือยังคะ”

“คุณชื่ออะไร?” เสียงทุ้มเอ่ยถามสายตาแพรวพราวซุกซนของหนุ่มคาสโนว่า ไม่ว่าใครที่โดนเต๊าะเป็นต้องสยบเขาทุกราย

“ชื่อพี คุณถูกยิงเข้าหน้าท้องค่อนข้างลึกฉันเย็บอวัยวะภายในบางส่วนต้องรู้ว่าตั้งแต่เมื่อเช้าคุณดื่มน้ำแล้วปัสสาวะไปกี่รอบ”

“ฉี่รอบเดียว คุณอายุเท่าไหร่ มีแฟนหรือยัง” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดบนใบหน้าคมคายซีดเผือดแม้จะเจ็บแต่ยังไม่ลดความเจ้าชู้

“............” หน้าสวยมองนิ่งชักจะหงุดหงิดคนไข้หน้าหม้อ

“ตอบหน่อยจะได้รู้ว่าจีบได้ไหม?”

“แต่งงานแล้วมีลูกสองคน”

“ผัวเป็นใครอยู่ที่ไหนทำงานอะไร”

“อยากรู้ไปทำไม?”

“ผมจะทำให้คุณเป็นหม้าย” หน้าเข้มขึงขังกระตุกยิ้มเหี้ยม

“เลวดี ไม่น่าล่ะถึงได้โดนยิง” พลอยลดาก้มมองแผลเย็บแล้วออกแรงกดนิ้วจนเขาเจ็บร้องเสียงหลง

“โอ๊ย! กดทำห่าอะไรวะ”

“ตรวจฝีเย็บก็จะเจ็บ ๆ หน่อย ตัวใหญ่ซะเปล่าหวังว่าจะไม่ใจเสาะ”

“คุณโมโหที่ผมจะฆ่าผัว ถ้าไม่อยากให้ผัวตายเล่นชู้ก็ได้นะผมไม่ติด” สายตาคมเป็นประกายยิ่งคุยด้วยยิ่งอยากได้ของเล่นใหม่ที่ดูนิ่งน่าค้นหาสวยแสบโดนใจอย่างแรง หน้าสวยมองนิ่งกระตุกมุมปากก่อนจะชูนิ้วกลางให้กับชายหนุ่มที่กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้

“โอ้ว มาย กอต นี่มันคู่แท้ที่ตามหาชัด ๆ อยากได้” เขายิ้มกว้างเปี่ยมสุขคล้ายเจอคนที่ใฝ่ฝันว่าจะเจอมานาน

“อย่าเสียเวลากับฉัน ไปหาเอาข้างหน้าเถอะ” กายบางถอนหายใจเหนื่อยหน่ายรีบหันขวับเดินหนีออกจากห้องอุตส่าห์ทำตัวห่ามไร้มารยาทแทนที่เขาจะล่าถอยกลับถูกใจซะนี่

“เอาประวัติคนผ่ากระสุนมาให้ด่วน” เจตภพหยิบสมาร์ตโฟนมาสั่งงานลูกน้องคนสนิทแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มอยากได้ต้องได้ถึงมีลูกผัวแล้วก็จะเอา.......