ตอนที่ 3 ไปบ้าไกล ๆ

ห้องพักในโรงแรมหรูห้าดาวของจังหวัด

เจตภพสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มทาครีมโกนหนวดจับเซตผมให้ปะหน้าสำรวจความหล่อตัวเองหน้ากระจกอยากให้พลอยลดาประทับใจกับครั้งแรกของเขาและเธอ กายหนาเดินดูความเรียบร้อยบนโต๊ะอาหารกลางห้องเชิงเทียนสร้างบรรยากาศและอาหารรสชาติราคาสูงลิบลิ่วเตรียมพร้อมต้อนรับการมาของเธอด้วยความตื่นเต้นราวกับเดทแรกในวัยหนุ่ม

ร้านคาเฟ่ปิดในยามเย็นเร็วกว่าปกติ

พลอยลดาสวมเสื้อคลุมถือหมวกกันน้อคออกมาทางหลังร้านพร้อมกับพนักงาน

“แม่หนูเลิกงานเร็วแม่ทำกับข้าวไว้รอเลยนะ” กระต่ายโทรศัพท์ไปบอกแม่ให้ทำอาหารก่อนเวลาปกติสองชั่วโมง

“จะรีบไปธุระเหรอพลอย?”

“จ้ะ”

“ไปเจอคนเมื่อกลางวันเหรอ นั่นลูกชายพ่อเลี้ยงภาสเลยนะพวกนั้นเป็นนักเลงมีอำนาจคุมทั้งจังหวัดอย่าไปยุ่งด้วยเลย” ปรางเป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่ชวนกันมาทำคาเฟ่จึงค่อนข้างสนิทสนมไม่อยากให้ไปเกี่ยวกับพวกมีอิทธิพล

“อื้ม” พลอยลดาส่งเสียงในลำคอสั้น ๆ ขึ้นคร่อมบิ๊กไบร์ทคู่ใจสวมหมวกกันน็อคแล้วขับออกไปทันที ปรางมองตามห่วงใย

พระอาทิตย์คล้อยลงต่ำลาลับขอบฟ้าความมืดเข้ามาแทนที่

โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยอาหารรสเลิศใต้แสงเทียนเสียงเพลงคลอบรรเลงสร้างบรรยากาศโรแมนติค เจตภพนั่งเปิดปิดกล่องกำมะหยี่สีดำมีสร้อยทองคำขาวจี้เพชรวาววิบวับอยู่ในนั้นอย่างช้า ๆ ก่อนจะเร่งเปิดปิดกล่องเร็วขึ้นแล้วขว้างกล่องกำมะหยี่สีดำกระแทกกระจกบานใหญ่แล้วร่วงหล่นสร้อยกระเด็นลงพื้น จากนั้นเสียงกระเบื้องจานชามและแก้วไวน์ก็ดังสนั่นห้องด้วยถูกมือหนาปัดทิ้งแล้วกระชากผ้าปูโต๊ะออกอย่างฉุนเฉียวฟาดงวงฟาดงากับความผิดหวังที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในฐานะลูกชายคนโปรดคนเดียวของพ่อเลี้ยงจิรภาส เดโชกับวายุประสานมือยืนมองความเกรี้ยวกราดของเจ้านายให้ระบายเต็มที่แล้วค่อยดำเนินเรื่องเก็บกวาดชดใช้ค่าเสียหายตามหลัง……

บ้านชั้นเดียวสไตล์มินิมอลสีขาวตกแต่งด้วยไม้สีอ่อน

พลอยลดาหลับตาพริ้มฟังเพลงนั่งแช่น้ำนมอยู่ในอ่างน้ำปล่อยกายบำบัดหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวันโดยไม่รู้ว่าคนรอที่โรงแรมกำลังอาละวาดอย่างหนัก

เช้าวันต่อมา

พลอยลดาขี่รถบิ๊กไบร์ทคู่ใจเดินทางบนถนนไปยังคาเฟ่ที่อยู่ไม่ไกล ระหว่างทางที่รถโล่งเธอกลับถูกรถสปอร์ตสีดำสนิทขับเทียบเบียดชิดน่ากลัวแล้วอยู่ ๆ ก็ขับตัดหน้าจอดจนเธอเกือบเสียหลักล้ม

“ขับรถส้นตีน ซื้อใบขับขี่มาเหรอไอ้สะ..!” ร่างบางก้าวลงบิ๊กไบร์ทถอดหมวกออกเดินดุ่มไปด่าทอใกล้ประตูฝั่งคนขับกำลังจะปล่อยสัตว์แต่ประตูรถเปิดพรวดมาเกือบกระแทกตัวเธอ

“คนกวนตีนก็ต้องเจอคนส้นตีนเหมือนกันไง เมื่อคืนทำไมไม่ไปรู้ไหมว่ารอกี่ชั่วโมง คนอย่างเจตภพไม่เคยต้องรอใครนาน!” เท้าหนักย่างกรายเข้าใกล้สีหน้าแววตาแข็งกร้าวหลังจากอดทนไม่ไปเอาเรื่องเธอที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืน

“ก็ไม่ได้บอกว่าจะไป” คิ้วเรียวยกขึ้นท้าทายยิ่งยั่วยุให้เขาคลั่ง

“ชักจะหมดความอดทนแล้วนะโว้ย หน้าตาก็งั้น ๆ ตัวผอมแห้งนมก็ไม่มีนี่อุตส่าห์ลดตัวมาหายังเล่นตัวฉิบหาย!”

“ถ้าจะประสาทแดกก็ไปบ้าไกล ๆ” เธอตวาดเสียงสั่นด้วยความโมโหก่อนจะหันขวับเดินกลับไปที่บิ๊กไบร์ทซึ่งเขาก็ไม่ลดละรีบวิ่งมาดักหน้าเธอ

“ระวังตัวไว้เถอะ เล่นตัวนักจะฉุดมากดให้จมเตียงอีกหน่อยคุณจะต้องคลานมาออดอ้อนเลียแข้งเลียขาอ้อนวอนให้ผมเอา”

“นายมันเพ้อเจ้อ แนะนำให้ไปเช็คสมองบ้างก็ดี” หน้าสวยช้อนมองใบหน้าหล่อคมที่กำลังจ้องเธอราวกับจะขย้ำให้จมเขี้ยว

“ไม่ต้องไปหาหมอหรอก แค่เราเอากันก็จบที่ผมเป็นบ้าเพราะกำลังคลั่งคุณนั่นแหละ” สายตาคมกะลิ้มกะเหลี่ยก้าวเดินเข้าหาหญิงสาวซึ่งเธอก็ก้าวเท้าถอยหนีกำหมวกกันน็อคในมือแน่น

“ในสมองคิดแค่หื่นทุกที่ทุกเวลาหรือไง ไอ้โรคจิต!”

“ยิ่งด่ายิ่งชอบ ด่าอีกสิ ด่าอีก” กายหนายังคงเยื้องย่างเข้าใกล้สีหน้าแววตาหื่นกระหายทำให้เธอประหม่า

“ถอยไปนะ ไอ้บ้า!” มือเรียวเหวี่ยงหมวกกันน็อคในมือไปมากันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ เจตภพเห็นว่าเธอหวาดกลัวจึงหยุดชะงักมองหน้าสวยนิ่งงัน

“ทำไมถึงต้องมาเจอกันแล้วมีผลกับใจผมขนาดนี้ รู้ไหมว่ามันทรมานเจอกันแค่สามครั้งเหมือนรอมานับปีหรือว่าคุณทำของใส่ผม ต้องใช่แน่ ๆ ไม่น่าล่ะผมถึงสนใจคนกระด้างอย่างคุณ” เสียงทุ้มนุ่มลึกแววตาหวานซึ้งระบายความในใจแสนอึดอัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับความรู้สึกหลังจากได้เจอเธอ

“ไปหมดแล้วมั้งสมอง” คิ้วเรียวเลิกขึ้นเดินเลี่ยงนึกใจใจว่าเขาคงสติไม่เต็ม

“คุณ!” ขณะหญิงสาวเดินเลี่ยงเขาบนถนนรถกระบะคันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็วกระชั้นชิดกับร่างบาง เจตภพรับรีบคว้าข้อมือเรียวฉุดดึงให้เธอเข้ามาแนบอกช่วยเธอจากการถูกรถเฉี่ยวได้หวุดหวิด พลอยลดาอยู่ในอ้อมกอดแกร่งถูกรวบไว้ด้วยแขนหนา หน้าสวยค่อย ๆ เหลือบมองใต้คางสากเคลื่อนไปยังสันกรามแข็งริมฝีปากหยักจมูกโด่งเป็นสันดวงตาดุดันมีเสน่ห์สำรวจเขาใบหน้าคมเข้มทั้งที่ตัวเองยังไม่หายตกใจ

“ชอบนะ” เสียงทุ้มแผ่วเบามองสบดวงตาสวยที่จ้องมองเขานิ่งก่อนจะโน้มลงแล้วหอมแก้มเนียนหนึ่งฟอดใหญ่

“อื้ย ไอ้คนฉวยโอกาส” ร่างเล็กดิ้นรนออกจากอ้อมแขนแล้วปาดเช็ดสัมผัสขากปลายจมูกโด่งที่สร้างความวาบหวามกับเธอ เจตภพยกยยิ้มกริ่มส่งจุ๊บกลางอากาศแล้วสอดสองมือล้วงกระเป๋าเดินผิวปากสบายอารมณ์ไปยังรถสปอร์ตคันหรู พลอยลดาเผลอมองเคลิ้มหากเขาจู่โจมไม่เลิกอีกหน่อยคงจะพลาดท่าให้เขาเข้าสักวัน หน้าสวยครุ่นคิดหนักใจถือคติเอาไว้ (หากไม่อยากผิดหวังเสียใจเหมือนแม่ก็อย่าผูกพันและห้ามเปิดใจตกหลุมรักใครเด็ดขาด)