บทที่ 4

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อญาดา” ญาดาเอ่ยทักทายพร้อมแนะนำตัวเอง เพราะตกงานทำให้ตอนนี้เธอต้องฉกฉวยงานทุกอย่างที่ทำแล้วได้เงิน การหางานใหม่ในยุคสมัยนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายและเพราะต้องใช้เงินทุกวันเธอจึงต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้เงินมาเช่นกัน ด้วยเหตุผลนั้นเธอจึงตัดสินใจเลือกสมัครงานกับทางบริษัทนี้ไปเมื่อวันก่อน

ซึ่งคนที่แนะนำก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเพื่อนสนิทของเธอซึ่งทำงานแบบนี้มาก่อนหน้าแล้วหลายเดือน แม้การขับรถให้บุคคลแปลกหน้าจะมีความเสี่ยงแต่ลูกค้าของบริษัทก็ต้องผ่านการสมัครและคัดกรองมาแล้วระดับหนึ่ง

เท่าที่เธอศึกษาข้อมูลมาเปอร์เซ็นต์การเกิดเหตุไม่คาดฝันของที่นี่มีน้อยมากเมื่อเทียบกับบริษัทอื่นๆ ที่ให้บริการในลักษณะเดียวกัน การลวนลามคนขับก็แทบไม่มีและที่ดึงดูดใจคือทิปที่ได้รับ

“รถคุณอยู่ตรงไหนคะ”

“ตรงนั้น รถสปอร์ตคันสีดำ” ณตินชี้ไปยังทิศทางของรถที่จอดอยู่ ก่อนจะยื่นกุญแจรถให้คนขับไปถือไว้ ใจหนึ่งก็อยากเปลี่ยนคนขับเสียใหม่เพราะเขาไม่ชินกับการนั่งรถแล้วผู้หญิงเป็นคนขับ มันดูไม่น่าไว้วางใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ถ้ารอเปลี่ยนคนขับก็คงกินเวลาไปอีกเป็นชั่วโมงๆ แน่

“เชิญค่ะ” ญาดาผายมือเชื้อเชิญให้ลูกค้าเดินไปที่รถพร้อมกับเธอ หากลานจอดรถสว่างกว่านี้อีกสักหน่อยณตินอาจนึกออกว่าเขาเคยเห็นคนขับรถคนนี้มาก่อน แม้จะเห็นผ่านรูปในใบสมัครงานก็ตาม

หญิงสาวเปิดประตูให้ลูกค้าหนุ่มขึ้นไปนั่งในรถ เมื่อปิดประตูให้เขาเสร็จเธอก็เดินอ้อมมานั่งประจำที่ตรงฝั่งคนขับทำความเข้าใจกับระบบเกียร์ของรถสปอร์ตเล็กน้อยจากนั้นจึงค่อยๆ ขับรถที่มีมูลค่าหลายสิบล้านออกไป

“ขับเร็วกว่านี้หน่อย ผมอยากถึงบ้านเร็วๆ”

“ตามกฎของบริษัทฉันสามารถขับรถได้ที่ความเร็วไม่เกินหกสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงค่ะ”

“เต่ายังคลานเร็วกว่า” ณตินสบถออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอนหลังพิงเบาะแล้วทอดสายตามองออกไปนอกตัวรถ ใจก็อดระแวงกับการขับรถของผู้หญิงอยู่ แต่สักพักก็เริ่มชิน แต่เพราะความเร็วรถมันช้าทำให้ณตินต้องหาเรื่องคุยเรื่องฆ่าเวลา “คุณทำงานนี้นานแค่ไหนแล้ว”

“สองวันค่ะ”

“สองวัน แล้วก่อนหน้านี้เคยขับรถสปอร์ตมาก่อนหรือเปล่า”

“ไม่เคยค่ะ”

“แต่คุณขับมันได้ดี ถือว่าครั้งแรกผ่าน เดี๋ยวผมไปรีวิวในแอปให้”

“ขอบคุณค่ะ” ญาดาเอ่ยรับ การรีวิวของลูกค้าคือเครดิตของเธอยิ่งได้ดาวมากเท่าไหร่นั่นเท่ากับว่าหลังจากนี้เธอจะมีงานมากขึ้น

จู่ๆ บรรยากาศของพวกเขาก็เงียบลงไป ญาดามองลูกค้าของเธอผ่านกระจกมองหลังจึงรู้ว่าขณะนี้ชายหนุ่มหลับไปแล้ว แต่ก็ยากจะเดาว่าเขาหลับจริงๆ หรือแกล้งหลับเพื่อตัดบทสนทนา เธอหยุดคิดเรื่องอื่นแล้วเพ่งสายตามองท้องถนนยามค่ำคืน ขับรถไปตามจีพีเอสเรื่อยๆ

นอกจากลูกค้าจะทำให้ประหม่าแล้วรถสปอร์ตคันที่กำลังขับอยู่ก็ทำให้เธอเกิดความรู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน ญาดาต้องคอยดึงสติตัวเองให้โฟกัสกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ เพราะถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันเธอคงรับผิดชอบค่าเสียหายไม่ไหว เธออยู่กับตัวเองกระทั่งมาถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย

“คุณลูกค้าคะ ถึงบ้านแล้วค่ะ”

“อืม” ณตินที่พักสายตาด้วยการแกล้งหลับเอ่ยรับขึ้น ชายหนุ่มสะบัดหน้าแรงๆ เพื่อไล่ความเมาก่อนจะเอ่ยถามคนขับรถออกไป “เลขที่บัญชีอะไร”

ค่าบริการหลักถูกหักผ่านบัตรเครดิตไปแล้วเหลือเพียงทิปที่ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของลูกค้ารายนั้นๆ ว่าจะให้เท่าไหร่ ญาดาหยิบกระดาษที่เป็นคิวอาร์โค้ดบัญชีส่วนตัวออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วยื่นให้ลูกค้า ณตินจึงจัดการโอนเงินสดเข้าบัญชีให้เธอแต่ก่อนจะกดโอนก็ถามชื่อบัญชีเหมือนที่เคยทำ

“ชื่อบัญชีอะไร”

“ญาดา จงภัคดีค่ะ” เมื่อชื่อตรงกันณตินก็กดโอนทันที ยอดเงินมันมากทีเดียวทว่าตอนนั้นญาดากลับไม่ได้เปิดดูเพราะกลัวจะเสียมารยาท

“โอเค ผมโอนเงินเสร็จแล้ว วันนี้ขอบคุณมาก”

“ขอบคุณมากเช่นกันค่ะคุณลูกค้า” ญาดายกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะเดินกลับออกไปจากหน้าบ้านของ ณติน โดยจังหวะนั้นเธอสวนทางกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านที่กำลังปั่นจักรยานตรวจความเรียบร้อยพอดี ณตินจึงไหว้วานเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนดังกล่าวให้ช่วยจัดการอะไรบางอย่างก่อนที่เขาจะขับรถเข้าบ้านไป

“เชิญครับ”

“ฉันเหรอคะ” ญาดางุนงงอย่างเห็นได้ชัด เพราะทันทีที่เดินออกมาถึงป้อมยามก็มีรถแท็กซี่จอดรออยู่แถมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ในชุดฟอร์มเหมือนนักบินก็เปิดประตูรถให้แล้วบอกให้เธอขึ้นไปอีก

“ครับ”

“แต่ฉันยังไม่ได้เรียกรถแท็กซี่เลยนี่คะ”

“ลูกบ้านให้ผมช่วยเรียกให้ครับ เชิญครับ”

“ลูกบ้าน อ๋อ…ขอบคุณค่ะ” แม้จะงุนงงกับคำตอบของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแต่ญาดาก็ยอมเข้าไปนั่งในรถแท็กซี่คันดังกล่าวแล้วเอ่ยบอกพิกัดที่จะให้ไปส่ง ขณะนั้นก็คว้าโทรศัพท์มือถืออกมาดูยอดทิปก่อนจะตาโตกับเงินหนึ่งหมื่นที่ถูกโอนเข้ามา

“ญาดา จงภัคดี ทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นชื่อนี้บอกไม่ถูก” ณตินคิ้วขมวดขณะเอ่ยถามตัวเอง กระทั่งชายหนุ่มถึงบางอ้อ “ความบังเอิญที่ไม่ได้มีอยู่บนโลกใบนี้สินะ หึหึ”

ข้อมูลส่วนตัวแบบลับเฉพาะของญาดา ถูกส่งตรงมาถึงมือของณตินตามเวลาที่ชายหนุ่มกำหนดซึ่งเป็นวันเดียวกับที่ชายหนุ่มเรียกเธอเข้าสัมภาษณ์เช่นกัน

ในข้อมูลที่ได้มาบ่งชี้ว่าญาดาเคยทำงานมาแล้วหลายอย่างและตอนนี้ก็พึ่งตกงานหมาดๆ งานล่าสุดที่เธอทำกำลังไปได้สวยแต่กลับเลือกที่จะยื่นใบลาออก เหตุผลหลักๆ คือหัวหน้างานมักจะแสดงท่าทางคุกคามทางเพศเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ถึงขั้นเคยแจ้งความกันมาแล้ว

เธอโสด เรียกอีกอย่างว่าไม่เคยมีแฟนคงไม่ผิด พ่อแม่เสียชีวิตไปหมดแล้ว โตมากับน้าสาวที่เวลานี้ทำงานอยู่ต่างประเทศและเหมือนกำลังล้มป่วยจนต้องใช้เงินก้อนใหญ่ บ้านมีหนี้สินพอสมควรโดยเฉพาะการเอาโฉนดบ้านหลังที่อยู่ปัจจุบันไปกู้แบงค์

การศึกษาดี จบจากมหาลัยชั้นนำของประเทศด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งและเป็นถึงดาวคณะ แม้ประวัติครอบครัวจะไม่ใช่ลูกท่านหลานเธอหรือมาจากครอบครัวนักธุรกิจแต่มันก็ไม่ได้สำคัญ นั่นเพราะตอนนี้ทั้งเวลาและตัวเลือกของณตินมีน้อยเกินไปจนบีบให้เขาต้องตัดสินใจ

“โอเค ถือว่าประวัติใช้ได้”