ภรรยา(ลับ)อุ้มรักทายาทท่านประธาน

แต่งงานเพื่อให้ได้มรดกหรือมีหลานเพื่อให้ได้สมบัติ เหตุการณ์เหล่านั้นดูไม่มีทางเกิดขึ้นกับณตินได้เลยแม้แต่น้อยหรือแม้แต่ในกลุ่มเพื่อนสนิทของเขาก็เช่นกัน เพราะทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวก็จัดการได้หมดสมกับตำแหน่งประธานบริหาร

แต่จู่ๆ กลับมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้ณตินต้องเปลี่ยนความคิดนั้นเสียใหม่

“คุณปู่จะออกไปไหนครับ” เสียงทุ้มของณตินเอ่ยถาม นั่นเพราะนี่เป็นวันนัดหมายประจำเดือนซึ่งต่อให้เขาจะยุ่งแค่ไหนก็จะต้องหาเวลามาที่บ้านของผู้เป็นปู่เพื่อทานข้าวด้วยกัน

เขาโตมากับปู่เพราะพ่อกับแม่ของเขาท่านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุไปตั้งแต่เขาอายุไม่ถึงขวบ ปู่สอนทุกอย่างให้เขาโดยเฉพาะเรื่องงานซึ่งเวลานี้เขาขึ้นสืบทอดนั่งในตำแหน่งผู้บริหารได้หลายปี แต่เพราะสุขภาพของท่านไม่ค่อยแข็งแรงจึงต้องมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลเสมอ

พยาบาลคนก่อนๆ ทำหน้าที่เป็นแค่พยาบาลกระทั่งถึงคนล่าสุดที่ทำนอกเหนือหน้าที่ไปมากโข แม้จะไม่พอใจแต่ณตินก็คัดค้านอะไรไม่ได้ เพราะมองว่านั่นคือเรื่องส่วนตัวของปู่อีกอย่างที่ผ่านมาท่านก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เพียงแค่ไม่เปิดเผยเท่าคนปัจจุบันก็เท่านั้น

“ไปโรงพยาบาล” เสียงอบอุ่นทว่าแฝงความน่าเกรงขามอยู่ในน้ำเสียงเอ่ยตอบหลานชายคนเดียว แม้ตอนนี้จะเกษียณตัวเองแล้วแต่ในอดีตดนัยก็เป็นที่นับหน้าถือตาในแวดวงธุรกิจไม่น้อย

“ไปโรงพยาบาล ไปทำไมหรือครับหรือว่าคุณปู่ไม่สบาย” ณตินเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ฉันสบายดี แค่จะไปตรวจร่างกายสักหน่อย” ดนัยเอ่ยตอบพร้อมส่งยิ้มให้หลานชาย ที่ตั้งใจไปเวลานี้เพราะอยากให้ณตินรู้ว่าตนกำลังจะทำอะไรอยู่

“คุณท่าน ทำไมถึงออกมาก่อนไม่รอแสงดาวละคะ” เสียงของแสงดาวดังขึ้นพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาดนัย ประโยคสนทนาของแสงดาวบ่งบอกสถานะความใกล้ชิดของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี

“ฉันแค่อยากลุกเดินนิดๆ หน่อยๆ เธอก็อย่าห่วงมากเกินไปเลย” แววตาที่ดนัยส่งมายังแสงดาวนั้นไม่ได้บ่งบอกถึงความรำคาญแต่อย่างใดแต่กลับสื่อถึงความขอบคุณเสียมากกว่า เพราะตั้งแต่ที่แสงดาวก้าวเข้ามาชีวิตของตนที่เป็นไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกทีก็ดูมีสีสันมากขึ้น

“สวัสดีค่ะคุณเจ” แสงดาวเห็นณตินตั้งแต่แรกที่ก้าวเข้ามาแล้วแต่เธอเลือกที่จะคุยกับดนัยก่อน ก่อนจะหันมาเอ่ยทักทายพร้อมยกมือไหว้เหมือนทุกครั้งที่ได้เจอกัน

“สวัสดี” ชายหนุ่มเอ่ยทักกลับไปเพียงสั้นๆ ตามมารยาทเท่านั้น แม้จะไม่อยากชายตามองผู้หญิงตรงหน้าแต่เมื่อต้องอยู่ต่อหน้าปู่เขาก็ทำอย่างที่ใจต้องการไม่ได้

“จะสายแล้ว เราไปกันเถอะค่ะ” เอ่ยจบแสงดาวก็เดินเข้ามาคล้องแขนของดนัยไว้ ทั้งๆ ที่ผู้ชายข้างๆ อายุมากกว่าพ่อเธอเสียอีกแต่แสงดาวก็เต็มใจจะแสดงความรักให้คนทั้งโลกรับรู้โดยเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าณติน

“จะไปไหนกันหรือครับ”

“ก็ฉันบอกแกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนี่ว่าจะไปโรงพยาบาล” ดนัยตอบคำถามนั้นของหลานชายตัวดี

“ผมรู้ครับ แต่คุณปู่ไม่ได้ลงรายละเอียดว่าไปโรงพยาบาลทำไม”

“ฉันอยากมีลูกกับหนูแสงดาว เลยจะไปให้คุณหมอตรวจร่างกายเสียหน่อย”

“อะไรนะครับคุณปู่” คำตอบของผู้เป็นปู่ทำให้ณตินช็อกไปเล็กน้อยในขณะที่แสงดาวก็ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ ยิ่งทำให้ณตินไม่พอใจและคิดว่าเธอคงวางแผนเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น

“ก็ในเมื่อแกมีหลานให้ฉันอุ้มไม่ได้เสียที ฉันก็จะมีลูกกับหนูแสงดาวเอง ชายคนหญิงคนไปเลย ไหวใช่ไหมหนูแสงดาว”

“ไหวค่ะท่าน” แสงดาวเอ่ยตอบอย่างเอียงอาย แต่ณตินรู้ว่านั่นก็แค่ภาพลวงตาที่เธอกำลังแสดงละครเป็นผู้หญิงใสซื่อต่อหน้าผู้เป็นปู่ของเขาก็เท่านั้น

แรกเริ่มแสงดาวเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะพยาบาลพิเศษแต่ไม่รู้ดูแลกันแบบไหนถึงเปลี่ยนสถานะจากพยาบาลพิเศษมาเป็นคนใกล้ชิดของปู่เขาได้ในเวลาแค่ไม่นาน แถมยังไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอได้อีกด้วย

“งั้นเราก็ไปกันเถอะ ฉันไม่อยากเจอรถติดบนถนน”

“ค่ะท่าน” น้ำเสียงอ่อนหวานของแสงดาวเอ่ยรับแล้วเดินคล้องแขนกับดนัยผ่านหน้าณตินไป เธอหันมาส่งยิ้มให้ชายหนุ่มเล็กน้อย รอยยิ้มหวานๆ ที่อาบไปด้วยยาพิษ

“เดี๋ยวครับ”

“อะไร” ผู้เป็นปู่เอ่ยถามพร้อมกับชักสีหน้าใส่หลานชายเล็กน้อยที่จู่ๆ ณตินก็เข้ามายืนขวางไว้แบบนี้

“ถ้าคุณปู่อยากมีลูกผมคงไม่ค้าน” คำพูดของณตินทำให้แสงดาวอมยิ้มเล็กๆ ทว่าหลังจากนั้นรอยยิ้มของเธอก็ค่อยๆ หายไปเหลือไว้เพียงความไม่พอใจแทน “แต่เพื่อพิสูจน์ว่าคุณปู่แข็งแรงจริงๆ พร้อมจะเป็นพ่อคนในวัยขนาดนี้ ท้องแบบวิธีธรรมชาติห้ามพึ่งหมอได้ไหมครับ” ณตินตั้งเงื่อนไขทันที เพราะมั่นใจว่าคนอายุปูนนี้คิดจะมีลูกด้วยวิธีธรรมชาตินั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแน่

“ได้สิ ฉันมันแข็งแรงอยู่แล้ว” ดนัยเอ่ยรับคำทันทีเพราะมั่นอกมั่นใจว่าตัวเองนั้นแข็งแรงกว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันอยู่มาก มีลูกในวัยนี้มันจะไปยากอะไรแต่คนที่ไม่มั่นใจเลยนั่นคือแสงดาวทว่าเธอก็เก็บสีหน้าได้เป็นอย่างดี

“ครับ” ณตินเอ่ยรับแล้วยอมหลีกทาง เมื่อปู่และแสงดาวเดินผ่านไปแล้วสีหน้าของชายหนุ่มก็มีแต่ความบึ้งตึง เขายืนกำหมัดแน่นในขณะที่จังหวะหายใจนั้นถี่กระชั้นขึ้นและลงหนักๆ ด้วยอารมณ์ไม่พอใจอย่างที่สุด สีหน้าแววตาที่เกิดขึ้นในขณะนี้ทำเอาเด็กรับใช้ในบ้านต้องรีบพากันหลบให้พ้นสายตา

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน” ณตินสบถออกมาเพราะไม่คิดมาก่อนว่าผู้เป็นปู่จะอยากมีลูกเป็นของตัวเองหรือมีใครยั่วยุ ถ้าแสงดาวเกิดท้องขึ้นมาก็เท่ากับว่าเด็กนั่นจะเป็นทายาทอีกคนของครอบครัว เขาไม่ต้องเรียกเด็กนั่นว่าอาหรอกหรือ

ณตินค่อยๆ เงยหน้ามองออกไปยังหน้าบ้าน สายตาดุดันจับจ้องไปที่รถของผู้เป็นปู่ที่เวลานี้กำลังเคลื่อนตัวออกไปกระทั่งลับสายตา ชายหนุ่มจึงเดินตรงไปยังรถสปอร์ตของตัวเองแล้วขับออกไปทันทีเช่นกัน

โดยจุดหมายปลายทางคือบ้านของเพื่อนสนิท ทว่าทันทีที่มาถึงกลับขอเหล้าแทนน้ำเปล่าจากนั้นก็ดื่มอย่างเอาเป็นเอาตายไม่พูดไม่จาอยู่นานเป็นชั่วโมงๆ จนกริชต้องถามขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น” จากสถานการณ์การดื่มเหล้าของ ณตินตอนนี้กริชพอจะเดาได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแน่นอน

“คุณปู่กับผู้หญิงคนนั้นวางแผนจะมีลูกด้วยกัน”

“ไม่ใช่เรื่องดีจริงด้วย แล้วนี่นายจะเอาไงต่อ” เอ่ยถามเสร็จกริชก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มบ้างท่าทางวันนี้จะยาว

“ในเมื่อค้านไม่ได้ก็ตัดหน้าแทนสิ” ณตินนั่งคิดมาตลอดว่าเขาควรเดินหมากในเกมนี้ยังไงให้ชนะ เพราะดูท่าทางแล้วการห้ามจะเป็นการยุเพราะหากปู่เขาได้ตัดสินใจอะไรแล้วก็ยากจะเปลี่ยน ฉะนั้นทางเดียวคือชิงลงมือก่อน

“มีแผนแล้วใช่ไหม”

“มี แต่ตัวละครยังไม่ครบเท่าไหร่” หัวคิ้วหนาของ ณตินขมวดเข้าหากัน ในขณะที่มือก็ยังคงมีแก้วเหล้าอยู่ชายหนุ่มขยับแก้วไปมาช้าๆ เพื่อให้เหล้าได้เคลื่อนไหวไปมาในทิศทางทวนเข็มนาฬิกา

“ขาดใคร”

“แม่ของลูก”