ตอนที่4.2จะไม่ยอมอยู่ห่าง

"ไงพริก ครูสกับคุณพิมพ์มาถึงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ เซอร์ไพส์เลยไม่ได้บอก " คริสยิ้มกว้างแล้วลุกยืน

"สบายดีใช่หรือเปล่าพริก โตขึ้นเยอะเลย " ครูสยิ้มอย่างอบอุ่นให้ลูกเลี้ยง

"แม่คิดถึงพริกมากเลยรู้มั้ย แม่ดีใจที่สุดเลยพริก แม่คิดถึงลูก" พิมพ์รีบลุกจากเกาอี้เข้าไปสวมกอดลูกไว้แนบแน่น เสมือนได้ดวงใจกลับคืนมาในอ้อมอกอีกครั้ง นางสั่นสะท้านไปทั้งกาย หัวใจของนางล้นปริ่มไปด้วยความสุข

" คุณแม่!! พริกคิดถึงคุณแม่มากที่สุดเลยค่ะ ฮือ...คุณแม่กลับมาหาพริก ฮือ" เด็กสาวกอดร่างสมส่วนแนบแน่นสนิท พริกลืมความเจ็บปวดในอดีตที่ถูกมารดาทอดทิ้งไปอยู่ต่างประเทศแทนที่จะอยู่กับเธอ ดูเหมือนว่าสภาพแวดล้อมที่มีอาหนุ่มคอยเลี้ยงดูจะขัดเกลาความอวดดี ดื้อรั้น และความก้าวร้าวจนเด็กสาวเข้าใจในเหตุผลของผู้ใหญ่ ขณะที่เช้าวันใหม่กับบรรยากาศที่ไม่เงียบเหงาเพราะสมาชิกในครอบครัวแอนเดอะสันอยู่กันพร้อมหน้าในคฤหาสน์

" ครูส นายจะไม่กลับมาทำงานที่โรงแรมเลยหรือไง ในเมื่อโรงแรมนี่นายเป็นคนสร้างมันขึ้นมา "

" ไม่หรอก ฉันยกให้นาย ฉันอยากทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้พิมพ์แล้วก็ยัยพริกมากกว่า คริส นายก็รู้ว่าพิมพ์ไม่ค่อยสบาย "

" ฉันจะไม่ถามซ้ำว่านายจะกลับมาเมื่อไหร่ แต่โรงแรมแอนเดอะสันมันเป็นของนาย " คริสประสานแววตาคมประกายของพี่ชายอย่างจริงใจ

"มันเป็นของเราทั้งคู่ คริส " แววตาจริงจังของครูสสื่อออกมาอย่างชัดเจน

"เฮ้อ...งั้นฉันไปทำงานก่อนแล้วกัน " คริสลุกจากเกาอี้ แล้วสวมสูทที่เอมม่ายื่นให้

"เอมม่า วันนี้ผมกลับดึก"

"ค่ะ คุณคริส" หัวหน้าแม่บ้านพยักหน้า

"ขอให้สนุกกับงานนะไอ้น้องชาย " ครูสยิ้มกว้าง เขารู้สึกโล่งใจที่คริสโตเฟอร์ทำทุกอย่างได้ดีเกินคาด

ขณะที่คริสโตเฟอร์ออกไปแล้ว ภรรยาของครูสก็เดินลงมาจากข้างบน ร่างสูงรีบเดินไปรับมานั่งบนโซฟา

" คุณคริสออกไปแล้วเหรอคะ "

"อืม แล้วนี่พิมพ์คุยกับยัยพริกแล้วหรือยังเรื่องที่เราจะมารับยัยพริกไปอยู่ด้วย"

"ยังเลยค่ะ พิมพ์มั่วแต่ดีใจที่เจอลูก พิมพ์จะหาโอกาสเหมาะๆคุยกับยัยพริกวันนี้แหละค่ะ พิมพ์จะไม่ยอมห่างจากยัยพริกอีกแล้ว คุณครูสเข้าใจพิมพ์ใช่มั้ยคะ"

"ผมเข้าใจ ผมเองก็อยากจะอยู่เป็นครอบครัวสักที มีคุณ แล้วก็มีลูกสาวที่น่ารักอย่างพริก "

"คุณแม่คะ คุณแม่ !!" เด็กสาวรีบเดินลงมาจากชั้นบน พร้อมส่งเสียงเรียกดังมาก่อน

"เอ่อ...ขอโทษค่ะคุณลุงที่พริกเสียงดัง" เธอก้มหน้าสำนึกผิด แล้วเดินไปใกล้มารดา

"ไม่เป็นไร ว่าแต่ทำไมวันนี้พริกไม่ไปโรงเรียน"

" พริกอยากอยู่กับคุณแม่ให้หายคิดถึงค่ะ คุณแม่อยู่กับพริกที่นี่เลยนะคะ " ริมฝีปากบางยิ้มกว้างอย่างมีความหวัง

"เอ่อ คุณครูสคะ เราออกไปกินข้าวกลางวันข้างนอกนะคะ พริกมีที่ไหนแนะ นำมั้ยลูก "

"งั้นไปทานที่โรงแรมอาคริสมั้ยคะ จะได้ชวนอาคริสมากินด้วยกัน"

"ว่าไงคะคุณ " พิมพ์หันไปถามความเห็นสามี

"อืม..ดีเลย"

รถคันหรูมาถึงโรงแรมแอนเดอะสัน ทั้งสามคนตรงไปที่ห้องอาหารไทย ห้องวีไอพี ครูสดึงเกาอี้ให้ภรรยานั่งเสมอไม่เคยเปลี่ยน การแสดงออกของ ครูสอยู่ในสายตาของพริกที่เริ่มเปลี่ยนทรรศนคติไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆต่อพ่อเลี้ยง

"คุณแม่อยากกินอะไรสั่งเลยค่ะ เอ่อ คุณลุงอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือ เปล่าคะ "

"มะมะเมื้อกี้ พริกถามลุงว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษ" น้ำเสียงทุ้มต่ำตื่นเต้นที่ถูกเอาใจใส่ครั้งแรก

"ค่ะ"

"เอ่อ...ลุงกินได้ทุกอย่างที่คุณพิมพ์สั่ง ทุกอย่างพิเศษ "

"ฮิๆๆ ค่ะ พริกโทรตามอาคริสนะคะ"

"คุณครูสก็" พิมพ์ยื่นมือตีแขนสามี

"ก็มันจริงนี่นา"

"พริกขอตัวแป้บนะคะ "ร่างเล็กบอบบางลุกจากเก้าอี้ เธอเดินออกจากห้องอาหารหามุมที่ไม่ค่อยมีเสียงรบกวนกดโทรศัพท์หาคนสำคัญ

[ฮัลโหล อาคริสคะ ]

"ว่าไงสาวน้อย มีอะไร"

[ ตอนนี้คุณแม่กับลุงครูส แล้วก็พริกมากินข้าวกลางวันข้างนอกกันค่ะ ]

"กินข้างนอก นี่หมายความว่าพริกไม่ไปโรงเรียนใช่มั้ย "

[ ฮิๆ ๆ ค่ะ พริกขอหยุดแค่วันนี้วันเดียวค่ะ อาคริสมากินข้าวกลางวันด้วยกันนะคะ ห้องอาหารไทยชั้นสอง รีบลงมานะคะอาคริส]

"ตื้ดดด.."

[กินที่นี่ ดะเดี๋ยวพริก พริก!! ]

" เฮ้อ...ทำไงดี มีนัดกินข้าวกับคุณเคทซะด้วย "

"ตื้ดดดด”คริสโตเฟอร์รีบกดรับสายโทรศัพท์อีกครั้ง หลังจากวางสายได้ไม่ถึงสามนาที

[ครับ คุณเคท ]

"เคทถึงโรงแรมของคุณคริสแล้วนะคะ เคทรออยู่ที่ห้องอาหารไทยค่ะ "

[ ครับ ขอโทษที่เสียมารยาทให้คุณเคทมาถึงที่นี่]

"ถ้าอยากให้เคทยกโทษให้ก็รีบลงมาสิคะ แล้วเจอกันค่ะคุณคริส "

[ครับ แล้วเจอกันครับ ]

คริสโตเฟอร์เดินมาที่ห้องอาหารไทยท่าทางเร่งรีบ บรรดาพนักงานต่างพากันยกมือไหว้กันเป็นทิวแถวเมื่อเห็นผู้บริหาร จังหวะกับการรอคอยของเด็กสาวสิ้นสุด เธอรีบยกมือโบกไปมาตะโกนเรียก

"อาคริสคะ !! ทางนี้ค่ะอาคริส !!"

"พริกเบาๆสิลูก "

"อาคริสลงมาแล้วค่ะคุณแม่ " ริมฝีปากบางแย้มยิ้มจนกว้าง แต่ทว่าคุณอาของเธอไม่ได้เดินไปหา เขากลับยกมือขึ้นตอบรับแล้วเดินไปทางอื่น

"เอ๊!!ทำไมอาคริสไม่มาที่นี่ล่ะคะ "

"ลุงว่าคงเจอแขกคนสำคัญ เดี๋ยวก็คงมา"

"ค่ะ" ดวงหน้าหวานจากแย้มยิ้มก็ปั้นปึงขึ้นมาทันที เธอวางช้อนแล้วนั่งรอนิ่งๆ

อีกมุมหนึ่งของห้องอาหารไทย ร่างสูงรีบเดินเข้าไปหานักศึกษาสาวสวยที่นั่งอยู่ก่อน เธอเผยรอยยิ้มอย่างมีเสน่ห์ทันที

"รอนานหรือเปล่าครับคุณเคท"

"ไม่ค่ะ คุณคริสทำเวลาดีเลยค่ะ งั้นเคทสั่งอาหารเลยนะคะ"

"เอ่อ...เดี๋ยวก่อนครับ บังเอิญว่าพี่ชายผมกับพี่สะใภ้กลับมาจากต่างประเทศ และมากินข้าวกลางวันกันที่นี่พอดี ผมอยากแนะนำคุณเคทกับครอบครัว"

"จริงเหรอค่ะ งั้นไปหาพี่ชายคุณคริสกันเลยดีกว่าค่ะ " ร่างระหงส์ลุกยืน ใบหน้าแย้มยิ้ม คริสโตเฟอร์พยักหน้า

"เชิญทางนี้ครับคุณเคท " ร่างสูงเดินนำหน้า เขาพาสาวสวยเดินผ่านสายตาของพนักงานหลายคู่ไปที่ห้องวีไอพีอีกห้อง และทันทีที่คริสโตเฟอร์ปรากฎตัว

"อาคริส!! "เด็กสาวดีใจฉีกยิ้มจนกว้างแต่ทว่าขณะเดียวกันนั้นเธอก็หุบยิ้มหน้าตาเรียบเฉยเมื่อเห็นว่าอาหนุ่มไม่ได้เดินมาคนเดียว

"รออานานมั้ย "

"ไม่ค่ะ " ตอบเสียงเบาแล้วหลบสายตาคู่เข้ม

"ขอเก้าอี้เพิ่มด้วย" คริสหันหน้าไปบอกพนักงาน

"ฉันนึกว่านายจะไม่มากินด้วยกันซะแล้ว นั่งสิยืนทำอะไร"

ครูสมองน้องชายแล้วสะดุดกับนักศึกษาสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ เช่นเดียวกับภรรยา

"คุณเคท ครูสพี่ชายผมครับ แล้วก็คุณพิมพ์พี่สะใภ้ "

"สวัสดีค่ะ เคทถือเป็นเกียรติและดีใจมากเลยค่ะที่ได้พบคุณครูสแล้วก็คุณพิมพ์ เคทขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ " ริมฝีปากบางสีพีชสดใสเผยรอยยิ้มกว้าง ร่างระหงส์ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

"เอ่อ...แล้วสาวน้อยหน้ารัก..." เคทยิ้มแย้มให้

"พริก" เสียงเข้มของอาหนุ่ม สายตาคมเข้มประสานแววตากลมโต

"สวัสดีค่ะ" พริกโค้งศรีษะเล็กน้อย แล้วก้มหน้าก้มตาตักอาหารตรงหน้ากินอย่างไม่หยุดปาก

"งั่มๆๆ"

" นี่พริก!! ไม่กินข้าวมาสามวันหรือไง" ร่างสูงถอนหายใจยาวๆ

"......" ไม่มีเสียงโต้ตอบทว่าเสียงในใจของเธอ ~ชิ!!~

" เชิญคุณเคทนั่งดีกว่าค่ะ พริกเป็นลูกสาวของ..." พิมพ์พูดยังไม่ทันจบ ครูสรีบตอบทันที

"เป็นลูกสาวของเราครับ "

"พี่เคทขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะน้องพริก "เคทนั่งเกาอี้โดยมีคริสโตเฟอร์ขยับให้อย่างสุภาพบุรุษ แววตาคู่งามประสานนัยน์ตากลมโตสื่อความหมายบางอย่างที่เธอรู้สึกได้ ~ดูยังไงก็ไม่เหมือนคุณครูสแล้วก็คุณคริส งั้นเด็กคนนี้คงไม่มีสายเลือดของแอนเดอะสัน เป็นลูกเลี้ยงคุณครูส และเป็นหลานสาวคุณคริสตามศักดิ์เท่านั้น เข้าสู่วัยสาว ชิ!! เด็กคนนี้คงจะชอบคุณคริสสินะ ~

การรับประทานอาหารเป็นไปอย่างราบรื่นและครึกครื้น และเมื่อทุกคนอิ่ม คริสก็อาสาไปส่งเคท ส่วนพริกก็กลับพร้อมครอบครัว

ยามค่ำคืนขณะที่นาฬิกาบอกเวลาสามทุ่ม ประภัสสรเดินวนทำท่าครุ่นคิดอยู่ในห้องว่าจะพูดกับลูกแบบไหนดี จนกระทั่งเธอตัดสินใจไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตามเธอจะต้องพาลูกไปต่างประเทศด้วยให้ได้ เธอเดินออกมาจากห้อง แล้วเดินไปที่ห้องลูกสาว ~ก๊อกๆๆ~

"พริก หลับหรือยังลูก แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"