ตอนที่4จะไม่ยอมอยู่ห่าง

เธอรีบเดินอย่างเร็วรี่ไปถึงประตูโรงเรียน โดยมีเพื่อนชายตามตื้อไม่ห่างจนออกข้างนอกแต่ทว่ากันต์ก็ยังไม่ละความพยายาม ขณะเดียวกัน คริสโตเฟอร์มองกระจกหน้ารถ พอเห็นหลานจอมแสบเดินออกมาพร้อมกับเด็กหนุ่มที่ไม่เข้าตาถึงแม้จะดูเหมือนเป็นเพื่อนก็ตาม เขาก็รีบเปิดประตูลงจากรถก้าวขาอย่างรวดเร็วตรงดิ่งไปที่เป้าหมาย

"เฮ้ๆ ไอ้เด็กนี่ คิดจะมาเกาะแกะหลานฉันหรือไง ห๊า!!

"พริก!! พริก!!"

"อาคริส!! อาคริสมาที่นี่ทำไมคะเนี้ยะ "

"อาก็มารับพริกกลับบ้านน่ะสิ " สายตาคมเข้มกวาดมองเด็กหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างสงสัย

"คุณอาของพริกใช่มั้ย เอ่อ...สวัสดีครับคุณอา ผมเป็นเพื่อนสนิทพริกครับ "

"ฉันไม่ได้ถาม " อาหนุ่มตอบทันควัน

" เอ่อ อาคริสคะ กันต์เพื่อนพริกค่ะ เอ่อกันต์นี่อาคริส คุณอาของพริกเอง " เด็กสาวเอามือป้องปากกระซิบใกล้ใบหูอาหนุ่ม ~อย่าทำหน้ายักษ์สิคะ ไม่หล่อนะ ยิ้มหน่อยค่ะ ~

"สวัสดีอีกครั้งครับคุณอาคริส " เด็กหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

"อืม..."

"งั้นพริกไปก่อนนะ ขอบใจนะกันต์ ไปค่ะอาคริส "

เธอยิ้มให้เพื่อนชายแล้วดึงแขนคุณอามาที่รถ แล้วคนตัวโตก็ขับรถออกจากบริเวณโรงเรียนทันที

"พริกดีใจจังเลยค่ะที่อาคริสมารับที่โรงเรียน ถ้ามารับทุกวันก็ดีน่ะสิ พริกจะตั้งใจเรียนกว่าเดิมเลยค่ะ "

"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย เป็นเด็กต้องตั้งใจเรียนอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง "

"ค่ะๆ "

"หึ.."คริสโตเฟอร์ยิ้มมุมปากแล้วขับรถมุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่เขาอยากพาหลานสาวไป

"ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่คะอาคริส อาคริสจะไปไหนคะ "

"ถ้าถึงเดี๋ยวก็รู้เอง "

รถคันหรูขับเข้ามาจอด ณ ลานจอดรถหน้าสวนสนุก เขาหันหน้ามายิ้มให้คนตัวเล็กที่นั่งอย่างงุนงง

"ถึงแล้วลงมาสิ"

"แต่มันปิดแล้วไม่ใช่เหรอคะ ไม่มีคนเลย เอาไว้ค่อยมาเที่ยวใหม่ก็ได้ค่ะ"

"ลงมาเถอะน่า อาขอโทษนะที่ไม่ค่อยมีเวลาพาพริกไปเที่ยวที่ที่พริกอยากไป วันนี้เป็นวันของพริก พริกอยากจะเล่นอะไร อาจะตามใจพริกทุกอย่างเลย " ร่างสูงยื่นมือรอรับ

"จริงๆนะคะ"

"อืม.."

คุณอาหนุ่มคว้ามือเล็กเกาะกุมไว้อย่างอ่อนโยน แล้วพาเด็กสาวเดินเข้าไปในสวนสนุก เธอตื่นตาตื่นใจกับปราสาทหลังใหญ่และสวนสวยแนวแฟนตาซี ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มยิ้มกว้าง แววตากลมโตประกายสุกใสราวกับลูกแก้ว

"ว้าว..สวยจังเลยค่ะ "

"ลุยกันเลยดีมั้ย "

"ค่ะ ลุย!!"

คริสเดินเคียงคู่ไปกับหลานสาว ตามไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆ เริ่มจากเครื่องเล่นที่เรียกเสียงกรี๊ดอย่างรถไฟเหาะตีลังกา และอื่นๆอย่างสนุกสนานจนทั้งคู่ไม่มีเสียงตะโกนแล้วนั่งพัก

"อะแฮ่ม เป็นไงคะอาคริส สู้ไหวหรือเปล่าคะ "

"นี่ อาไม่ได้เป็นตาแก่ซะหน่อย เครื่องเล่นพวกนี้เด็กๆสำหรับอาน่า "

"สุดยอด !! อาคริสเจ๋งสุดๆ งั้นไปต่อดีกว่าค่ะ "

"ห๊ะ!! เดี๋ยวก่อน อาขอพักแป้บ "

"ไม่พักแล้วค่ะ ลุย!!"พริกดึงแขนใหญ่ให้ตามไปที่ปราสาทผีสิง ทั้งสองคนเดินเข้าไปในตัวปราสาทที่มีแสงไฟสลัว บรรยากาศวังเวงและเต็มไปด้วยหมอกควันจางๆ สัมผัสผิวกายเย็นยะเยือก เสียงร้องไห้โหยหวนดังอยู่เป็นระยะๆ คริสโตเฟอร์เดินนำหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ส่วนหลานสาวจอมแสบกลับเดินแอบอยู่ด้านหลังทั้งที่เป็นตัวตั้งตัวตี ริมฝีบางบางเม้มแน่น มือเล็กนุ่มจับชายเสื้อเชิ้ตอาหนุ่มกำไว้มั่นขณะที่เดินไปตามทางบังคับของปราสาท~ฮื่อ ฮือ ฮื้อ ฮือ....อยู่กับข้า แบร๊!!~

"กรี๊ด!!อาคริส" ดวงหน้ามนซุกแนบแผนหลังกว้างและหยุดนิ่ง

" คะ คะ แค่ขะ ของปลอมน่า พริกไม่ต้องกลัว มีอาอยู่ทั้งคน " เขาพูดเสียงสั่นข่มอาการหวาดกลัวไว้อย่างมิดชิด

"ค่ะ พริกรู้แต่พริกตกใจนี่คะ ฮือๆๆ "

"งั้นวิ่งดีกว่า ไปเร็ว " ใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ คริสคว้ามือเด็กสาวแล้วพาวิ่งไปตามทางจนถึงทางออกในที่สุด

" ถึงสักที "

"อาคริสก็กลัวผีเหมือนกันใช่มั้ยคะ " แววตากลมโตกวาดมองทั่วกรอบหน้าคมคาย

"คนอย่างอาหรือจะกลัว อาแค่อึดอัดในที่แคบแค่นั้นเอง "

"ค่ะ อึดอัดก็อึดอัด "

"พริกอยากเล่นอะไรอีกหรือเปล่า "

"ไม่แล้วค่ะ มืดแล้วด้วย พริกหิวข้าวแล้วค่ะ"

"โอเค "คนตัวสูงเดินนำหน้า ร่างอรชรเดินตามหลัง เขาและเธอเดินกลับไปตามทางที่สวยงามดั่งเมืองในฝัน จนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่รอบสระน้ำขนาดใหญ่

"พริก"

"คะ อาคริสหยุดเดินทำไมคะ"

"อาอยากบอกพริกว่า " คริสเดินเข้ามาใกล้แล้วยื่นมือจับลาดบ่าเล็กทั้งสองข้างไว้มั่น นัยน์ตาคมเข้มพินิจมองดวงหน้าหวาน

"คะ ว่าอะไรคะ"

"ไม่ว่าพริกจะอยู่ที่ไหน ขอให้พริกรู้ไว้ว่า อาจะอยู่เคียงข้างพริกเสมอ "

"เอ๊ะ!! อาคริส พูดอะไร พริกก็อยู่กับอาคริสอยู่แล้วนี่คะ "

ริมฝีปากหยักแย้มยิ้มอย่างอบอุ่นและอ่อนโยนส่งให้เด็กสาว เธอประสานนัยน์ตาคมประกายอย่างกังวล คนตัวโตหันหน้าไปที่สระน้ำขนาดใหญ่แล้วยกมือขึ้นดีดนิ้วหนึ่งครั้ง กลางสระน้ำก็พวยพุ่งน้ำพุเต้นระบำอย่างสวยงาม ไฟประดับมากกว่าพันล้านดวงเสมือนกับดินแดนแห่งสรวงสวรรค์และเวทมนต์มาบรรจบกัน สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเธอ ดวงตากลมโตเบิกกว้างเป็นประกายแวววาวอย่างประทับใจ หัวใจดวงน้อยสัมผัสถึงพลังอันแสนวิเศษ

"โอ้โห สวยมากๆเลยค่ะ อาคริส ขอบคุณค่ะอาคริส ขอบคุณค่ะ " ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากเธอ นอกจากความรักที่มีให้อาหนุ่มมากขึ้นไปอีก

หลังจากที่คริสได้สร้างความประทับใจให้กับหลานสาวเมื่อวานที่ผ่านมา สำหรับค่ำคืนนี้ เขาก็นั่งรอรับโทรศัพท์ของใครบางคนในห้องทำงานอย่างเงียบๆ

"คุณคริสค่ะ "

"พริกเข้านอนหรือยังเอมม่า "

"นอนแล้วค่ะ คุณคริสจะดื่มอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวป้าเอามาให้ "

" ไม่ครับ ผมกำลังรอรับโทรศัพท์อยู่ ป่านนี้น่าจะถึงแล้ว"

"ตื้ดดด"

"โทรศัพท์มาแล้วค่ะ " เอมม่ารีบไปหยิบโทรศัพท์มายื่นให้

[ฮัลโหลครูส นายกับคุณพิมพ์ถึงแล้วใช่มั้ย ฉันส่งรถไปรับนายแล้วนะ นายแน่ใจนะว่าจะพักที่โรงแรม ]

"อืม พอดีคุณพิมพ์อยากเซอร์ไพรส์พริกน่ะ แล้วนายล่ะเป็นไงจะไม่มีหลานจอมดื้อให้ทะเลาะอีกแล้วนะ นายคงจะเหงาแย่ "

[นี่ครูส ฉันไม่มีเวลาให้เหงาหรอกนะ งานที่นายทิ้งไว้ทำฉันปวดหัวมากพอ งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้านะ ฝากสวัสดีคุณพิมพ์ด้วย ] คริสกดวางสาย แล้วลุกเดินออกจากห้องทำงานไปที่ห้องนอนของเขา แต่ทว่าสายตาคมเข้มนั้นหยุดมองห้องของหลานสาวก่อนที่คริสจะถึงห้องของตัวเอง

" พรุ่งนี้คงแผงฤทธิ์มากเลยสินะพริก"

ยามเช้ากับบรรยากาศครึกครื้นภายในสวน คริสโตเฟอร์กำลังเล่าเรื่องที่ผ่านมาในอดีตให้พี่สะใภ้กับพี่ชายฟังอย่างสนุกสนาน หลายปีที่ไม่ได้พบหน้ากันระหว่างครอบครัว ทำให้การพูดคุยนั้นสื่อออกมาถึงความคิดถึงและเป็นห่วงปนด้วยเสียงหัวเราะ

"ฮ่าๆๆ ไง แล้วนายทำยังไงกับยัยพริกล่ะ "ครูสเอ่ยถามด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม

"ฉันก็จับยัยพริกจี้เอวน่ะสิ ตอนเด็กๆยัยพริกดื้อชะมัดเลยนายรู้หรือเปล่า "

"ขอบคุณคุณคริสนะคะที่อดทนยัยพริกจนถึงที่สุด พิมพ์เองบางครั้งก็เผลอตียัยพริกค่ะ ถ้าทางห้าวหาญเล่นอะไรไม่กลัวเจ็บอย่างกับเด็กผู้ชาย เตือนก็ไม่ฟังค่ะ"

" นั่นน่ะสิ บางครั้งฉันก็หลงคิดว่าฉันอยู่กับเด็กผู้ชาย ฮ่าๆๆ " คริสหัวเราะลั่นหลายเสียงผสานดัง ทำให้ร่างเล็กที่จัดการภารกิจตัวเองจนเรียบร้อยรีบเดินออกมาจากห้อง เพราะมองจากหน้าต่างห้องของตัวเองไม่ชัด เธอก้าวเดินไปที่ห้องครัวถามหญิงสูงวัยที่ให้ความเคารพ

"ป้าเอมม่าคะ อาคริสมีแขกเหรอคะ "

"ค่ะ แขกคนสำคัญซะด้วย ป้าฝากชากาแฟให้คุณหนูไปเสริฟได้มั้ยคะ "

"ค่ะ "

พริกรับถาดจากนางแล้วเดินไปที่สวนด้วยใบหน้าอันสดใส เธอดีใจเพราะคุณอาของเธออยู่บ้านวันนี้ เรียวขาเล็กก้าวเดินไปเรื่อยๆ จนถึงกลุ่มคนที่ทำเอาเธอตกใจสุดขีด

"คุณแม่!!" แววตากลมโตเบิกกว้าง

"พริก!!"