ตอนที่3 จะอยู่เคียงข้างเสมอ

หลังจากเดินดูทั่วโรงแรม คริสโตเฟอร์กลับเข้ามาในห้องทำงาน หน้าตาเคร่งขรึม

"ไงดีนร์ วันนี้ฉันมีประชุมหรือเปล่า"คริสโตเฟอร์ถอดสูทโยนให้คนสนิทรับไป

"ไม่มีครับ อ้อ…คุณคริสทราบหรือยังครับว่าคุณครรชิต เอ่อ...เชิญให้คุณไปทานมื้อค่ำที่บ้านท่าน "

"พัฒนจักรนะเหรอ อืม...แล้วนายคิดว่าไง ฉันควรไปมั้ย"

."ถ้าตามมารยาท และผลพวงที่ดีในอนาคตสำหรับโรงแรมแอนเดอะสันผมว่าคุณคริสน่าจะไปทานข้าวที่บ้านท่านนะครับ "

"นายคิดว่าควรเป็นแบบนั้นใช่มั้ย ได้โอเค ฉันจะไป "

คริสยกยิ้มมุมปากแล้วนั่งเก้าอี้หนังตัวใหญ่ มือจับปากกาสีทอง พร้อมกวาดสายตาไปที่หน้าเอกสารแต่ล่ะหน้าอย่างถี่ท้วน หัสดินทร์ผู้เป็นเลขาและเพื่อนจึงหันหลังเดินออกจากห้องผู้บริหารไปทำงานตามหน้าที่พร้อมกับโทรแจ้งทางพัฒนจักรตอบรับคำเชิญอาหารมื้อค่ำให้บอสของเขา

ในขณะที่คริสโตเฟอร์กำลังขะมักขะเม้นกับการทำงาน สายตรงจากต่างประเทศก็โทรเข้ามา มือหนากดรับสาย

[ไงครูส] คริสนั่งหลังพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่ในท่าสบาย

"เป็นไงบ้าง นายคุยกับพริกหรือยัง"

[นายโทรมาก็ดีเหมือนกัน ฉันกำลังจะโทรไปบอกอยู่พอดี พริกไม่ไป ]

"คริส นายก็รู้ว่าคุณพิมพ์เป็นห่วงและรักพริกแค่ไหน นายพูดกับพริกอีกได้มั้ย พูดยังไงก็ได้ให้พริกมาอยู่ที่ลอนดอน "

[แล้วทำไมนายกับคุณพิมพ์ไม่คุยกับพริกเองละครูส]

"นายก็รู้ ว่าพริกเกลียดฉันแค่ไหนที่เป็นต้นเหตุให้พ่อของพริกต้องตาย ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่พยายามคุยกับพริกนะ แต่พริกยังไม่ยอมรับฉันเลย หรือแม้แต่คุณพิมพ์เองก็เถอะหลายครั้งที่คุณพิมพ์พูด แต่พริกก็ยังดื้อดึง"

[ถ้าพริกยืนยันแบบนั้น ต่อให้พูดยังไงพริกคงไม่เปลี่ยนใจ ]คริสออกความคิดเห็น

"ก็เพราะแบบนี้ ฉันถึงอยากให้นายพูดกับพริกแทนฉันกับคุณพิมพ์"

[โอเค ฉันจะลองพูดกับพริกอีกครั้ง แล้วคุณพิมพ์สบายดีหรือเปล่า]

"สบายดี ขอบใจนายมากนะที่ช่วยดูแลพริกมาตลอด นายเป็นน้องชายที่ฉันภูมิใจมากที่สุด คริส"

คริสวางสมาร์ทโฟนไว้บนโต๊ แล้วขะมักขะเม้นกับการทำงานต่อจนกระทั่งได้เวลาที่เขาจะไปทานอาหารมือค่ำ

บ้านพัฒนจักร

"สวัสดีครับคุณครรชิต "คริสโตเฟอร์ยื่นมือทักทายตามมารยาท ผู้สูงวัยกว่ายื่นมือทักทายต้อนรับ

"พัฒนจักรยินดีต้อนรับคริสโตเฟอร์ เชิญทางนี้ดีกว่า

"คุณครรชิตเดินนำหน้าพาร่างสูงไปที่ห้องรับประทานอาหารตกแต่งสไตล์ยุโรปสุดอลังการบ่งบอกความร่ำรวยของตระกูลพัฒนจักรได้อย่างดี เขารอจนเจ้าของบ้านนั่งประจำตำแหน่งเรียบร้อยแล้ว เขาจึงนั่งลงอย่างสุภาพ

"อืม..ครูสเป็นยังไงบ้าง "

"ครูสสบายดีครับ ขอบคุณมากนะครับคุณครรชิตที่ตัดสินใจมาเป็นหุ้นส่วนของโรงแรมแอนเดอะสัน "

"หื้ม...ไม่ต้องขอบคงขอบคุณหลอก ผมชอบคนหนุ่มไฟแรงอย่างคุณ แล้วก็ไม่ต้องพิธีรีตองให้มาก เรามันคนกันเอง เรียกผมว่าคุณลุงจะดีกว่า เพราะว่า แอนเดอะสันกับพัฒนจักรในอนาคตอาจจะต้องเกี่ยวดองกันจริงมั้ย"

"เอ่อ..ครับ..คุณลุง" คริสยิ้มเล็กน้อย

"เดี๋ยวรอสักครู่นะ พอดีเคทกลับเข้ามาจากข้างนอกพอดี จะได้ทานอาหารค่ำพร้อมกัน และจะได้ทำความรู้จักกันไปด้วย"

"ครับ”

"จวง!! จวง!!"ประมุขของบ้านเรียกคนรับใช้

"ค่ะคุณท่าน"

"ไปดูสิว่าเคทมาหรือยัง "

"ค่ะคุณท่าน "ยังไม่ทันที่คนรับใช้จะเดินออกไปจากห้องรับประทานอาหาร สาวสวยในชุดนักศึกษาก็เดินเข้ามาพอดี

"เคทมาแล้วค่ะคุณพ่อ "

"อ้าวมาแล้ว เอ้อ...เคทรู้จักคุณคริสโตเฟอร์ไว้สิลูก

"ครรชิตบอกลูกสาวพร้อมแย้มยิ้ม

"สวัสดีค่ะคุณคริสโตเฟอร์ เคทขอโทษนะคะที่มาช้า "

"ไม่เป็นไรครับ "

"อ้าว...ไปนั่งที่โต๊ะเลยลูกจะได้คุยกันไป ทานอาหารไป แล้วก็เรียกคริสว่าพี่คริสจะดีกว่า พ่อฟังแล้วมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้ "

"ค่ะคุณพ่อ เอ่อพี่คริสลองทานดูนะคะ จะได้รู้ว่าแม่ครัวที่นี่ฝีมือไม่แพ้เชฟโรงแรมเลยล่ะค่ะ"

"ครับ" คริสยิ้มแล้วก็เริ่มรับประทานอาหารร่วมกันสร้างความสนิทสนมระหว่างสองตระกูล

บริเวณสวนสวยหน้าคฤหาสน์ ร่างผอมบางเดินไปเดินมา สายตาของเธอจ้องไปที่ประตูรั้วใหญ่รอคุณอากลับมาจากทำงาน เพื่อที่จะทานอาหารมื้อค่ำด้วยกัน

"คุณหนูพริกคะ ไม่ต้องรอคุณคริสหลอกค่ะ "

"แต่พริก"

"เชื่อป้าเถอะค่ะ เข้าข้างในนะคะ ไปทานข้าวดีกว่า" เอมม่ายิ้มอ่อน เพราะรู้ว่าเด็กสาวที่นางดูแลมาตลอดหลงรักอาหนุ่ม แต่ด้วยวัยและวุฒิภาวะที่เป็นข้อจำกัดทำให้พริกได้แต่เก็บเอาไว้ในใจ

"ไม่เป็นไรค่ะพริกรออีกแป้บดีกว่า"

"คุณคริสกว่าจะกลับมาก็ดึกค่ะ อีกอย่างกลับมาถึงก็คงขึ้นห้องพักผ่อนเลย คุณดีนร์โทรมาบอกเมื่อกี้นี้เองค่ะ ว่าคุณคริสไปทานอาหารค่ำบ้านคุณครรชิต เข้าข้างในเถอะค่ะ นะคะ "

"ใครเหรอคะคุณครรชิต ป้าเอมม่ารู้จักหรือเปล่าคะ"แววตากลมสงสัย เธอรู้สึกแปลกใจที่คุณอามีนัดทานอาหารมื้อค่ำกับบุรุษ เพราะปกติอาคริสของเธอมักจะทานมื้อค่ำกับสาวๆมากกว่า

"เอ่อ...ป้าก็ไม่ค่อยทราบหรอกค่ะ คุณพริกเข้าข้างในเถอะนะคะ "

"ก็ได้ค่ะ "เธอเผยรอยยิ้มอย่างคนว่าง่ายให้เอมม่า แล้วเดินเข้าไปในบ้านเก็บงำความสงสัยเอาไว้เพียงลำพัง

คริสโตเฟอร์กำลังเดินเคียงคู่กับลูกสาวเจ้าของบ้านหลังโตบริเวณลานกว้างตามทางเดิน ปลายหางตาของเขาชำเรืองมองร่างระหงส์เห็นทาทีนิ่งเรียบราวกับรูปปั้น

"อะแฮ่ม!! "

"คะ " เคทสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกทำลายห้วงเวลาของเธอ

"คุณเคทมีอะไรหรือเปล่าครับ "

"อ่ะ อ๋อ เปล่าค่ะ "

"งั้นผมกลับก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหาร อาหารอร่อยมากเลยครับ "

" จริงเหรอคะ เคทกลัวจะไม่ถูกปากคุณจะแย่ เห็นคุณคริสเงียบๆน่ะค่ะ "

"หึ (ยกยิ้มมุมปาก) ผมดูน่ากลัวหรือเปล่าครับ "

"ไม่ค่ะ เคทว่าคุณดูลึกลับและก็มีเสน่ห์มากกว่า เคทหวังว่าโอกาสหน้า คุณคริสจะมาที่นี่บ่อยๆนะคะ เคทอยากจะรู้จักคุณคริสมากกว่านี้ค่ะ "

" งั้นผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมก็อยากจะรู้จักคุณเคทมากกว่านี้เหมือนกันครับ งั้นผมกลับก่อนดีกว่านี่ก็ดึกมากแล้ว ฝันดีนะครับ"

"ค่ะ ฝันดีนะคะ "

เคทยิ้มให้อย่างอบอุ่นเช่นเดียวกับคริสโตเฟอร์แยมยิ้มตอบรับอย่างอ่อนโยน แล้วร่างสูงก็เดินลิ่วๆไปที่รถ แววตาของเธอทอดมองจนกระทั่งเขาหายไปกับความมืดจากนั้นเคทจึงเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่ทันสังเกตุว่าบิดานั่งอยู่ที่ห้องรับแขก

"เป็นไง "

"คุณพ่อ!! เคทนึกว่าคุณพ่อขึ้นข้างบนไปแล้วซะอีก "

"พ่อถามว่าเป็นยังไง"

"เคทไม่เข้าใจค่ะ "

"ลูกถูกใจคริสโตเฟอร์หรือเปล่า "

"อืม...ไม่ทราบสิคะ แต่เคทอยากรู้จักเขามากกว่านี้ แบบนี้พอจะตอบคำถามของคุณพ่อได้หรือยังคะ " ริมฝีปากบางแย้มยิ้มพร้อมกับเรียวขาที่ก้าวเดินขึ้นไปยังชั้นบน

" พ่อภูมิใจในตัวลูกจริงๆ เคท"

คริสโตเฟอร์กลับมาจากบ้านคุณครรชิต เขาเดินผ่านห้องรับแขก สายตาคมเข้มสะดุดกับร่างเล็กบอบบางนอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาตัวยาว

" พริก ทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ " เขาเอ่ยออกมาเบาๆแล้วเดินเข้าไปจนชิดร่างบอบบาง จากนั้นคริสก็ยื่นมือสะกิดเด็กสาวให้รู้สึกตัว

"พริก!! พริก ทำไมถึงได้มานอนอยู่ตรงนี้ ตื่น ขึ้นไปนอนที่ห้องสิพริก"

"zzz"

" พริก!"

".zzz" ไม่มีเสียงโต้ตอบหรือรู้สึกตัว คริสตัดสินใจอุ้มร่างเล็กลอยขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเพื่อไปส่งเด็กสาวหลับสนิทที่ห้องนอน ในขณะที่พริกกำลังหลับลึกฝันถึงชายหนุ่มที่กุมหัวใจของเธอไว้ เธอตกเป็นทาสของเขา

(ทุ่งดอกไม้หลากสี กลิ่นไอหอมสดชื่นของมวลดอกไม้ บรรยากาศรอบกายชั่งอบอุ่นดั่งแสงอาทิตย์ในยามเช้า เขาและเธอกำลังวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน