Ep.4

เรื่อง พ่ายรักตำรวจร้ายEp.4

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา ความรุนแรง คำหยาบคาย ท่านใดไม่ชอบผ่านได้เลยนะคะ

ทุกตัวละครและเหตุการณ์เป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่มีตัวตนอยู่จริง

Talk : ภาคิน

หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็ซื้อเค้กร้านโปรดผมไปให้เธอพร้อมกับนมและยาบำรุง อยู่ได้ไม่นานก็ต้องรีบกลับไปทำงานกันต่อ

ต้า : ไอ้ผู้กองกูถามจริงๆมึงคิดไรกับเหมยปะเนี่ย

ผม : อะไรของมึงเนี่ยบ้าบอ กูเพิ่งเจอเค้าเมื่อวานเอง

ต้า : กูกับมึงคบกันมาชนิดที่ว่ามึงอ้าปากพูดกูก็รู้ทันมึงแล้วไอ้สัส มึงอย่ามา

ผม : เออ น้องเค้าน่ารักดี แต่มึงจะให้กูคิดอะไรล่ะน้องเค้าเพิ่งผิดหวังมาเค้าไม่มาคิดเรื่องนี้หรอก อีกอย่างกูก็สงสารน้องเค้าด้วย ทั้งครอบครัวไม่มีเวลาให้ ไหนจะแฟนกับเพื่อนทำแบบนี้อีก

ต้า : กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ เอาจริงๆนะกูเห็นเหมยมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านกูกับเหมยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ทำธุรกิจด้วยกันมา กูเองก็รักเหมยพอๆกับที่รักน้องสาวกู เหมยมีอะไรก็จะมาปรึกษากุกับณิชาจนทุกวันนี้สนิทกันเหมือนคนในครอบครัวแท้ๆ แล้วกูก็ไม่พอใจที่จะเห็นใครมาทำร้ายน้องกูทั้งสองคน แต่ถ้าวันนึงมึงจะเลิกปากแข็งแล้วอ่านใจตัวเองให้ออกมันจะดีมาก

ผม : โอ้ยไอ้สลัด กูก็ห่วงน้องเหมือนที่มึงห่วงนั่นแหละ แต่เดี๋ยวโทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์กู กูลืมไว้โรงบาล

ต้า : หืมมไอ้สัส ดีนะออกมาได้ไม่ไกลเดี๋ยวกูพาไปเอา

ผมออกมาจากโรงบาลได้ไม่ถึง 10 นาทีเพิ่งนึกได้ เลยวนกลับมาเอาของแต่เปิดประตูเข้ามาเสียงเหมยร้องให้โวยวายไอ้ต้าเลยหันมองหน้าผม แต่ผมวิ่งนำหน้ามันมาหาเหมยก่อน ห้องพิเศษที่เหมยอยู่พอเปิดประตูเข้ามาจะเจอห้องนั่งเล่นของคนที่เฝ้าไข้หรือมาเยี่ยม แล้วถึงจะเจอห้องนอนอีกทีนึง ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือเหมยกำลังถือมีดปอกผลไม้จะแทงคน 2 คนที่อยู่ข้างหน้าเธอ ส่วนตัวเธอลงมายืนอยู่ข้างเตียงแล้ว สายน้ำเกลือหลุด ของกระจัดกระจายเต็มพื้นผมเลยวิ่งไปหาเหมยก่อนเพราะกลัวว่ามีดที่อยู่ในมือเธอจนโดนตัวเธอซะเอง ผมถือโอกาสกอดเธอเพื่อที่จะให้เธอเย็นลงและไม่ให้เธอดิ้นออก แล้วก็ได้ผลตรงที่เธอเย็นลงแล้วได้สติ ผมเลยหันไปมองคน 2 คนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้แวบแรกที่ผมเห็นหน้าคนสองคนนั้นผมมั่นใจเลยว่าใช่ที่ไอ้ต้าเปิดรูปให้ผมดู แฟนเธอกับเพื่อนเธอ อารมณ์ตอนนั้นคือโกรธจนบอกไม่ถูก แต่ไอ้ต้ามันจัดการแล้ว ณิชาวิ่งกลับมาร้องให้มาเลยเธอโทษว่าตัวเองเป็นคนผิด แต่เหมยแก้ต่างก่อน สายตาผมหันไปเห็นรอยช้ำที่คอเธอ ใครดูก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนทำ ตอนที่ณิชาถามเธอเลือกที่จะไม่บอกคงไม่อยากให้ณิชาคิดมาก แต่นั่นไม่ใช่นิสัยผม ผมเลยถามออกไปจนเธอยอมบอกว่าโดนผู้ชายคนนั้นบีบคอ ดูจากรอยก็รู้ว่ามันบีบแรงขนาดไหน เป็นจังหวะเดียวกับไอ้ต้าเดินกลับมาพร้อมหมอพอดี อย่างที่ไอ้ต้ามันบอกว่ามันรักน้องสาวมันทั้ง 2 คน เพราะมันเห็นมาตั้งแต่เล็กแล้วตอนนี้ก็เห็นได้เลยว่ามันโกรธจนฆ่าไอ้ผู้ชายคนนั้นได้ ผมเลยต้องออกมาคุยกับมันข้างนอก

ผม : มึงได้ยินแล้วใช่ไหม

ต้า : กูได้ยินแล้วชัดด้วย มึงว่ากูควรทำยังไงกับไอ้เลวนั่น ดูแล้วเหมยไม่ได้อยากให้กูฆ่ามัน แต่ถ้าปล่อยไว้อีกหน่อยมันจะไม่ทำมากกว่านี้หรอเหมยไม่ยอมแน่ๆถ้ากูต้องฆ่ามันทิ้ง ถึงภายนอกจะดูเข้มแข็ง แต่กูบอกเลยนี่แหละความขี้สงสาร ความอ่อนแอ ชอบให้โอกาส

ผม : ในเมื่อเธอไม่อยากทำแบบนั้น มึงก็ส่งคนไปสั่งสอนมันเอาแบบที่มึงคิดว่ามันจะไม่กลับมาอีก แต่ถ้ามีครั้งที่สองกูจะไม่ห้ามมึง

ต้า : กูหูฟาดปะวะ มึงไม่เคยเล่นงานใครนอกกฎหมาย กูว่ามึงต้องถามใจตัวเองใหม่แล้วนะไอ้เสือ

ผม : มันใช่เวลาไหมเนี่ยไอ้เวรเอ๊ยยย

ต้า : ขอโทษไอสัส กุว่าจะส่งคนมาคอยสังเกตการณ์ กูอยากมาเฝ้านะแต่งานกูไม่เอื้อเลยว่ะ

ผม : ของกูกองบานเลยชิบหาย ส่งคนมาคอยดูห่างๆ กูจะกำชับพยาบาลเองว่าถ้าไม่ใช่พวกเราห้ามใครเข้า ถ้าใครมาเดี๋ยวให้พยาบาลติดต่อณิชาก่อน

ต้า : เออครับ พ่อคนห่วงน้องเหมือนน้องสาวคนนึง

ผมกำลังจะอ้าปากด่ามัน แต่มันเดินออกไปโทรหาใครไม่รู้ แมร่งกวนส้นตีนอยู่ได้ไม่รู้ทันสักเรื่องแมร่งจะลงแดงตายมั้ง ผมเดินกลับเข้ามาหาเธอกับณิชา ตอนนี้หมอกำลังขอดูรอยที่คอเธออยู่

หมอ : จากรอยนี่ค่อนข้างที่คนทำใช้แรงบีบเต็มที่เลยนะครับ ถ้าไม่ปล่อยก่อนคนไข้อาจจะขาดอากาศหายใจได้เลย เดี๋ยวหมอจะให้พยาบาลนำยาแก้ฟกช้ำมาให้ เท่าที่จับดูนอกจากรอยก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ ทายาสัก 2-3 วันน่าจะจางลง ส่วนเรื่องคนทำคนไข้กับญาติจะดำเนินคดีไหมครับ

เธอหันมามองหน้าไอ้ต้าเป็นเชิงว่าไม่อยากเอาเรื่อง แบบที่ต้าบอกไม่มีผิด เพราะสายตาอ้อนวอนของเธอตอนนี้นี่ใครเห็นก็สงสาร

ต้า : ไม่เป้นไรครับคุณหมอเดี๋ยวผมจัดการเอง รบกวนแค่ฝากคุณหมอห้ามให้ใครเข้าออกห้องนี้นอกจากคนที่อยู่ในนี้ ถ้ามีใครมาขอเยี่ยมคุณหมอติดต่อทางน้องสาวผมก่อนนะครับเธอจะเป็นคนบอกเอง

คุณหมอ : ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพยาบาลจัดการด้วย ขอเบอร์ญาติคนไข้ไว้ งั้นเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ มีอะไรเรียกได้ตลอดเลยครับ

หลังจากที่หมอกับพยาบาลออกไปทั้งห้องก็ตกอยู่กับความเงียบ โดยที่ทุกคนมองไปที่เหมยที่นอนห่นผ้าหันหลังให้อยู่ ถ้างานผมไม่เร่งหรือผมไม่มีคดีที่ต้องรับผิดชอบผมคงให้ไอ้ต้ากลับไปคนเดียวแต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะประชาชนตาสีตาสารอความยุติธรรมอยู่ ผมหันมองหน้าไอ้ต้าเชิงว่าชวนมันกลับไปทำงาน

ต้า : เหมย พี่ไปทำงานก่อนนะ งานพี่ด่วนมากๆ เหมยอย่าเครียดนะเย็นนี้ถ้าไม่มีอะไรด่วยพี่จะขนของมานอนนี่ด้วย เราจะได้นอนเล่าเรื่องผีกัน 3 คนพี่น้องแบบที่เหมยชอบ หรือไม่ก็นั่งดูหนังด้วยกันไงดีไหม

เหมย : ก็ดีนะคะ อยู่กันหลายๆคน สนุกดี ถ้าผู้กองว่างมากับพี่ต้าก็ได้นะคะ

เธอตอบไอ้ต้าโดยที่ไม่ได้หันกลับมา มองดูก็รู้ว่าจิตใจเธอแย่ แล้วสิ่งที่เยียวยาได้ตอยยี้คือปล่อยให้เธออยู่กับตัวเองแล้วคอยดูห่างๆไม่ให้เธอทำอะไรก็พอแล้ว

ต้า : ณิชา ดูแลกันดีๆนะ เดี๋ยวพี่ให้คนของเรามาคอยดูห่างๆ ตอนนี้ปล่อยให้เหมยอยู่กับตัวเอง ให้เหมยได้มีเวลาทบทวนอะไรก่อน เราคอยดูห่างๆไม่ให้เหมยทำอะไรก็พอ เมื่อไหร่ที่เหมยพร้อมเดี๋ยวเหมยก็คุยกับเรา เรื่องนี้ณิชารู้ดีนะเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหมยเป็น แต่ครั้งนี้มันหนักกว่าทุกครั้ง พี่ไปทำงานก่อนเดี๋ยวจะรีบมา ไปไอ้ผู้กอง

ณิชา : ค่ะพี่ รีบมานะ รีบมาร้างความสุขให้มันกัน ณิไม่อยากทนเห็นมันเป็นแบบนี้แล้ว

ไอ้ต้าพยักหน้าเป็นคำตอบให้น้องสาวตัวเองแล้วก็พากันออกมา นี่เลยมาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้วที่ต้องกลับไปทำงาน เดี๋ยวเร่งทำเอาก็ได้จ่าวิชน่าจะว่างช่วย

ต้า : เย็นนี้มึงมาไหม

ผม : กูไม่กล้าให้คำตอบว่ะ แต่กูจะรีบเคลียงาน เดี๋ยวมึงโทรมาแล้วกัน แต่ถ้ามีอะไรมึงต้องบอกกูเลยนะ กูจะรีบไป

ต้า : กูละเบื่อความเย็นชา นิ่ง ขรึม ปากแข็งของมึงชิบหายเลย มึงรู้ไหมอาการมึงเนี่ยบางคนเค้ายังดูออกเลย ไอ้… ผู้…. กอง… ขี้…. เก๊ก

ผม : รีบขับไอ้สัส อย่าพูดมาก มึงอย่าลืมสิกูยังอมความลับเรื่องสาวคนนั้นที่มึงเพิ่งซื้อรถราคาเป็นล้านให้ไป ถ้าไม่อยากให้กูบอกน้องมึงช่วยหุบปากแล้วขับรถ

ต้า : เห้ยไอ้ผู้กอง มึงเล่นงี้หรอ

ผมไม่ได้ตอบอะไรมัน ไอ้นี่มันมีความลับกับน้องมันเยอะจะตายยิ่งเรื่องเงินเปย์สาวนี่น้องมันรู้ไม่ได้เลยมันโดนเละ เพราะน้องมันไม่ชอบให้มันเอาเงินไปเสียกับคนที่เข้ามาหลังแค่เงินของมัน แต่ไอ้ต้ามันเสือกคิดไม่ได้ หลังจากมันมาส่งผมก็รีบเคลียงานโดยที่มีจ่าวิชเข้ามาช่วยในสิ่งที่พอช่วยได้ ทั้งโรงพักมีแค่จ่าวิชนี่แหละที่ผมไว้ใจเพราะเป็นคนของพ่อผม ผมเคยจะเอาเงินเลื่อยศให้แต่จ่าไม่เอา บอกผมแค่ว่ายศที่มีตอนนี้ก็พอแล้ว จ่าจะคอยช่วยผมในหลายๆอย่างถึงจ่าจะยศน้อยกว่าแต่อายุงานจ่ามากกว่าผมหรือเรียกได้ว่ามีความสามารถเลยล่ะ แต่เค้าไม่ชอบชิงดีชิงเด่น ประจบนายแบบคนอื่นเลยต้องเป็นจ่าแบบนี้ เพราะถ้าดูจากผลงานจ่าเองก็ไม่น้อยหน้าใครแค่ไม่ชอบประจบเจ้านายหรือทำในสิ่งที่ผิดแค่นั้นเอง…….