น้ำขวดไม่มี มีแต่น้ำพี่เอาไหม

ร้านไอศกรีม

"ไอริน ฉันขอถามแกจริงๆ แกกับพี่เกอร์ไม่ได้มีอะไรแบบว่า..เอ่อ แบบว่า"ข้าวหอมหันซ้ายหันขวา แล้วเอียงคอมากระซิบที่หูฉัน " ป๊าบๆกันใช่ไหม"

พรวด!

ฉันถึงกับสำลึกไอติมทันทีเมื่อยินคำถามของข้าวหอม ผู้ที่สงสัยทุกเรื่อง

" แค่กๆ!! อะแฮ่ม...ที่ถามนี่คิดรึยังถึงถามฉันแบบนี้”

“ ก็ฉันคิดดีจนลึก! ถึงได้ถามแกไง ”

“ ไม่มีอะไรทั้งนั้น ฉันกับพี่เกอร์เราสองคนเราไม่เคยมีอะไรเกินเลย นอกจากคุณหนูสาวสวยกับพี่เลี้ยงสุดมึนและเข้มมาก!!! ฉันหมายถึงเข้มงวดอ่ะน่ะ”

“ แล้วแกเคยรู้สึกหวั่นไหวกับเขาบ้างไหม พี่เกอร์เขาออกจะหล่อเท่ห์ละมุม เอาใจเก่งอีกตากหาก’’

ข้าวหอมพูดไปยิ้มไปพลางหลับตา เหมือนนางกำลังจินตนาการพระเอกในฝัน

“ หยุดทำหน้าแบบนี้ได้ล่ะ คิดว่าพี่เกอร์เขาเป็นผู้ชายแสนดีนักรึไง! ”

“ แล้วแกจะอคติอะไรพี่เขานักหนาห๊ะไอริน แกนี่มันคุณหนูเอาแต่ใจขี้โวยวายชะมัด” ข้าวหอมส่ายหน้าให้ฉัน ก่อนจะตักไอศครีมเข้าไปในปาก พร้อมเอานิ้วเขี่ยหน้าจอโทรศัพท์ไปด้วย “ สรุปว่าคืนนี้ว่าไงไอรินไปเปล่า ”

“ ก็....”

พึ่บ!!

....ไปไหนกันเหรอ ” ขวับ! ฉันหันไปมองข้างๆพลางขยับถอยห่างอัตโนมัติ เจ้าของเสียงที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่เกอร์งั้นค่ะ

“ ว่าไง จะไปไหนกันอีก ” พี่เกอร์หันไปถามข้าวหอมก่อนจะหันมาหาฉัน

ติ๊ง!! เสียงข้อความ

ฉันหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดู มันเป็นข้อความของยัยข้าวหอมที่ส่งมา ฉันขมวดคิ้วพลางเงยหน้าขึ้นมองข้าวหอมเชิงสูงสัย ว่าอยู่ใกล้แค่นี้จะส่งข้อความมาทำไม ข้าวหอมใช้นิ้วจิ้มที่หน้าจอแล้วมองฉันสลับกับโทรศัพท์

ฉันเลยตัดใจเปิดข้อความที่ข้าวหอมส่งมาให้

แชท?ข้าวหอม

?:ข้าวหอม: อ้อนพี่เกอร์..." ฉันเงยหน้ามองยัยข้าวหอมทันทีที่เห็นข้อความ ยัยนี่จะให้ฉันอ้อนพี่เกอร์เพื่อไปคลับนี่นะ

?ฉัน: แกจะบ้ารึไง ฉันไม่ทำอะไรบ้าๆแบบนั้นหรอก

?ข้าวหอม: ยังไงแกก็ต้องทำ ไม่ยังงั้นฉันจะไปเป่าประกาศว่าดวงเด่นมหาลัยสละโสดมีผัวแล้ว

?ฉัน: ฉันจะฆ่าแก!อินังเพื่อนชั่ว

?ข้าวหอม: แกก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ถ้าแกไม่อยากให้คะแนนดาวเด่นของแกดับวูบ ก็อ้อนพี่เกอร์ซ่ะ ฉันจ้องโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว

ปึก!

ฉันกดออกจากแชทก่อนจะวางมือถือลงที่โต๊ะอย่างแรง จนพี่เกอร์ที่นั่งอยู่ข้างฉัน!ถึงกับสะดุ้งตกใจเล็กน้อย ส่วนยัยเพื่อนชั่วก็หน้าระรื่นหัวเราะคิกๆ

ให้ตายเถอะ! ฉันอยากจะกริ๊ดใส่หน้ายัยข้าวหอมจริงๆ นี่ยังให้ฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหมถามจริง

ติ๊ง?

?ข้าวหอม: ฉันเอาจริงนะไอริน ”..ฉันมองข้อความที่เด้งขึ้นหน้าจอมือถืออย่างคับแค้นใจ

ฉันมองหน้าเพื่อนอย่างเซ็งๆ พลางถอนหายใจหนักๆพร้อมยกมือนวดขมับตัวเอง

“ ปวดหัวเหรอหรือว่าไม่สบาย ” พี่เกอร์หันมาถามฉันพร้อมยกมือขึ้นมาแตะที่หน้าผากฉันเบาๆ

“ เอ่อ..เปล่าค่ะ ” ฉันชำเลืองตามองไปที่

ข้าวหอมนิดๆ แล้วหันมายิ้มหวานๆให้พี่เกอร์

“ พี่เกอร์คะ ” เอามือคล้องที่แขนพี่เกอร์ พร้อมเอียงหัวไปซบที่ไหล่เขา.. “ พี่เกอร์ คืนนี้ไอรินขอไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆได้ไหมคะ ”

“ ไม่ค่ะ พี่ไม่ให้ไป ”

“ ไอรินขอไปสักคืนไม่หย๋อ! ” เอาหน้าไปซุกที่ซอกคอพี่เกอร์ บอกเลยกลิ่นตัวพี่เกอร์ห๊อมหอม “นะ.นะพี่เกอร์นะ ไอรินขอไปเที่ยวกับเพื่อนสักคืนนะ ไอรินสัญญาว่าจะไม่แต่ตัวโป๊ นะคะพี่เกอร์ ”

พี่ไลเกอร์นั่งเงียบไปสักพัก แล้วหันหน้ามาหาฉันพร้อมก้มหน้าลงกระซิบหูฉันว่า...

“ จูบพี่ก่อนสิ พี่ถึงจะให้ไป ”

"__"พี่เกอร์ยกยิ้มมุมปาก พลางยักคิ้วใส่ฉันข้างหนึ่ง ฉันมองเรียวปากบางกระจับของเขา ที่มีสีชมพู

อ่อน ราวกับเหมือนเรียวปากของผู้หญิง “ อึก!”

ฉันกัดปากกลืนน้ำลายลงคอใบหน้าร้อนผ่าวอัตโนมัติเมื่อ อยู่ๆพี่เกอร์ก็ขยับใบหน้าคมคายของเขาเข้ามาใกล้ๆฉัน ใกล้จนริมฝีปากเราทั้งคู่ห่างกันแค่นิดเดียว ตึกตึกตึก อีกแล้ว ใจฉันเต้นเเรงแบบนี้อีกแล้ว ครั้งนี้มันเต้นแรงกว่าครั้งก่อน

[อ๊ายยย!จูบเลยไอรินจูบเลย ]

ข้าวหอมกริ๊ดกร๊าดเชียร์เพื่อนรักตัวเองให้จูบกับพี่เลี้ยงสุดหล่อของไอรินอยู่ในใจ เหมือนกับตัวเธอกำลังนั่งดูซีรีย์รักแบบถึงอกถึงใจ ได้สัมผัสกับบรรยากาศโรแมนติกจริงๆ

แต่ความเป็นจริงแล้วข้าวหอมแค่คิดอยากจะแกล้งเพื่อนเท่านั้น ข้าวหอมก็ไม่คิดว่าคุณหนูปากร้ายผู้เย่อหยิ่ง จะมีมุมสวีทกับชายหนุ่มกับเขาเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมา ไอรินเป็นคนหยิ่งสะบัดบ๊อบให้กับผู้ชายหลายคน ที่เขามาจีบ เธอไม่สนไม่แคร์แถมมีความมั่นใจสูงในตัวเองอีกต่างหาก

แต่ลึกๆในใจของข้าวหอม ที่แอบแปลกใจอยู่เล็กน้อย ว่าทำไม ไอรินถึงยอมทำตามเธออย่างง่ายดาย ถึงแม้จะกริยาท่าทางว่าไม่ยอมทำตอนแรกก็เถอะ แต่สุดท้ายไอรินก็ทำตามที่เธอสั่ง “ เฮ้อ เมื่อไหร่จะจูบกันสักทีวะ จ้องตากันอยู่นั้นล่ะลุ้นจนอกอิแต้นจะแตกอยู่แล้วไอริน!” ข้าวหอมได้แต่บ่นพึมพำในใจ

_______@ไลเกอร์

“ ว่าไง ถ้าอยากไปก็จูบพี่ก่อนสิ ”

“ แต่นี้มันร้านไอติมนะ จะให้จูบยังไง” ไอรินหลบสายตาชายหนุ่ม ก่อนจะเอนตัวกลับนั่งตัวตรงเหมือนเดิม พร้อมกับใบหน้าแดงๆ

ไลเกอร์แค่นหัวเราะอยู่ในลำคอเบาๆก่อนจะเอียงคอไปกระซิบที่ข้างหูไอริน

“ งั้นเรากลับไปจูบที่ห้องเปลี่ยนชุดดีไหม แต่คราวนี้พี่ว่าคงไม่ใช่แค่จูบนะ ” ไลเกอร์เอามือไปโอบกอดที่เอวบางของไอริน พร้อมดึงตัวหญิงสาวเขยิบเข้ามาหาตัวเองใกล้ๆ

“พี่เกอร์ ...” ไม่ทันที่หญิงสาวจะทักท้วงห้ามปรามชายหนุ่ม เสียงข้อความก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน

ติ๊ง !! เสียงข้อความของโทรศัพท์ไอริน

ไอรินหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดู ก่อนจะตวัดสายตากลมโตมองไปที่เพื่อนรักของตัวเอง

“ ใครส่งอะไรมา ” ผมหันไปถามไอริน

ที่นั่งจ้องข้าวหอมสลับกับหน้าจอมือถือ ด้วยใบหน้าที่ยุ่งเหยิง

“ ไม่มีอะไรค่ะ ” ไอรินปิดโทรศัพท์แล้วยัดลงในกระเป๋าสะพายของเธอ “ พี่เกอร์ พี่ช่วยไอรินกิน

ไอติมหน่อยสิ ไอรินกินไม่หมดอ่ะ"

“แล้วทำไมไม่สั่งถ้วยเล็กมาล่ะ "

“ก็ตอนแรกไอรินหิวนี่น๊า ก็เลยสั่งถ้วยใหญ่.. มาค่ะเดี๋ยวไอรินป้อน” ไอรินตักไอศกรีมของเธอมาป้อนผม “ อร่อยไหม”

“ อืม ” ผมตอบเธอสั้นๆ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม เอาจริงๆผมไม่ค่อยถูกกับของหวานสักเท่าไหร่ มันระคายคอ ถึงแม้ว่าผมจะอยู่กินใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์มานาน แต่ผมก็ไม่เคยชินกับพวกของหวานสักที

แต่ถ้าเป็นของหวานอย่างอื่น ก็ไม่เเน่!ถ้าได้ลิ้ม

สักครั้งคงจะละมุมลิ้นน่าดู

หลังจากกินไอศกรีมเสร็จ ไอรินกับข้าวหอมก็พากันไปซื้อเครปญี่ปุ่นกินกันต่อ ส่วนผมก็ยืนไอรินไม่ไกลจากร้านที่เธอซื้อมากนัก จนเวลาผ่านไปสัก5นาที พวกเธอสองคนก็มา

“ พี่เกอร์ ไอรินซื้อเครปมาฝากพี่ด้วยนะ ” ไอรินยื่นเครปที่แต่ครีมสีขาวมาให้ผม

“ ไหนบอกว่ากินไอติมอิ่มแล้วไง”

“มันย่อยหมดแล้ว ” เธอตอบผมทั้งๆเครปกับครีม

สีขาวอยู่เต็มปาก

“กินดีๆหน่อย เคียวหมดก่อนคอยพูดก็ได้”

ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อมาเช็ดปากให้เธอ

“ ไอริน ฉันกลับก่อนนะเย็นนี้เจอกันบาย!..พี่เกอร์ข้าวหอมไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันใหม่ บ๊ายบายค่ะ ”

ข้าวหอมโบกไม้โบกมือลาผมกับไอริน ก่อนจะหมุน

ตัวหันกลับเดินลงบันไดเลื่อน

“ งื้อ~อร่อยง่ะ ไม่ได้กินเครปญี่ปุ่นตั้งนาน พอมากินอีกที โคตรอร่อยเลย ” เธอกินเครปอย่างอารมณ์ดี ผิดกลับตอนที่เธออาละวาดใส่ผมตอนอยู่ร้านเสื้อผ้าแต่มันก็เป็นเรื่องปกติของเธอ ที่อารมณ์จะเปลี่ยนเร็วกว่า4จี เพราะเธอมีนิสัยแปลกๆถ้าเธอได้กินของหวาน เธอจะเปลี่ยนจากตัวร้ายเป็นนางเอกมุ้งมิ้งทันที

แต่ตอนที่เธออยู่ร้านไอศครีม ผมรู้ว่าเธอไม่ได้เต็มใจที่จะอ้อนผมเอง เป็นเพราะเพื่อนของเธอต่างหากที่บังคับให้ทำ ก็ดีเหมือนกันผมก็พลอยได้ผลประโยชน์ไปด้วย หึหึ

“ พี่ไม่ลองกินดูหน่อยเหรอ อร่อยนะ" เธอเอาเครปมาจ่อมาที่ปากผม

“พี่ไม่ค่อยชอบของหวาน ไอรินก็รู้ไม่ใช่เหรอ”

“ไอติมพี่ยังกินได้เลย ลองกินเครปดูสักคำสิ มันอร่อยมากๆเลยนะ ” ไอรินเอียงคอทำตาปริบๆ พร้อมเอาเครปมาจ่อที่ปากผม

“ แต่พี่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า " ผมเอานิ้วดันเครปเธอออก พร้อมยื่นหน้าไปจุฟปากเธอทีนึง

"___" ไอรินรีบหันซ้ายหันขวา ก่อนจะทำหน้าแค้นโทษใส่ผม “ พี่เกอร์!! พี่ทำอะไรของพี่”

“ ทำไม จูบแลกลิ้นก็จูบมาแล้ว แค่จุฟปากแค่นี้ไม่ทำให้เธอท้องหรอก ” ผมส่งยิ้มกวนใส่เธอก่อนจะเดินลงบันไดเลื่อน ส่วนไอรินก็วิ่งตามผมมาติดๆ

“รีบเหรอ?บ้านมันไม่หายไปไหนหรอก” ไอริน

เอียงคอมาถามผม

“ม๊าเธอคงรอไอรินอยู่ที่สนามยิงปืนแล้วมั้งป่านนี้

อย่าลืมสิว่าต้องกลับซ้อมยิงปืน ”นารินจะชอบบังคับลูกๆให้หัดยิงปืนทุกคน

‘‘แต่ไอรินไม่ชอบยิงปืน ”

“ถ้าขัดคำสั่งม๊ารู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไร” ไอรินทำหน้ามุ่ยกระทืบเท้าตัวเองสองสามที ก่อนจะยัดเครป

คำโตๆเข้าไปในปากอย่างเอาแต่ใจ แถมยังแย่งเอาเครปที่อยู่ในมือผมไปกินอีกต่างหาก

ผมส่ายหน้ากับการกระทำของเธอ ที่เหมือนเด็กๆ แต่ทำไงได้ ถ้าลูกคนไหนขัดคำสั่งนาริน นารินเธอจะลงโทษโดยให้ยืนตากแดดอดข้าวอดน้ำถ้าหนักๆก็จะเป็นนอนในห้องเย็นโดยที่ไม่ใส่อะไรเลยนอกจากชุดชั้นในหรือกางเกงตัวเดียว

ความโหดและดุของนารินเป็นยังไงมันก็เป็นอย่างไงไม่เคยเปลี่ยน แม้เเต่ลูกในไส้ของเธอก็ยังไม่เว้น

#บนรถ

“ แค่ก แค่ก พะ..พี่เกอร์ ในรถมีน้ำไหมไอรินฝืดคอ”

“ น้ำขวดน่าจะไม่มี แต่ถ้าเป็นน้ำพี่อ่ะมีแน่นอน ”

ไอรินขมวดคิ้วหันมองผมอย่าง งุนงง

“ มีเสกน้ำได้เหรอ งั้นเสกมาให้ไอรินหน่อยสิไอรินหิวน้ำ ” ผมอมยิ้มพลางหัวเราะอยู่ในลำคอ เรื่องอื่นเธอฉลาดแสนซน แต่พอเรื่องแบบนี้เธอกับใสซื่อซะงั้น

“ ไอรินอยากกินน้ำพี่งั้นเหรอ ”

“ ก็ถ้าน้ำของพี่มันทำให้ไอรินหายฝืดคอก็เอามาเร็วๆตอนนี้มันทั้งฝืดทั้งเลี่ยน สงสัยกินวิปครีมเยอะไปหน่อย แค่กแค่ก”

“ แน่ใจใช่ไหมว่าจะกินน้ำพี่ ” ผมอมยิ้มทวนถามเธออีกครั้ง ก่อนจะตีไฟเลี้ยวแล้วหักรถจอดข้างทาง

เอี๊ยด!!

เสียงรถเบรกจอด

“ ว่าไง สรุปจะกินน้ำพี่ใช่ไหม ”

“ นี่!! พี่เกอร์ พี่ถามไอรินเป็นสิบรอบแล้วนะ ไอรินก็บอกอยู่ว่ากิน แค่ก!! ”

“ พี่แค่ถามเพื่อความแน่ใจ ..น้ำของพี่ไอรินต้องทำมันเอง ไอรินถึงจะได้กิน ” ไอรินทำหน้า งง เข้าไปใหญ่พลางทำหน้าครุ่นคิดสงสัยไม่เข้าใจความหมายที่ผมสื่อกับเธอ

“ มันน้ำอะไรของพี่วะ? ขอแบบตรงๆไม่อ้อมโลกได้ไหม ไอรินไม่เก็ตกับความหมายของพี่ ”

“ ของพี่ก็ตรงนะ ตรงใหญ่ยาวอีกด้วยแถมน้ำเยอะอีกต่างหาก ”

“ ถ้าน้ำพี่เยอะก็เอามาแบ่งให้ไอรินกินสิ! มัวแต่พร่ำ พูดมากอยู่นั้นล่ะ ยิ่งพี่พูดฉันก็ยิ่ง งง ”

“ ถ้าอยากกินงั้นก็ทำสิ!” ผมยกยิ้มแล้วมองที่เป้ากางเกงเอง พร้อมเอาปลดเข็มขัดกางเกงออก

“ มาสิ! อยากกินน้ำไม่ใช่เหรอ แต่พี่ขอเตือนไว้อย่างนึง ถ้าน้ำไม่แตกให้เธอกิน แสดงว่ามันอยากแตกใส่ ตรงนั้นของเธอ ”

"___"