พี่เลี้ยงมาเฟีย

สวัสดีค่ะหนูชื่อไอริน อายุ20ปี เรียนอยู่

มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่อยู่ในกรุงเทพ

น้ำหนัก43ส่วนสูง160 เป็นคนผิวขาวตัวเล็กผมยาว

ปากนิดจมูกหน่อยร่วมๆก็คือหนูน่ารักใช่ม่ะ!!!555

หนูเป็นลูกสาวคนสวยของม๊านารินสายโหดกับป๊า

เจคอบ เรามีน้องชายสุดหล่อ1คน ชื่อ เจบี อายุ19ปี

กับน้องสาวอีกคนอายุ18ปี ชื่อ

นิสัย: ใครๆก็ว่าฉันหยิ่งปากร้าย หึ! ฉันเป็นคนขี้หวง พูดตรงไปตรงมาเพราะฉันไม่ชอบอะไรที่มันอ้อมๆ ไม่รู้จะอ้อมไปทำไม ตรงๆอ่ะเก็ตดี ดื้อรั้นเอาแต่ใจนี้แหละนิสัยไอรินผู้ไม่กลัวใคร

เพื่อนสนิท:มี1คนชื่อ ข้าวหอมนิสัยดี ออกไปทางห้าวๆมากกว่าไม่เหมาะกับชื่อตัวเองเลยสักนิด!

ฉันมีพี่เลี้ยงด้วยนะ พี่เลี้ยงฉันคนนี้ก็ไม่ธรรมดา เขาเป็นถึงรองผู้นำของเเก๊งมาเฟียซึ่งเป็นแก๊งของป๊าม๊าฉันเอง พี่เลี้ยงฉันเขามีนามว่า ไลเกอร์ หล่อเท่ห์ละมุน สาวที่ไหนเดินผ่าน ต้องเหลียวตามองกันทุกคน แต่สำหรับฉัน ฉันเบื่อ! เบื่อที่เขาคอยติดตามวุ่นวายฉันตลอด ไม่ว่าฉันจะทำอะไรฉันจะต้องขออนุญาตเขาก่อนทุกครั้ง เห๊อะ! ฉันล่ะเบื่อ

อย่างเช่นตอนนี้ในขณะที่ฉันกำลังนั่งรถไปเรียน

พี่เกอร์ก็เอาแต่บ่น เรื่องกระโปรงนักศึกษาของฉันว่า

มันสั้นเกินไป

“พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าใส่กระโปรงสั้น!”..

“มันแค่สั้นเลยเข่ามานิดเดียวเองนะ พี่ไลเกอร์จะบ่นทำไม บ่นเหมือนคนแก่ไปได้ ”

“นิดเดียวตรงไหนห๊ะไอริน ตอนที่พี่ไปซื้อให้เราเท่าที่พี่จำได้ มันไม่ได้สั้นขนาดนี้นิ!! เเล้วกระโปรงตัวนี้มันมาจากไหน ”

“ไอรินเป็นคนตัดเอง”

“ไอริน!!”...พี่ไลเกอร์หันมาตวาดใส่ฉันเสียงดังลั่นรถให้ตายเถอะ!นี่เขาจะอะไรกันนักกันหนา

“ก็กระโปรงที่พี่ซื้อมามันยาวไป ไอรินเลยตัดให้มันสั้นนิดนึง ” ก็มันยาวจริงๆนิ!ยาวไปถึงตาตุ่มนู้นอะ!!เเค่ฉันเดินออกจากบ้านก็จะสะดุดล้มหัวทิ่มอยู่แหละฉันก็เลยตัดให้สั้นนิดหนึ่ง

“แล้วต้องตัดสั้นขนาดนี้ไหมไอริน ดูสิมันโป๊

เห็นมั้ย!!!พี่ไม่ชอบ ” พี่เกอร์ชักสีหน้าไม่พอใจใส่

“แต่ไอรินชอบแบบนี้ โป๊ตรงไหนไม่เห็นโป๊เลยคนอื่น

ใส่เยอะแยะ พี่ไม่ชอบก็เรื่องของพี่ ” ฉันพูดไปตามความจริง ตัวเองไม่ชอบแล้วจะให้คนอื่นไม่ชอบตามตัวเองไปด้วยรึไง บ้าชะมัด!

สิบนาทีผ่านไป

“ถ้าพรุ่งนี้พี่ยังเห็นเธอใส่กระโปรงสั้นแบบนี้อีก

จะหาว่าพี่ใจร้ายกับเธอไม่ได้นะไอริน ” ให้ตายเถอะ!! นี่ยังไม่เลิกพูดเรื่องกระโปรงอีกรึไง? เห็น

พี่แกเงียบไปสักพัก ฉันก็คิดว่าเขาจะเลิกสนใจเรื่องนี้แล้วซะอีก

“พี่บอกได้ยินไหมไอริน!” ฉันถอนหายใจหนักๆก่อนจะหันไปตอบพี่ไลเกอร์

“คงไม่ทันแล้วแหละค่ะ เพราะไอรินได้จัดการ

ตัดหมดทุกตัวแล้ว ถ้าพี่ไม่พอใจก็ไปซื้อมาให้ไอรินใหม่ก็ได้นะ แต่ถ้ามันยาวเหมือนตัวเก่า!ไอรินก็จะตัดเหมือนเดิม ”

“ไอริน!!” พี่ไลเกอร์หันมาตะคอกใส่อีกครั้งคราวนี้ดังกว่าเดิมอีกค่ะ ถ้าพี่ไลเกอร์เรียกชื่อฉันว่าไอรินชื่อเต็มแบบนี้ เเสดงว่าเขาโมโห

แล้วไง'ฉันไม่สนใจหรอกอยากโมโหก็โมโหไปสิ

ฉันโตแล้วไม่ใช่เด็กๆซะหน่อยที่จะต้องทำตาม

ใครสั่ง ขนาดม๊ากับป๊ายังไม่เคยสั่งฉันขนาดนี้เขาเป็นเเค่พี่เลี้ยงฉัน ทำไมจะต้องมาออกคำสั่งว่าห้ามใส่นั้นใส่นี้ด้วย!ฉันล่ะไม่เข้าใจกับพี่เขาเลยจริงๆ

“ ไอริน! ”

“ จิ้!! จะเรียกอะไรนักหนากลัวลืมชื่อรึไง!เรียกอยู่ได้ ”

"__" พี่เกอร์เงียบ มีเพียงสีหน้าของเขา ที่แสดงอาการไม่พอใจใส่ฉันหึ!เงียบก็ดีเหมือนกันฉัน

จะได้ไม่ปวดประสาทเถียงกับเรื่องที่ไร้สาระกับพี่แกอีก แค่นี้ฉันเองแทบจะเอาตีนเกยหน้าผากตัวเองอยู่แล้ว

____#มหาลัย

“วันเลิกกี่โมง ” ...พี่เกอร์หันมาถามฉัน ก่อนจะก้มดูนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือตัวเอง

“บ่ายค่ะ .พี่เกอร์ไม่ต้องมารับไอรินนะ พอดีวันนี้ไอรินกับเพื่อนๆ เรานัดไปเดินห้างกัน ”

“ แล้วจะกลับกี่โมง เดี๋ยวพี่ไปรับเธอที่ห้าง ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวให้เพื่อนไปส่ง ขอบคุณค่ะที่มาส่ง ไอรินไปก่อนนะคะ ” ฉันรีบหยิบกระเป๋าพร้อมเปิดประตูลงจากรถทันที ขืนฉันมัวแต่นั่งเป็นนางกวักอยู่บนรถ มีหวังพี่เกอร์ต้องซักไซ้ถามนั้นถามนี้ไม่รู้จบ

@ไลเกอร์

หวัดดีครับ ผมไลเกอร์ ทุกคนคงยังจำผมได้อยู่ใช่ไหมครับ ประวัติการแนะนำตัวของผมก็ไม่มีอะไรมาก ก็รู้ๆกันอยู่ ว่าผมเป็นเสือสัตว์เลี้ยงประจำตัวของ

นารินแม่ของไอรินนั่นเอง แต่ตอนนี้ผมได้เลื่อนขั้นมาเป็นรองผู้นำแก๊งมาเฟียแล้วครับ

ผมได้มอบหมายให้เป็นพี่เลี้ยงของไอรินตั้งแต่เธอยังแบเบาะจนถึงตอนนี้ เธออายุ20ปี เธอตื้อและชอบขัดคำสั่งผมตลอด ชอบทำให้ผมอารมณ์ขึ้นๆลงๆทุกครั้ง

อย่างเช่นเมื่อกี้ที่ผมบ่นเรื่องกระโปรงของเธอที่มันสั้นเท่าหู มันทำให้คนอื่นเห็นขาอ่อนขาวเนียนของเธอ ซึ่งทำให้ผมหงุดหงิดไม่ชอบใจนัก

แต่ทำไงได้ก็เธอมันดื้อเวลาผมบ่นให้เธอ

เธอมักจะเถียงคำไม่ตกฟาก ผมก็อยากจับเธอฟาด

งอนๆของเธอสักทีสองทีเหมือนกัน

ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาดูดพร้อมนั่งมองไอรินอยู่ในรถ

จนแน่ว่าเธอเข้าไปในมหาลัยจริงๆ ไม่ได้แอบหนี

แว้นขึ้นรถหนีเที่ยวอีก เธอชอบเล่นเสือวิ่งจับหนู

ต่อให้หนูตัวนี้วิ่งซุกซนที่ไหนจะใกล้หรือไกล

เสืออย่างผมก็ลากหนูตัวนี้กลับเข้ารังเหมือนเดิม

แต่ถ้าหูนตัวนี้ยังดื้อไม่เลิก ผมเองคงต้องจับหนูดื้ออย่างเธออยู่ถ้ำเสือแทน!

“ถ้าเข้าถ้ำเสืออย่านึกว่าจะรอดไอริน!”