เล่นลิ้นเยอะ

ไม่นานเสื้อผ้าของฉันที่ใส่อยู่ก็ถูกถอดออกจนหมด โดยที่ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายถอด แต่เป็นพี่เกอร์ต่างหากที่ถอดชุดของฉันออก ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาถอดชุดฉันออกตอนไหน รู้อีกทีก็รู้สึกเนื้อตัวมันโล่งๆว๊าบๆ

สักพักพี่เกอร์คว้าเอาชุดนักศึกษาที่แขวนอยู่มาใส่ให้ฉัน ทั้งๆที่ปากทั้งคู่ยังประกบกันอยู่ จ๊วบ~ พี่เกอร์ค่อยๆถอดริมฝีปากออกจากปากของฉันอย่างช้าๆ

“ ที่หลังอย่าดื้อกับพี่ ถ้าคราวหน้าพี่เห็นว่าไอรินยังไม่เลิกใส่ชุดโป๊ๆแบบนี้อีก พี่จะไม่ทำแค่จูบ พี่จะทำมากกว่าจูบถ้าเธอยังดื้อกับพี่ ”

“ เธออ้วนขึ้นหรือว่าหน้าอกเธอใหญ่กันแน่ไอริน ติดกระดุมแล้วก็ยังปริ ตอนเธอเรียนมัธยมยังไม่ใหญ่เท่านี้เลยนะ ”

"___"มึน!! อิพี่เกอร์หน้ามึน! ทั้งด้านทั้งมึน

ถามว่าฉันอายไหม อายสิ! เพียงแต่ฉันขยับร่างกายหรือพูดอะไรไม่ได้เลย ได้แต่มองคนตรงหน้าใส่เสื้อผ้าให้อย่างหน้าระรื่น ยิ่งไอ้ตรงหน้าอกขยับแล้วขยับอีก ติดแล้วก็ปลดติดใหม่อยู่แบบนี้วนไปวนมาจนสุดท้ายเขาก็แต๊ะอั๋งฉันจนพอใจ แล้วติดกระดุมเสื้อฉันจนเสร็จ ฉันรู้ว่าสาเหตุที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะอะไร

พึ่บ

ฉันเอามือผลักตัวเขาห่างจากฉันทันทีที่ร่างกายฉันได้เป็นอิสระ จากการครอบงำสิ่งบางอย่างจากคนตรงหน้าที่คิดเล่นไม่ซื่อกับฉันพึ่บ!

“ ทำพี่เคลิ้มไม่คิดจะรับผิดชอบพี่หน่อย

เหรอ ” พี่เกอร์ยื่นหน้ามาใกล้ๆฉันพร้อมแสยะยิ้มร้ายหัวเราะอยู่ในลำคอเบาๆ [พึ่บ] ฉันเอามือดันหน้าพี่เกอร์แล้วผลักออกแรงๆ ก่อนฉันจะตวาดด่าทอพี่เกอร์ดังลั่นห้องเปลี่ยนชุด

“ ไอ้เสือหน้ามึน!!! ” พึ่บ!แล้วสะบัดบ๊อบเปิดประตู้เดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวไอ้เสือบ้าจะกระชากไปกัดปากอีก

“ไอริน!! กะ..แกเป็นไงบ้าง” ข้าวหอมวิ่งมาหาฉันพร้อมจับตัวฉันหมุนไปมา พลางกวาดสายตาสำรวจร่างกายฉัน ราวกับเครื่องสแกนจับผิด

“ แกใช่ไหมเป็นคนผลักพี่เกอร์เข้าไปในห้อง ”

“ จ..จะบ้าเหรอ!! ฉันเปล่านะพี่เขาเข้าไปเอง อีกอย่างฉันพยายามจะตะโกนเรียกแกหลายครั้ง แต่เสียงมันไม่ออก ฉันก็งงกับตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้เพราะอะไร ”ฟังก็รู้ว่าเป็นฝีมือ

ไอ้เสือบ้า! “ แล้วพี่เขาได้ทำอะไรแกเปล่า แล้วชุด ...”

ข้าวหอมมองหน้าฉันสลับชุดนักศึกษา

“เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอก ฉันหิวล่ะเราไปหาอะไรหวานๆเย็นๆกินกันเถอะ ”

“ ไปกินไอติมกันไหม มันลดราคาพอดีเลย ยิ่งคู่รักที่ไปเป็นคู่นะ เขาลดให้อีกยี่เปอร์เซ็นต์เลยนะ ”

“ งั้นพี่ขอไปด้วยคนสิ ” พี่เกอร์เดินออกจากห้องพร้อมเอามือจัดเสื้อผ้าตัวเอง พอ

ยัยข้าวหอมเห็นพี่เกอร์ทำแบบนั้น ข้าวหอมยิ่ง

ทำหน้าสงสัยแล้วหันมามองฉันสลับกับพี่เกอร์

“ เอ่อ...”

“ อย่าคิดไปถึงดวงจันทร์ ฉันกับพี่เกอร์ไม่ได้มี

ซัมติ่งอะไรกันทั้งนั้น ”

“หึ! ข้าวสวย เฮ้ย!ข้าวหอมเขาไม่รู้จักหรอ

ซัมติ่ง ข้าวเจ้า เฮ้ย!ข้าวหอมเขายังเด็ก ไม่แก่แดดเหมือนใครบางคน ใช่ไหมข้าวสวย อ๊ะ โทษที่เรียกชื่อผิด พอดีลิ้นมันพันกัน เมื่อกี้พี่ใช้ลิ้นเยอะไปหน่อย หรือว่าพี่จะเมานม” ทำท่าคิดพลางหันหน้ามายิ้มให้ฉันอย่างกวนๆ

"____" ส่วนยัยข้าวหอมถึงกับยืนอ้าปากค้าง

กับคำพูดของพี่เกอร์

“ ข ข้าวหอมแกอย่าไปฟังไอ้พี่เกอร์นะ ฉันกับเขาไม่ได้...”

“ พี่ว่าพวกเราไปกินไอติมกันดีกว่า พี่ก็อยากจะกินอะไรหวานๆที่มัน...” กัดปากแล้วมองที่หน้าอกฉันก่อนจะตวัดตามองลงต่ำ แล้วพูดต่อ “ ละมุนลิ้น ”

"___" ยัยข้าวหอมนิ่งตึบราวกับหุ่น แล้วค่อยๆหันหน้ามาหาฉัน พร้อมกับเลือดกำเดา

“ เฮ้ย!! ข..ข้าวหอม กะ..แกเป็นไรทำไมเลือดกำเดาแกถึงไหลขนาดนี้! " ฉันหันซ้ายหันขวา

มองหากระเป๋าสะพายตัวเอง เพื่อจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดกำเดา ให้ข้าวหอม

“ อ่ะ ข้าวหอมแกรีบเอาผ้าเช็ดเลือดกำดงกำเดาแกเลยนะ เดี๋ยวมันจะไหลลงที่เสื้อ ”

ข้าวหอมรับผ้าเช็ดหน้าจากมือฉันแล้วเช็ดเลือดกำเดาตัวเอง ขวับ!

ฉันตวัดสายตาพร้อมหันไปหาไอ้ตัวต้นตอ ที่เป็นสาเหตุให้ยัยข้าวหอมคิดลึก จนเลือดทะลัก

“ พี่เกอร์!!!”

“ครับทีรัก อยากเล่นลิ้นอีกเหรอ พี่จัดให้ได้นะ ลิ้นพี่พร้อมใช้งาน หึหึ"

“ อ..ไอ้..ไอ้..กริ้ด!!! .ไอ้หน้าด้าน

ไอ้เสือหน้ามึน!!!!!” จบคำด่าจากปากฉัน ฉันรีบคว้าแขนข้าวหอมเดินออกจากร้านเสื้อผ้าทันที ไม่รู้ว่าฉันจะสรรหาคำด่าจากที่ไหนด่าพี่เกอร์เพราะมันคิดไม่ออก

“ หึ! ระวังจะโดนเสือหน้ามึนอย่างฉัน จับเธอมาขย้ำให้แหลกคาเตียง ” ไลเกอร์แค่นหัวเราะอยู่ในลำคออย่างเย้ยหยัน เพราะในสายตาของไลเกอร์ตอนนี้ไม่ได้มองไอรินเป็นคุณหนูกับพี่เลี้ยง แต่เขาคิดกับไอรินมากกว่นั้นต่างหาก