บทที่3

“หึ! คนอะไรอวดเก่งไม่เข้าเรื่อง!!” เสียงที่ตวาดมานั้นไม่ได้ทำให้หญิงสาวหน้าเสียได้เท่ากับสายตาเย้ยหยั่นของเขาที่เหมือนจะกำลังบอกว่าเธอคงไปไม่รอดเกินสามวันหากยังคิดดื้อดึงที่จะพาตัวเองออกไปจากที่นี่ ยังเห็นแบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้อุรัสยาตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะไปจากที่นี่ให้จงได้เพื่อพิสูจน์ให้เขาได้เห็นว่าเธอทำได้มากกว่าที่พูดออกไปจริงๆ

“ถ้าคุณแมทไม่มีอะไรแล้ว อิงขอตัวก่อนนะคะ”

“เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นอุรัสยา!” เสียงเข้มตวาดขึ้นอีกครั้งก่อนร่างสูงที่แต่ก่อนเคยนั่งหน้าบึ้งอยู่ที่โต๊ะจะลุกขึ้นเดินมาเผชิญหน้ากันพร้อมกับเอกสารบางอย่างที่เขาตัดสินใจยื่นส่งให้หญิงสาวทันทีที่มาถึงตัว บางสิ่งบางอย่างที่เขารู้มาโดยตลอดในขณะที่เธอและใครต่อใครอาจจะไม่เคยรู้และคาดไม่ถึงว่ามันจะเกิดขึ้น บางอย่างที่เขารู้และเลือกที่จะเงียบไว้

“นี่มัน…อะไรกันคะ”

“ลองอ่านดูสิ!” อุรัสยาไม่พูดอะไรนอกจากยื่นมือไปหยิบเอาเอกสารที่แมทธิวยื่นส่งมาให้ก่อนจะเริ่มต้นอ่านมันไปพร้อมๆ กับความตกใจที่เกิดขึ้นบนใบหน้าอ่อนหวานของเธอแทบจะทันทีที่อ่านมันจบ

“ไม่จริง! แม่ของอิงน่ะเหรอคะยักยอกเงินของบริษัท!!” หญิงสาวร้องถามเสียงสั่น แม้ว่าปากจะพูดออกไปเช่นนั้น แต่เธอกลับรู้ดีกว่าใครๆ ว่าผู้เป็นแม่นั้นติดการพนันมากแค่ไหน แม้ว่าเงินของคุณท่านจะมีให้ได้ใช้เรื่อยมาแต่ก็ดูเหมือนว่าแม่ของเธอนั้นจะยิ่งถล้ำลึกไปกันใหญ่จนในที่สุดก็กลายเป็นติดมันจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่สิ่งตรงหน้านี้ต่างหากที่ทำให้ตกใจ

“เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อมันก็เรื่องของเธอ! แต่ตอนนี้แม่เธอเป็นหนี้บริษัทอยู่ยี่สิบล้านบาท! ไหนบอกฉันหน่อยสิอุรัสยาว่าหนี้ทั้งหมดมันจะตกเป็นของใครถ้าหากว่าเจ้าของหนี้เกิดมาด่วนชิงตายไปซะก่อน…” แมทธิวยิ้มยั่วหลังพูดจบ เขาเองก็ไม่ได้คิดจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับเธอตั้งแต่แรก แต่เพราะเจ้าตัวดื้อเงียบเกินไปเขาถึงจำเป็นต้องบอกเธอถึงเรื่องหนี้สินที่แม่ของเธอทำเอกสารปลอมเพื่อยักยอกเงินออกไปเล่นพนัน เพราะนี่มันคงจะเป็นหนทางเดียวที่เปลี่ยนใจคนดื้อดึงตรงหน้าคนนี้ได้

“อิง…ไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกค่ะ”

อุรัสยาเอ่ยตอบไปตามความจริง ก่อนน้ำตาหยดน้อยจะไหลอาบแก้มเนียนใสด้วยความหวาดกลัว เธอทั้งกลัวและรู้สึกหน่วงที่หัวใจ ด้วยไม่คิดว่าผู้เป็นแม่นั้นจะสร้างเรื่องเอาไว้ให้กันถึงเพียงนี้ และเห็นชัดแล้วว่าเขาต้องการให้เธอ ซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเป็นคนรับผิดชอบมันทั้งหมด แต่ถึงเขาจะต้องการแบบนั้น เธอก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีปัญญาชดใช้ให้เขาได้อยู่ดี

“ถ้าไม่มีเงินก็ต้องทำงานใช้หนี้! เธอต้องอยู่ที่นี่ต่อไปและต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทกับฉันทันทีที่เรียนจบ! หรืออยากจะไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในคุกก็ตามใจ เธอเลือกเอาเองก็แล้วกันว่าจะเอายังไง…” คนใจร้ายทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินหนีออกไปจากห้องหนังสือ ทิ้งไว้แต่เพียงอุรัสยาที่แทบจะร้องไห้โฮออกมาทันทีที่ประตูห้องถูกกระแทกให้ปิดลงอย่างรุนแรง หญิงสาวทรุดกายลงพื้นอย่างหมดแรงกับความจริงที่เพิ่งได้รู้

สุดท้ายเมื่อหมดสิ้นหนทางอุรัสยาก็จำต้องยอมรับข้อเสนอที่แมทธิวกรุณาหยิบยื่นมาให้เธอด้วยการยอมอยู่ที่คฤหาสน์คาร์เนสันหลังนี้ต่อไปพร้อมกับต้องเข้าไปทำงานในบริษัทตำแหน่งเลขาของเขาทันทีที่เรียนจบอีกด้วย อีกทั้งคนเจ้าบงการก็ยังกำชับหนักแน่นให้เธอมานั่งทานข้าวกับเขาทุกมื้อไม่ให้ขาด นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมร่างบางถึงได้มานั่งทานข้าวเช้าพร้อมกันกับเจ้าของบ้านที่ตอนนี้เป็นใหญ่เหนือใครๆ

“ทำไมทานน้อยแบบนั้นล่ะคะคุณอิง หรือว่าอาหารวันนี้ไม่อร่อย” นมอ่อนเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นอุรัสยารวยช้อนลงในนาทีต่อมา

“อิงไม่ค่อยหิวค่ะนม อิงขอตัวไปมหาลัยก่อนนะคะ” อุรัสยาเอ่ยตอบนมอ่อนพร้อมรอยยิ้มก่อนจะหันไปมองอีกคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกันเหมือนจะพูดอะไร แต่พอเธอจ้องเขาก็เลือกที่จะเงียบสุดท้ายหญิงสาวจึงตัดสินใจลุกขึ้นและเตรียมจะเดินออกไปเพื่อนั่งรถเมล์ไปมหาลัยตามปกติ