บทที่ 1 ตอนที่ 3

"..." หญิงสาวรู้ได้ถึงการหายใจเข้าออกเป็นจังหวะของตัวเอง แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ลืมตาตื่นแล้วพบว่าได้นอนอยู่บนเตียงกว้าง สีดำ...

เธอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน แล้วที่นี่ที่ไหนกัน...สมองประมวลความคิดอย่างหนักในขณะที่ศีรษะพลิกหันซ้ายหันขวาแล้วสายตากวาดมองไปรอบๆ ห้องด้วยความงุนงง รู้สึกยังอ่อนเพลียอยู่มาก

ร่างเล็กขยับลุกท่ามกลางแสงไฟสลัวในห้องโทนสีดำทึบ เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อรู้สึกได้ถึงความไม่ปกติ

"อะไรกัน...นี่..." หัวใจแทบจะหยุดเต้นในวินาทีนั้น เมื่อเริ่มขยับตัวแล้วรับรู้ว่าตนเองกำลังถูกพันธนาการขึงพืดอยู่บนเตียง!

"ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย! พี่เต้คะเกิดอะไรขึ้น พี่เต้อยู่ไหน!" หล่อนร้องเรียกโวยวายเมื่อสติกลับมาครบถ้วนแล้วดิ้นสุดกำลังแต่ทว่ากลับไม่อาจรอดไปจากโซ่ตรวนที่ล่ามเอาไว้ทั้งมือและเท้าทั้งสองข้าง ขึงหล่อน...ทั้งชุดเจ้าสาว

"ตื่นแล้วเหรอ...คุณผู้หญิง"

รัตติกาลหันขวับมองไปตามเสียงทุ้มลึก...แต่มองไม่เห็นเนื่องจากห้องนี้มืดสลัวแถมเฟอร์นิเจอร์เกือบทุกอย่างก็เป็นสีดำด้วยเช่นกัน เว้นแต่หล่อนเท่านั้น...ที่สวมชุดขาวอยู่กลางเตียงนอนที่ยังไม่รู้เลยว่าเป็นที่ไหน และมันเกิดอะไรขึ้น

"คุณเป็นใคร ช่วยฉันด้วย...พี่เต้ล่ะ ใครก็ได้บอกฉันทีว่านี่มันอะไรกัน"

"ขอต้อนรับสู่อาณาจักรของ Dark Devil หวังว่าคุณจะชอบที่นี่นะ" พรึ่บ! ร่างนั้นเยื้องกรายออกมาจนพอจะจับเค้าโครงได้ เขาเดินช้ามาหยุดตรงข้างๆ เตียง ในมือถือแก้วไวน์และยกขึ้นดื่มอย่างใจเย็น

เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ...กางเกงสแล็คสีดำองค์ประกอบทุกอย่างดำมืดหมดจนชวนให้อึดอัด ที่รู้ๆ เขาไม่ได้มีจุดประสงค์ดีกับหล่อนแน่นอน นั่นทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นโครมจนแทบหลุดออกมานอกทรวง

"คุณเป็นคนจับตัวฉันมาเหรอ"

"ไม่ ไม่...เปล่าเลย ไม่มีใครจับตัวใครทั้งนั้น ก็แค่การเรียนรู้จะเป็นเจ้าสาวที่ดีของสมาชิก..." เขากล่าวแล้วโน้มตัวลงวางแขนคร่อมตัวหล่อนเอาไว้ทันที

"..." รัตติกาลกลั้นหายใจ ดวงตาเบิกโพลงชาวาบไปทั้งร่าง ผู้ชายคนนี้เพียงแค่ใช้สายตามอง...เขาก็สามารถสะกดหล่อนให้นิ่งงันได้ราวกับถูกสาป อาจเป็นเพราะสถานที่ สถานการณ์และบรรยากาศด้วยกระมังที่ทุกอย่างเสริมให้ชายแปลกหน้ามีอิทธิพลต่อความรู้สึกขนาดนี้

"สวย..."

"คุณพูดบ้าอะไร ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ!!!" หล่อนหายใจหอบ ความขลาดกลัวเกาะกินอณูเนื้อหัวใจ

"เห็นจะไม่ได้...ถ้าไม่เสร็จงาน" แววตาคมกล้าของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์จนหล่อนชาปลาบไปทั้งตัว เขาละมือข้างนึงที่ถือแก้วไวน์เอาไว้แล้วยกขึ้นสูง หล่อนกลอกตามองตาม แก้วใบนั้นค่อยๆ ตะแคงข้างจนน้ำเมาสีแดงถ่ายเทไปตามแรงโน้มถ่วง

"ว้าย!! อื้อ!" หล่อนกรีดร้องทันทีเมื่อมันถูกเทราดไปตามลำตัว ไวน์สีเข้มเปื้อนซับไปกับชุดเจ้าสาวสีขาวและผิวเนื้อเปลือยช่วงเนินอกที่เปิดเว้าอวดสัดส่วน แต่ชายหนุ่มลึกลับกลับแสยะยิ้มด้วยความพอใจ

"ไร้เดียงสาแบบนี้นี่เองเจ้าบ่าวถึงได้รังเกียจ...คุณนี่เป็นเจ้าสาวที่น่าสงสารจริงๆ" เพล้ง! พูดจบเขาก็ขว้างแก้วไวน์ไปอีกด้านของเตียงจนแตกกระจาย รัตติกาลหลับตาปี๋และลืมตาขึ้นอีกทีเมื่อมีความรู้สึกถึงการถูกคุกคาม

"ทำอะไร...อย่าทำบ้าๆ นะ พี่เต้! พี่เต้ช่วยเพิร์ลด้วย!!" ร่างใหญ่โน้มตัวลงเข้าหาหล่อนอีกครั้ง...แนบไปหน้าไปตรงเนินอกข่าวผ่องที่ชุดเจ้าสาวดันทรวดทรงจนฐานเต้าขึ้นรูปชัดเจน

"อื้อ!! อย่า!" สัมผัสแรกที่หล่อนรู้สึกคือความอุ่นซ่านจากเรียวลิ้นของเขาที่ปาดเลียไปตามรอยของน้ำเมาสีแดงซึ่งเย็นจัดกว่าทำให้รู้สึกถึงการแทรกแซงของอุณหภูมิบนผิวเนินเนื้อได้อย่างชัดเจน

"อย่า..." หล่อนเกร็งตัวพลิกหนีกำมือแน่น แต่พันธนาการกลับเหนี่ยวรั้งเอาไว้จนไม่อาจหนีพ้นจากกรงกรรมนี้

ชายหนุ่มยังคงไล้เลียไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น เชื่องช้า...เซาะลิ้นเข้าไปตามขอบชุดเจ้าสาวที่นาบไปกับผิวเปลือย กลืนกินน้ำเมาซึ่งเปรอะเปื้อนไปโดยทั่ว ไม่ได้สนใจท่าทีขัดขืนของหล่อนเลยแม้แต่น้อย ริมฝีปาก...ดูดเม้มเบาๆ ลาดไล้ด้วยความช่ำชองชำนาญ

หญิงสาวกัดฟันสะอื้นน้ำตาไหล...หล่อนกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่แทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่รอด

ในคืนวิวาห์ที่ควรจะมีแต่ความสุขกลับต้องเป็นทุกข์สาหัสอย่างที่ไม่เคยประสบมาก่อน

หล่อนกำลังถูกชายแปลกหน้าข่มเหง....

"พี่เต้...ช่วยเพิร์ลด้วย..." เสียงแผ่วร่ำสะอื้นหาเจ้าบ่าวอันเป็นที่รักของหล่อน ยามนี้...เขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรและรู้หรือไม่ว่าหล่อนกำลังจะตกเป็นของคนอื่นในคืนเข้าหอนี้

"หึ หึ...เจ้าบ่าวของคุณกำลังสนุกลืมโลกอยู่เชียว ไม่มีเวลาสนใจเจ้าสาวที่ไร้ประสบการณ์เหมือนคุณหรอก มาเถอะ...ผมจะสอนวิธีการเป็นเมียที่ดีให้เอง"

"พูดเรื่องบ้าอะไร! ฮือ..." ร่างเล็กแอ่นหยัดขึ้นอัตโนมัติเมื่อเรียวลิ้นร้ายซอกซอนลึกเข้าไปแตะตรงยอดถัน หล่อนกลั้นหายใจ หลับตาและเกร็งตัวจนเจ็บชาไปหมด

"ความรู้สึกไวดีนี่...อย่ากลัวไปเลยเพิร์ล นี่คือการปลดปล่อย แล้วคุณจะติดใจ"

"ไม่!" หล่อนยังหวีดร้องทั้งที่เสียงแหบแผ่วกว่าเดิมมากแล้ว มือของเขาเริ่มเคลื่อนเข้ามาลูบนวดไปตามทรวงอกของหล่อน และร่นขอบชุดลงเรื่อยๆ จนปทุมถันงดงามอวดดีดตัวออกจากปราการผืนผ้า

ดวงตาคมโตลุกวาวพร้อมๆ ไปกับใช้มือสากอีกข้างควานเคล้นไปทั่ว ร่างเล็กดิ้นพลิกไปมาอย่างไร้ซึ่งหนทางรอด