บทที่ 1 ตอนที่ 2

"พี่เต้เหนื่อยไหมคะ..." หญิงสาวหันไปยิ้มให้กับเจ้าบ่าวในชุดทักสิโด้เนื้อผ้าตัดเย็บอย่างประณีต เขาก็หันมายิ้มอบอุ่นให้เธอเช่นกันในขณะที่ขับรถอยู่นั้น

"พี่ไม่เหนื่อยเหรอ ตื่นเต้นมากกว่า มันเหมือนความฝัน..." ปีย์ชาร์กลั้วหัวเราะในลำคอ คลี่ยิ้มเต็มใบหน้า

"นั่นสิคะ...นี่เราจะได้เป็นสามีภรรยากันแล้วจริงๆ เหรอคะเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย"

"ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ พี่ดีใจที่สุด" มือข้างหนึ่งละจากพวงมาลัยมากอบกุมมือเล็กนุ่มนิ่มของเจ้าสาวคนสวยเอาไว้ รอยยิ้มเหยียดยินดีเหลือบมองคนรักเป็นระยะไม่วางตา

ทำเอาสาวเจ้ารู้สึกขัดเขินไม่ใช่น้อยยามต้องอยู่ด้วยกันตามลำพังเช่นนี้หลังจากผ่านพิธีแต่งงานมาหมาดๆ มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย

รัตติกาลมองออกไปนอกตัวรถด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม...ในขณะที่มือใหญ่ยังคงจับมือของเธอและลูบไล้เบาๆ อย่างอ่อนโยน ร่างเล็กเอนพิงหลังกับเบาะด้วยรู้สึกเหนื่อยล้ากับงานแต่งที่เพิ่งผ่านพ้นไปสดๆ ร้อนๆ แต่ทุกอย่างก็เต็มตื้นไปด้วยความอิ่มเอมในหัวใจ

เจ้าสาวในชุดขาวบริสุทธิ์หลับตาพริ้มหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ รถเปิดประทุนทำลมเย็นๆ พัดผ่านกระทบยังความสบายตัวและผ่อนคลายได้ไม่น้อย

หญิงสาวรู้สึกปลอดโปร่ง โล่ง...และแล้วทุกอย่างก็เงียบงัน หล่อนจมอยู่ในความสงบอันเวิ้งว้างในขณะที่รถยังคงขับเคลื่อนไปบนท้องถนน โดยมีเจ้าบ่าวเป็นสารถีกิตติมศักดิ์ มุ่งสู่การเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตคู่ อนาคตที่กำลังจะต้องมีกันและกัน...