บทที่3.ต่อ

ถ้อยคำที่ออกมาจากริมฝีปากสีสดของเขานั้นช่างเชือดเฉือนและดูแคลนนัก หากแต่รติมาก็ไม่สามารถแย้งหรือพูดอะไรได้

เขามีอดีตที่ฝังใจเมื่อไม่นานมานี้ ท่องไว้รติมา อย่าไปโกรธเขา เขาน่าสงสาร เธอพยายามบอกตัวเองในใจ

“แล้วก็เลิกแทนตัวเองว่าดิฉัน เพราะฉันไม่ชอบ ให้เรียกตัวเองว่าน้องมดเหมือนเดิม ค่อยดูเป็นคนที่จะมารองมือรองเท้าฉันหน่อย เข้าใจมั้ย”

“ค่ะ คุณชาคริต”

“ดี...เอาล่ะ เริ่มทำหน้าที่ของเธอได้... เมียจ๋า ฉันอยากอาบน้ำ” เขาพูดออกมาเรียบๆ แต่เธอรู้ว่าเขาประชด หญิงสาวแอบถอนใจ งานหนักเธอไม่เคยคิดเกี่ยง แต่ งานแรก นี้มันอาจจะไม่ใช่งานหนักกาย แต่มันช่างแสนหนักใจเหลือเกิน...

แต่เธอก็จะต้องทำไม่ใช่หรือ หญิงสาวถอนหายใจเมื่อนึกถึงการตัดสินใจของตนเอง

เธอเลือกแล้วรติมา... เธอเลือกแล้ว...

“คุณชาคริตคะ ช่วยขยับมาทางซ้ายหน่อยสิคะ”

รติมาบอกคนตัวโตแสนดื้อรั้นที่เธอต้องช่วยเขาอาบน้ำ ซึ่งเป็นงานแรกที่เธอต้องทำ ทันที ที่เริ่มงาน

“เธอจะให้ฉันขยับจนหัวทิ่มตกอ่างเลยไหม”

“ไม่ใช่ค่ะ แค่ๆ เอ่อ แค่คุณชาคริตขยับมานั่งตรงขอบอ่างตรงนี้ก็พอค่ะ น้องมดจะได้ถอดกางเกงให้คุณสะดวก หากคุณยืนน้องมดกลัวคุณจะล้มเพราะคุณตัวโตกว่าน้องมดมากหากล้มน้องมดก็รับไม่ไหวนี่คะ”

กล่าวด้วยน้ำเสียงที่บังคับไม่ให้สั่น แต่มือนี่สิมันสั่นระริกจนรติมานึกโมโหตัวเอง ที่ไม่สามารถควบคุมมันได้ รวมทั้งใจที่เต้นระรัวราวกลองศึกที่โหมกระหน่ำปลุกใจให้ทหารฮึกเหิมในยามออกรบ

“เรื่องมากจริง รู้แบบนี้ฉันอาบเองก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรับเธอมาทำหน้าที่แทนพริมรตาให้เสียอารมณ์หรอก” น้ำเสียงฟังดูฉุนๆ แต่ก็ทำตามที่เธอขอโดยดี

รติมาได้แต่ยืนมองร่างแกร่งกระด้างของชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบงดงามเยี่ยงบุรุษเพศพึงมี ชาคริตมีคุณสมบัติหนุ่มรูปงามโดยไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเรือนร่างสูงใหญ่ที่ได้รับถ่ายทอดเชื้อสายจากผู้เป็นตา ซึ่งคุณตาของเขาเป็นชาวเบลเยียมและแม้ว่ามารดาจะเป็นลูกครึ่งไทย เบลเยียม และบิดาเป็นคนไทย หากแต่ทุกๆ อย่างที่ประกอบเป็นชาคริตนั้นมีส่วนที่คล้ายคนไทยก็แค่มีผมสีดำและสีผิวเหมือนคนเอเชีย หากแต่ผิวของเขาก็ออกสีอำพันงดงามกว่าผิวของฝรั่งที่ชอบอาบแดดให้มีผิวสีแทนด้วยซ้ำ

นอกจากนี้รูปหน้าคมประกอบด้วยดวงตาคมใหญ่สีทองเจิดจ้า หากเขามองเห็นและมีอารมณ์ในแววตา ดวงตาคู่นี้มันจะน่าดูสักเพียงใดหนอ รติมาคิดขณะไล่สายตาไปตามจมูกโด่งเป็นสันสวยและริมฝีปากสีเรื่อแลดูงดงามกว่าอิสตรีบางคนเสียอีกนั้นอย่างเพลิดเพลิน ในใจก็เอ็ดตนเองว่า ช่างหน้าไม่อายนักที่มายืนมองดูผู้ชายกึ่งเปลือยเช่นนี้ แต่อีกใจก็แย้งว่า ไม่เห็นจะเป็นไร ในเมื่อเขามองไม่เห็น เขาไม่รู้หรอกว่าเธอกำลังสำรวจเรือนกายอันสง่างามของเขาอยู่

“จะยืนมองฉันอีกนานไหม มองพอรึยัง” เสียงห้าวฟังดูทรงอำนาจเอ่ยขึ้นเสมือนว่าเขามานั่งอยู่ในใจเธอ และมองเห็นว่าเธอทำอะไรอยู่กระนั้น หญิงสาวหน้าแดงก่ำรีบปฏิเสธทันที

“เอ่อ นะ น้องมดเปล่านะคะ”

“ฉันรู้ว่าเธอกำลังมองฉัน อย่างสำรวจตรวจตรา เธอกำลังนึกสมเพชฉันอยู่สินะ”

“เปล่านะคะ น้องมดแค่กำลังคิดว่าจะอาบน้ำให้คุณอย่างไรที่จะไม่ทำให้ตัวเองเปียก เท่านั้นจริงๆ นะคะ”

เธอรีบปฏิเสธด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้าด้วยความอับอาย

“ถ้างั้นก็รีบๆ สิ ฉันหิวข้าว และฉันก็ต้องการพักผ่อน”

เขาพูดสั้นๆ ห้วนๆ ใบหน้ายามไร้แว่นตาอันใหญ่ปิดบังนั้นบึ้งจัด ทั้งเรียบเฉยดูกระด้างเยือกเย็นจนรติมามือสั่นขึ้นมาอีก เธอค่อยๆ แกะกระดุมกางเกงยีนสีเข้มตัวสวยที่เขาสวมอยู่อย่างระมัดระวังไม่ให้มือตนเองไปโดนผิวเนื้อสีอำพันแข็งแกร่งไปด้วยลอนกล้ามงดงามนั้น เขาใส่กางเกงยีนดูดีมากๆ และเท่สุดๆ ไม่วายที่เธอจะแอบคิดนอกลู่นอกทาง

ในที่สุดภารกิจอันยิ่งใหญ่ของรติมาก็สิ้นสุดลง เมื่อกางเกงตัวสวยหลุดพ้นปลายเท้าของชาคริต หญิงสาวแอบปาดเหงื่อและลอบถอนใจเบาๆ อย่างโล่งอก แต่ก็ไม่นานเมื่อหันมาเจอกางเกงบอกเซอร์เจ้าปัญหา ที่ปกปิดความเป็นชายชาตรีอยู่หมิ่นเหม่ รติมาหน้าแดงเมื่อคิดว่าจะต้องทำอะไรบ้าง

“เธอมีปัญหาอะไรรติมา” เสียงนั้นเริ่มขุ่นมัวมากขึ้นเมื่อเธอจดๆ จ้องๆ ไม่ทำอะไรเสียที

“ออกไป ฉันจะอาบน้ำเอง คิดแล้วว่าผู้หญิงอย่างเธอมันไร้ประโยชน์ และก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีคนปรนนิบัติดูแลเลยสักนิด ออกไป๊...”

“แต่ ว่า ...”

“ฉันบอกให้ออกไปไง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอรติมา เธอทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดทั้งวันแล้วนะ อย่าให้ฉันต้องอารมณ์เสียเพราะเธอมากกว่านี้”

เขากล่าวเสียงเย็นชา และเธอก็รีบเดินออกมาจากห้องน้ำทันทีเมื่อเขาเริ่มถอดกางเกงเจ้าปัญหา โดยไม่สนใจว่าเธอจะอยู่ตรงนั้นหรือไม่

“โอย แย่แน่ๆ น้องมด เราจะทนได้นานแค่ไหนกัน”

หญิงสาวออกมาจากห้องน้ำก็เอามือกุมแก้มที่ร้อนผ่าวพลางนั่งแหมะลงบนเตียงกว้างอย่างอ่อนแรง ราวกับว่าเธอได้ทำงานหนักมาตลอดวัน

หญิงสาวนั่งฟังเสียงน้ำที่ไหลกระทบพื้นกระเบื้องสวยอยู่ชั่วครู่จึงได้เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเขาเพื่อจัดเตรียมเสื้อผ้าให้เขาได้สวมใส่ รติมาไล่สายตาดูเสื้อผ้าข้าวของในตู้บานใหญ่ที่ออกแบบกลมกลืนงดงามลงตัวเข้าชุดกับเฟอร์นิเจอร์ในห้อง แล้วก็ต้องทึ่งในความเป็นระเบียบของเสื้อผ้าที่แขวนเรียงกันและพับเก็บเข้าชุดกัน ทั้งกางเกงชั้นในชุดลำลองและชุดทำงานซึ่งดูๆ แล้วหญิงสาวคิดว่า ก่อนหน้านี้ ชาคริตคงเป็นคนที่คร่ำเคร่งกับการทำงานมากและค่อนข้างดุด้วย ดูจากการจัดวางเรียงข้าวของที่ดูเป็นระเบียบเป๊ะ ซ้ำคุณประเสริฐก็เปรยๆ กับเธอก่อนหน้านี้ว่าชายหนุ่มนั้นค่อนข้างจะจริงจังกับการทำงาน และค่อนข้างเจ้าระเบียบมากๆ เมื่อเธอเห็นแล้วก็คิดเห็นด้วยว่าจริง

รติมาค่อยๆ หาเสื้อผ้าที่เหมาะจะใส่นอนมาให้เขาแต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะมีชุดนอนเลยสักชุด ในตู้ที่เธอเห็นส่วนใหญ่ก็เป็นชุดทำงาน ชุดลำลอง นอกนั้นก็มีกางเกงยีนอีกหลายตัว และเสื้อยืดเนื้อดียี่ห้อดัง เมื่อเสียงน้ำไหลหยุดลงรติมาก็เริ่มวิตก เมื่อคิดว่าหากเขาออกมาไม่มีเสื้อผ้าให้เขาใส่ชาคริตจะต้องโกรธเธออีกแน่ๆ หญิงสาวลนลานหาชุดให้เขาทันที เมื่อเสียงฝีเท้าแผ่วๆ พร้อมด้วยเสียงไม้เท้าขาวกระทบพื้นดังใกล้เข้ามา คุณประเสริฐบอกเธอว่าชาคริตรู้ตำแหน่งของห้องดีว่าอะไรอยู่ตรงไหน แค่เขาใช้ไม้เท้าแตะดู ชาคริตก็จะรู้ว่าเขาอยู่ในส่วนไหนของห้อง