ตอนที่ 7

ชายหนุ่มหันมาร้องเรียกหญิงสาว เจนสุดาวิ่งเข้าไปดูเขาขุดทรายเป็นรูลึกด้วยความกระตือรือร้น สักครู่ไคก็ล้วงเอาอะไรบางอย่างขึ้นมาจากด้านล่าง

“หอยหรือคะ?” เจนสุดามองสิ่งที่อยู่ในมือของเขาด้วยความฉงน

“ครับ...มันเป็นหอยปากหนา กาบหอยหนาและหนักมาก แต่ก็อร่อยมากด้วย”

“ฉันไม่เคยเห็นเลยนะคะ น่าตื่นเต้นจังค่ะ”

“ลองขุดดูซีครับ ใต้สันทรายนี่มันฝังตัวอยู่เยอะเลย แต่ทะเลแถบนี้ยังเป็นธรรมชาติมาก ก็เลยไม่ค่อยมีใครเข้ามาขุดไปขาย”

ไคกล่าวก่อนจะหันหลังและเดินไปข้างหน้าปล่อยให้หญิงสาวลองขุดทรายตรงนั้นลึกลงไป กระทั่งเธอรู้สึกว่ามือสัมผัสกับอะไรแข็ง ๆ บางอย่าง แต่แล้วเจนสุดาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย!” เสียงนั้นดังมากพอจะทำให้ไครีบหันมามองและวิ่งกลับมายังหญิงสาวที่ยกมือซึ่งนิ้วของเธอเปื้อนเปรอะด้วยเม็ดทรายและรอยเลือดสีแดงเข้ม เจนสุดามีสีหน้าตระหนกตื่นและซีดขาวเมื่อเห็นเลือด

“คุณเจน...อยู่นิ่ง ๆ นะครับ” ไครีบบอกขณะย่อตัวลงและคว้ามือของเธอเข้าไปดูใกล้ ๆ

“คุณคงจะถูกเปลือกหอยบาดเข้าแล้ว ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะช่วยทำแผลให้”

ว่าแล้วหนุ่มลูกครึ่งไทยฮาวายก็ดึงมือให้หญิงสาวให้ตามเขาไปและจุ่มนิ้วของเธอลงไปในน้ำทะเล เขาทำให้เธอประหลาดใจมากขึ้นอีกด้วยการก้มลงไปที่นิ้วเรียวเพื่อดูดกลืนรอยเลือดซิบนั้นเข้าไปในปากหยักหนา

ไคดูดเล็มบนนิ้วของหญิงสาวแผ่วเบา เจนสุดาหัวใจเต้นรัวเร็ว เธอตื่นเต้นสุดประมาณและรู้สึกวาบหวามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มยังคงกลืนนิ้วของเธอไว้

และในวินาทีนั้นเองที่เขาช้อนตาขึ้นมองเธอ เจนสุดาหลบสายตาคมคู่นั้นไม่ทัน เธอกับเขาสบประสานสายตากันชั่วครู่ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ตั้งตัวกลีบปากละมุนก็ถูกริมฝีปากหยักหนาของหนุ่มลูกครึ่งไทยฮาวายประกบปิดเอาไว้แนบแน่น

มันเป็นจูบแรกของนักเขียนนิยายสาว เป็นความรู้สึกที่ช่างแตกต่างจาก จูบ ในจินตนาการของเธอลิบลับ มันไม่ใช่แค่การประกบปากกันเฉย ๆ แต่ยังเป็นความดูดดื่มที่เกิดขึ้นจากปลายลิ้นของคนที่เธอยอมให้เขาล่วงล้ำเข้ามา