ตอนที่ 6

“เรือหาปลาก็อย่างนี้ รกหน่อยนะครับ”

เขากล่าวยิ้ม ๆ แต่เป็นรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ที่ยังความประทับใจแก่หญิงสาวและทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว ไคคงจะเป็นชาวประมงที่หล่อที่สุดเท่าที่เธอเคยพบมากระมัง ผิวสีแทนหยาบกร้านของเขาสะท้อนแสงแดดเป็นมันวาว แต่สีผิวบนเรือนร่างกำยำกลับดูเรียบสม่ำเสมอไม่กระดำกระด่างอย่างคนกรำงานแดดทั่วไป

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...อุ๊ย!”

“คุณเจน ระวังครับ!”

ชายหนุ่มอุทานออกมาพร้อมทั้งรั้งร่างบางที่กำลังจะเซล้มเพราะเรือโคลงเคลงไปตามแรงคลื่นไว้ได้พอดี อารามตกใจทำให้เขากอดเธอไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว

“ไม่เป็นไรนะครับคุณเจน?” เขาถามและสบสายตาที่คลายความตื่นตระหนกของหญิงสาวในอ้อมแขน เจนสุดาจ้องนัยน์ตาสีอำพันแกมน้ำเงินคู่นั้นและรู้สึกถึงเสียงหัวใจที่กำลังเต้นผิดจังหวะ

“มะ...ไม่ค่ะ...เจน...ไม่เป็นไรค่ะ”

เธอรู้สึกอยากจะกอดเขาตอบ...คิดบ้า ๆ อะไรอย่างนั้นนะเจนสุดา หญิงสาวอยากจะหยิกตัวเองให้ตื่นจากความเพ้อฝัน เธอเห็นเขาเป็นพระเอกในนิยายโรมานซ์ของเธอหรือยังไงกัน

“เจนไม่เป็นอะไรหรอกนะคะ ปละ...ปล่อยเจนเถอะค่ะ”

ไคจำต้องปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระจากวงแขนหนาใหญ่ขณะที่ยังมองร่างเล็กซึ่งค่อย ๆ หย่อนตัวลงนั่งหันหน้ามาทางเขาไม่ยอมวางตา ร่างของเจนสุดานุ่มนิ่มจนเขาแทบไม่อยากคลายวงแขนจากความบอบบางและอ่อนหวานนั้นเลย

เมื่อกี๊เขาเห็นริมฝีปากอิ่มสวยจิ้มลิ้มของเธอสั่นระริก เจนสุดาคงกลัวจนเผลอเผยอปากออก ริมฝีปากสีชมพูของเธอแวววาวน่ามอง มันเป็นรูปกระจับอิ่มนุ่มจนเขาอยากจะ...

ไคยังได้กลิ่นบางอย่างที่อวลไอออกมาจากตัวเธอเมื่อครู่ มันเป็นกลิ่นอ่อน ๆ ของแพชชูลี่และวานิลลา กลิ่นน้ำหอมนั่นอาจกำจายออกมาจากเรือนผมของเธอ ลำคอระหง หรือไม่ก็อาจจะเป็นเรือนร่างของเธอก็เป็นได้

“เกาะแถบนี้จะล้มรอบด้วยเขาหินปูนครับคุณเจน”

ชายหนุ่มอธิบายด้วยเสียงดังแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ขณะแล่นเรือห่างออกมาจากฝั่งและมุ่งหน้าเข้าไปยังแนวเขาที่เสียดยอดขึ้นไปสู่ท้องฟ้าสีครามเบื้องหน้า

“ดูนั่นซีครับ” เขาชี้ให้หญิงสาวมองไปยังสันทรายที่ทอดยาวอยู่กลางทะเล เจนสุดาย่นคิ้วเข้าหากัน เธอไม่เคยเห็นอะไรอย่างนั้นมาก่อน

“สันทรายนั่นมันจะโผล่ขึ้นมาตอนน้ำลด ผมจะพาคุณเจนเข้าไปดูใกล้ ๆ นะครับ ผมจะพาคุณเจนไปขุดหาหอยที่นั่น”

เจนสุดามองภาพเบื้องหน้าด้วยความตื่นเต้น มันเป็นสันดอนทรายที่โผล่ขึ้นมากลางทะเลลึกใกล้แนวเขาหินปูน ทอดตัวยาวออกไปสุดลูกตาท่ามกลางแสงแดดส่องกระทบผืนน้ำเหลือบพรายเป็นเงาระยับ

ไคนำเรือเข้าไปเกยบนสันทรายและค่อย ๆ ประคองหญิงสาวลงจากลำเรือ ทุกครั้งที่เขาสัมผัสถูกเนื้อต้องตัวเธอก็เหมือนมีอะไรบางอย่างแล่นเข้าไปทำให้รู้สึกวาบไหวอยู่ในส่วนลึก มือหนาของเขา แขนแกร่งและมัดกล้ามนั่นมันทำให้เจนสุดาจินตนาการถึงพระเอกนิยายอีโรติกอย่างไม่ตั้งใจ

“มานี่ซีครับ ผมจะทำอะไรให้ดู”