พิศวาสรักทะเลหวาม

เจนสุดาล้วงหยิบแผนที่ในกระเป๋าสะพายของเธอขึ้นมากางดูหลังลงจากเรือโดยสารที่พาเธอมาส่งยังเกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งทางใต้ของประเทศซึ่งห่างไกลออกมาจากแผ่นดินใหญ่มากพอประมาณ

นักเขียนนิยายสาวร่างเล็กในชุดเสื้อยืดคอวีและกางเกงยีนส์รัดรูปแบบสกินนีเดินทางมาถึงเกาะอันเงียบสงบท่ามกลางน้ำทะเลสีฟ้าครามที่โอบล้อมตามคำแนะนำและเป็นธุระให้ของเพื่อนสนิท

“อยากได้สถานที่ที่เป็นแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายอย่างนั้นเหรอเจน...ได้ซี...ฉันจัดให้ มีเกาะอยู่เกาะหนึ่งทางภาคใต้ชื่อเกาะมินดา มันเป็นเกาะที่แปลกมากเลยนะ เกาะนี่น่ะสวยมาก ๆ แต่กลับไม่ค่อยเป็นทีรู้จักของนักท่องเที่ยวสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะว่ามันอยู่ห่างไกล แต่ฉันจะติดต่อเรือให้เขาพาเธอไปนะจ๊ะ ฉันแน่ใจว่าถ้าเจนได้เห็นแล้วจะต้องชอบ และก็จะมีแรงบันดาลใจเหลือเฟือในการเขียนนิยาย เผลอ ๆ เธออาจจะไม่อยากออกมาจากเกาะนั่นเลยก็ได้ เพราะมันสวยมากจริง ๆ “

เสียงบรรยายบรรยากาศของเกาะแสนสวยที่ออกจากปากของลีลานุชเพื่อนสาวยังก้องในหูของเจนสุดา แต่เมื่อได้ลงมาเหยียบบนหาดทรายของเกาะที่เพื่อนเธอว่าแปลกเป็นครั้งแรก หญิงสาวก็รู้สึกว่าคำพูดของเพื่อนสนิทนั้นไม่ได้เกินความเป็นจริงแต่อย่างใด

มินดา เป็นเกาะที่สวยงามมากจริง ๆ สำหรับหญิงสาวซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงมาตั้งแต่เด็กจวบจนตอนนี้อายุย่างเข้ายี่สิบสี่ปี หลังเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเจนสุดาก็หวังจะยึดอาชีพนักเขียนเพื่อเลี้ยงชีวิตของเธอในวัยทำงาน

ที่ผ่านมาเธอมีผลงานตีพิมพ์บ้างแต่ไม่สม่ำเสมอ ยังโชคดีที่เธอไม่มีครอบครัวเพราะสถานะการเงินและรายได้ก็ยังไม่ใคร่มั่นคงสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เธอกำลังประสบปัญหาว่าตัวเองขาดแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายเรื่องใหม่ ๆ ส่งสำนักพิมพ์

นิยายที่เธอเขียนส่วนใหญ่เป็นแนวโรแมนติก รักใคร่ระหว่างหนุ่มสาวทั่วไปซึ่งมีขายเกร่อในท้องตลาด เธออยากได้พลังในการเขียนงานแบบใหม่ อยากเติมพลังใจในชีวิตสำหรับงานเขียน

แต่เมื่อมาถึงเกาะในฝันแสนสวยของเพื่อนสนิท ปัญหาใหญ่สำหรับคัทลียาตอนนี้คือ เธอยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหนและยังไม่รู้จักใครเลยบนเกาะแห่งนี้

“ขอโทษครับ คุณผู้หญิง...คุณกำลังจะไปไหนหรือครับ?”

เสียงทุ้มห้าวที่ดังจากเบื้องหลังหยุดความสับสนของเจนสุดาไว้ชั่วขณะ หญิงสาวหันกลับไปมองก็ถึงกับตกตะลึงเมื่อพบว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยทั่วไปที่เธอเคยเห็น