ตอนที่ 4

“ไม่หรอกครับ...ว่าแต่...คุณเจนกลัวเวลากลางคืนหรือเปล่าครับ?”

“คะ? กลัวเวลากลางคืนอย่างนั้นหรือคะ” หญิงสาวทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ

“ผมหมายถึง คุณเจนอยู่คนเดียวได้หรือเปล่าครับ ในบ้านหลังนี้ ตลอดทั้งคืนนี้”

พอเขาถามเจนสุดาก็ทำสีหน้าลังเล อยู่ได้หรือเปล่าล่ะหรือ?...ถ้าเธอจะบอกเขาตรง ๆ เขาคงคิดว่าเธอ...

“กลัวหรือครับคุณเจน” เขากล่าวแทรกขึ้นมาในความคิดของหญิงสาว เจนสุดาทำหน้าเก้อ เธอยิ้มเจื่อน ๆ และไคก็รู้ความหมาย

“โอเคครับ” เขาเอ่ยในที่สุด

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะครับ ถ้าคุณเจนคิดว่าจะสามารถเชื่อใจผมได้ คืนนี้จะให้ผมนอนเฝ้าคุณเจนที่ห้องรับแขกไหมครับ?”

หนุ่มลูกครึ่งไทยฮาวายกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่บ่งบอกความกระตือรือร้นมากเกินเหตุ แววตาใสซื่อของเขาทำให้หญิงสาวเกิดความรู้สึกเชื่อใจมากกว่าเป็นอย่างอื่น

“ก็ได้ค่ะ...เจนคิดว่า...เจนเชื่อใจคุณค่ะ ไค”

หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างแช่มชื่นได้ในที่สุดหลังจากรู้สึกลังเลอยู่ชั่วครู่

“ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณเจนนอนที่ห้องนั้นนะครับ มันเป็นห้องของแม่ผม มีเสื้อผ้ากับของใช้ผู้หญิงอยู่ในนั้น”

ไคชี้ไปยังบานประตูที่ปิดสนิทของห้องด้านใน เจนสุดาหยิบกระเป๋าสะพายของเธอขึ้นมาและเดินไปหยุดหน้าห้องนั้น

“ถ้าคุณเจนต้องการอะไรก็เรียกผมได้ตลอดเวลานะครับ เดี๋ยวผมจะขอตัวออกไปข้างนอกก่อน จะกลับมาอีกทีตอนหัวค่ำ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณเจนล่องเรือไปตามเกาะแถบนี้ ไปดูผมจับปลาแบบชาวประมงอย่างที่คุณเจนอยากรู้ว่าเป็นยังไงอย่างไรล่ะครับ”

หนุ่มลูกครึ่งทิ้งคำพูดอันรื่นหูและน้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลไว้ก่อนที่เขาจะออกไปข้างนอก เจนสุดามองตามขณะที่รู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป เธอนึกไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าเมื่อมาถึงเกาะเล็ก ๆ แสนสวยนี้จะพบกับอะไรบ้าง

อาจเป็นชาวบ้านแถบนี้ ชาวประมงแก่ ๆ และเด็ก ๆ ผิวหยาบกร้านเพราะกรำงานแดด ทว่าทุกอย่างกลับตรงกันข้ามไปหมด เธอได้พบกับทัศนียภาพของท้องทะเลอันงดงาม

และที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือเธอได้พบกับหนุ่มหล่อที่ความหล่อของเขาทำให้เธอตกตะลึงตั้งแต่แรกเห็น บ้าน่า!...อะไรกันล่ะนี่ เธอกำลังคิดถึงเรือนร่างกำยำและผิวสีแทนจัดของไค

เจ้าของใบหน้าคร้ามเข้มและมีกล้ามเป็นมัดแถมด้วยหน้าท้องเป็นลอนซิกส์แพ็คเหมือนพระเอกในนิยายของเธอยังไงยังงั้น ปกติเธอจะเขียนนิยายโรแมนติกแต่บรรยากาศเช่นนี้กลับทำให้รู้สึกวาบหวามและคิดถึงพล็อตนิยายอีโรติกขึ้นมาในฉับพลันทันใด

อย่าเชียวนะ เจน!

แค่ทะเลสวยกับหนุ่มหล่อถึงกับทำให้จินตนาการของเธอพรึงเพริดไปถึงไหนต่อไหน หญิงสาวจำต้องรีบปัดเป่าความรุ่มร้อนที่เกิดขึ้นอย่างไร้เหตุผลด้วยการรีบเข้าไปในห้องและผลัดเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ