18 | ฉันไม่ใช่เด็กใคร

หญิงสาวร่างบอบบางกำลังชะเง้อคอมองเข้าไปภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ก่อนจะเดินกลับมายังรถสปอร์ตของตัวเองที่จอดอยู่ข้างกาย แองจี้ถอดแว่นกันแดดสีดำออกวางไว้บนเบาะด้านข้างก่อนจะลุกจากรถอีกครั้งและต่อสายหาใครบางคน

“มาหาใคร!”สุรเสียงเข้มดังกร้าวขึ้นจากทางด้านหลังเมื่อแองจี้กำลังหาทางติดต่อกับลีน่าทำให้เธอต้องมองทางต้นเสียง ผมยาวสลวยถึงกลางหลังเมื่อถูกสะบัดออกก่อนที่เจ้าหล่อนจะเมียงมองบุคคลที่เอ่ยถามเมื่อครู่

บอดี้การ์ดหนุ่มหน้าหยกมองสาวน้อยหน้าหวานดวงตาสีฟ้าที่หันมาจ้องมองเขา ริมฝีปากอวบอิ่มถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดตัดกับผิวขาวราวกับกระดาษเอสี่ก็ไม่ปาน รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นประดับใบหน้างามจนคนมองหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“ยามคะนี่ใช่คฤหาสน์ดาบิโอ้รึเปล่าคะ!”ไรเดอร์ถึงกับหน้าชาราวกับถูกตบหน้าอย่างไรอย่างนั้น ผู้หญิงสุดสวยหุ่นน่าขยี้เรียกมือขวามาเฟียผู้มีอิทธิพลสูงสุดในปารีสว่ายามงั้นหรือ น่าขบขันสิ้นดีที่เจ้าหล่อนมีตาแต่ไม่ดูการแต่งตัวที่ใส่สูทหลักแสนขนาดนี้

“หึ! มีตามองไหมแม่คุณว่าฉันไม่ใช่ยาม”น้ำเสียงราบเรียบตอกใส่คนสวยอย่างจัง สายตาของแองจี้กวาดมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอย่างช้าๆ พินิจพิจารณาชายหนุ่มร่างกำยำที่ใส่ชุดสูทถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็นบอดี้การ์ดที่เธอเคยดูในหนังแน่ๆ เพราะมาเฟียอย่างราฟคงจะมีคนคุ้มกันมากมาย

“ไม่ใช่ยามงั้นก็คนสวนสิ!”แองจี้ยังตีหน้าซื่อพร้อมกับเบ้ปากอย่างดูแคลนจนคนมองต้องขบกรามแน่น อยากฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ซะเจ้าหล่อนคงไม่โง่จนมองว่าเขาเป็นยามหรือคนสวนหรอกแต่ที่พูดมาอย่างปั่นประสาทเขาเล่นเท่านั้น

“...”เด็กบ้าเอ่ย! ไรเดอร์ได้แต่สบถในใจดูจากหน้าแล้วคงจะเพิ่งเป็นสาวแรกรุ่นสินะไหนจะการแต่งตัวที่วาบหวิวโชว์เนื้อหนังมังสานั้นอีก บอดี้การ์ดหน้าหยกใช้สายตามองไปทั่วเรือนร่างจนเจ้าหล่อนต้องเม้มปากแน่น

“อย่าใช้สายตาลามกมองฉันแบบนั้นนะ!”

“คงเป็นเด็กคุณราฟสินะ”ถ้าเป็นเช่นนั้นอย่างที่เขาพูดไว้จริงๆ ก็คงไม่แปลกเพราะเจ้านายของเขามีผู้หญิงรายล้อมมากมาย แต่ถ้าจะให้เข้าไปพบคงไม่ได้เพราะลีน่าคนรักของผู้เป็นนายอยู่ด้วยถ้าขืนให้เข้าไปคงได้ไปเยี่ยมบาลก่อนอายุไขแน่

“วันนี้คุณราฟไม่ว่างท่านอยู่กับเมีย!”

“นิ! ฉันไม่ใช่เด็กใครนะ”เสียงแหลมแผดใส่ก่อนจะตรงเข้าไปเกาะประตูรั้วอันเล็ก จ้องมองหน้าคนที่กล่าวหาว่าเธอเป็นเด็กของเจ้าของคฤหาสน์และหญิงสาวก็มั่นใจได้ว่านี่ต้องเป็นคฤหาสน์ดาบิโอ้แน่นอน

“เปิดประตูให้ฉันหน่อย ฉันเป็นเพื่อนสนิทของลีน่าที่เพิ่งมาจากอังกฤษ!”แองจี้ถึงขั้นตะเบ็งเสียงบอกให้ชายหนุ่มหน้าหล่อแต่กวนประสาทเปิดประตูให้เธอได้ขับรถเข้าไปจอดข้างใน เพราะอากาศตอนนี้เริ่มร้อนแสงแดดก็เริ่มแผดเผาผิวบอบบางไปทีละน้อย

“ไม่น่าไว้ใจ! ผมไม่ให้คุณเข้า”ยิ่งเห็นเจ้าหล่อนร้อนรนมากเท่าไหร่ไรเดอร์ก็อยากจะสั่งสอนคนปากดีให้ยืนตากแดดไปสักครู่ก่อน ชายหนุ่มหยิบกล่องสี่เหลี่ยมออกจากกระเป๋าเสื้อสูทของตนหยิบบุหรี่ขึ้นมายกสูบอย่างสบายอารมณ์

แองจี้ได้แต่เม้มปากเป็นเส้นตรงกลั้นเสียงกรีดร้องของตนเอาไว้กลัวว่าผู้ชายตรงหน้าจะต่อว่าเอาได้ จึงได้แต่กระทืบเท้าที่สวมส้นสูงอยู่ลงพื้นเพื่อระบายความคับแค้นในใจก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้ไรเดอร์ หน้าชาอีกครั้ง

“ตาแก่บ้า!”ต่อว่าเขาก่อนจะเดินหัวเสียไปที่รถของตนนั่งอยู่แบบนั้นส่งข้อความหาลีน่า แต่เพื่อนสาวของตนดันไม่ตอบกลับมาเบอร์ที่ฝรั่งเศสก็ไม่มีจะติดต่อลีน่ายังไงให้ออกมารับเธอกันเนี่ย

แองจี้แทบอยากจะร้องไห้ออกมาคอนเลคชั่นเสื้อผ้าใหม่ที่ลีน่าออกแบบเอาไว้และตอนนี้วัตถุดิบที่สั่งตรงมาจากอิตาลีถึงห้องเสื้อแล้ว แต่ยังสั่งตัดไม่ได้เมื่อเจ้าของแบรนด์ไม่ได้เห็นเนื้อผ้าที่ถูกส่งมาและเธอก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปก้าวก่ายถึงแม้จะเป็นผู้ช่วยคนสนิทก็เถอะ

หญิงสาวได้แต่ตวัดหางตามองบอดี้การ์ดหน้าหยกที่เดินเข้าไปในป้อมยามและประตูรั้วสูงก็ค่อยๆ เปิดออกกว้างแต่แองจี้ยังคงนิ่งเฉยไม่ยอมขยับเคลื่อนรถหรูไปไหนได้แต่นั่งกอดอกกัดปากตัวเองแน่น

เปรอะ! เปรอะ!

“เชิญครับคุณผู้หญิง”เป็นไรเดอร์ที่เดินออกมาเคาะกระจกรถของแองจี้และยื่นหน้าแทบจะสิงกระจกรถและบอกคนที่นั่งอยู่ภายในให้เข้าไปในคฤหาสน์

มือน้อยเลื่อนเกียร์ไม่รอช้าเหยียบคันเร่งเข้าไปข้างในคฤหาสน์โดยไม่สนใจคนที่ยืนชิดกับรถเธอ ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระโดดหนีด้วยสัญชาตญาณถ้ามิเช่นนั้นคงจะโดนเหยียบเอาได้

“โว้!...มีน้อยใจด้วยเว้ย”รอยยิ้มปรากฏขึ้นประดับใบหน้าหล่อเหลาก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากของตน และเดินเข้าไปในคฤหาสน์เดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ เพราะปากทางเข้าไปในคฤหาสน์ระยะทางประมาณสองร้อยเมตร

แองจี้ลงจากรถของตนมองไปยังเบื้องหน้าตะลึงมองความใหญ่โตหรูหราของคฤหาสน์มาเฟียผู้มีอิทธิพลไม่ต่างจากคุณมาคัสที่ใครๆ ต่างก็รู้จักพวกเขา ก่อนจะสาวเท้าเข้าภายในด้วยใจที่เต้นครึกโครมกว้างขนาดนี้จะหาลีน่าเจอไหมเนี่ยดีไม่ดีอาจจะโดนยิงหัวเอาก็ได้

“ว๊าว...”เสียงการ์ดที่ยืนเฝ้าด้านหน้าก่อนทางเข้าคฤหาสน์ต่างกันผิวปากอย่างเสียมารยาทกันเป็นแถวเมื่อเห็นร่างบอบบางของหญิงสาวผมสีน้ำตาลเงาวับปล่อยยาวถึงกลางหลังปกปิดแผ่นหลังขาวเนียนของชุดเดรสคว้านลึกจนเกือบถึงบั้นท้ายงอน

หญิงสาวยังคงเดินเข้าไปภายในคฤหาสน์มองซ้ายแลขวาไปและเดินหน้าไปเรื่อยๆ ก่อนจะได้ยินเสียงคนหยอกล้อกันตรงโถงใหญ่ของบ้าน ตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นเพื่อนสาวของตนกำลังนั่งตักของผู้ชายคนหนึ่งกำลังคลอเคลียกันอย่างนัวเนีย

“ว๊าย!”แองจี้ใช้มือปิดปากของตัวเองเอาไว้หลับตาและเบือนหน้าหนี แต่เมื่อมองไม่เห็นอะไรเลยจนทำให้เธอเดินปะทะกับร่างของใครคนหนึ่งจนแทบหงายหลังแต่ดีที่วงแขนแกร่งโอบรอบเอวบางไว้ทัน

“กรี๊ด...อุ๊บ!”

“เงียบ! ดูบ้างว่าเขาทำอะไรกันอยู่”เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูใช้มือใหญ่ของตนปิดปากผู้หญิงตรงหน้าเอาไว้ กลิ่นหอมกรุ่นของเรือนผมยาวและกายสาวนุ่มนิ่มสัมผัสกับสัดส่วนบึกบึนทำให้เลือดในกายของไรเดอร์สูบฉีดอย่างรวดเร็ว

“อื้อ...”แองจี้ตีข้อมือหนาให้ปล่อยเธอได้แล้วเมื่อฝ่ามือหนากำลังเลื่อนต่ำไปหาบั้นท้ายของตน

“ใครน่ะ!”เสียงเข้มทรงอำนาจเปล่งถามชายหญิงที่กำลังกกกอดกันอยู่หน้าประตูโถงใหญ่ ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมาประจันหน้าเป็นลีน่าเสียเองที่อ้าปากหวอด้วยความตกใจระคนสงสัย

“แองจี้! มาได้ไงเนี่ย”ลีน่าลุกขึ้นจากหน้าขาแกร่งวิ่งไปหาเพื่อนรักของตนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอแองจี้ที่นี่

“ละ...ลีน่า!”ไรเดอร์ปล่อยคนในอ้อมแขนก่อนจะโค้งศีรษะให้ ลีน่าเล็กน้อยและเลี่ยงออกจากตรงนั้นไป แต่ที่น่าหงุดหงิดใจคือกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเจ้าหล่อนยังติดตามเขามาด้วย จนต้องใช้นิ้วขยี้จมูกของตนขับไล่สิ่งที่ทำให้หัวใจหนุ่มว้าวุ่น

“แองจี้นี่พี่ราฟปะ...เป็น...เอ่อ”

“เป็นผัวครับ พี่เป็นผัวลีน่าเอง”ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดจบประโยคเขาก็โพล่งขึ้นมา เมื่อลีน่าแนะนำเพื่อนให้รู้จักกับราฟแต่ต้องอึกอักเมื่อยังไม่กล้าพูดถึงสถานะตอนนี้จนเป็นเขาที่ต้องพูด

ลีน่ายิ้มแห้งๆ ให้กับแองจี้ตวัดตาใส่เขาอย่างต่อว่าแต่มีเหรอคนอย่างราฟจะสะถกสะท้านยังนั่งยิ้มร่าอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ และเลียริมฝีปากของตนอย่างเย้าแหย่เมียตัวน้อย

“ส่วนนี่แองจี้เพื่อนรักลีน่าค่ะ”ราฟพยักหน้าอย่างรับรู้ในสิ่งที่ ลีน่าพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เพื่อจะให้เพื่อนรักทั้งสองคุยกันเพราะดูท่าว่าจะบินมาอังกฤษโดยตรงสินะ เด็กสาวคนนี้ไม่คุ้นหน้าไม่แปลกหากจะเป็นเพื่อนของลีน่าที่จะมาจากอังกฤษ

“ตามสบายเลยจ๊ะสาวๆ พี่ไปยิงปืนเล่นกับไรเดอร์ดีกว่า!”