17 | โคแก่ถูกเชือด

ราฟใช้นิ้วม้วนผมยาวสลวยเป็นเกรียวเล่นไปมาสายตาจับจ้องดวงหน้างามใสแดงปลั่ง ลมหายใจอุ่นๆ สม่ำเสมอกระทบกับแผงอกกว้างจนร้อนผ่าวไปหมดศีรษะทุยสวยหนุนนอนกับต้นแขนล่ำแขนเรียวยังคงกอดร่างบึกบึนไว้แน่น

“ลีน่า! ตื่นเถอะที่รักเที่ยงแล้ว”เสียงเข้มกระซิบข้างหูปลุกเจ้าหล่อนให้ตื่นจากนิทรารมย์ของห้วงนิทรารมย์อันแสนสบาย

“ฮื้อ...”ลีน่าครางประท้วงในลำคอเมื่อถูกรบกวนการหลับอันแสนจะสบาย ฝ่ามือน้อยลูบไล้แผงอกกำยำแสนอบอุ่นรอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้างาม เธออยากจะอยู่แบบนี้ให้นานเท่าที่จะทำได้นานมากแล้วที่เธอไม่ได้กอดเขาไว้แนบกายเช่นนี้

“ไม่หิวบ้างรึไง หืม!”

“อยากอยู่แบบนี้นานๆ พี่ราฟทำดีกับลีน่า”หญิงสาวปรือตามองหน้าเขาก่อนจะขยับกายให้ใบหน้าอยู่ใกล้เขามากขึ้น ปากบางกดจูบแผ่วเบาราวกับมอนิ่งคิสดั่งเช่นวันวาน

“รู้ไหมว่าทำแบบนี้เราจะไม่ไดออกจากห้อง!”ราฟเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดด้วยความหมั่นเขี้ยวบีบจมูกรั้นเล็กอย่างหยอกเย้า ฝ่ามืออีกข้างลูบไล้แผ่นหลังบางเปล่าเปลือยกดมันลงจนอกอวบเสียดสีกับอกแกร่ง

“ลีน่าอยากอยู่กับพี่ราฟในห้องนี้”มือหนาโอบประคองใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้จ้องมองลึกเข้าไปดวงตาคมประดุจซาตานแต่ทรงเสน่ห์ยากจะผละไปไหนได้ โทนเสียงอ่อนหวานพลางกัดปากตัวเองอย่างยั่วเย้าทำให้ยากจะผละห่างไปไหน

“ลีน่ากลับมาอยู่กับพี่ที่ฝรั่งเศสได้ไหม!”เสียงที่เปล่งราวกับขอร้องอ้อนวอนเขาอยากจะอยู่ใกล้ๆ กับเธอแบบนี้ทุกวัน อยากนอนกอดร่างบางทุกคืนตื่นมาเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก

“เอ่อ...แต่ลีน่าต้องเรียนนะคะ”เมื่อถูกยิงคำถามนี้มากับทำให้เธอชะงักทำท่าครุ่นคิดไปมา ก็อยากจะกลับสู่อ้อมกอดของเขาเหมือนเดิมแต่ฝันของเธอก็ยังรออยู่ถึงแม้จะประสบความสำเร็จไปแล้วเกินครึ่งแต่อยากจะให้แบรนด์ตัวเองไปให้ไกลกว่านั้น

“จะพอมีวิธีทำให้ได้อยู่ด้วยกันทุกวันไหม”ราฟถามขึ้นทั้งที่ยังกอดหญิงสาวเอาไว้แนบอก ถึงเวลาที่เขาจะหยุดคำพูดและวาจาร้ายกาจสักทีมันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยซ้ำยังทำให้ความสัมพันธ์แตกหักเปล่าๆ

“เราเจอกันเดือนละครั้งก็ได้นิคะ”

“ไม่ได้หรอกที่รัก รู้ไหมพี่คิดถึงลีน่ามากแค่ไหน”เขาส่ายหน้าปฏิเสธข้อเสนอที่เจ้าหล่อนเปล่งออกมา เดือนละครั้งถือว่านานเกินไปกับความรู้สึกของเขา อยากจะเอาโซ่ล่ามขาลีน่าติดกับเตียงนักในตอนนี้ไม่อยากให้เธอเดินผ่านออกจากห้องนี้ไปเลยด้วยซ้ำ

“คิดถึงลีน่าแต่ไม่เคยไปหา มีแต่ข่าวขึ้นคอนโดกับนางแบบเนี่ยเหรอคะ”มิวายถูกขุดเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมาพูด ลีน่าทำปากยื่นปากยาวอย่างแง่งอนทำน้ำเสียงกระแหนะกระแหนใส่คนตัวโต

“...”ตายห่าชีวิตดับสิ้นแล้วราฟเอ้ย! นั่นเป็นคำพูดที่เขาสบถในใจถึงแม้ก่อนหน้านี้จะโดนเธอแขวะมาบ้างแล้ว แต่เมื่อเจอคำพูดที่ลีน่าพ่นใส่เมื่อครู่ก็ทำให้ไปไม่เป็นเช่นกัน

“ทีแบบนี้ทำพูดไม่ออก ชิ!”ทำเสียงจิจ๊ะใส่พลางยันกายเล็กขึ้นพร้อมกับคว้าผ้าห่มคลุมกายเปล่าเปลือยเอาไว้หันหลังให้อย่างแง่งอน มันน่าน้อยใจไหมล่ะเธอไปเรียนต่อแต่เขากับขึ้นคอนโดกับคนอื่น

ฟอด!!!

“พี่รักลีน่านะ”ไม่แก้ตัวแต่พยายามแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าโดยการยัดกายลุกขึ้นใช้ท่อนแขนล่ำโอบกอดเธอไว้ทางด้านหลัง กดจมูกโด่งเป็นสันที่แก้มเนียนใสอย่างเอาอกเอาใจหยอดคำหวานใส่จนคนตัวเล็กหน้าแดงก่ำ

“ไม่ต้องมากอดลีน่าเลยคนเจ้าชู้”ลีน่าเอี้ยวตัวหาร่างบึกบึนใช้กำปั้นน้อยทุบอักที่อกแกร่งอย่างเต็มรัก ใบหน้างามงอง้ำบ่งบอกว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่แต่คนเจ้าเล่ห์ถึงกับยิ้มกริ่มออกมาเมื่อเจ้าหล่อนหึงหวงเขาอย่างเห็นได้ชัด

ตุ้บ!!

“อ๊ะ!...อย่ามาจับลีน่า”เธอแหวใส่เขาก่อนจะพยายามสะบัดข้อมือที่ถูกพันธการด้วยฝ่ามือหนาให้เป็นอิสระ ตวัดสายตามองเขาอย่างตัดพ้อต่อว่าแต่มาเฟียหนุ่มกับส่งยิ้มหวานให้กดจูบที่ปากบางดุนดันปลายลิ้นสากเข้าไปชอนไชดื่มกินความหวานจากอุ้งปากเล็ก

“อืม...”เอากับคนเจ้าเล่ห์สิที่ไม่ยอมให้เธอได้เอ่ยปากตัดพ้อใดๆ ก็ฉุดเธอล่องลอยเข้าสู่ห้วงพิศวาสกามาอารมณ์ ราฟจับแขนเรียวของ ลีน่าคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ใช้ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นฟ้อนเฟ้นทรวงอกอวบที่ไหวกระเพื่อมเสียดสีกับอกแกร่งของตน

ฝ่ามือร้อนลากผ่านไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่างงดงามปลุกเร้าอารมณ์เจ้าหล่อนให้เตลิด ไม่ว่าจะกี่ครั้งผ่านไปหญิงสาวไม่สามารถทัดทานความต้องการบทรักที่เขามอบให้ได้เลยมันชั่งเร่าร้อนดั่งไฟสวาทที่ถูกจุดขึ้นมายากจะหาอะไรดับลงได้....

13:25 PM

ราฟกับลีน่าจับมือกันเดินเคียงข้างกันลงมานั่งยังชั้นล่างของตัวคฤหาสน์รอยยิ้มที่ต่างฝ่ายส่งผ่านให้กันด้วยความรักทำให้แดเนียลและเบลล่าที่เห็นอดยิ้มตามไม่ได้ ก่อนจะเป็นเบลล่าที่เอ่ยปากแซวคนทั้งคู่ที่นั่งลงบนโซฟาตรงกันข้ามเธอ

“พี่ราฟค่ะบ้านเราเปิดโรงฆ่าสัตว์ด้วยหรือคะ”หญิงสาวเอ่ยถามพี่ชายตนที่ใช้วงแขนแกร่งคล้องคอเล็กของลีน่าเอาไว้อยู่

“เปล่านิ! ทำไมเหรอ”ราฟด้วยพร้อมกับยิงคำถามกลับไปด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่น้องสาวตนถามเมื่อครู่

“เมื่อกี้ได้ยินเสียงโคแก่ถูกเชือด บอดี้การ์ดสะดุ้งกันเป็นแถวเลยค่ะน่าสงสาร!”คำพูดของเบลล่าถึงกับทำให้ราฟอ้าปากค้างเมื่อเข้าใจความหมายเขาร้องครางเสียงดังขนาดนั้นเลยหรือ ลีน่าได้แต่ก้มหน้างุดด้วยความเขินอายทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งจ้องฝ่ามือของตน

“อืม...มันคงทรมานน่าดูแหละ ถึงร้องดังขนาดนั้น”คนถูกกล่าวหาลากเสียงยาวยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้านหลังจากอึ้งกับคำพูดของน้องสาวเมื่อครู่ ก่อนจะจับศีรษะเล็กของลีน่าให้ซบลงแนบกับอกแกร่งถึงแม้เธอพยายามจะรั้งเอาไว้ก็ตาม

“พี่ราฟ!”ลีน่าทำเสียงอู้อี้มองแม่บุญธรรมของตนที่ส่งยิ้มมาให้เชิงบอกว่าไม่เป็นไร เธอก็ไม่วายจะอายสายตาของผู้ใหญ่ทั้งคู่ที่มองมาถึงแม้เมื่อก่อนภาพแบบนี้จะเห็นอยู่ทุกวันก่อนที่ลีน่าจะไปเรียนต่อก็ตามแต่

“ทำไมจ๊ะ....เรียกพี่แบบนี้อยากขึ้นห้องแล้วเหรอ แต่พี่หมดแรงแล้วนะ”ราฟกระซิบบอกที่ข้างหูด้วยเสียงอ่อนหวานไม่แคร์สายตาของน้องสาวและน้องเขยที่มองมายังคนทั้งคู่

“พี่ราฟคนบ้า!”ลีน่าเขินจนหน้าแดงก่อนจะผละใบหน้าออกจากแผงอกกว้างมองค้อนเขา คนอะไรกินในลับไขในที่แจ้ง!

“เอาเป็นว่าทั้งพี่ราฟกับลีน่าทานอาหารเที่ยงกันได้สบายเลย นะคะ วันนี้เบลกับแดเนียลจะพาอลิซเบธไปหาหมอ”เบลล่าแทรกขึ้นระหว่างคนตรงหน้า

“หลานพี่เป็นอะไร”เขาถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“อลิซเบธไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ แต่หมอเขานัดไปตรวจร่างกายก็เท่านั้น”เบลล่าตอบให้พี่ชายตนคลายกังวลลงว่าลูกสาวตัวน้อยของเธอไม่ได้เป็นอะไร ที่พาไปหาหมอเพราะว่าไปตรวจสุขภาพทารกแรกเกิดเท่านั้น

“งั้นตามสบายนะคะ! ทำอะไรก็อย่างเสียงดังสงสารการ์ดที่ไม่มีเมียน่ะค่ะ”เมื่อเบลล่าพูดขึ้นมันทำให้แดเนียลผู้เป็นสามีแทบหลุดกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ ก็จริงอย่างที่ภรรยาของเขาพูด ขนาดเขามีเมียแท้ๆ แต่หญิงสาวเพิ่งให้กำเนิดบุตรจึงร่วมรักกันไม่ได้ยังทรมานแทบขาดใจเลย...