14 | บอกมาสิมีผัวกี่คน?

“ถามตรงดีนะคะ”ลีน่าทำได้แต่เพียงยกยิ้มให้เขากอดอกยักไหล่ใส่เท่านั้นก่อนจะเอ่ยตอบคำถามด้วยความแสบสันเสียจนคนฟังต้องขบกรามแน่นด้วยความกรุ่นโกรธ

“ลีน่าไม่จำเป็นต้องบอกนิคะ!”

“หึ! สำส่อนฉันเพิ่งรู้นะ ว่าเธอมันวิ่งแจ่นหาผู้ชายถึงคอนโด”ราฟสาดวาจาใส่คนตรงหน้ามองร่างคนตัวเล็กสั่นเทิ้มด้วยความฉุนเฉียว สายตาสีอำพันกลมโตจ้องมองมายังเขาย่างตัดพ้อต่อว่า

“ลีน่าก็ไม่ต่างจากคุณหรอกค่ะ ขึ้นคอนโดกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า” หญิงสาวปรับน้ำเสียงและสีหน้าให้เป็นปกติ สองตาประสานกันอย่างหั่มหั่นยากจะจบสงครามวาจาร้ายกาจนี้ได้

“มันเรื่องของฉัน!”คงไม่แปลกอะไรถ้าเจ้าหล่อนจะรู้ว่าเขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เพราะหลังจากที่เจ้าพ่อมาเฟียจะไปทำอะไรกับใครที่ไหนสื่อโซเซียลก็ขึ้นและแชร์กันออกไปอย่างรวดเร็ว

“งั้นถ้าลีน่าจะเอากับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”เธอตอกกลับอย่างเจ็บแสบตวัดขาก้าวเดินไปหาเขาอย่างช้าๆ ไม่เกรงกลัวต่อสายตาที่แดงก่ำลุกวาวด้วยความโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่ง

“เอ้...หรือว่าคุณจะหึงลีน่า”

“ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีค่าอะไรขนาดนั้น”เสียงเข้มดังขึ้นอย่างเยือกยะเย็นลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหรี่ตาลงต่ำจ้องมองคนที่ตัวเล็กกว่าเขาสองเท่า และเข้าประชิดตัวตัวเจ้าหล่อนโดยการรวบเข้าที่เอวคอด

“จำไว้ว่าที่ฉันเอาเธอเพราะแค่อยากเท่านั้น!”ราฟกระซิบข้างกกหูบอกเธอพยายามไม่หลงใหลกับกลิ่นกายหอมกรุ่นและผิวนุ่มที่สัมผัสกับร่างกายบึกบึนของตนผลักหญิงสาวให้ออกห่าง

“ดีใจจังที่ได้ยินคำนี้จากปากของคุณ”ฝืนยิ้มรับคำของชายหนุ่มคำพูดของเขาราวกับน้ำกรดที่สาดใส่หน้าเธอ ทำให้ลีน่าได้แต่ปั้นหน้าไว้เท่านั้น ความอ่อนแอของเธอเขาไม่ควรได้เห็นมัน

“หึ!”เขาเค้นหัวเราะในลำคอเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินผ่านเธอไปราวกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เท้าหนาก้าวเดินต่อไปโดยไม่หันกลับมามองว่าเจ้าหล่อนจะเป็นอย่างไรรู้แค่เพียงว่าตอนนี้เขาสะใจที่ทำให้เธอเจ็บปวด

เช้าวันต่อมา

“แดเนียลดูลูกสิ”เสียงของเบลล่าดังขึ้นในขณะที่ราฟกำลังก้าวเท้าลงจากบันไดเพื่อมาที่โต๊ะรับประทานอาหาร วันนี้นับเป็นวันที่ดีถึงมากที่สุดเลยก็ว่าได้เมื่อเห็นรอยยิ้มของน้องสาวและน้องเขยของตนอุ้มทารกน้อยในวัยสัปดาห์เศษๆ

“ลูกสาวตัวน้อยของพ่อ”แดเนียลรับลูกสาวของตนไว้แนบอกถูไถจมูกโด่งเป็นสันกับแก้มเนียนปลั่งของอลิซเบธด้วยความรักใคร่ ราฟมองภาพตรงหน้าและยิ้มตามอย่างลืมตัวเขากำลังคิดว่าถ้าหากวันหนึ่งเป็นเขาเสียเองที่มีทายาทตัวน้อยล่ะ

“พี่ราฟวันนี้ตื่นเช้าจังนะคะ”เบลล่ามองผู้เป็นพี่ชายก่อนจะยิ้มรับอรุณให้แก่เขาก่อนจะถามไถ่หาใครอีกคน “ลีน่าล่ะคะพี่ราฟ”

“จะไปรู้ได้ไงตัวไม่ได้ติดกันซะหน่อย!”ราฟตอบอย่างไม่ยีระอะไรมันก็จริงจะไปรู้ได้ไงว่าเจ้าหล่อนทำอะไรตัวไม่ได้ติดกันยี่สิบสี่ชั่วโมง

“ทีเมื่อก่อนตัวติดกันอย่างกับตังเม แยกจากกันเหมือนใจจะขาด!”เธออดไม่ได้ที่จะแขวะพี่ชายของตนทีเมื่อก่อนรักกันราวกับจะห่างจากกันไม่ได้แต่พอลีน่าไปเรียนต่อเขาก็ชอบคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าสาวน้อยมีคนใหม่ทำให้แค้นฝั่งหุ่นอย่างไม่มีเหตุผล

“ใครก็ได้ขึ้นไปตามลีน่าที”เสียงของนายหญิงของบ้านเอ่ยบอกคนในอาณาบริเวณใกล้ให้ขึ้นไปตามบุญสาวบุญธรรมของเธอ

“เอ่อ...คุณเบลล่าครับ! ผมเห็นคุณลีน่าออกไปแต่เช้าแล้วครับ”เป็นไรเดอร์ที่ได้ยินเสียงตะโกนลั่นของนายหญิงจึงเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์รายงานตามที่ตนเห็น ลีน่าออกจากคฤหาสน์ตั้งแต่เช้ามืดก่อนที่เขาจะออกเวรจากการเฝ้าเวรตรวจยามเสียอีก

“ไงล่ะ! แม่ลูกสาวตัวดีของเบลเคยอยู่ติดบ้านสักวันไหม”สุรเสียงเข้มของราฟพูดขึ้นอย่างราบเรียบดูไม่สะทกสะท้านอะไร แต่ภายในใจกับร้อนลุ่มอยากจะก้าวจากไปให้พ้นตรงนี้ออกคำสั่งให้ลูกน้องตามติดว่าหญิงสาวนั้นอยู่ที่ไหนทำอะไรในขณะ

“วิ่งแจ้นแต่หาผู้ชาย!”

“ก็ในเมื่อผัวเก่าไม่เอาไหน ลีน่าก็ต้องวิ่งแจ้นไปเรื่อยแหละค่ะ!”เสียงหนึ่งแทรกดังขึ้นจากทางด้านหลังและนั่นไม่ใช่ใครที่ไหน ลีน่าสาวน้อยผู้น่าสงสารที่ถูกเขาสาดวาจาร้ายกาจใส่ไม่เว้นแต่ละวัน เธอกลับมาเอาของที่ลืมไว้แต่ไม่ได้จอดรถเทียบหน้าคฤหาสน์เลือกจะไปจอดไว้ที่โรงจอดรถแทน

เบลล่ากับแดเนียลแทบจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำที่เจ็บแสบตอกใส่มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่เสียจนหงายหลัง เพราะว่าทั้งคู่ได้ยินราฟและ ลีน่ามีปากเสียงกันทุกวันต่างฝ่ายสาดคำพูดรุนแรงใส่กัน แต่จะเป็นฝ่ายชายเสียมากกว่าที่ใช้ถ้อยคำหยาบคายเสียจนอยากจะเอามีดมาง้างปากนัก

“หึ! ผัวเก่าที่ว่าคนที่เท่าไหร่ล่ะ คิดดูแล้วเธอทำตัวน่ารังเกียจนะ”ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยัน กอดอกมองเธอไม่วางตาก่อนจะสำรวจการแต่งกายของหญิงสาวที่นับวันมันเริ่มน้อยชิ้นลง

“ขี้เกียจจำค่ะ! น่ารังเกียจแต่ใครกันที่ร้องเรียกหาลีน่าทั้งคืน”ลีน่าเบ้ปากใส่อย่างผู้มีชัยตัดสินใจเดินขึ้นห้องนอนของตนไปเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์ของตน แต่ละย่างก้าวที่ดูเหมือนมาดมั่นทว่าเมื่อพ้นสายตาของทุกคน เธอต้องจับราวบันไดไว้เพื่อพยุงกายอ่อนล้าเอาไว้

ราฟได้แต่กัดกรามแน่นเมื่อทุกอย่างที่ลีน่าพูดมาล้วนแต่เป็นความจริงทั้งหมด ทั้งที่เขารู้อยู่เต็มอกว่าเจ้าหล่อนมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นแต่เมื่อได้พบกันประจันหน้าก็มิวายจะปะทะริมฝีปากกัน

“แน่ใจเหรอค่ะพี่ราฟว่ารังเกียจลีน่าแล้วจริงๆ”เป็นเบลล่าเสียเองที่ส่ายหน้าให้กับคำพูดของพี่ชายหากใครที่ได้ยินก็คงไม่มีใครทนได้ ความรู้สึกผู้หญิงอ่อนไหวยิ่งกว่าอะไรดีและเธอรู้ว่าลีน่าเสียใจแต่ยังคงฝืนเข้มแข็งไม่ให้ชายหนุ่มได้เห็น

“ขอตัวล่ะกัน พี่มีงานต้องทำ”เขาไม่ตอบบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่นหมุนตัวสาวเท้าก้าวยาวขึ้นไปยังห้องนอนของใครบางคน หัวใจแกร่งเต้นระส่ำเมื่อยิ่งเข้าใกล้ห้องของคนที่ตนกำลังจะไปหา

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นทำให้คนที่เพิ่งขึ้นมาเดินมาเปิดออกกว้างเพราะคิดว่าคงจะเป็นแม่เบลล่าที่ขึ้นมาหาเธอในตอนนี้ แต่เมื่อบานประตูเปิดออกกว้างเธอก็ต้องผวาเฮือกไม่ทันที่จะได้ปิดหนีคนตัวโตก็ดันเข้ามาภายในห้องของเธอ

“ไงแม่คนปากดี ลองบอกกันอีกครั้งสิว่าผัวเก่ากี่คน”