15 | น่าสมเพชNc25

“อย่าถามอะไรที่คุณเองก็รู้ดีไปกว่าใครเลยค่ะ เดี๋ยวใครจะพูดเอาได้ว่ายิ่งใหญ่เสียเปล่าแต่ไม่มีสมอง!”อยากจะลั่นวาจาว่าเขาน่ะโง่แต่ยังไม่กล้าพอเพราะอย่างน้อยชายหนุ่มก็เคยมีพระคุณกับเธอมาก่อน และยังไงซะความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็ยังแนบชิดถึงแก่นในขนาดนั้น

“เธอกล้ามากที่ตีฝีปากกับฉันลีน่า!”ราฟกัดฟันด้วยความโกรธจัดฉุนจนปี๊ดขึ้นสมองใช่สิเขามันโง่ โง่ที่ยังจมปรักกับเจ้าหล่อนมากเกินไปอยากจะบอกให้เธอกลับมาอยู่ด้วยกันแต่มิวายจะสาดคำพูดร้ายๆ ใส่จนเจ้าหล่อนบอบช้ำ

“ขนาดคุณยังว่าลีน่าเลย! ทำไมคะลีน่าทำให้คุณจงเกลียดจงชังมากหรือยังไงกัน”เธอเอ่ยถามเขาอย่างตรงไปตรงมาขอคำตอบอีกครั้งเพื่อให้ได้มั่นใจว่าชายหนุ่มเกลียดเธอไปแล้วจริงๆ ถ้าเพียงแค่การที่ลีน่าจากไปเพื่อสานฝันทำให้ราฟเกลียดเธอก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วก็คงต้องต่างคนต่างอยู่

“รู้ได้ไงว่าฉันเกลียดเธอ”ร่างสูงพูดพร้อมกับเข้าประชิดตัวหญิงสาวดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ดวงตากลมโตไหวระริกจ้องมองมามายังเขาอย่างตัดพ้อต่อว่าด่าทอในใจ

“แล้วมีอะไรตอนนี้ที่บ่งบอกไหมล่ะคะ ว่าคุณรักฉัน...อื้อ!”ปากหยักหนาก้มลงปิดปากหลังจากที่เจ้าหล่อนพูดจบประโยค ถ้าหากคำพูดสื่อความหมายดีๆ ไม่ได้งั้นใช้ร่างกายและหัวใจบอกเธอแล้วกัน

ลีน่าเบิกตากว้างตกใจการกระทำที่แสนจะอ่อนโยนของเขา นานมากแล้วที่ตนไม่ได้รับสัมผัสแบบนี้ฟันเรียงสวยของเขาขบริมฝีปากล่างด้วยอาการหยอกเย้า ลิ้นหนาปาดป่ายทั่วปากอิ่มจนเธอต้องเผยอปากรับด้วยความเผลอไผล

“อื้อ...อืม”เสียงครางลึกในลำคออย่างพอใจเมื่อสาวน้อยเปิดรับเขาอย่างเต็มอกเต็มใจ ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปล่าเปลือยเพราะเสื้อที่เจ้าหล่อนสวมใส่แหวกเสียจนถึงบั้นท้ายขาวเนียนละเอียดมือ

แขนเรียวเสลายกคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ใช้ฝ่ามือนุ่มลูบไล้ท้ายทอยของชายหนุ่มอยู่อย่างนั้นโดยที่ลิ้นเล็กยังคงตวัดพัวพันกันไปมากับลิ้นหนาของเขา ลีน่าใช้ฟันคมกัดลิ้นเขาเข้าอย่างแรงจนราฟต้องร้องลั่น

“อร๊าก!...กัดฉันทำไม”

“หึ!...เจ้าพ่อมาเฟียต้องกลืนน้ำลายตัวเองน่าสมเพชนะคะ”คนตัวเล็กพูดอย่างดูแคลนสะใจที่ทำให้ชายหนุ่มหลงใหลในตัวเธอได้ แต่หารู้ไม่ว่าเหมือนเป็นการปลุกซาตานในตัวเขาให้เกิดขึ้น

“น่าสมเพชงั้นเหรอ!”ร่างหนาเข้าประชิดตัวเธออีกครั้งจับบ่าเล็กไว้แน่นและบีบมันอย่างแรงจนลีน่าเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด เขาไม่สนใจอาการดิ้นเร้าขัดขืนของสาวน้อยเลยสักนิด หญิงสาวกำลังเย้ยหยันเขาที่กำลังพ่ายแพ้ให้กับความหอมหวานของเธอ

“ปล่อยนะ มันเจ็บ...ว๊าย!!!”ลีน่าพยายามสลัดออกจากพันธนาการแกร่งของเขาที่ทำให้เจ้าหล่อนรวดร้าวไปหมดแต่ไม่เป็นผล เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อร่างถูกผลักร่างบางลงบนเตียงหนานุ่มที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก

“อยากรู้ไหมว่าความน่าสมเพชคืออะไร”สุรเสียงเข้มตวาดลั่นดังก้องก่อนที่ต่อมาจะกระโดดขึ้นคร่อมคนตัวเล็กที่กำลังพลิกกายหนีลงจากเตียง หากวันนี้ปล่อยเจ้าหล่อนเชิดหน้าชูตาทำสงครามวาจากันได้อีกอย่าเรียกเขาว่าราฟดาบิโอ้

“อย่านะ! ปล่อยลีน่า”เธอแผดเสียงใส่ดิ้นรนหาทางหนีซาตานที่ตอนนี้มองยังมายังเจ้าหล่อนอย่างคาดโทษ ดวงตาสีน้ำทะเลแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยคำพูดของเธอเมื่อครู่

“หึ! อย่าปล่อยนอกน่ะเหรอ”ชายหนุ่มพร้อมพลางยกยิ้มมุมปากกดกระแทกจูบลงบนกลีบปากบางด้วยความรุนแรงบดขยี้จนหนำใจถึงแม้คนใต้ร่างจะไม่เต็มใจก็ตาม เขากดแขนเรียวเล็กราบกับที่นอนล็อคกายเล็กไว้ใต้อาณัติด้วยร่างกายบึกบึน

“อื้อ....”ลีน่าพยายามส่ายหน้าหนีจากจุมพิตอันแสนป่าเถื่อนแต่ไม่สามารถทำได้เขาจูบเธอราวกับจะสูบเลือดสูบเนื้อก็ไม่ปาน ข้อมือเล็กเป็นอิสระไม่ถึงสามวินาทีก่อนจะถูกรวบขึ้นไว้เหนือศีรษะด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว

ริมฝีปากร้ายไล้ต่ำซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดงจ้ำไล่ต่ำกัดบ่าเล็กจนเป็นรอยฟันลงทัณฑ์คนปากดีด้วยความดิบห่ามของตัวเอง มองทรวงอกอวบใหญ่ไหวกระเพื่อมภายใต้เดรสผ้าพลิ้วจนเห็นเป็นรูปทรงสวยงามของมัน

“วันหลังอย่าแต่งตัวแบบนี้อีก!”สั่งเสียงเข้มด้วยความหงุดหงิดป่านนี้คนอื่นคงจะเห็นกันหมดแล้วเพราะเจ้าหล่อนออกบ้านแต่เช้าตรู่ ไหนจะการ์ดที่เฝ้าหน้าประตูคงมองกันจนน้ำลายไหลกันเป็นแถบ

ยิ่งคิดยิ่งโกรธเคืองคนตัวเล็กจนคิ้วดกหนาต้องขมวดเข้าหากันเป็นปมจ้องมองความขาวอวบล้นที่โผล่พ้นออกมาจากชุดเดรส ราฟใช้ริมฝีปากพรหมจูบทั่วเนินฐานและร่องอกที่มันควานลึกเสียจนเกือบเปลือย

ใช้มือหนาแหวกสาบเสื้อออกกว้างกระชากบราเซียปีกนกที่ปกปิดความสวยงามอวบอิ่มเอาไว้ ความใหญ่โตของสรวงสาวดีดผึงอย่างเป็นอิสระยอดถันสีชมพูอ่อนชูชันล่อหน้าล่อตาจนคนมองอดใจไม่ไหวใช้อุ้งปากร้อนครอบครองมันเอาไว้

“อ๊ะ...ยะ...อย่า!”ลีน่าพยายามเอ่ยทัดทานด้วยน้ำเสียงขาดเป็นห้วงๆ บิดกายหนีเรียวลิ้นและฝ่ามือร้อนผ่าวที่กอบกุมอกอวบอิ่มสร้างความปั่นป่วนให้กับเธอ แต่ยิ่งเจ้าหล่อนพยายามจะหลีกเลี่ยงก็เหมือนเป็นการเสนอสนองเขาด้วยการยัดอกเข้าหาชายหนุ่มมากขึ้น

จ๊วบ! แพร่บ!

เสียงดูดกลืนยอดอกขึ้นราฟกำลังสนุกกับร่างกายคนตัวเล็กสัดส่วนเย้ายวนใจชายจนแทบแดดิ้นตายเมื่อเห็นทรวดทรงกลมกลึงจนแทบอดใจไม่ไหวฟันคมกัดเข้าหมับที่ปลายถันจนเธอร้องออกมาด้วยเจ็บปวด

“โอ๊ย!...เจ็บนะ”

“เจ็บสิดี! จะได้ไม่ตีฝีปากกับฉันอีก”เสียงเข้มพูดชิดยอดอกผละออกจากความหอมหวานอวบอิ่มอย่างแสนเสียดาย ราฟปล่อยแขนเรียวให้เป็นอิสระก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างรวบหน้าอกอวบให้ชิดกันและระดมดูดกลืนมันอย่างสนุกปาก

“อ่า...อืม”เสียงครางหวานจากลำคอเล็กด้วยความซ่านสยิวลิ้นสากละเลงรัวบนยอดอกจนเธออยากจะผลักใบหน้าหล่อนเหลาให้ออกห่างนักแต่กับทำไม่ได้ มือหนาลูบไล้ลงต่ำผ่านหน้าท้องแบนราบสัมผัสแผ่วเบาบนเนินสวาทสาวผ่านกางเกงชั้นในตัวจิ๋ว

“หอมไปทั้งตัวเลย...อืม”ราฟพูดขึ้นเพราะแรงรักที่ปะทุขึ้นมาเต็มอกไม่ว่าจะจูบหรือจับตรงไหนมันก็ยังทำให้เขาหลงใหลเสน่หาเธอมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ถ้อยคำที่ต่อว่าหญิงสาวต่างๆ นาๆ อยากจะขอมันคืนทั้งหมด

“อ๊ะ...”ร่างเล็กถูกจับพลิกคว่ำลงในท่าโก่งโค้งแผ่นหลังบางถูกกดไว้กับที่นอนขาทั้งสองข้างถูกแยกออกจากกัน ก่อนที่ราฟจะกระชากแพนตี้ตัวจิ๋วเนื้อผ้าบางจนขาดวิ่น พลันสายตาก็จ้องมองกลีบกุหลาบงามที่กำลังฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานแห่งเกสรดอกไม้งามตรงหน้า