ep.5

บริษัท วัฒนาวงศ์ กรุ๊ป

“”แกว่าไงนะมุก แกจะไปอุ้มบุญใช้หนี้!!””

บาส : เบาเนสท์ เดี๋ยวคนก็ได้ยินกันทั้งบริษัทหรอกมึง

เนสท์ : ก็กูตกใจนิ่อีตุ๊ด มึงดูสิ่งที่อีมุกมันมาปรึกษาเรา

มิ้ง : เรื่องใหญ่มากเลยนะมึง เวลาตั้ง 3 ปี

ปิ่นมุก : แล้วมึงจะให้กูทำยังไง จะให้กูยืมเงินพวกมึงครอบครัวกูก็เป็นหนี้ไม่จบสักที ถ้าการที่กูไปอุ้มบุญเเทนเค้าแล้วเค้ายกหนี้ให้ครอบครัวมันก็ดีแล้วหรอ

มิ้ง : กูเข้าใจมึงนะ แต่กูอยากให้มึงทำความเข้าใจในความจริงที่มันจะเกิดด้วย ถ้ามึงเกิดคลอดเด็กออกมาเเล้วมึงหลงรักลูกเค้าขึ้นมาล่ะ

ปิ่นมุก : กูไม่รู้ กูถึงมาปรึกษาพวกมึงอยู่นี่ไง

เนสท์ : กูอยากจะรู้จริงๆว่าใครมันเป็นคนคิดเรื่องบ้าๆนี่ ไม่มีปัญญาหาเมียหรือไงวะ

บาส : เป็นกูนะจะจับทำผัวให้เข็ดเลย

มิ้ง : ใจเย็นๆพวกมึงอะ อีมุกมันมาปรึกษาไม่ใช่ให้พวกมึงมานั่งบ่น

บาส : จนปัญญาความคิดกูเลยทีนี้

เนสท์ : เย็นนี้มึงต้องขนของเข้าบ้านเค้า กูว่ามึงดูสถานการณ์ก่อนเป็นยังไงแล้วค่อยมาคุยกันอีกที

ปิ่นมุก : เออได้

บาส : มึงห้ามขาดการติดต่อจากพวกกูเด็ดขาด

ปิ่นมุก : รู้แล้วค่า ไม่มีอะไรแล้วว่ะ พวกมึงไปทำงานเถอะเดี๋ยวกูกลับล่ะ

บาส : มาแค่นี้

ปิ่นมุก : เอออะดิ ก็กูไม่รู้จะคุยกับใคร ขอบคุณที่รับฟังเว้ย

เนสท์ : สู้เค้าเว้ยหญิง เรามันเลือดนักสู้พวกกูกลับไปทำงานก่อน มีอะไรก็บอก

ปิ่นมุก : อื้มม โอเค

ปรินทร์ Talk

เซน : มึงแมร่งมัดมือชก

ดีเซล : เออชิบหาย มึงไม่มีทางเลือกให้เค้าตัดสินใจเลยอะ

ปรินทร์ : ช่วยไม่ได้ อยากเข้ามาตอนที่กูต้องการคนมาอุ้มบุญลูกกูพอดี

เซน : ไอ้คิง ปิ่นมุกอะไรนี่สวยไหมวะ

เซนเอ่ยปากถามลูกน้องคนสนิทของปรินทร์

คิง : สวยน่ารักเลยแหละครับ ถ้าไม่ติดว่าเจ้านายผมมีคุณวุ้นผมจะคิดว่าเจ้านายชอบเธอเข้าแล้วนะครับ

ปรินทร์ : เพ้อเจ้อละไอ้คิง กูไม่ชอบผู้หญิงที่ท่าทางใสๆไร้เดียงสาเว้ย

ดีเซล : สงสัยพวกกูต้องไปเห็นด้วยตาตัวเองว่ะ แล้วมึงทำแบบนี้แม่มึงยอมแล้วหรอ

ปรินทร์ : ก็ต้องยอมแหละเพราะเค้าอยากอุ้มหลาน ถ้ารอวุ้นมีหวังไม่ได้อุ้มพอดี

เซน : แม้เเต่แม่มันยังไม่มีทางเลือกเลยไอ้เซล บางทีกูก็ไม่เข้าใจเมียมึงว่ะจะห่วงชื่อเสียงอะไรขนาดนั้น

ดีเซล : อันนี้กูเห็นด้วยกับไอ้เซน จะว่ากูเสือกก็ได้

ปรินทร์ : ก็ดารามันเป็นความฝันของวุ้นเค้า เค้าก็เเค่อยากเดินตามฝันนานๆ เอาเป็นว่าเรื่องนี้วุ้นเค้าโอเคกูก็พอใจแล้ว เดี๋ยวกูไปรอที่โกดังนะพวกมึงก็รีบตามมา

เซน : เออๆ เดี๋ยวตามไป

ปรินทร์เดินทางมายังโรงงานส่งออกอาวุธของตัวเอง บ้านเค้ามีธุรกิจหลายอย่าง ทั้งขาวและดำ เบื้องหลังของเค้ากับเพื่อนที่ใครหลายคนไม่รู้คือการเป็นมาเฟียส่งออกอาวุธสงครามที่มีศัตรู คู่อริอยู่รอบตัว แต่ก็ไม่เคยมีใครหน้าไหนทำอะไรพวกเค้าได้

คิง : นายครับ นายครับ!! แย่แล้วครับนาย!!

ยีนส์ : นายๆๆ นายครับ!!

ปรินทร์ : อะไรของพวกมึงเนี่ย โววายกันมาแล้วกูจะรู้ไหม

คิง : สินค้าเราครับ

ยีนส์ : สินค้าล็อตที่ส่งออกวันนี้ครับนาย

ปรินทร์ : พูดทีละคน ถ้าพวกมึงไม่พูดทีละคนกูจะยิงทีละตัวเลย ไอ้คิงมึงพูด!!

ปรินทร์หัวเสียแล้วทำท่าชักปืนขึ้นมาจากเอว

คิง : ครับนายใจเย็นๆนะครับ คือว่าวินค้าล็ตที่เราเพิ่งส่งออกตอนตี 3 โดนลอบวางระเบิดเสียหายยกลำครับ ส่วนคนของเราก็คาดว่าโดนระเบิดตายหมดครับ หน่วยที่เราส่งคุ้มกันสินค้ารอบนอกรายงานมาเมื่อกี้ครับ

ปรินทร์ : โดนเมื่อไหร่ ทำไมเพิ่งรายงาน

คิง : โดนเมื่อ 10 นาทีที่แล้วครับนาย

ปรินทร์ : โดนได้ยังไงไอ้หน่อยคุ้มกันที่ส่งไปมันทำอะไรไม่ได้เลยหรอวะ แล้วข่าวเรื่องส่งสินค้าล็อตนี้รั่วไหลได้ยังไงใครปากหาที่ตาย

คิง : ไม่ทราบครับนาย

ปรินทร์ : มึงกก็ไปหาตัวมาสิวะ กูไม่ได้จ่ายเงินเดือนให้พวกมึงมายืนพูดว่าไม่รู้ วันนี้กูต้องได้เรื่อง

คิง/ยีนส์ : คะ…..ครับนาย

ปรินทร์สั่งลูกน้องด้วยความหัวเสียพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเพื่อนทั้ง 3 คนด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเพราะสินค้าล็อตนี้มูลค่าไม่ใช่น้อยๆแถมลูกค้าที่รอรับสินค้าก็เป็นลูกค้าคนสำคัญ เค้าต้องเคียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในวันนี้ และดูเหมือนเย็นนี้ที่จะต้องไปรับเเม่อุ้มบุญของเค้าจะต้องเลื่อนออกไปก่อน ผ่านไปไม่นานนักเพื่อนของเค้าทั้ง 3 คนก็ดิ่งมาที่นี่เเบบพร้อมหน้าพร้อมตากัน

ไม้ : เกิดขึ้นได้ยังไงวะ

เซน : กูว่าเราเจอเกลือในหนอน กูมั่นใจว่าการส่งสินค้าวันนี้ไม่มีใครรู้

ดีเซล : ก็เเหงนสิวะ เราปล่อยข่าวว่าส่งอีก 2 วันที่จะถึง แต่เราส่งวันนี้คนที่ปล่อยเรื่องนี้ได้ต้องเป็นคนใน

ปรินทร์ : เรื่องนั้นกูสั่งคนตามแล้ว แต่เรื่องที่สำคัญกว่าก็คือจะทำยังไงกับความเสียหายที่เกิดขึ้น แน่นอนว่าทางท่านบาลาสไม่พอใจแน่เพราะล็อตนี้สำคัญมาก

ไม้ : กูว่ามึงต้องบินไปอธิบายแล้วว่ะ ไม่งั้นงานใหญ่แน่

เซน : แต่ทุกครั้งเราก็ส่งคนไปนี่หว่า

ดีเซล : แต่กูเห็นด้วยกับไอ้ไม้นะ ครั้งนี้มันไม่ใช่การเจรจาซื้อขายแต่มันเป็นการเจรจาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถ้าส่งคนอื่นไปมีหวังเสียลูกค้ารายใหญ่ชัวร์ๆ

ปรินทร์ : กูก็ว่างั้น เอาเป็นว่าพวกมึงเตรียมเครื่องให้กู เดี๋ยวกูไปเองไอ้เซนไปกับกู ไอ้ดีเซล ไอ้ไม้มึงอยู่รอจับหนอนจับได้อย่าเพิ่งทำอะไรเดี๋ยวกูกลับมา

เซน : แล้วเรื่องเย็นนี้

ปรินทร์ : เลื่อนออกไปก่อน ธุรกิจเราสำคัญกว่า

ปรินทร์ตอบเพื่อนรักอย่างหัวเสียนิดหน่อย เพราะเค้าหวังไว้ว่าจะไปรับเธอเข้ามาอยู่แล้วจัดการเรื่องลูกทันที แต่ดันมาเกิดเรื่องบ้าๆนี่ก่อน

ดีเซล : เดี๋ยวกูเตรียมเรื่องเครื่องให้เลย มึงสองคนเตรียมตัวให้พร้อมงานไปเจรจาว่าหนักแล้ว แต่เรื่องที่ต้องตามหาหนอนกับคนทำกูว่าหนักกว่า

ปรินทร์ : ตอนนี้กูเองก็คิดไม่ออกเลยว่าเป็นพวกไหน

เซน : คู่แข่งยั้วเยี้ยไปหมดขยับทำอะไรยากชิบหาย

หลังจากคุยกับเพื่อนเรื่องต่างๆเสร็จปรินทร์ก็ต่อสายหาผู้เป็นแม่เพื่อให้แม่แจ้งกับทางปิ่นมุกว่าเค้าไม่สามารถไปรับตัวเธอได้หารู้ไม่ว่านี่คือข่าวดีสำหรับปิ่นมุกมากๆ

ปิ่นมุก : จริงหรอคะคุณแม่

คุณนายจันทรา : จ่ะ คุณเอื้อดาวโทรบอกแม่เมื่อกี้

ปิ่นมุก : เยสส!! แล้วทางเค้าได้บอกหรือเปล่าคะว่าจะมารับช่วงไหน

คุณนายจันทรา : เห็นว่าจะแจ้งมาอีกทีจ่ะ

ปิ่นมุก : ข่าวดีนะคะเนี่ย คืนนี้มุกขออนุญาตไปเที่ยวนะคะ ไหนๆก็จะต้องไปท้องลูกให้คนอื่นแล้วคงอดเที่ยวอีกนาน

คุณนายจันทรา : มุกโตแล้วแม่ไม่ห้ามหรอกลูก แต่ขับรถดีๆดูแลตัวเอง ไม่งั้นก็เอาคนขับรถเราไป

ชวลิต : อะไรกันสองแม่ลูก

ปิ่นมุกเล่าสิ่งที่แม่ตนได้บอกเมื่อสักครู่ให้กับพ่อฟัง พร้อมกับอาการดีใจที่ออกนอกหน้านอกตาเพราะก่อนหน้านี้คิดว่าตัวเองจะต้องไปแบบไม่เตรียมตัวเตรียมใจล่วงหน้า หญิงสาวคุยกับพ่อแม่เสร็จก็ขึ้นห้องมากระโดดโลดเต้นเเล้วต่อสายหาเพื่อน 3 คนเพื่อชวนไปสังสรรค์คืนนี้ทันที…..