Ep.6

ผับ Ok

ปิ่นมุก Talk

บาส : โอ๊ยยยชะนีชุดนี่มีเเซ่บกว่านี้ไหมคะไก่กามาก

ปิ่นมุก : ในรถมีกูไปเปลี่ยนแปป

บาส : กูประชดค่ะ เดินเข้ามานี่ผู้ชายมองตามกันตาแทบหลุดออกจากเบ้า แลดูดี๊ด๊านะวันนี้

หญิงสาวในเดรสสีขาวแหวกอกเเทบจะเห็นเต้าทั้งเต้า แถมความยาวนั้นเรียกได้ว่านั่งทีแทบปิดไม่มิดเดินมาหาเพื่อนที่โต๊ะประจำพร้อมกับสายตาหนุ่มๆที่มองมาเป็นตาเดียวกัน

ปิ่นมุก : ธรรมดา เรียกได้ว่าวันที่แย่ของกูก็ยังมีแต้มบุญที่ทำมาหนุนไว้อยู่ แล้อีเนสท์ อีมิ้งล่ะ

บาส : ห้องน้ำค่ะ มาถึงก็เข้าห้องน้ำเลยค่ะ ทิ้งคนสวยๆแบบกูเฝ้าโต๊ะตามเคย เล่ามาค่ะอะไรยังไงทำไมวันนี้มึงถึงได้ชวนพวกกูมาเเรดได้แทนที่จะเข้าบ้านผู้ชายไปแล้ว

ปิ่นมุก : ไม่รู้ว่ะ อยู่ๆเค้าก็โทรมาบอกแม่กูว่าขอเลื่อน กูนี่ภาวนาเลยว่าให้เลื่อนสักเดือนนึง กูสัญญาเลยว่าจะแรดให้คุ้มก่อนโดนจับเข้ากรง

บาส : มึงก็พูดเกินไปแหม่

ปิ่นมุก : แดกๆเอ้าชนน รออีสองตัวมันมาตกส้วมแล้วมั้ง

สองคนนั่งชนเหล้ากันเกือบ 10 นาที จนเพื่อนที่ไปห้องน้ำกลับมาแล้วก็เม้าท์มอยกันตามประสา ยิ่งดึกเหล้าที่เข้าปากยิ่งเข้มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเหล้าเข้าปากมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเริ่มเลื้อยกันเป็นงู แน่นอนว่าตลอดทั้งคืนมีคนมาขอชนแก้วเยอะมากๆ แต่ปิ่นมุกก็แค่ชนไปตามมารยาทเพราะเธอไม่คิดที่จะสนใจใครอยู่แล้ว หญิงสาวกินไปเต้นไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าอิสระของเธอที่คิดว่ามีอยู่ได้ถูกคนของปรินทร์ตามสะกดทุกการกระทำและรายงานเจ้านายอยู่แทบจะตลอด

ปรินทร์ Talk

เครื่องบินส่วนตัวลำหรูได้ลงจอดที่ลานที่ถูกจัดเตรียมไว้ พร้อมกับปรินทร์ และเซนที่มาเจรจาเรื่องที่เกิดขึ้นกับนายทุนคนสำคัญ แต่วันนี้เค้าทั้งสองต้องพักผ่อนเอาแรงก่อนเพราะกว่าจะเดินทางมาถึงก็ดึกมากๆ

เซน : เป็นอะไรวะหน้าเครียดหนักขนาดนี้ เรื่องท่านบาลาสก็เหมือนจะลงตัวแค่เราเข้าไปขอโทษท่านเเล้วก็ทำในสิ่งที่เราควรทำ

เซนทักเพื่อนที่นั่งหน้าเครียดอยู่กัยมือถือหน้าโน๊ตบุ๊คเครื่องหรูที่เจ้าตัวบอกว่าจะทำงานแต่ตอนนี้กลับนั่งหน้าเครียดกับสิ่งอื่นแทนงานตรงหน้า

ปรินทร์ : กูไม่ได้เครียดเรื่องงาน เรื่องนั้นกูโอเคแล้ว คนร้ายก็จับได้แล้วเหลือแค่กลับไปดูหน้า แต่กูเครียดเรื่องอื่น แล้วก็ไม่ใช่เรื่องวุ้นกูรู้ว่ามึงกำลังจะถาม

เซนมองเพื่อนรักอย่างงๆก่อนจะถือวิสาษะแอบมองมือถือของปรินทร์

เซน : สาว? นี่มึงเครียดกับเด็กที่มึงเลี้ยงหรอ แต่เอ๊ะ!! หน้าเหมือนคนที่ไอ้คิงเคยให้ดู แม่อุ้มบุญมึงหรือเปล่า

ปรินทร์ : เออ กูคิดถูกหรือคิดผิดวะที่เอาคนแบบนี้มาอุ้มท้องลูกกู

เซน : เอ้าไอ้นี่ มึงไม่พอใจก็ยกเลิกไปสิ

ปรินทร์ : ไม่มีทาง ยิ่งเห็นแบบนี้กูยิ่งอยากให้ยายนี่ท้องป่องไวๆ จะได้ไม่ต้องไปแรดที่ไหน กูไม่ชอบ

เซน : มึงเชื่อปะว่าถ้ากูไม่รู้เรื่องอุ้มบุญ กูจะคิดว่าน้องคนนี้คือเด็กมึง แล้วมึงก็กำลังหึงเค้า

ปรินทร์ : ไม่ใช่และ กูแค่ไม่อยากเห็นคนที่อุ้มท้องลูกกูทำอะไรแบบนี้ ภายนอกดูเรียบร้อย แต่จริงๆแล้วยิ่งกว่าเหล้าขาว

เซน : เห้ยๆมึงก็เกินไปเค้าแค่ไปเที่ยว คนไปเที่ยวมึงจะให้นั่งนิ่งๆก็ไม่ได้ไหมวะ อีกอย่างเค้าก็แค่อุ้มบุญลูกของมึงถ้าเค้าไปเที่ยวตอนที่อุ้มบุญอยู่ก็ว่าไปอย่าง นี่เค้าไปตอนที่ยังไม่ได้ทำหน้าที่นี่หว่า เอาตรงๆนะมึงอย่าลิมว่าเค้ามาแค่อุ้มบุญไม่ได้มาให้มึงรังแก อีกอย่างมึงกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน

ปรินทร์ : หึ!! กูไปนอนแล้วเหนื่อยมาทั้งวัน

เซนมองตามหลังเพื่อนสนิทที่กำลังเดินขึ้นไปยังห้องพัก การที่เค้าเป็นเพื่อนกับปรินทร์มานานนับ 10 ปีทำให้เค้าดูออกได้ไม่ยากเลยว่าเพื่อนรักของเค้ารู้สึกยังไง เค้าเลยตัดสินใจพูดเตือนสติเพื่อน แม้ว่าปรินทร์จะไม่พอใจในสิ่งที่ตนพูดก็ตาม….

เวลาตีสอง

ปิ่นมุก Talk

หญิงสาวกลับถึงบ้านด้วยสภาพที่เมาแต่ยังพอมีสติอยู่ ปิ่นมุกทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันทีหลังจากที่ประตูห้องปิดลง ในหัวตอนนี้คิดแต่เรื่องที่เธอต้องเจอในระหว่างการอุ้มบุญ ยิ่งคิดแววตาเย็นชาของปรินทร์ก็ยิ่งแล่นเข้ามาในโซนสมองของเธอ เธอทำได้แค่ตระหนักไว้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือการทำเพื่อครอบครัวที่เธอรักยิ่ง ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเกิดอะไรเธอจะกลั้นใจทำให้ดีที่สุด หญิงสาวนอนคิดจนภาพทุกอย่างในหัวดับไป…..

บุคคลปริศนา Talk

… : มึงต้องยอมรับความจริงกับไอ้ปรินทร์ว่ามึงเป็นหนอน แล้วโยนขี้ไปให้แก๊งค์ไอ้มังกรทั้งหมด

ลูกน้อง : แต่นายครับ ท่านปรินทร์ก็จะต้องฆ่าผม

… : มึงไม่ไว้ใจกูหรอ มึงอยู่กับกูมากี่ปีกูไม่ปล่อยให้มึงตายหรอก

ลูกน้อง : นายพูดจริงนะครับ

… : กูไม่มีทางเลือกให้มึงมากหรอกนะ ถ้ามึงไม่พูดอย่างที่กูบอกจุดจบของมึงกับเมียพร้อมลูกในท้องก็คือตาย แต่ถ้ามึงพูดในสิ่งที่กูต้องการทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ด้วยดี อย่าคิดเล่นตุกติกมึงก็รู้ดีว่ากูทำได้มากกว่าที่มึงคิด

ลูกน้อง : ผมยอมแล้วครับนาย อย่าทำอะไรเมียกับลูกผมนะครับเค้าไม่รู้เรื่อง

… : ก็ดีพูดกันง่ายๆ หลังจบงานนี้กูจะให้เงินก้อนใหญ่กับมึงแล้วพาลูกเมียหนีไปให้ไกล

ลูกน้อง : ครับนาย

หลังการต่อรองจบลงบุคคลปริศนาได้ออกไปโดยที่ทิ้งลูกน้องที่ตนเตรียมการให้เป็นหนอนเอาไว้ในสภาพที่ถูกผูกติดกับเสา….

เวลา 7 โมง

ประเทศดูไบ

ปรินทร์ กับ เซน พร้อมกับคนติดตามได้เดินทางมาที่ทำงานของท่านบาลาสเพื่อทำการขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะมีการเจรจากันทางมือถือไปแล้วบ้าง

ท่านบาลาส : ผมดีใจนะที่คำขอโทษของพวกคุณไม่ได้มีมาแค่ทางมือถือ ไม่เสียแรงเลยที่ร่วมธุรกิจกันมานาน สินค้าฃ็อตนี้ผมจะถือว่าเป็นโมฆะแล้วผมหวังว่าพวกคุณจะส่งสินค้าล็อตใหม่ให้กับผมโดยที่ของว้าวมากกว่าที่เสียไป

ปรินทร์ : ทางเราขอเวลา 2 อาทิตย์ครับ ทางเราจะจัดสินค้าที่ทำให้ท่านว้าวกว่านี้ให้แน่นอน แล้วเหตุการณ์นี้ทางเราจะไม่มีทางทำให้เกิดขึ้นอีกครับ

ท่านบาลาส : ผมมั่นใจในฝีมือพวกคุณ อย่าทำให้ผมผิดหวังนะ แล้วคนร้ายที่คุณคิดว่าเป็นหนอนคุณได้ตัวหรือยัง

เซน : ตอนนี้ทางเราได้ตัวมาแล้วครับ เหลือแค่กลับไปจัดการแล้วสาวไปหาคนทำ

ท่านบาลาส : ถ้ารู้ตัวมันผฝากจัดการแทนด้วย มันทำผมแสบมาก

ปรินทร์ : ได้ครับท่าน

ท่านบาลาส : ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวก่อน ผมจะรอสิ่งที่คุณส่งมานะ ขอแบบว้าวๆไปเลย

เซน : ครับท่าน….

หลังเสร็จภารกิจทุกอย่างสองเพื่อนรักก็แวะทำธุรเกี่ยวกับงานจนเกือบเย็นเเล้วทางกลับไทยวันนี้เลยกว่าจะถึงก็คงดึก สิ่งที่ปรินทร์ตั้งใจจะไปทำเป็นสิ่งแรกไม่ใช่การจัดการหนอนบ่อนใส้ แต่เป็นการไปรับแม่อุ้มบุญของเค้าต่างหาก ตอนนี้ที่ไทยเป็นเวลา 2 ทุ่ม แล้วก็แน่นอนว่าปิ่นมุกมาผับของเค้าเป็นคืนที่ 2…..