บทที่ 4

แม้ใจจะรู้สึกชอบพอเขาอยู่บ้างเพราะเจตน์นั้นตรงกับสเปคผู้ชายที่เธอวาดฝันไว้หลายข้อ เขาคิ้วเข้ม จมูกโด่งหล่อและสูง ส่วนเรื่องจิตใจก็อาจจะดีระดับหนึ่งเพราะเคยเห็นเขาอาสาลงแขกช่วยคนแถวบ้านเธอทำนา ทั้งๆ ที่เขามาที่นี่เพื่อพักผ่อนไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นก็ได้ พอเสร็จงานคนที่เจตน์ไปช่วยจึงเลี้ยงตอบแทนนั่นทำให้เขาเมากลับมาที่รีสอร์ต

และภาพที่เห็นก็ทำให้ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเธอ ก่อนจะจัดฉากปลุกปล้ำให้เกิดขึ้นโดยไม่ลืมที่จะทำให้แม่เลี้ยงอย่างสารภีเห็นแล้วตามมาในตอนเช้า

“คุณ ปล่อยหนู” น้ำเสียงต่อต้านของดอกแก้วนั้นเริ่มแผ่วเบาเพราะไฟปรารถนาก็กำลังทำร้ายเธอเช่นกัน นอกจากไม่ปล่อยแล้วเจตน์ยังจูบเธออีกด้วย

คราวนี้ชายหนุ่มส่งปลายลิ้นเข้าไปหยอกเย้าดูดดุนกับปลายลิ้นเล็กๆ ของดอกแก้วเป็นจังหวะหนักเบาสลับกันไป จนทำให้เธอหูอื้อตาลาย จัดการกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

“คืนนั้นฉันจูบเธอแบบนี้หรือเปล่า” เมื่อถอนจูบอันร้อนแรงออกเจตน์ถามขึ้น เวลานี้ใบหน้าของเขาอยู่ห่างกับดอกแก้วไม่ถึงคืบจึงสามารถสัมผัสลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

ไหนจะจังหวะหายใจหนักๆ ถี่ๆ ของดอกแก้วที่ทำให้หน้าอกของเธอขยับขึ้นลง เมื่อมันขยับจึงเกิดความเสียดสีกับอกแกร่งเปล่าเปลือยของเจตน์เช่นกัน

“ไม่ค่ะ”

“งั้นฉันจะชดเชยให้” เอ่ยบอกเจตน์ก็มอบจูบให้ดอกแก้วอีกครั้ง จูบดูดดื่มที่เหมือนจะดูดกระชากวิญญาณของดอกแก้วให้ติดไปด้วยแบบนี้มันช่างน่ากลัวและน่าโหยหาในเวลาเดียวกัน หัวใจของคนไม่ประสาจึงเต้นโครมครามไม่หยุด

จังหวะนั้นเจตน์ก็อาศัยความช่ำชองค่อยๆ สอดมือเข้าไปใต้เสื้อนอนของดอกแก้ว ลูบไล้ผิวกายเนียนลื่นมือไปมาส่งผลให้เธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“แล้วเมื่อคืนฉันได้ลูบไล้ตัวเธอแบบนี้ด้วยไหม” ขณะถามก็ลูบไล้ร่างกายของดอกแก้วไปด้วย เพื่อให้เธอคิดออกว่าการลูบไล้ที่เขาพูดถึงนั้นประมาณไหน

“อะ…เอ่อ” ดอกแก้วสะดุ้งกับคำถามของเจตน์ที่ดังอยู่ข้างหูไหนจะฝ่ามืออุ่นร้อนของเขาที่ป้วนเปี้ยนไปมาบนตัวนั่นอีก หญิงสาวขบเม้มริมฝีปากที่บวมเจ่อเล็กน้อยเบาๆ แต่จังหวะที่กำลังจะตอบเจตน์ก็ชิงพูดแทนเสียแล้ว

“ไม่ได้ทำสินะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลาของเจตน์ ชายหนุ่มขยับมือให้สูงขึ้นๆ กระทั่งไปหยุดอยู่ที่หน้าอกคู่สวยของดอกแก้ว “แล้วแบบนี้ล่ะ ฉันได้ทำด้วยหรือเปล่า”

“คุณไม่ได้ทำอะไรหนูทั้งนั้น”

“หมายความว่ายังไงที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ”

“หนูโกหก เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน” น้ำเสียงแหบพร่าของดอกแก้วดังขึ้น ในที่สุดก็สามารถสารภาพแต่ดูเหมือนทุกอย่างมันจะสายไปแล้ว

“ฉันไม่ค่อยชอบคนโกหกเสียด้วยสิ”

“หนะ…หนู” เวลานี้ดอกแก้วแทบไม่กล้าสบตากับเจตน์ รู้สึกผิดที่วางแผนทำเรื่องน่าอายแบบนั้นแต่เธอไม่มีตัวเลือกแล้วจริงๆ

“ใจจริงก็อยากถามว่าเพราะอะไรเธอถึงต้องทำแบบนั้น แต่เก็บเอาไว้ถามพรุ่งนี้คงไม่เป็นไร”

“คุณจะปล่อยหนูใช่ไหม” ดอกแก้วเอ่ยถามอย่างมีความหวังแต่เจตน์กลับส่ายหน้าให้

“ยังสาวน้อย เธอทำให้ฉันตื่นก็ต้องรับผิดชอบสิ ไม่อย่างนั้นฉันจะทรมานจนตายเอาได้”

“หนูเหรอคะจะทำให้คุณทรมานจนตาย”

“ใช่ ไฟสวาทมันจะเล่นงานฉันแล้วก็เธอ ฉันสัญญาว่าคืนนี้จะทำให้เธอลืมทุกอย่าง สัญญาว่าจะดูแลเธอเพราะเธอคือเมียของฉัน” น้ำเสียงของเจตน์นั้นแหบพร่าเพราะอารมณ์ราคะที่กำลังลุกโชน เขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทกินไม่เลือกแต่ถ้าได้เลือกที่จะกินก็ต้องจริงจังในระดับหนึ่ง

การกินที่แสนดุดันร้อนแรงของเจตน์จึงเริ่มต้นขึ้นโดยที่ดอกแก้วไม่อาจต่อต้านได้เลยแม้แต่น้อย จังหวะหายใจของหญิงสาวนั้นถี่กระชั้นยิ่งถูกจู่โจมพร้อมกันหลายๆ ทางก็ยิ่งยากต่อการรับมือ

ชุดนอนที่เธอเลือกสวมใส่เพราะคิดว่ามันรัดกุมมากที่สุดแล้วกลับถูกเจตน์ค่อยๆ ปลดเปลื้องและถอดออกอย่างง่ายดายโดยที่ดอกแก้วไม่มีโอกาสได้ประท้วงหรือต่อต้าน จากนั้นก็โยนทันทิ้งอย่างไม่ใยดี ไล่มาตั้งแต่เสื้อนอน บราเซีย กางเกงนอนขายาวแล้วจงใจเหลือบิกินี่สีขาวตัวจิ๋วไว้บนตัวของดอกแก้วเพียงชิ้นเดียว

มือหนากอบกุมหน้าอกคู่สวยที่เวลานี้เปลือยเปล่าแล้วบีบคลึงไปมาอย่างเป็นเจ้าของ สัมผัสจากเจตน์ ทำให้ร่างกายของดอกแก้วร้อนรุ่ม เพราะขาดประสบการณ์เธอจึงรับมือกับความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย มันหวิวๆคล้ายจะเป็นลมแต่ก็ตื่นตัว โดยเฉพาะในช่องท้องที่รู้สึกเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา

เจตน์เฝ้าจูบเฝ้าลูบไล้เพื่อปลุกปั่นอารมณ์ของ ดอกแก้วให้ยิ่งเตลิด แต่ใช่ว่าจะมีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่ทรมาน ความหอมหวานความใสซื่อไร้เดียงสาของดอกแก้วกำลังฆ่าเจตน์เช่นกัน

หลังจากจูบเธออยู่เนิ่นนานเขาก็ซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลาลงต่ำเรื่อยๆ ฝากฝังรอยจูบหนักๆ ลงไปตรงต้นคอเล็กๆ แสนหอมกรุ่น นั่นทำให้ดอกแก้วสะดุ้งเฮือกกับประสบการณ์ใหม่ เจตน์ค่อยๆ จูบต่ำลงมาเรื่อยๆ กระทั่งถึงหน้าอกคู่สวยที่เขาบีบคลึงตลอดเวลาจนเม็ดยอดสีชมพูสวยชูชัน

หน้าอกของดอกแก้วนั้นเต็มไม้เต็มมือ ชายหนุ่มพอใจกับความอวบหยุ่นและหอมหวานนี้ไม่น้อย จึงเฝ้าวนเวียนสัมผัสโดยไม่รู้สึกเบื่อหน่ายและตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะใช้ปากสัมผัสแล้วดูบ้างแล้ว

“อา” ทันทีที่ปากร้อนรับเม็ดยอดสีชมพูสวยที่เวลานี้แข็งเป็นไตเข้าไปหยอกเย้าในโพรงปาก ดอกแก้วก็ครางกระเส่าออกมาอย่างลืมอายพร้อมกับบิดเร้าร่างเปลือยไปมาอย่างทรมาน

เสียงครางกระเส่าจากเธอยังคงดังต่อเนื่องโดยเฉพาะจังหวะที่เจตน์ใช้ปลายลิ้นตวัดหยอกเย้าสลับดูดดุนเม็ดยอดถันสีชมพูหวานก็ยิ่งทำให้ดอกแก้วสติหลุดหาย

แต่พอสติกลับคืนก็เริ่มออกแรงผลักไสแต่กลับไม่วายดึงให้เจตน์เข้ามาใกล้สลับกันอยู่แบบนั้น ความรู้สึกของเธอเวลานี้เต็มไปด้วยความสับสน แต่ร่างกายกับแจ่มชัดเพราะมันกำลังอ่อนระทวยกับสัมผัสของเจตน์

“เธอสวยและหอมไปทั้งตัว” คำชมดังมาจากปากของชายหนุ่ม แต่ทว่าดอกแก้วกลับจับใจความไม่ได้ สีหน้าของเธอดูยั่วยวนจากความทรมานที่เจตน์จงใจสร้างขึ้น

ส่งผลให้เสียงครางกระเส่าของดอกแก้วนั้นยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง รวมไปถึงร่างกายเปลือยเปล่าที่บิดเร่าไปมาอย่างทรมานตลอดเวลาและใช่ว่าจะมีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่ทรมาน เพราะเวลานี้เส้นความอดทนของเจตน์ก็ค่อยๆ หมดลงเช่นกัน