บทที่ 5

แต่เขาก็ไม่อาจวู่วามหรือทำตามอำเภอใจได้เพราะมั่นใจว่านี่คือครั้งเซ็กซ์ครั้งแรกของดอกแก้ว เขาจึงอยากทะนุถนอมและอ่อนโยนกับเธอให้ได้มากที่สุด สร้างความทรงจำที่ดี สวยงามและเร่าร้อนไว้กับเธอ แต่ดูเหมือน ดอกแก้วจะไม่ให้ความร่วมมือเสียเท่าไหร่

“คุณเจตน์ขา” น้ำเสียงกระเส่าของดอกแก้วเอยเรียกชื่อชายหนุ่มขึ้น มันช่างเป็นเสียงที่น่าฟังเหลือเกิน

“ว่าไง” น้ำเสียงของเสียงที่ตอบกลับเธอมานั้นก็

ไม่ได้แตกต่างจากดอกแก้วเสียเท่าไหร่นัก

“หนูรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งตัว”

“ฉันก็ด้วย”

“คุณช่วยหนูได้ไหม”

“ได้สิ ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นคนเริ่ม”

“อีกนานไหมคะ”

“ไม่นาน สาวน้อย” เจตน์เอ่ยตอบเพียงแค่นั้นก่อน

จะประกบปากหยักอันร้อนรุ่มลงไปบนริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อเล็กๆ นั่นของเธอ พร้อมกับคว้ามือของดอกแก้วให้ไปสัมผัสกับความเป็นชายของตัวเขาที่เวลานี้มันขยายตัวเต็มที่

เพราะตกใจทำให้ดอกแก้วรีบดึงมือตัวเองกลับ แต่สุดท้ายเจตน์ก็ดื้อดึงและสามารถทำให้เธอกอบกุมแก่นกายของเขาได้สำเร็จ เสียงครางอย่างพึงพอใจดังขึ้นอยู่ในลำคอของเจตน์ทันที สีหน้าของชายหนุ่มเวลานี้ใหญ่เหยเกทรมานเพียงเพราะสัมผัสที่ไม่ประสาจากมือเล็กๆ ของดอกแก้ว

“อืม ฉันชอบแบบนั้น”

“แบบนี้หรอคะ” ขณะถามดอกแก้วก็ขยับมือที่กอบกุมแก่นกายของเจตน์ขึ้นและลงช้าๆ พึ่งรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้อีกฝ่ายทรมานได้มาก

“ใช่แบบนั้นแหละ เเต่เร็วขึ้นอีกหน่อย” ดอกแก้วทำตามคำแนะนำของเจตน์อย่างว่าง่าย

“ดีมากสาวน้อย” คำชมดังมาจากปากของเจตน์ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ดอกแก้วอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเพียงแค่เธอทำสิ่งนี้เจตน์ก็ถึงกับเสียวซ่านได้แล้วอย่างนั้นหรือ ความรู้สึกของเขาเวลานี้คงเหมือนกับเวลาที่เขาบีบคลึงหน้าอกของเธอ เพราะเวลานั้นเธอเองก็เสียวซ่านเกินบรรยายเช่นกัน

เจตน์ตอบแทนความใจดีของดอกแก้วด้วยการโน้มใบหน้าลงไปดูดกลืนหน้าอกของเธอหนักๆ พร้อมกันนั้นก็ใช้มืออีกข้างล้วงลึกเข้าไปในบิกินี่ปราการด่านสุดท้ายบนตัวของดอกแก้วทันที ส่งผลให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือกแต่เธอก็ไม่ได้ขยับหนีแต่อย่างใดอาจเพราะตอนนี้ไฟปรารถนาก็กำลังเล่นงานเธออย่างหนักเช่นกัน แม้จะไม่รู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไงแต่ถ้าเลือกได้ก็ไม่ต้องการให้เจตน์หยุดเลยในตอนนี้

ร่างกายของเธอส่วนนั้นมันเรียกร้อง โหยหาอยากให้เขาเข้ามาเติมเต็ม ความรู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับดอกแก้วในเวลานี้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมนุษย์ที่เธอนั้นไม่อาจต้านทานได้

เพราะได้สัมผัสแบบล้วงลึก ทำให้เจตน์รู้ว่าเวลานี้ร่างกายของดอกแก้วพรั่งพร้อมมากเหลือเกิน น้ำหวานจากภายในตัวเธอกำลังซึมออกมาเปรอะเปื้อนนิ้วมือของเขา เจตน์ถอนนิ้วออกแล้วยกมันขึ้นมาดูดต่อหน้าดอกแก้ว พร้อมกับจัดการถอดบิกินี่ตัวจิ๋วให้ออกไปจากร่างกายเธอ โดยหญิงสาวให้ความร่วมมือด้วยการยกสะโพกให้สูงขึ้น

ส่วนเจตน์เพียงแค่กระตุกชายผ้าขนหนูที่ทำปมไว้หลวมๆ เขาก็เปลือยเปล่าเป็นเพื่อนเธอเช่นกัน ก่อนจะค่อยๆ แทรกตัวลงไปอยู่ตรงกลางเรียวขาทั้งสองข้างของเธอแล้วจับแยกออกห่างจากกันจากนั้นก็ก้มลงใบหน้าลงไปตรงใจกลางร่างกายของดอกแก้ว

“คุณเจตน์” ดอกแก้วผวาทันที น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกพร้อมกับกระเถิบตัวหนีสัมผัสวาบหวามชวนใจขาดที่เจตน์กำลังมอบให้โดยขณะนั้นชายหนุ่มก็ใช้มือรั้งและล็อคตัวเธอไว้

ปลายลิ้นของเขากำลังตวัดหยอกเย้าสัมผัสไปมาแผ่วเบากับกลีบกุหลาบแสนสวยที่กำลังเบ่งบานของดอกแก้ว นั่นทำให้เธอบิดเกร็งไปทั้งร่าง ความทรมานความเสียวซ่านความวาบหวามกำลังทำให้เธอเหมือนคนกำลังจมน้ำเข้าไปทุกที แม้จะรู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออกแต่เธอก็ไม่เอ่ยบอกให้เจตน์หยุด เพราะเสน่หาของชายหญิงนั้นยากที่จะต่อต้าน

เจตน์ดูดกลืนความหอมหวานและสัมผัสกุหลาบดอกสวยของดอกแก้วจนพอใจ ก่อนจะวกขึ้นไปจูบปากอิ่มอีกครั้ง จากที่ขบเม้มริมฝีปากไว้ดอกแก้วก็เปลี่ยนมาเป็นจูบตอบชายหนุ่ม แม้จะไม่ประสาก็ตาม ก่อนที่เจตน์จะอาศัยจังหวะที่ดอกแก้วเคลิบเคลิ้มค่อยๆ ร่วมรักกับเธอให้สมบูรณ์

แต่เพียงนิดเดียวที่ถูกรุกล้ำ ดอกแก้วก็ถึงกับนิ่วหน้าพร้อมกับใช้กำปั้นทุบหัวไหล่ของเจตน์รัวๆ เพื่อขอให้เขาหยุด

“เจ็บเหรอ”

“ค่ะ” ดอกแก้วเอ่ยรับ ความรู้สึกเวลานี้ทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านผสมปนเปกันไปหมด ส่วนเจตน์พอรู้ว่าเธอเจ็บเขาก็หยุดทุกการเคลื่อนไหวไว้ชั่วคราว

ชายหนุ่มพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของคนใต้ร่างด้วยจูบและลูบไล้หน้าอกของเธอไปด้วย จังหวะนั้นก็ค่อยๆ กดน้ำหนักสะโพกสอบเข้าหาดอกแก้วมากขึ้น

ดอกแก้วรับรู้การมีตัวตนของเจตน์ ที่เวลาเขาค่อยๆ คืบคลานเข้ามา รับรู้ว่าร่างกายเธอกำลังต่อต้านแต่สุดท้ายก็ไม่อาจเอาชนะความต้องการได้ ก่อนที่น้ำตาจะซึมตรงหางตาเมื่อเจตน์ครอบครองเธอโดยสมบูรณ์ ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั้งตัวก่อนที่ความเสียวซ่านจะเข้ามาแทนที่

จังหวะสะโพกของเจตน์ค่อยๆ เริ่มจากช้าๆ เนิบๆ เป็นถี่กระชั้นส่งผลให้ร่างกายของดอกแก้วไหวโยกไปตามแรงที่เขาส่งมา ทุกๆ การเคลื่อนไหวมันตราตรึงและทำให้ดอกแก้วเสียวซ่าน แก่นกายของเจตน์ที่ขยับเข้าออกอยู่ในร่างกายเธอเวลานี้ช่างยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูด

“ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ”

“แล้วรู้สึกแบบไหน”

“มันเสียวๆ ในท้อง”

“แค่ในท้องเหรอ”

“ทั้งตัวค่ะ คุณทำให้หนูเสียวไปทั้งตัว”

“อยากให้ฉันหยุดไหม” เจตน์แกล้งถามเพราะหากดอกแก้วบอกว่าหยุดเขาก็คงไม่อาจทำตามได้เช่นกัน

“ไม่ค่ะ ไม่เอาเด็ดขาด” แม้นี่จะเป็นครั้งแรกแต่ ดอกแก้วก็เสพติดมันเสียแล้ว เธอทั้งกลัวและอยากลองเพราะถ้าเกิดเจตน์หยุดจริงๆ อย่างที่เขาบอกเธอคงขาดใจตายแน่ๆ

“ฉันก็ด้วย ฉันจะไม่หยุดจนกว่าจะกินเธออิ่ม” ขณะคุยกันอยู่นั้นเจตน์ก็ยังคงเคลื่อนไหวสะโพกต่อเนื่อง ใบหน้าของดอกแก้วยังคงเหยเกยั่วยวนจนชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจึงจูบเธออีกครั้ง

ภายในร่างกายของดอกแก้วยังคงคับแน่นจากแรงตอดรัดผลักไสแต่มันก็มาพร้อมน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาจนเปรอะเปื้อนบนที่นอนรวมไปถึงคราบเลือดจางๆ นั่นด้วย

หลังจากความเร่าร้อนผ่านพ้นไป เจตน์ก็รวบตัวดอกแก้วเข้ามากอดโดยให้เธอนอนหนุนแขนของเขาแทนหมอน

“ดูเหมือนฉันจับคนโกหกได้คาหนังคาเขาแล้วสิ” ขนาดเอ่ยบอกเจตน์ก็ค่อยๆ กระชับอ้อมกอดที่มีดอกแก้วให้แน่นขึ้น ส่วนดอกแก้วนั้นได้แต่เอียงอายและไม่รู้จะปฏิเสธชายหนุ่มยังไง