5รื้อฟื้นความจำ

Chapter 5

“ทำหน้าแบบนี้ จำได้แล้วใช่ไหม?” คาร์คอสยิ้มเจ้าเล่ห์

ม่านทิวาตาโตมือสั่น มันตกใจมากกว่า ไม่คิดว่าคนที่ one night stand ด้วยจะเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ที่สำคัญเขาเป็นพวกหัวรุนแรง ชอบมีเรื่องเตะต่อยกับนักศึกษาคนอื่นอยู่บ่อย ๆ

นี่มันเรื่องบ้าอะไร ม่านทิวาอยากจะบ้า คนอื่นมีเป็นร้อยเป็นล้าน ผู้ชายในคลับก็ตั้งมากมาย ทำไมต้องเป็นคาร์ลอสเธอไม่เข้าใจ ทำไมโลกต้องเหวี่ยงผู้ชายคนนี้เขามาในชีวิตเธอ ทั้งที่เกลียดไม่ชอบขี้หน้า

เห็นหน้าที่มหาวิทยาลัย เธอก็อยากจะหลบหนีไปให้ไกลแสนไกล เมื่อคืนไม่น่าทำตัวบ้าบอ นอนกับใครไม่นอน โอ๊ย มันน่าเอาหัวโขลกให้ตาย ประชดประชันชีวิตกับใครไม่ประชด ดันประชดกับพี่คาร์ลอส

“จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น เมื่อคืนทิวาเมา แต่ทิวาไม่ได้ไปทำอะไรบนห้องกับพี่ พี่อย่ามาโมเม อย่าพูดเองเออเอง มาพูดแบบนี้ทิวาเสียหายนะ”

“มั่นใจเหรอ?” น้ำเสียงเข้มในตอนแรกเปลี่ยนเป็นดุดัน สายตาที่เขามองเธอฉายแววไม่พอใจ ม่านทิวาถึงกับลอบกลืนน้ำลาย เมื่อได้สบตาของเขา

“ทะ…ทิวามั่นใจค่ะ” ต่อให้มันคือเรื่องจริง เธอก็จะปฏิเสธเสียงแข็ง กินในที่ลับทำไมต้องมาขับในที่แจ้งให้อับอาย เมื่อคืนเธอเมามากทำอะไรไม่คิด แต่เมื่อมันผ่านไปแล้วเขาก็ควรผ่านไปสิ ทำไมต้องมาพูดมาแสดงความเป็นเจ้าของให้รู้สึกอับอาย

“ต้องให้ฉันทบทวนมันไหม?” แม้เสียงเพลงจะดัง แต่ม่านทิวากลับได้ยินเสียงฟันขบกันดังกรอด หัวใจของหล่อนเต้นระทึก ความรู้สึกหวาดกลัวเกิดขึ้นในใจ “ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าเธอจะมั่นใจอีกหรือเปล่า?”

“…” ม่านทิวาตัวสั่น แอบกลัวว่าเขาจะทำร้าย กิตติศัพท์ความเอาแต่ใจ ชอบใช้แต่กำลังของเขาเลื่องลือ ถ้าเขาไม่พอใจเธออาจจะโดนเขาทำร้าย แต่ถ้าปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง มันก็ไม่ยุติธรรมกับเธอเสียเลย

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าหนูทิวา”

“เปล่าค่ะ เขาก็แค่รุ่นพี่ที่มหา‘ลัย ทิวาไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอกค่ะ” เธอพูดแล้วออดอ้อนเสี่ยยอดชาย “เสี่ยขา มาให้ทิวาหอมแก้มที”

ม่านทิวาจุมพิตที่แก้มสาก แล้วยิ้มหวานฉ่ำให้เสี่ยยอดชาย เสี่ยจอมหื่นเลยยัดเงินปึกใหญ่เข้าร่องนมหญิงสาว เพียงแค่นั้นร่างบอบบางก็ถูกกระชากให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ว้าย พี่เป็นบ้าอะไร?”ม่านทิวาหวีดร้องตกใจ เมื่อถูกคาร์ลอสกระชากแขนอย่างแรง

“หิวโหยเงินขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงให้ไอ้เสี่ยลูบคลำ แล้วดูแต่งตัว จงใจใส่ยั่วไอ้หัวงูขนาดนี้ ไม่แก้ผ้าให้มันเอาเลยล่ะ” คนตัวโตพูดอย่างมีโทสะ บีบแขนเล็กอย่างเเรง จนหญิงสาวต้องเบ้หน้า

ม่านทิวามองหน้าเขาอย่างโมโห ไอ้คนป่าเถื่อนคนนี้มีสิทธิ์อะไรมาทำกับเธอแบบนี้ หน็อยแน่ะ

“มันคืองานของงานของทิวา พี่อย่ามายุ่ง” ม่านทิวาสะบัดข้อมือ ไอ้คนป่าเถื่อนไม่มีทีท่าจะปล่อย “อร้าย ปล่อยนะ!”

“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ หรืออยากให้ไอ้เฒ่านั้นยุ่งมาก”

“พี่คาร์ลอส!”

“มึงเป็นใครวะ มายุ่งทำไม?” เสี่ยยอดชายชี้หน้า ลุกขึ้นกระชากคอเสื้อชายหนุ่ม หน็อยไอ้เด็กเมื่อวานซืน ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คิดจะมาลองดีกับเขาเหรอ ม่านทิวาเป็นเด็กของเขา ไอ้เด็กบ้าตรงหน้ากล้าดีมาแย่ง

“ผู้หญิงคนนี้เด็กกู!”

“ทิวาไม่ใช่เด็กพี่!” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง

“คุณลูกค้าคะ ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ วันนี้เสี่ยยอดจองน้องทิวาแล้ว คุณลูกค้าจองพรุ่งนี้ได้ไหมคะ?” ศรีรีบเข้ามาห้ามปราม พอดูหน้าชัด ๆ หล่อนก็ต้องตกใจ เพราะคาร์ลอสเป็นลูกคนใหญ่คนโต ถ้าทำให้ไม่พอใจคงได้อาละวาดคลับพังราบเป็นหน้ากลอง

“ผู้หญิงก็บอกอยู่ว่าไม่ใช่เด็กมึง รีบไสหัวไปให้พ้นหน้ากู ก่อนที่กูจะทนไม่ได้!” เสี่ยยอดชายผลักร่างหนาออกห่างตัว แต่ก็ถูกหมัดใหญ่ลอยหวือปะทะใบหน้า จนเขาถึงกับหน้าคะมำ “โอ๊ย ไอ้เด็กเหี้ย!”

“มึงเข้ามา กูกำลังอยากกระทืบไอ้แก่อยู่พอดี”

“ไอ้สัสเอ้ย!” เสี่ยยอดชายพุ่งเข้าใส่ ในขณะลูกน้องทั้งฝ่ายตะลุมบอน คาร์ลอสไม่ปล่อยให้ไอ้แก่ได้เข้าถึงตัว พุ่งเข้าถีบยอดอกจนเสี่ยยอดชายหงายหลัง จากนั้นก็ตามไปกระทืบซ้ำ ลูกค้าในคลับต่างหวาดกลัวโดนลูกหลง วิ่งหลบกันพัลวันเพราะเริ่มฟาดกันด้วยขวดกับเก้าอี้

“โอ๊ย ไอ้เด็กเหี้ย!”

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของกู ถ้ากูไม่เบื่อใครก็ห้ามซ้ำ!” คาร์ลอสกระทืบเสี่ยยอดชายซ้ำ ๆ ปรายตามองม่านทิวา แววตานั้นเต็มไปด้วยความแข็งกร้าวดุดัน

ม่านทิวามองเขาด้วยความกลัว ก่อนจะถูกศรีดึงแขนวิ่งออกหลังคลับ

“น้องทิวา น้องเป็นเด็กคุณคาร์ลอสจริงเหรอ?”

“เปล่านะพี่ ทิวาไม่ได้เป็น”

“อืม วันนี้คงทำงานไม่ได้แล้ว พี่ว่าแยกย้ายกันดีกว่า”

“ค่ะ” ม่านทิวาพยักหน้าแล้วรีบเรียกแท็กซี่ไปส่งที่ห้อง เธอกลัวแทบตาย กลัวแท็กซี่จะลากไปข่มขืน เพราะชุดที่สวมใส่มันวาบหวิวโชว์หน้าเว้าหลัง ดีที่เขาไม่ทำอะไร ไปส่งเธอที่ห้องพักแต่โดยดี

จะบ้าตาย!

ม่านทิวาเหวี่ยงกระเป๋าลงบนฟูก ก่อนจะล้มตัวลงนอน คืนนี้เป็นคืนที่เฮงซวย ดีที่เสี่ยยอดชายให้เงินมาปึกหนึ่ง อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้แย่เกินไป

ม่านทิวานับเงินที่เสี่ยยอดชายให้มาก็หนึ่งแสนพอดี เธอเก็บใส่กระเป๋าเอาไว้ จะรวบรวมเงินให้มารดาไปจ่ายหนี้สินที่พวกท่านเคยกู้ยืมกับธนาคาร จะได้หมดหนี้หมดสินสักที

ก็อก ๆ ประตูถูกเคาะเบา ๆ ม่านทิวาลุกขึ้นแล้วเดินไปส่งตาแมว ไม่ปรากฏใครที่หน้าประตู คิ้วสวยขมวดมุ่น ก่อนหญิงสาวจะเดินไปนั่งเก้าอี้

ปึง! ปึง! คราวนี้ไม่เคาะ แต่เป็นการทุบประตูแรง ๆ ม่านทิวาหงุดหงิดไม่น้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปส่องตาแมวอีกระลอก คราวนี้เป็นคาร์ลอสที่ยืนอยู่หน้าประตู

“พะ…พี่คาร์ลอส”

“เปิดประตู อย่าให้ฉันต้องพังมันเข้าไป!”